[vraag] Bij het schrijven van een boek (...)

[Phileine]

(...) Is het dan gebruikelijk of aan te raden dat je al globaal het concept in je hoofd hebt - inclusief verhaallijn, personages, begin-eind, structuur enzovoorts - of is het aan te raden gewoon te beginnen met een minimaal idee en zien wat het wordt?

Ik wil ooit een boek schrijven. Een bijzonder aanknopingspunt voor mij is Connie Palmen.

Ik kan schrijven, verhaaltjes, met een enkel idee. Ik kom dan vanzelf tot een eind en bij het nalezen merk ik op dat ik wel degelijk een punt duidelijk heb gemaakt.

Ik raak in de knoei als ik personages wil gaan verwerken. Na tien bladzijden zit ik naar een te leeg Word-document te staren.

Tips en ideeen welkom.

[Type]

Tja, kijk, ik schrijf impulsief. Er komt een zinnetje bij me op, en dat transformeert na een tijdje tot een lap tekst van meerdere A4's.

Maar als je al een idee hebt, een concept, met karakters en dergelijke, dan kan je dat natuurlijk uit gaan werken.
En aan gezien onderlinge relaties, karaktereigenschappen, verhaallijn etc al impulsief zijn gekomen, denk ik dat het weinig verschil maakt.

De woorden op zich moet je toch gewoon laten stromen terwijl je aan het schrijven/typen bent, de woorden moeten vloeiend komen, anders ben je niet aan het schrijven, maar een sprookje aan het bedenken.
Niets tegen sprookjes verder, maar ze zijn geen literatuur...

Ga er voor zitten, en werk vloeiend en losjes uit wat je al in je hoofd hebt zitten...

[Phileine]

Type schreef op 08-04-2003 @ 21:45:
Tja, kijk, ik schrijf impulsief. Er komt een zinnetje bij me op, en dat transformeert na een tijdje tot een lap tekst van meerdere A4's.

Maar als je al een idee hebt, een concept, met karakters en dergelijke, dan kan je dat natuurlijk uit gaan werken.
En aan gezien onderlinge relaties, karaktereigenschappen, verhaallijn etc al impulsief zijn gekomen, denk ik dat het weinig verschil maakt.

De woorden op zich moet je toch gewoon laten stromen terwijl je aan het schrijven/typen bent, de woorden moeten vloeiend komen, anders ben je niet aan het schrijven, maar een sprookje aan het bedenken.
Niets tegen sprookjes verder, maar ze zijn geen literatuur...

Ga er voor zitten, en werk vloeiend en losjes uit wat je al in je hoofd hebt zitten...

Lees jij je werk na? En krijg je dan niet het idee; "Nee, dit is het toch niet echt."?

[Type]

Scatterheart schreef op 08-04-2003 @ 21:53:
Lees jij je werk na? En krijg je dan niet het idee; "Nee, dit is het toch niet echt."?

Ja, ik lees mijn werk na. Het meeste dan.

En ja, ik denk soms ook wel "Nee, dit is het toch niet echt"
En dan kan er herschreven worden. Maar op dat moment heb je al wel je verhaal op papier staan, en is het moeilijkste gedeelte voorbij.
Op dat moment heb je al geschreven, en kan je gaat zitten strepen en vervangen in je verhaal. Dit heeft alleen niets meer met het originele schrijven te maken, want je weet nu meer dan toen. Niet alleen weet je waar je vandaan komt, wat er gebeurt is in je verhaal, nee, ook weet je waar je naartoe moet werken.
Dan gaat het enkel nog om formulering, niet meer om creativiteit en/of writersblock

[Phileine]

Type schreef op 08-04-2003 @ 21:58:
Ja, ik lees mijn werk na. Het meeste dan.

En ja, ik denk soms ook wel "Nee, dit is het toch niet echt"
En dan kan er herschreven worden. Maar op dat moment heb je al wel je verhaal op papier staan, en is het moeilijkste gedeelte voorbij.
Op dat moment heb je al geschreven, en kan je gaat zitten strepen en vervangen in je verhaal. Dit heeft alleen niets meer met het originele schrijven te maken, want je weet nu meer dan toen. Niet alleen weet je waar je vandaan komt, wat er gebeurt is in je verhaal, nee, ook weet je waar je naartoe moet werken.
Dan gaat het enkel nog om formulering, niet meer om creativiteit en/of writersblock

En dat deed ik, met een verhaal van meer dan een jaar oud. En ik stond ervan te kijken dat ik zoiets voor elkaar heb gekregen, ook al is het maar vier bladzijdes in Verdana 10.

[Type]

Positief versteld?

Zo ja, probeer dan weer terug te denken hoe je op dat moment schreef, was dat impuslief, was dat totaal uitgedacht, statisch of losjes... Hoe schreef je toen, hoe dacht je toen?

Probeer dat weer terug te halen, en je staat weer versteld als je dit over een jaar terugleest

[Phileine]

Type schreef op 08-04-2003 @ 22:24:
Positief versteld?

Zo ja, probeer dan weer terug te denken hoe je op dat moment schreef, was dat impuslief, was dat totaal uitgedacht, statisch of losjes... Hoe schreef je toen, hoe dacht je toen?

Probeer dat weer terug te halen, en je staat weer versteld als je dit over een jaar terugleest

Toen kwam ik los van alles waar ik mee bezig was. Nu is de realiteit hetgeen waar ik me op baseer. Maar het is wel de gouden tip.

Ik ben bang dat je voor jezelf moet bepalen hoe je het lekkerst schrijft. Het lijkt me wel handig als je een klein idee hebt waar je heen wilt gaan, zodat je jezelf niet heel erg in de problemen werkt, maar het is zeker niet noodzakelijk.

Zelf schrijf ik voornamelijk korte verhalen, soms iets langer van rond de tien bladzijden. De meeste begin ik met een situatie of een idee dat ik in mijn hoofd heb en pas tijdens het schrijven werk ik het uit. Het einde komt vaak na drie kwart pas aanwaaien.

Als ik uitgeschreven ben, lees ik mijn werk altijd nog een aantal keren na. Om spelfouten eruit te halen, om zinnen te herschrijven, om het wat consistenter te maken waar dat nodig is, om het verhaal logischer of vloeiender te maken, om passages toe te voegen en heel belangrijk; om passages te schrappen.
Het allermoeilijkste is misschien wel stukken die je schreef weghalen, maar het is soms nodig.

LUH-3417

[Fortuynist]

Het voordeel van schrijven zonder een verhaallijn te hebben, is dat het ook spannend voor jezelf blijft. Ik denk dat je hierdoor uiteindelijk een mooier/beter/spannender verhaal krijgt. Maar dan heb ik het dus over een roman/thriller/enz.

Bij bijvoorbeeld boeken waar het gaat om politieke onderwerpen, is het zaak ze zorgvuldig en begrijpelijk op een geordende manier uit te leggen.

[Rrr.]

Succes.

[Anne]

Ik vind dat ook moeilijk. Vroeger begon ik gewoon en bedacht ik tijdens het schrijven wel een leuk onderwerp maar tegenwoordig wil dat echt niet meer lukken. Korte verhalen impulsief schrijven kan ik nog wel, dan begin ik gewoon en dan zie ik later wel waar het over gaat, maar lange verhalen moet ik van te voren bedenken.
Voorbeeld: ik loop nu al weken rond met een idee om over te schrijven (een heel goed idee, al zeg ik het zelf ), maar ik weet dat als ik meteen ga schrijven, het dan nergens op uit loopt, omdat ik ook met een tweede laag (motieven en betekenissen) wil werken, en omdat ik, als ik impulsief schrijf, te snel over bepaalde gebeurtenissen heen schrijf, omdat ik weer iets nieuws heb bedacht. Daarom wil ik nu echt alles in mijn hoofd hebben zitten, of in ieder geval in grote lijnen, zodat ik later makkelijker kan gaan schrijven.
Maar je moet het zelf weten, voor iedereen geldt iets anders. Ik had het daar vorige week met een aantal schrijvers over en zij zeggen ook allemaal iets anders... het is heel persoonlijk dus.

[Phileine]

Bedankt voor jullie reacties. Een boek over politiek zit zowiezo niet in de planning.

Ik heb een idee en "al" vier pagina's en het centrale thema is keuzes.

Het verschil tussen een verhaal en een boek zit hem in een aantal dingen. Een verhaal heeft meestal maar één probleem, verhaallijn, of hoe je het ook wilt noemen. Een boek heeft er meerdere. Zoals bij een verhaal wat ik eerder heb gepost (over een meisje, genaamd Yara): daar zaten een aantal verhaallijnen in. Eerst over Yara zelf en dat ze nog nooit een vriendje had gehad, ten tweede over Yara drielingzussen van wie vooral de oudste haar erg dwars zat en verder ging het ook nog over een aantal andere dingen. Als je verhaal maar over een ding gaat, dan is je stof ervoor meestal na tien bladzijden inderdaad wel op.

Ten tweede kun je in een boek veel dieper ingaan op de karakters. Ze zijn geen karikaturen of 'flat characters' meer maar echte personen van vlees en bloed. Ze maken meer mee en maken ook een verandering door. Als je het goed doet, zullen ze anders zijn dan aan het begin. Ze zullen ouder zijn, iets geleerd hebben.

Als je iets over wilt lezen dan raadt ik je het schrijversboek van Lemniscaat aan. Daarin vertellen Thea Beckman, Evert Hartman, Jan Terlouw en Simone van der Vlugt hoe zij een verhaal schrijven. Erg leuk om te lezen.

Je moet natuurlijk vantevoren wel een beetje weten waarover je wilt schrijven. Zomaar zonder iets beginnen is niks. Dat gaat niet. Je moet een hoofdpersoon hebben, zijn of haar karakter en het begin van wat hij of zij mee gaat maken. Het einde komt meestal al schrijvende wel. Tenminste, bij mij. En soms heb ik al een einde bedacht, maar wordt het ineens iets anders. Mijn personages zijn soms nogal koppig.

Ik hoop dat je er wat aan hebt. En als je meer nodig hebt, zou ik echt dat Schrijversboek eens gaan lezen, het is erg leuk. (Tweede keer, dat weet ik wel.)

Krummeltje

[horsepills]

schrijf eerst een concept, al is het maar een kantje ofzo. Het gaat erom dat je duidelijk een verhaallijn in gedachten hebt. Verwerk in dat concept puntsgewijs je karakters en gebeurtenissen. Ook de 'lijntjes' tussen die karakters zijn belangrijk. Probeer maar eens, het wertk erg goed..Onthoud ook, schrijven is meters maken, 1000 keer is je werk klote, tot je een keer een meesterwerk schrijft, blijf kritisch, liever 800 woorden kwaliteit, dan 8000 woorden bagger. Kwantiteit is niet belangrijk.

Je kan het zonder idee doen, maar dan krijg je verhalen als van Renate Dorrestijn. Leest lekker weg, maar er zit geen echt verhaal achter. Vooraf weten wat je gaat doen is dus aan te raden. Het hele verhaal al kort uitschrijven is helemaal makkelijk, maar daar ben ik zelf niet goed in. Ik verzin vrij veel terwijl ik bezig ben.

[Phileine]

Krummeltje schreef op 25-04-2003 @ 20:22:

Als je iets over wilt lezen dan raadt ik je het schrijversboek van Lemniscaat aan. Daarin vertellen Thea Beckman, Evert Hartman, Jan Terlouw en Simone van der Vlugt hoe zij een verhaal schrijven. Erg leuk om te lezen.

Inderdaad. *gaat op zoek*

Als ik mensen hoor praten over die 'pseudo-regels' van hoe je een boek zou moeten schrijven, krijg ik altijd de neiging om zelf een stuk te schrijven, of anders op te zoeken dat daar juist weer tegenin gaat en toch nog goed is.

LUH-3417 - We leven nog altijd in de romantiek en in het structuralisme.

[Phileine]

LUH-3417 schreef op 26-04-2003 @ 19:41:

LUH-3417 - We leven nog altijd in de romantiek en in het structuralisme.

What about dat laatste?

Dat veel mensen er vaak nog van overtuigd zijn dat literatuur en taal in schema's onder te verdelen is, terwijl er toch een hoop goede theoriën zijn die er meer overgaan dat taal een fundamenteel ongrijpbaar element, zoals een verschuivende betekenis of iets in die geest heeft.

De Saussure maakte het onderscheid tussen de betekende en de betekenaar. Het woord 'boom' is de betekenaar en het concept 'boom' (een houten stam met bladeren en takken, bijv.) was het betekende. Het woord stond dus niet meer gelijk aan de betekenis, maar was er wel aan verbonden. Betekenis trad op omdat een boom een boom was, en niet alle anderen dingen.

Derrida en andere poststructuralisten en decontructivisten breidden dit systeem uit. Het woord 'boom' verwees naar een concept 'boom', maar dat was zelf ook weer een verwijzing naar een ander concept, wat ook weer door verwees en zo doorgaand. Alle betekenis die men aan taal kan geven was dus tijdelijk en literatuur was altijd dubbelzinnig.

Bovendien had Derrida nog leuke punten over dat de mens alleen toegang heeft tot de wereld via de taal, dat alles alleen maar het herhalen van eerder gezegde dingen was en meer van die dingen. Derrida was ok. Of is. Ik weet niet of hij nog leeft.

LUH-3417 - Hm. Dit is wel heel kort en strak.