Druppeltjes van zilver...
Geen idee waarom,
maar ik ben vroeg opgestaan.
Zachtjes deinzend en slaapdronken,
toch maar richting werk gegaan.
En daar hadden ze dat ene liedje,
die ene die me tranen gaf.
Druppeltjes van bijna zilver,
bijna net zo dun als glas.
Geen idee waarom,
maar toch zag ik jouw gezicht.
Iedereen was net als jij,
Ook al had ik mijn ogen dicht.
En toen dacht ik even,
dat je naast me stond.
Zweverig was toen mijn hoofd,
maar beidde voeten waren aan de grond.
Dat jij weg bent is een feit,
dat ik van je hield slechts een gevoel.
Wat ik nu doe weet ik niet,
toen jij ging, verloor ik een heleboel.
Geen idee waarom,
maar jij blijft in mijn gedachten.
In mijn hart en in mijn ziel,
en voor eeuwig zal ik wachten.
Op dat wat evenveel voldoening geeft,
En misschien is dat heel dom.
Maar ik zal altijd van je blijven houden,
en heb geen idee waarom.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|