Wauw, die laatste strofe. De titel en de eerste paar regels deden mij in eerste instantie aan de kruistochten denken, vanwege het streven toen om die tochten 'goed te praten'. Maar naarmate ik het gedicht verder las, vond ik het meer op een innerlijke strijd duiden... ik begrijp het alleen nog niet zo goed.
Het taalgebruik vind ik prachtig, maar ietwat ontoegankelijk; ik moet goed mijn best doen het 'bij te benen'. Vooral de laatste strofe vind ik dus erg goed, en vurig-vonken is een leuk woord! Fijn rijmschema, ook leuk dat de tweede strofe afwijkt van de eerste en de derde, dit brengt mijns inziens wat meer speling in het gedicht. Verder nog één iets; zou je niet na 'Nee' een komma plaatsen, om het wat wichtiger te maken

?