zelfmoordgedachtes

mir_1986 schreef op 25-10-2003 @ 11:55:
nou, had je dat liever gezien dan?
waarschijnlijk wou diegene toch niet dood, en om niks doms/ verkeerds te doen heeft diegene iemand gebelt..
dat vind ik dus eigenlijk alleen maar goed, dat diegene iemand belt en niet dr echt een einde aan maakt, en dan krijg je te horen dat het om de aandacht is.. onzin.

Wat is er mis mee als het om de aandacht is? Als iemand aan zm denkt, dan is er mijnsinziens iets goed mis, die persoon heeft dan ook aandacht nodig. Tuurlijk kan iemand dat ook op een andere manier vragen, maar daar gaat het hier nu niet over. Ik denk dat een zmpoging een soort van 'noodkreet' is, iets als 'het gaat niet goed met me, zie dat dan, help me dan!' oid. Oftewel, iemand roept om aandacht, aandacht voor dat het niet goed gaat, dat hij/zij hulp wil hebben. Omdat af te doen met ''t is maar aandachttrekkerij, negeer het maar', is dan wel het domste wat je kunt doen, denk ik. Ook omdat iemand dan misschien gaat denken dat het toch niet uitmaakt en het eventueel nog een keer probeert.

Het 'om de aandacht' heeft vaak een negatieve lading, omdat de meeste mensen dat meteen verbinden met 'het is onzin', maar daar ben ik het dus niet mee eens.

[~~dolce~~]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 12:07:
Wat is er mis mee als het om de aandacht is? Als iemand aan zm denkt, dan is er mijnsinziens iets goed mis, die persoon heeft dan ook aandacht nodig. Tuurlijk kan iemand dat ook op een andere manier vragen, maar daar gaat het hier nu niet over. Ik denk dat een zmpoging een soort van 'noodkreet' is, iets als 'het gaat niet goed met me, zie dat dan, help me dan!' oid. Oftewel, iemand roept om aandacht, aandacht voor dat het niet goed gaat, dat hij/zij hulp wil hebben. Omdat af te doen met ''t is maar aandachttrekkerij, negeer het maar', is dan wel het domste wat je kunt doen, denk ik. Ook omdat iemand dan misschien gaat denken dat het toch niet uitmaakt en het eventueel nog een keer probeert.

Het 'om de aandacht' heeft vaak een negatieve lading, omdat de meeste mensen dat meteen verbinden met 'het is onzin', maar daar ben ik het dus niet mee eens.

tuurlijk is het aandacht.. maaar niet op een negatieve manier... en in dat mailtje wat dr later gestuurd word, hebben ze het duidelijk over aandacht op de negatieve manier..

mir_1986 schreef op 25-10-2003 @ 12:10:
tuurlijk is het aandacht.. maaar niet op een negatieve manier... en in dat mailtje wat dr later gestuurd word, hebben ze het duidelijk over aandacht op de negatieve manier..

Hmm en daar ben ik het dus niet mee eens.

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 12:06:
Dan ben je niet helemaal hopeloos, maar denk je dat je nog te redden bent, immers als dat niet zo zou zijn, waarom zoek je dan contact met iemand? Nergens voor nodig.

En moet het dan afgedaan worden met ''t is alleen maar aandachttrekkerij' of moet je die persoon de aandacht ook geven en proberen hem of haar te 'helpen'? (Kan je iemand helpen? Er iig voor hem zijn.)

[22B]

Volgens mij is zm de allerlaatste stap die iemand neemt. Iemand denkt heus wel goed erover na hoor, toch? Zoals ik t heb gehoord en meegemaakt tenminste wel.. De meesten hebben dan al geschreeuwd om aandacht, of juist alles helemaal stil gehouden voor de omgeving, omdat ze t zelf willen proberen op te lossen..

[CoveredEyes]

mir_1986 schreef op 25-10-2003 @ 12:10:
tuurlijk is het aandacht.. maaar niet op een negatieve manier... en in dat mailtje wat dr later gestuurd word, hebben ze het duidelijk over aandacht op de negatieve manier..

Lieve meid, ik weet niet of je er aan toe bent, maar voor elke gedachte is een reden, misschien, als je boeken leest komt het te veel op je af en dan moet je het boek wegleggen, als je zonder dat boek niet verder komt, pak je hem weer bij je...Hulp is zo belangrijk in deze sitautie, sla de krant eens open; een orgasme staat gelijk aan het gevoel van heroine. dat moet toch ergens vandaan komen?

Precies, de hersenen, je opvoeding, je denken over het leven enz enz. Leer eerst de psychologie en dan je gevoel (hard?).

22B schreef op 25-10-2003 @ 12:13:
Volgens mij is zm de allerlaatste stap die iemand neemt. Iemand denkt heus wel goed erover na hoor, toch? Zoals ik t heb gehoord en meegemaakt tenminste wel.. De meesten hebben dan al geschreeuwd om aandacht, of juist alles helemaal stil gehouden voor de omgeving, omdat ze t zelf willen proberen op te lossen..

Denk jij dat iemand die het leven zo zwart ziet nog goed en helder na kan denken? (Dit is geen verwijt.)

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 12:12:
En moet het dan afgedaan worden met ''t is alleen maar aandachttrekkerij' of moet je die persoon de aandacht ook geven en proberen hem of haar te 'helpen'? (Kan je iemand helpen? Er iig voor hem zijn.)

het is inderdaad alleen maar aandachtstrekkerij. Welke cliche betekenis bepaalde mensen er dan daarna direct aan geven, dat is niet mijn fout. Over het algemeen moet je zulke mensen wel de aandacht geven om die persoon te hepen, ze vragen niet voor niks om aandacht, uitzonderingen daargelaten die passen bij de huidige gothic,-ik-voel-me-zo-depri-en-"wil"-dood-cultuur horen.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 12:16:
Denk jij dat iemand die het leven zo zwart ziet nog goed en helder na kan denken? (Dit is geen verwijt.)

dat konden ze daarvoor al niet, anders zou je niet in die situatie belanden.

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 12:16:
het is inderdaad alleen maar aandachtstrekkerij. Welke cliche betekenis bepaalde mensen er dan daarna direct aan geven, dat is niet mijn fout. Over het algemeen moet je zulke mensen wel de aandacht geven om die persoon te hepen, ze vragen niet voor niks om aandacht, uitzonderingen daargelaten die passen bij de huidige gothic,-ik-voel-me-zo-depri-en-"wil"-dood-cultuur horen.

Dan hebben we dus eigenlijk ongeveer dezelfde gedachten erbij.
(Dat dat nog eens voor mocht komen. )

[22B]

@ Leonoor
Ik weet niet of iemand dan nog helder kan nadenken, maar als iemand erover denkt, zal denk k wel de gedachte opkomen of t allemaal wel zo zwart is toch? Je denkt dan aan de kl*te kant, maar ik denk zelf dat je ergens ook wel een positieve kant kan zien..

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 12:17:
dat konden ze daarvoor al niet, anders zou je niet in die situatie belanden.

Dat ben ik niet helemaal met je eens. Als er in jouw leven echt alleen maar dingen gebeuren waardoor je je verrot voelt, dan kan ik begrijpen dat je niet altijd vrolijk blijft, blijft lachen, enz. en dat je misschien zelfs depressief wordt (gevallen waardoor het door een tekort aan stoffen in de hersenen komt staan hier 'natuurlijk' los van).

[Fantôme]

suus, wat krijgen we nou, ik moet helemaal moeite doen je te kunnen volgen

en ik heb nog steeds geen antw. op mjn vraag van degene van wie ik het zou willen hebben.

22B schreef op 25-10-2003 @ 12:18:
@ Leonoor
Ik weet niet of iemand dan nog helder kan nadenken, maar als iemand erover denkt, zal denk k wel de gedachte opkomen of t allemaal wel zo zwart is toch? Je denkt dan aan de kl*te kant, maar ik denk zelf dat je ergens ook wel een positieve kant kan zien..

Als je depressief bent? Ik denk het niet. Volgens mij is een kenmerk van depressief zijn ook dat je de positieve kanten van het leven niet meer ziet...

[22B]

Kan ook ja. Ik heb zelf de situatie gelukkig nooit bij me zelf meegemaakt, wel in mn omgeving. Maar kdacht dat als je er aan denkt om een eind eraan te maken, dat je dan wel op een rijtje zet waarom, en waarom je het niet zou doen?

22B schreef op 25-10-2003 @ 12:22:
Kan ook ja. Ik heb zelf de situatie gelukkig nooit bij me zelf meegemaakt, wel in mn omgeving. Maar kdacht dat als je er aan denkt om een eind eraan te maken, dat je dan wel op een rijtje zet waarom, en waarom je het niet zou doen?

Sommige mensen zullen dat misschien idd wel doen, maar ik denk dat de meerderheid dat niet doet. Die zien of het leven zo zwart, dat ze denken geen andere keuze/andere uitwegte hebben of ze doen het in een vlaag van verstandsverbijstering.

[22B]

Die voelen zich zwaar depri, en doen dat dan meteen. Maar k ken ook gevallen die voor zichzelf opschrijven waarom ze t doen enzo, al brieven klaar hebben enzo voor de nabestaanden..

22B schreef op 25-10-2003 @ 12:26:
Die voelen zich zwaar depri, en doen dat dan meteen. Maar k ken ook gevallen die voor zichzelf opschrijven waarom ze t doen enzo, al brieven klaar hebben enzo voor de nabestaanden..

Ik denk dat die mensen in de meeste gevallen het leven zo zwart zien dat ze denken geen andere keuze/andere uitweg hebben...wat niet meteen betekend dat ze ook de positieve kanten van het leven bekijken. Ik denk dat iemand die nog positieve kanten ziet en daartussen nog een afweging kan maken, niet snel zm zal plegen.

[pessimistje]

Ik bewonder mensen die zelfmoord gepleegd hebben, ik vind hen juist niet laf maar sterk.
Mensen die de heletijd beweren dat ze zelfmoord gaan plegen zijn pas laf, zoals ik.
Wel zeggen maar niet doen, dat heet pas laf, nouja in sommige gevallen kan je natuurlijk geen zelfmoord plegen als je bijvoorbeeld ouder bent van een minderjarig kind, vooral dat maar ik vindt wel dat als je kinderen hebt het niet zou mogen doen, of je moet oud zijn dan begrijp ik het helemaal.
Maar ik vind dat iedereen een recht heeft om zelfmoord te plegen, je kan er immers niks aan doen dat je geboren ben.
Als ik bijvoorbeeld een keuze zou maken of ik geboren wou worden was het nee.
Maar zelfmoord doe ik ook niet, daar ben ik te laf voor.

[22B]

Ik ben juist blij dat ik geboren ben! Ik had t echt niet willen missen. Nu is het wel zo dat als je niet geboren zou zijn, je het niet zou weten, maar k ben wel blij dat ik in deze tjid geboren ben, en niet bijv 100 jaar geleden. Maar om nu zelfmoord te plegen omdat je er niet zelf voor hebt gekozen om te leven? Mjin ouders hebben ervoor gekozen, en die houden (hopelijk) ook van hun kinderen.
Ik kan niet zeggen dat ik mensen die zm plegen bewonder, wel vind ik het dapper, maar ik zou het niet aanmoedigen ofzo. Iedereen heeft tegenwoordig de kans op een gelukkig leven toch?

't is maar net waar je in gelooft, je zou ook kunnen zeggen dat je er wel voor gekozen hebt om te leven, omdat je anders niet geboren was.

[floortje bloem]

oke, hier komt mijn mening

ik denk dat je wel kan merken wanneer iets aandachtrekkerij is en wanneer niet, eens soort gevoel zeg maar.
bij de persoon waar ik het over had, heb ik dit gevoel heel sterk, gewoon door de manier waarop ze doet en door de manier waarop ze in het leven staat buiten het roepen van "ik wil dood" om.
de persoon waar jij het over hebt, dat vind ik geen aandachttrekkerij, het is duidelijk dat hij in de knoop zit en geen andere uitweg meer weet. ik zeg nou niet, dat je eerst maar eens moet laten zien dat je het durft te doen voordat de stempel aandachttrekkerij eraf wordt gehaald, maar gewoon dat het bij deze persoon duidelijk is dat hij het echt meent. ook weer door dat gevoel dat je erbij krijgt.
verder ben ik het met pessimistje eens dat mensen die de hele tijd beweren dat ze zelfmoord plegen maar het niet doen, dat die laf zijn. alleen ik weet wel dat er een proces aan zelfmoord vooraf gaat, dat je het niet zomaar doet. ( ik spreek nu even vanuit mezelf ).
dus, even korte samenvatting, ik denk dat het wel duidelijk is wanneer het aandachttrekkerij is en wanneer niet

*dark*fairy* schreef op 25-10-2003 @ 13:02:
oke, hier komt mijn mening

Misschien even kijken bij de betekenis van de ?

*dark*fairy* schreef op 25-10-2003 @ 13:02:
ik denk dat je wel kan merken wanneer iets aandachtrekkerij is en wanneer niet, eens soort gevoel zeg maar.

Wie zegt er dat dat gevoel klopt? (En dat het in het geval van die persoon van jou zo is, betekend niet dat het bij alle personen zo zal zijn dat je het kunt 'voelen'.)

En waar trek je de grens? Die zal voor iedereen ergens anders liggen. Op zich ben ik het eens met 'als je zm wilt plegen, dan doe je dat ook', wanneer je dus een poging doet, is het een schreeuw om hulp, om aandacht dus. (En ik vind dat dus geen onzin.)

En dan nog, als het aandachttrekkerij is, denk jij dat die persoon geen hulp nodig heeft? Dat ie dat aandacht trekken voor niks doet?

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 12:19:
Dat ben ik niet helemaal met je eens. Als er in jouw leven echt alleen maar dingen gebeuren waardoor je je verrot voelt, dan kan ik begrijpen dat je niet altijd vrolijk blijft, blijft lachen, enz. en dat je misschien zelfs depressief wordt (gevallen waardoor het door een tekort aan stoffen in de hersenen komt staan hier 'natuurlijk' los van).

Correct, al denk ik dat zulke situaties niet vaak voor komen in Nederland. Mensen denken te luxe.

[floortje bloem]

vind dat er een verschil zit tussen een schreeuw om hulp en aandacht. aandacht vind ik in dit geval een woord met een negatieve lading.
een schreeuw om hulp heeft voor mij een andere betekenis, namelijk dat een persoon ( wie dat dan ook is ) toegeeft dat hij het niet meer alleen kan ( weliswaar op een negatieve manier ) en dat hij wil dat er hulp van buiten af komt, of dat hij of zij in ieder geval door de omgeving erkent word. ( weet niet zo goed hoe ik dit uit moet leggen, hoop dat het duidelijk is ) .

Over het algemeen moet je zulke mensen wel de aandacht geven om die persoon te hepen, ze vragen niet voor niks om aandacht, uitzonderingen daargelaten die passen bij de huidige gothic,-ik-voel-me-zo-depri-en-"wil"-dood-cultuur horen

hier ben ik het wel zo ongeveer mee eens.

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 13:14:
Correct, al denk ik dat zulke situaties niet vaak voor komen in Nederland. Mensen denken te luxe.

Helaas weet ik dat ze ook in Nederland maar al te vaak voorkomen.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 13:16:
Helaas weet ik dat ze ook in Nederland maar al te vaak voorkomen.

Wat is bij jou de grens, waarop je zegt dat zelfmoordgedachten wel "ergens op gebaseerd zijn", dus geen luxeprobleem of "eigenlijk neit nodig" ? Ik denk namelijk dat daar het verschil zit. (het verschil in onze meningen)

*dark*fairy* schreef op 25-10-2003 @ 13:15:
vind dat er een verschil zit tussen een schreeuw om hulp en aandacht. aandacht vind ik in dit geval een woord met een negatieve lading.
een schreeuw om hulp heeft voor mij een andere betekenis, namelijk dat een persoon (wie dat dan ook is) toegeeft dat hij het niet meer alleen kan (weliswaar op een negatieve manier) en dat hij wil dat er hulp van buiten af komt, of dat hij of zij in ieder geval door de omgeving erkent word. (weet niet zo goed hoe ik dit uit moet leggen, hoop dat het duidelijk is) .

Ik vind dat een schreeuw om hulp ook een schreeuw om aandacht heeft, dat ik daarmee niet bedoel het 'aandacht' met de negatieve lading, dat heb ik eerder al gezegd (ook dat mensen er vaak die negatieve lading aan toe kennen).

Wat je zegt is duidelijk, dat vind ik namelijk ook. Ik vind alleen dat iemand die om aandacht vraagt, vaak ongeveer hetzelfde zegt.

En hulp is óók aandacht.

[~~dolce~~]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 13:20:
Ik vind dat een schreeuw om hulp ook een schreeuw om aandacht heeft, dat ik daarmee niet bedoel het 'aandacht' met de negatieve lading, dat heb ik eerder al gezegd (ook dat mensen er vaak die negatieve lading aan toe kennen).

dat vind ik ook.. een schreeuw om hulp(en dus ook aandacht) vind ik goed..
en dus vind ik het geen aandachttrekkerij.. want dat vind ik dus wel negatief. aandachttrekkerij klinkt gewoon negatief..

[floortje bloem]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 13:20:
Ik vind dat een schreeuw om hulp ook een schreeuw om aandacht heeft, dat ik daarmee niet bedoel het 'aandacht' met de negatieve lading, dat heb ik eerder al gezegd (ook dat mensen er vaak die negatieve lading aan toe kennen).

Wat je zegt is duidelijk, dat vind ik namelijk ook. Ik vind alleen dat iemand die om aandacht vraagt, vaak ongeveer hetzelfde zegt.

En hulp is óók aandacht.

vind dat je gelijk hebt als je zegt dat hulp ook aandacht is, maar dan heb je ( o jee, we vervallen in herhaling) inderdaad niet de aandacht met de negatieve lading.

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 13:19:
Wat is bij jou de grens, waarop je zegt dat zelfmoordgedachten wel "ergens op gebaseerd zijn", dus geen luxeprobleem of "eigenlijk neit nodig" ? Ik denk namelijk dat daar het verschil zit. (het verschil in onze meningen)

Wat je nu zegt is iets anders dan waar ik op reageerde in wat je van me quote, maar goed. Waar ik op doelde met wat ik in die quote zeg, is dat er mensen zijn die het slecht hebben, die bjina alleen maar negatieve dingen meemaken in hun leven en dat die mensen óók in Nederland leven. Kinderen die ouders hebben die niet om ze geven, die verwaarloost en mishandeld worden, waar de ouders vervolgens van overleiden en de kinderen op straat komen te staan. Ik zeg maar wat. Ik kan me voorstellen dat zo'n kind weinig tot geen eigenwaarde heeft en het nut van het leven niet in ziet. En dat lijkt me in zo'n geval geen 'luxeprobleem'. (Dit lijkt misschien een extreem voorbeeld, maar ik denk dat er nog extremere voorbeelden te noemen zijn. ('k wil hier btw niet mee zeggen dat het in andere gevallen wel een luxeprobleem zou zijn.))

mir_1986 schreef op 25-10-2003 @ 13:23:
aandachttrekkerij klinkt gewoon negatief..

Het klinkt idd negatief, maar das alleen door de lading die mensen er aan mee gegeven hebben.

[~~dolce~~]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 13:26:
Het klinkt idd negatief, maar das alleen door de lading die mensen er aan mee gegeven hebben.

juist, en ik bedoelde dus dat als mensen dat dr vanzeggen.. zoals in de situatie die ... beschreef. dat dat gewoon onzin is.. het is wel een schreeuw om aandacht.. maar dan dus niet die negatieve aandacht..

pff

mir_1986 schreef op 25-10-2003 @ 13:30:
juist, en ik bedoelde dus dat als mensen dat dr vanzeggen.. zoals in de situatie die ... beschreef. dat dat gewoon onzin is.. het is wel een schreeuw om aandacht.. maar dan dus niet die negatieve aandacht..

pff

hmm idd En het is ook niet goed om het als onzin af te schuiven (wat die persoon die ...; ) beschrijft toch min of meer doet) en iemand op zo'n moment in de steek te laten. Vind ik.

[Fantôme]

het lijkt tegenwoordig wel, alleen als iemand echt over gaat tot zm, men denkt van 'oooooowwhh, hij/zij stelde zich toch niet aan.
maar het gevoel wat diegene toen hij nog geen zm had gepleegd, is hetzelfde, als de seconden voordat hij het deed.
toch ben je op het ene moment 'een aansteller, een aandachttrekker' en op het andere moment weer niet.
want ze deed het toch echt.

maar ben je dan gelukkig?! als iemand het wel doet?
sommige mensen misschien wel (wendy, houd je in... niet boos worden ) maar de meeste niet.

het kan toch niet zo zijn, dat je alleen GEEN aansteller bent, als je je gevoel (dat je dood wilt) waarmaakt...
daarvoor voelde je je waarschijnlijk heel ongelukkig, en ik weet niet... maar het daar over hebben, is wel aandacht vragen, maar zeker geen aanstellerij, waar het vaak mee in verband word gebracht.

ojee, het is wel erg onoverzichtelijk / rommelig opgeschreven.
he bahh, ik kan hier gewoon niet tegen

@*dark*fairy*:

ondanks, dat je het waarschijnlijk onnodig vond je mening hierover op te schrijven, toch bedankt.

[Fade of Light]

Leonoor schreef op 25-10-2003 @ 13:24:
Wat je nu zegt is iets anders dan waar ik op reageerde in wat je van me quote, maar goed. Waar ik op doelde met wat ik in die quote zeg, is dat er mensen zijn die het slecht hebben, die bjina alleen maar negatieve dingen meemaken in hun leven en dat die mensen óók in Nederland leven. Kinderen die ouders hebben die niet om ze geven, die verwaarloost en mishandeld worden, waar de ouders vervolgens van overleiden en de kinderen op straat komen te staan. Ik zeg maar wat. Ik kan me voorstellen dat zo'n kind weinig tot geen eigenwaarde heeft en het nut van het leven niet in ziet. En dat lijkt me in zo'n geval geen 'luxeprobleem'. (Dit lijkt misschien een extreem voorbeeld, maar ik denk dat er nog extremere voorbeelden te noemen zijn. ('k wil hier btw niet mee zeggen dat het in andere gevallen wel een luxeprobleem zou zijn.))

Nee, da tbedoeld eik wel, maar ik kreeg de vraag niet goed

kinderen waarvan de ouders overlijden: er is in nederland prima opvang (als je nou in afrika woonde, dan zou je pas echt een probleem hebben, maar dat terzijde, want we leven niet in afrika) en je ouders gaan waarschijnlijk toch dood voordat jij dood gaat, dus dat moet je wel accepteren. Als je dit niet kunt, dan is het niet de situatie waardoor je suicidaal zou kunnen worden, maar de manier waarop je het opvangt.

kinderen waarvan de ouders mishandelen: een lastig probleem, maar er is vrij veel goede hulpverlening. Dit is wel de meest lastige groep. Maar je ouders zijn niet je leven, dus zonder ouders kun je best doorleven. Zelfmoord is dan nog een te zwakke oplossing, je kunt ook weggaan bij je ouders.

Voor mij is een aansteller en een aandachttrekker niet gelijk.

Verder: je kunt van de buitenkant niet zien hoe iemand zich voelt, veel mensen laten niks of (te) weinig zien en daarbij zien anderen het dan pas door een zm-poging. Dan valt anderen niet te verwijten dat ze de persoon pas na de zm-poging serieus nemen, denk ik. Met "maar het gevoel wat diegene toen hij nog geen zm had gepleegd, is hetzelfde, als de seconden voordat hij het deed. toch ben je op het ene moment 'een aansteller, een aandachttrekker' en op het andere moment weer niet. want ze deed het toch echt." ben ik het dus wel eens, zei het met een kanttekening.

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 13:36:
Nee, da tbedoeld eik wel, maar ik kreeg de vraag niet goed

kinderen waarvan de ouders overlijden: er is in nederland prima opvang (als je nou in afrika woonde, dan zou je pas echt een probleem hebben, maar dat terzijde, want we leven niet in afrika) en je ouders gaan waarschijnlijk toch dood voordat jij dood gaat, dus dat moet je wel accepteren. Als je dit niet kunt, dan is het niet de situatie waardoor je suicidaal zou kunnen worden, maar de manier waarop je het opvangt.

kinderen waarvan de ouders mishandelen: een lastig probleem, maar er is vrij veel goede hulpverlening. Dit is wel de meest lastige groep. Maar je ouders zijn niet je leven, dus zonder ouders kun je best doorleven. Zelfmoord is dan nog een te zwakke oplossing, je kunt ook weggaan bij je ouders.

Lieve schat, opvang vervangt ouders toch niet?! Bovendien kunnen professionele opvangers niet wat ouders voor hun kind (kunnen) zijn. Ook mishandelde en verwaarsloosde kinderen houden vaak ondanks dat van hun ouders, het blijven toch hun pappa en mamma en dat kan niemand anders opvangen. Voor een klein kind zijn ouders btw vaak wèl hun leven, dat is kenmerkend voor kinderen en heeft te maken met de ontwikkelingsfase waarin ze verkeren, daar kun je niks aan veranderen. Ook het feit dat er goede hulpverlening is, gaat lang niet altijd op. De hulpverlening is er niet altijd en helpt ook lang niet altijd. Bovendien kan het niet wegnemen wat er is gebeurd.

Het is bovendien heel anders of je ouders dood gaan wanneer jij 45 bent of als dat gebeurt wanneer je 10 bent (ik zeg maar wat), dat is niet te vergelijken "je ouders gaan waarschijnlijk toch dood voordat jij dood gaat, dus dat moet je wel accepteren" vind ik dus onzin en er niet toe doent.

Een kind kan niet zo een, twee, drie weg gaan bij zijn ouders. Verder geldt mijn eerste stukje. Bovendien veranderd ook weggaan niks aan wat er al is gebeurd. De eigenwaarde zal daar iig niet per se enorm groeien ofzo. Integendeel denk ik misschien zelfs wel.

We wonen idd niet in Afrika, we wonen in Nederland. Het heeft dus geen zin alles maar te vergelijken met landen aan de andere kant van de wereld of tig jaar terug.

Maar wat heeft het voor zin om tijdens het AM-en het iemand te laten weten, diegene kan je toch niet tegenhouden. Is de enige reden dan dat je wilt horen: "doe dat alsjeblieft niet"? Als je dat graag wilt horen, waarom doe je je zelf dan vanalles aan. Je weet dan echt wel van binnen dat het niet goed is, dat je moet stoppen, nou doe dat dan en zadel anderen er niet mee op.

Als je kwaad wordt als iemand zegt (als jij zegt dat je zelfmoord gaat plegen) "nou doe maar." dan betekent dat, dat je je er zelf nog niet bij neergelegd hebt. Als je echt dood wilt vind je het allang best dat iemand dat zegt en geef je hem/haar gelijk in plaats van kwaad te worden om iets wat je misschien nog helemaal niet begrijpt. Natuurlijk wil iemand die je wilt helpen, niet dat je doodgaat. Het is een andere reden om toe te geven aan kreten van wanhoop...

Daarom zei ik in mijn eerdere post al: als je echt dood wilt of wilt AM-en, betrek een ander er dan niet bij maar los het zelf op of ga lekker door. Er mee dreigen vind ik ook af te keuren. En als je echt aan de dood denkt; zoek dan hulp. Of zeg dat je zit te denken aan de dood, het niet ziet zitten, maar het graag op wilt lossen. Echt waar, als je WILT veranderen dan valt er nog een boel te regelen. Niet als je weg gaat kwijnen en tegen mensen loopt te verkondigen dat je binnenkort dood bent.

bugge schreef op 25-10-2003 @ 13:45:
Daarom zei ik in mijn eerdere post al: als je echt dood wilt of wilt AM-en, betrek een ander er dan niet bij maar los het zelf op of ga lekker door. Er mee dreigen vind ik ook af te keuren. En als je echt aan de dood denkt; zoek dan hulp. Of zeg dat je zit te denken aan de dood, het niet ziet zitten, maar het graag op wilt lossen.

Misschien is dat 'dreigen' wel een vorm van hulp zoeken? Niet iedereen stapt meteen op ene psycholoog af en niet iedereen wil dat ook. En niet iedereen weet hoe hij om hulp moet vragen, voor (heel) veel mensen is dat ontzettend lastig. Zeker wat dit soort dingen betreft.

[floortje bloem]

Fade of Light schreef op 25-10-2003 @ 13:36:
Nee, da tbedoeld eik wel, maar ik kreeg de vraag niet goed
kinderen waarvan de ouders overlijden: er is in nederland prima opvang (als je nou in afrika woonde, dan zou je pas echt een probleem hebben, maar dat terzijde, want we leven niet in afrika) en je ouders gaan waarschijnlijk toch dood voordat jij dood gaat, dus dat moet je wel accepteren. Als je dit niet kunt, dan is het niet de situatie waardoor je suicidaal zou kunnen worden, maar de manier waarop je het opvangt.
kinderen waarvan de ouders mishandelen: een lastig probleem, maar er is vrij veel goede hulpverlening. Dit is wel de meest lastige groep. Maar je ouders zijn niet je leven, dus zonder ouders kun je best doorleven. Zelfmoord is dan nog een te zwakke oplossing, je kunt ook weggaan bij je ouders.

vind dat je nu heel zwart-wit aan het denken bent, je ouders gaan waarschijnlijk toch eerder dood dan jij, dus als je bv. nog maar 15 bent en je ouders gaan dood, nou ja, ze gaan toch eerder dood als jij, dus wat maakt het uit. en wij hebben goede opvang in nederland dus je komt altijd wel ergens terecht
verder, zelf ben ik 11 jaar lang mishandeld geweest door mijn vader, tot wurging toe, maar ik kon nooit ergens naar toe, vind
dat je hier geen oordeel over mag geven, want ten eerste, je hebt het niet meegemaakt en ten tweede, zo denk je er veel te makkelijk over.

goede hulpverlening lost niet alles op.

[Fantôme]

bugge schreef op 25-10-2003 @ 13:45:
Maar wat heeft het voor zin om tijdens het AM-en het iemand te laten weten, diegene kan je toch niet tegenhouden. Is de enige reden dan dat je wilt horen: "doe dat alsjeblieft niet"? Als je dat graag wilt horen, waarom doe je je zelf dan vanalles aan. Je weet dan echt wel van binnen dat het niet goed is, dat je moet stoppen, nou doe dat dan en zadel anderen er niet mee op.

Als je kwaad wordt als iemand zegt (als jij zegt dat je zelfmoord gaat plegen) "nou doe maar." dan betekent dat, dat je je er zelf nog niet bij neergelegd hebt. Als je echt dood wilt vind je het allang best dat iemand dat zegt en geef je hem/haar gelijk in plaats van kwaad te worden om iets wat je misschien nog helemaal niet begrijpt. Natuurlijk wil iemand die je wilt helpen, niet dat je doodgaat. Het is een andere reden om toe te geven aan kreten van wanhoop...

Daarom zei ik in mijn eerdere post al: als je echt dood wilt of wilt AM-en, betrek een ander er dan niet bij maar los het zelf op of ga lekker door. Er mee dreigen vind ik ook af te keuren. En als je echt aan de dood denkt; zoek dan hulp. Of zeg dat je zit te denken aan de dood, het niet ziet zitten, maar het graag op wilt lossen. Echt waar, als je WILT veranderen dan valt er nog een boel te regelen. Niet als je weg gaat kwijnen en tegen mensen loopt te verkondigen dat je binnenkort dood bent.

1. waarom praat je in de 'je' vorm. Ik gaf mijn verhaal namelijk als een voorbeeld.

2. misschien wil zo'n iemand wel horen, het gevoel hebben, dat iemand om hem of haar geeft. of is diege iemand geweest waarmee hij / zij goed kan praten en sms't diegene daarom?!!
en als diegene later een mail krijgt dat het hem niet kan schelen of hij / zij dood en begrafen is, en als hij/zij dat ooit heeft gedacht hij/zij het mooi mis heeft, omdat hij/zij werkelijk niks, maar dan ook niks voor hem betekend'. kan ik me voorstellen dat dat verdriet doet.

3. om de reden bij punt 2 gegeven, helpt zo'n mail niet het niet te doen, maar eerder om het wel te doen. (zelfs hij geeft niet om hem / haar, wie dan wel?! niemand, incl. diegene zelf niet. dus waarom geen zm?!) het kan eerder een aanleiding zijn.

4. misschien was het dus inderdaad (ook) een test.
maar dat weet ik verder niet.

[Juliah]

Beetje eigen situatie maar: ik dacht echt dood te willen, durfde er alleen niet aan toe te geven. Wanneer ik er wel eens over sprak of het op het forum poste, dan was dat idd omdat ik hulp wilde, hulp om niet dood te willen (niet omdat ik niet dood wilde, maar omdat ik af wilde van dat k*tgevoel). Echte hulp zoeken en/of zeggen 'ik voel me rot en ik wil hulp' is echt niet zo simpel als sommige mensen het maken, zeker niet als je onzeker bent, denkt dat anderen je niks vinden, enz.

Dat je anderen er niet mee op moet zadelen en het zelf 'maar even' moet doen, vind ik echt gigantisch gelul. Als het zo simpel was, dan voelden niet zo enorm veel mensen zich zo enorm klote. Denk na voor je dingen zegt.

Gelukkig leef ik nog en ben ik daar over het algemeen ook wel gelukkig mee. Een 'bijna doodervaring' heeft me in doen zien dat ik toch liever wilde leven dan dood zijn. De situatie is inmiddels ook zo veranderd, dat het leven het het merendeel van de tijd ook wel waard is om geleefd te worden.

[Juliah]

... schreef op 25-10-2003 @ 13:53:
1. waarom praat je in de 'je' vorm. Ik gaf mijn verhaal namelijk als een voorbeeld.

3. om de reden bij punt 2 gegeven, helpt zo'n mail niet het niet te doen, maar eerder om het wel te doen. (zelfs hij geeft niet om hem / haar, wie dan wel?! niemand, incl. diegene zelf niet. dus waarom geen zm?!) het kan eerder een aanleiding zijn.

1. In de het-vorm praten, praat wat lastig.
3. Ze zegt ook niet dat het een reden kan zijn om het niet te doen, toch?

Ik vind iemand die zo'n mail stuurt niet echt bijster 'slim'...

... schreef op 25-10-2003 @ 13:53:
1. waarom praat je in de 'je' vorm. Ik gaf mijn verhaal namelijk als een voorbeeld.

2. misschien wil zo'n iemand wel horen, het gevoel hebben, dat iemand om hem of haar geeft. of is diege iemand geweest waarmee hij / zij goed kan praten en sms't diegene daarom?!!
en als diegene later een mail krijgt dat het hem niet kan schelen of hij / zij dood en begrafen is, en als hij/zij dat ooit heeft gedacht hij/zij het mooi mis heeft, omdat hij/zij werkelijk niks, maar dan ook niks voor hem betekend'. kan ik me voorstellen dat dat verdriet doet.

3. om de reden bij punt 2 gegeven, helpt zo'n mail niet het niet te doen, maar eerder om het wel te doen. (zelfs hij geeft niet om hem / haar, wie dan wel?! niemand, incl. diegene zelf niet. dus waarom geen zm?!) het kan eerder een aanleiding zijn.

4. misschien was het dus inderdaad (ook) een test.
maar dat weet ik verder niet.

1 omdat ik zo ook mijn bronnen heb...niet dat ik het hele verhaal ken ofzo (ivm privacy) maar ik weet van een ruzie tussen 2 soortgelijke personen... En waarom niet gewoon over jezelf praten? Offtopic: trouwens als je ruzie hebt met hem dan heb je het nog niet met mij hoop ik

2 Misschien beteken je niets voor hem als vrienden. Of als lover of wahtever. Maar wel als mens...

3 Dat is juist het tegenovergestelde, maar dat leg ik nog wel een keer uit.

4 Misschien moet je het hem dan nog maar eens vragen. Waarom word je meteen kwaad? Lees eens goed alle informatie zou ik zeggen...en ik hoop dat jouw tijd nog lang niet gekomen is...Maargoed, ik speel nu verder ook geen tussenpersoon meer want ik bemoei me alweer veel te veel (owjee).

[Fantôme]

bugge schreef op 25-10-2003 @ 14:00:
1 omdat ik zo ook mijn bronnen heb...niet dat ik het hele verhaal ken ofzo (ivm privacy) maar ik weet van een ruzie tussen 2 soortgelijke personen... En waarom niet gewoon over jezelf praten? Offtopic: trouwens als je ruzie hebt met hem dan heb je het nog niet met mij hoop ik

2 Misschien beteken je niets voor hem als vrienden. Of als lover of wahtever. Maar wel als mens...

3 Dat is juist het tegenovergestelde, maar dat leg ik nog wel een keer uit.

4 Misschien moet je het hem dan nog maar eens vragen. Waarom word je meteen kwaad? Lees eens goed alle informatie zou ik zeggen...en ik hoop dat jouw tijd nog lang niet gekomen is...Maargoed, ik speel nu verder ook geen tussenpersoon meer want ik bemoei me alweer veel te veel (owjee).

zie pm

[LostChild]

Ik vind dat je gelijk hebt.
Mensen die nadenken over zelfmoord (ik heb er ervaring mee) hebben het zo moeilijk dat ze geen andere uitweg zien dan zelfmoord... ik vind dat wanneer je je zo klote voelt dat je het ECHT niet meer ziet zitten je het recht hebt om over je eigen leven te beslissen.

Aan de andere kant is het natuurlijk inderdaad zo dat je mensen kwetst met zelfmoord... je laat mensen die van je houden en die je nodig hebben achter.
Hoewel dat natuurlijk heel vervelend is voor de achterblijvers... het is niet het probleem van degene die zelfmoord pleegt en de achterblijvers hebben geen enkel recht om kwaad te zijn omdat ze moeten begrijpen dat wanneer iemand zelfmoord pleegt, diegene geen andere uitweg ziet en er echt wel bij heeft stilgestaan dat hij/zij mensen kwetst omdat zelfmoord niet iets is wat je 'zomaar' doet. Wanneer iemand NA dat bedacht te hebben TOCH zelfmoord pleegt betekent dat alleen maar dat hij het kwetsen minder moeilijk vind dan doorleven... dat is geen egoisme... dat is alleen maar het nemen van een weloverwogen beslissing.
(Daarintegen is het wel egoisme als je met zelfmoord iemand anders meesleept in je verderf... bijvoorbeel wanneer een moeder van jonge kinderen zelfmoord pleegt... die kinderen kunnen niet overleven zonder die moeder en dus maakt ze als het ware het leven van haar kinderen kapot.)





Ik heb trouwens wel ondervonden dat wanneer mensen aan iemand anders vertellen dat ze zelfmoord overwegen ze nog een kans hebben...
Het is namelijk zo dat wanneer ze toenadering zoeken bij iemand die ze vertrouwen door dit te vertellen... ze vaak ook open staan voor hulp...




LostChild

Ik vind het geen kwestie van recht of geen recht hebben om kwaad te zijn. Als iemand een natuurlijke dood sterft ben ik soms (in eerste instantie) ook kwaad. En juist dat iemand er bij stil staat dat hij/zij anderen kwetst zou mij kwaad kunnen maken. Voor mij betekend dat kwaad zijn alleen niet wat jij er bij trekt 'niet begrijpen dat wanneer iemand zelfmoord pleegt diegene geen andere uitweg ziet', dat staat voor mij compleet los van elkaar.

Ik denk niet dat je weloverwogen beslissingen kunt nemen als je de wereld zo zwart ziet dat je aan zm denkt, simpel weg omdat je niet alle kanten ziet en/of helder kunt zien.

Sleep je niet altijd anderen mee met je zelfmoord? Een kind kan wel overleven zonder zijn moeder, anders zou het sterftecijfer van jonge kinderen extreem moeten stijgen. (tuurlijk wordt het kind door zm van zijn of haar moeder (of vader) erg 'gekenmerkt', maar dat wordt iemand door het overlijden van zijn/haar beste vriend, een gewone vriend, enz. net zo goed (ze het op een heel andere manier)).

Ik vind het heel erg dat mensen hun leven zo verschrikkelijk vinden dat ze de dood als enige oplossing zien. Aan de ene kant vind ik het ook laf, omdat je niet meer voor je problemen wilt vechten. Maar ergens kan ik het ook wel weer begrijpen.
Ik voel me er een beetje dubbel over.