Lief, ik mis je...

[Charlottetje]

snarl schreef op 14-01-2004 @ 14:57:
ik bedoel die opmerkingen die hij van zijn omgeving verwacht.

(en ik ben inderdaad ook wel benieuwd naar je leeftijd..)

Ah, op die manier
misschien moet jedit topic eens doorspitten en kom je dan wel achter mijn leeftijd of in ieder geval het verschil in leeftijd...

[juno]

Dat is me veel te veel werk. Ik heb je een PM gestuurd.

[snarl]

jep.. maar die had ik ook al gezien, dat topic.

hm...

[Charlottetje]

@ juno: PM is beantwoordt

@ snarl: tsja, je bent dus niet veel wijzer geworden van dat topic? hmm, tjsa... zal ik jou dan ook maar een PM sturen?

[snarl]

jep, doe maar.

[juno]

Danjevoor je PM. Tsja, echt crimineel is het leeftijdsverschil niet, bij ons in de familie is het zelfs gebruikeleijk en zelf heb ik wel erger gedaan.

Maar ik spreek dus ook uit ervaring als ik zeg dat ik me zijn twijfels heel erg goed kan indenken. Het is niet dat hij jou te jong vindt voor hem, hij vindt zichzelf waarschijnlijk te oud voor jou. En jij zit beneden een bepaalde kritische grens om een dergelijk verschil te rechtvaardigen.

Over een paar jaar, dan zou ik het probleem niet zo zien. maar je woont nu nog thuis bij je ouders, zit nog helemaal in de scholieren/kinderrol. Je moet alles nog meemaken. En hij is volwassen, met zijn leven op orde, heeft het allemaal al meegemaakt. Je zit als oudere partner dan zo snel in een dubbelrol. Die van partner en van ouder. Is heel moeilijk.

[Charlottetje]

juno schreef op 14-01-2004 @ 15:34:
Danjevoor je PM. Tsja, echt crimineel is het leeftijdsverschil niet, bij ons in de familie is het zelfs gebruikeleijk en zelf heb ik wel erger gedaan.

Maar ik spreek dus ook uit ervaring als ik zeg dat ik me zijn twijfels heel erg goed kan indenken. Het is niet dat hij jou te jong vindt voor hem, hij vindt zichzelf waarschijnlijk te oud voor jou. En jij zit beneden een bepaalde kritische grens om een dergelijk verschil te rechtvaardigen.

Over een paar jaar, dan zou ik het probleem niet zo zien. maar je woont nu nog thuis bij je ouders, zit nog helemaal in de scholieren/kinderrol. Je moet alles nog meemaken. En hij is volwassen, met zijn leven op orde, heeft het allemaal al meegemaakt. Je zit als oudere partner dan zo snel in een dubbelrol. Die van partner en van ouder. Is heel moeilijk.

Dat is nou juist ook altijd het punt geweest. Ik heb nooit wat ondernomen, omdat ik veel te goed zijn standpunt kon begrijpen.
Gelukkig ga ik wel over een half jaar studeren (niet dat het dan opeens wel wat zou (moeten kunnen) worden, maar ben wel blij hier dan weg te zijn)

Rol als ouder, hmm, dat betwijfel ik eigenlijk, maar goed.
Mijn broer en zus zijn ook 13 en 11 jaar ouder. Ik ben al tante van 2 meisjes, heb een zwager van 40, mijn enige echte vrienden, zijn (bijna allemaal) ook vrienden van mijn broer. Verder in de familie ben ik ook de jongste zeg maar (ja, oke, er huppelen ook wel kinderen van een paar maanden tot 10 jaar rond). Nou ja, goed, zo kan ik nog wel even doorgaan (met mijn positie thuis bij mijn ouders enzo)
Ik begrijp wel wat je bedoeld hoor en je zult vast wel zeggen, ja maar... dat heeft er niets mee te maken enzo...
Ik begrijp je wel, kan het alleen niet uitleggen waarom het in mijn ogen anders is (al zal iedereen dat natuurlijk zeggen die in mijn positie zou verkeren)
maar toch.

Ik heb met hem zulke goede gesprekken gehad... dat wil ik niet kwijtraken, daarom weet ik ook niet of ik uberhaupt wel wat moet doen, of ik het misschien niet beter kan laten zoals het is...

ach, ik kan nog wel uren doorgaan, maar het zullen vast allemaal van die zinnen worden die elk persoon zoals ik zal gebruiken...

[juno]

Ik begrijp dat jij het gewend bent om met oudere mensen om te gaan, zodat er wat jou betreft geen probleem is. Maar toch, je hebt het allemaal nog niet zelf meegemaakt. En dat ziet hij wel.

Nou ja, studeren, het huis uit, het is een hele andere fase dan. Je zou dan kunnen overwegen hem de duimschroeven een beetje meer aan te draaien. Nu zijn jullie werelden wel erg ver van elkaar verwijderd, en dan heb ik het niet over de kilometers.

Maar kunnen jullie een half jaar wachten? Of dooft de vlam dan uit?

[Charlottetje]

Als ik alles van te voren zou weten....

Theoretisch gezien kan ik ook wel 5 jaar wachten en na mijn studie weer bij hem aankloppen.
nee, maar even serieus, ik weet niet of die vlam dan zal doven.
We zullen elkaar in de tussentijd nog best wel eens tegenkomen.
(we zitten bij de zelfde 'organisatie', zie je) Dus vooral in maart/april zullen we elkaar echt wel een paar keer tegenkomen en daarna? geen idee.

Mijn twijfel is nu, moet ik gewoon niets doen en hem gezellig bellen als ik daar in de buurt ben zodat we eens wat gaan drinken of hem wel nu al echt duidelijk maken wat ik 'voel' (klinkt zo zielig altijd). Hij weet dat in principe wel als het goed is, maar toch....
dat is mijn twijfel en daar wil ik antwoord op zien te vinden in de komde 1,5 week (want misschien zijn wij dat weekend allebei op dezelfde activiteit, als hij niet naar Texel gaat tenminste...)



Juno, mag ik je trouwens vragen hoe oud jij bent?

[Charlottetje]

maar raden jullie mij aan of af te doen wat de andere forummers mij aangeraden hebben?

[snarl]

hm. boel pm terug.

[Charlottetje]

snarl schreef op 14-01-2004 @ 16:27:
hm. boel pm terug.

jup

[Charlottetje]

Nou, die brief is geschreven hoor! Hij ligt al klaar.
In totaal 6 kantjes (A4), waarvan 5 in 'dagboekstyl' en eentje met een verklaring waarom ik hem geschreven heb enzo.
Of dit de definitieve versie is weet ik nog niet eigenlijk.
Vind het toch wel eng om t te geven. Ik ben er namelijk toch nog niet helemaal zeker van of het verstandig is, terwijl ik soms ook wel het idee heb dat het juist goed is..... maar ja, heb nog meer dan een week om het te veranderen....

[snarl]

hm.. tjah. ik zou het toch nog steeds wel gewoon doen. je weet dan iig waar je aan toe bent.. en negatieve reacties.. hm, ik denk het niet.

[Charlottetje]

Ik ga het ook wel doen hoor.........................uiteindelijk
denk ik....

Tsja, ik hoop dat er geen negatieve reactie komt. Hij zal het in ieder geval altijd heel aardig en lief (proberen te) brengen, daar ben ik 'heilig' van overtuigd. (nee, ik geloof niet in een god ofzo)

het is meer, dat ik nu zenuwachtig ben ofzo.... mja, gewoon doorzetten en er doorheen zien te komen, zit niets anders op.
Krijg in mijn leven tenslotte vast wel vaker van dit soort dingen/situaties te voorduren......

*sjucht*

[snarl]

jep, denk ik ook. maarja.. dat soort dingen zijn gewoon eng, iig doe je ze niet zomaar. (hehe, logisch)

maar er zit idd waarschijnlijk niets anders op...

hebben jullie nu voor de rest wel veel contact?

[Charlottetje]

snarl schreef op 15-01-2004 @ 15:29:
jep, denk ik ook. maarja.. dat soort dingen zijn gewoon eng, iig doe je ze niet zomaar. (hehe, logisch)

maar er zit idd waarschijnlijk niets anders op...

hebben jullie nu voor de rest wel veel contact?

hmm, tsja, wat heet veel, nee, niet echt...
maar elke keer dat we elkaar zagen (4 dagen in 2 periodes zeg maar) was het heel erg leuk en gezellig, weer een soort van 'oud gevoel terug'.

Mailtjes beginnen van mijn kant, hij geeft reacties, maar ja.
Dat kan erg veel zeggen, maar misschien betekend het helemaal niets, is hij niet zo van de mailtjes enzo...

z'n mailtjes zijn wel altijd heel lief en aardig trouwens, niet afstandelijk echt! mja, ik ga nergens van uit, theoretisch gezien kan alles nog!

[Sithan]

Charlottetje schreef op 15-01-2004 @ 15:25:
het is meer, dat ik nu zenuwachtig ben ofzo.... mja, gewoon doorzetten en er doorheen zien te komen, zit niets anders op.
Krijg in mijn leven tenslotte vast wel vaker van dit soort dingen/situaties te voorduren......

Ach ik kreeg laatst de tip van iemand die dat waar uit iets van buddha of zo had gehaald, waar je je problemen mee kon weghelpen, nl door jezelf af te vragen dat als je over 1 sec dood zou gaan, of het uberhaupt wel iets belangrijks zou zijn, het probleem bedoel ik dan...zo ja, wat je dan het liefst gekozen zou hebben en die keuze moet je dan gewoon volgen...

[Charlottetje]

Sithan schreef op 15-01-2004 @ 19:12:
Ach ik kreeg laatst de tip van iemand die dat waar uit iets van buddha of zo had gehaald, waar je je problemen mee kon weghelpen, nl door jezelf af te vragen dat als je over 1 sec dood zou gaan, of het uberhaupt wel iets belangrijks zou zijn, het probleem bedoel ik dan...zo ja, wat je dan het liefst gekozen zou hebben en die keuze moet je dan gewoon volgen...

Tsja, als ik over 1 seconde dood zou zijn, dan zou ik wel willen dat hij het allemaal zou weten en begrijpen (dus die brief zou lezen, of anders mijn dagboek, maar dat laatste zal vast nooit gebeuren)

[Sithan]

Charlottetje schreef op 15-01-2004 @ 19:18:
Tsja, als ik over 1 seconde dood zou zijn, dan zou ik wel willen dat hij het allemaal zou weten en begrijpen

Kortom...

[Charlottetje]

Sithan schreef op 15-01-2004 @ 20:05:
Kortom...

doen!



Hellllluuuuuuuup!

[Charlottetje]

quote:
--------------------------------------------------------------------------------
Sithan schreef op 12-01-2004 @ 20:01:
Als je nou eens begint met je af te vragen en op te schrijven waarom je bijv juist dat boek geeft en wat je wil bereiken met hem dat te geven, misschien levert dat wel iets moois op
--------------------------------------------------------------------------------



Wat dacht je van:

Als verassing!
Voor iemand die zoveel meer is dan zomaar iemand.

Dat je maar weer eens toe mag komen aan het lezen van een goed boek en dat je in de toekomst je mij weer zult herinneren wanneer je dit boek weer ziet.

Liefs,
Charlotte

[Charlottetje]

omdat ik beloofd heb te vertellen hoe het afgelopen is:

Ik heb het boek (met tekst) gegeven en ook de brief in een envolop gegeven.
Heb bij die brief wel gezegd dat hij dat maar eens moest lezen waar ik niet bij was en daar deed hij heel koel over, heel simpel.
Hij vond het boek leuk (had ook al van iemand anders gehoor dat het zo'n goed boek was, blabla)
Nou ja, goed, aan het eind van die dag (van 1 uur 's middags tot 12 uur 's avonds, ik heb bij hem gegeten, samen gekookt) toen ik terug liep (de laaste tram was al geweest) heb ik hem een smsje gestuurd en even later belde hij op:
Dat hij het een heel lieve brief vond (dus ik natuurlijk meteen zeggen dat ik wel wist hoe hij zou reageren en hij dus niets meer hoefde te zeggen) maar toen heeft hij toch nog even gezegd dat hij het toch eerder wel al uitgelegd had enzo, dat hij het ook wel begreep. Nou ja, goed, weer heel lief natuurlijk en ook dat als ik er met mijn verjaardag was dat ik dan natuurlijk langs mocht komen.

Ik heb die hele nacht gehuild (ik had ook uit kunnen gaan, domme ik) me even heel erg rot, dom, klein, onwetend en wat al niet meer gevoeld om vervolgens huilend in slaap te vallen.
De volgende ochtend was ik ook niet echt vrolijk, maar dat heeft niet lang geduurd, want ik stond er opeens heel koel en simpel tegenover. We zijn immers nog steeds vrienden.
En nu weet ik niet meer wat ik er over denk...

Het probleem is nou ook juist, dat hij veel te goed te begrijpen is, maar dat hij ook zo lief en aardig blijft doen steeds en dat begrijp ik niet helemaal...
maar goed....

Charlotte

[Sithan]

Charlottetje schreef op 13-02-2004 @ 20:23:
Het probleem is nou ook juist, dat hij veel te goed te begrijpen is, maar dat hij ook zo lief en aardig blijft doen steeds en dat begrijp ik niet helemaal...
maar goed....

Charlotte

Je kunt in ieder geval geen spijt hebben van het feit dat je het uiteindelijk niet gedaan hebben, enkel dat je spijt hebt dat je de gedachte had gehad dat hij misschien anders zou reageren...
Maar helaas je kan inderdaad iemand niet dwingen om bepaalde gevoelens te hebben
Ik vind t wel heel knap van je dat je het aangedurfd hebt!

Heb je nu nog wel contact met hem? Want misschien is het beter om dat maar niet te doen voor een tijdje, gewoon uit zelfbescherming...dat je niet nog rotter gaat voelen...

Het zou zo fijn zijn als het nu gewoon een klootzak is, dan kon je tenminste boos op hem zijn

[Charlottetje]

Ik heb wel nog contact met hem.
Niet dat we elkaar 3 keer per week een mail of sms sturen, maar gewoon, we zijn wel vrienden zeg maar.
Super juist.
Begin maart zie ik hem weer.
Ik geloof niet dat ik me daar rotter door ga voelen. Misschien juist omdat ik eigenlijk al wist hoe hij er over dacht en wat zijn antwoord zou zijn.
Het is prima zo, gewoon gezellig!
Echt ontwijken kan ik hem toch niet.

Charlotte

[ilse]

ik wil alleen ff zeggen dat jij ontzetten mooi kan schrijven. en ik ben vast niet de enige die dat vindt!

[Charlottetje]

dank je wel! als je meer zou willen lezen op lief (letteren) staat een verzonnen vervolg...