They don't really care about us

[fruitvliegje]

Ik heb eens nagedacht de laatste tijd, over mijn waarden.
Of vriendschap er wel tussen zit, of het wel zoveel waard is. Doorheen de tijd ben ik enkel maar teleurgesteld in vriendschap. Verwacht ik dan te veel?
Het komt er telkens op neer dat de andere toch niet zo geinteresseerd in je lijkt te zijn. Eigen zaken zijn belangrijker. Ookal zijn ze minder erg, of van een totaal andere waarde.

Mijn beste vriendin had een dilemma: kiezen tussen vriendje en nieuwe liefde.
O jee. Ok, lastig, en kan best emotioneel zijn.
Ik had problemen thuis. Problemen met mijn moeder, veel ruzie en een brekende band. Ik praatte met haar, probeerde haar raad te geven, wou haar helpen, zat met haar in (echt).
Wanneer ik aanstalten maakte om iets over mezelf of iemand anders te zeggen (al was het maar "het was gisteren weer niet zo gezellig bij ons thuis") kon je bijna van haar gezicht en houding letterlijk aflezen "het interesseert mij niet, laat me met rust, tenzij het over mij gaat"
Ok, ik dacht dat dit tijdelijk was, no big deal, ging wel over. Iedereen heeft zo zijn moeilijke momenten. 4 maand heeft het geduurd.
Tegen dan was onze band grotendeels vervaagd, en was praten over persoonlijke dingen enkel nog maar onwenning en lastig. Gebeurde dus niet meer.
(ze koos btw voor de nieuwe liefde, waar ze nog steeds mee samen is, en veel tijd mee doorbrengt)

2de beste vriendin; beloofde me plechtig dat ze er altijd voor me zou zijn als mijn vriend voor een jaar vertrok naar het buitenland. Zei zelfs dat ze hem op een andere manier wou vervangen. (ff duidelijk stellen; ik wou dit niet van haar, ze stond erop)
Nu hij weg is merk ik daar nul van. Wat is een belofte waard als je ze niet nakomt?
Hij is 2,5 maanden weg, en ik heb nog geen enkele keer van haar de vraag gehoord of het nu eigenlijk wel goed met me ging ivm hem.
En ok, ik zeg haar ook niet als het slecht met me gaat, maar ze kent me goed genoeg om dat te merken, en ze kan het op zijn minst eens vragen.
Ze heeft dan ook een nieuw vriendje, das natuurlijk leuker om daarbij te zijn dan bij een vriendin die alle tranen van de wereld aan het laten is.

Volgende goede vriendin;
msn;
ik: ben ongelooflijk verdrietig, heb net heel veel geweend
zij; om hem?
ik; ja
10 minuten stilte
ik; soit, ik ga dan maar eens...
zij; daag!
(wederom; was met haar vriendje aan het chatten)

Nu klinkt dit mss allemaal als verwijten, maar dat is het eigenlijk niet. Op zich kan ik het allemaal wel alleen aan; het is gewoon moeilijker als je niemand hebt om je verhaal tegen te doen die echt om je geeft, en als je niemand hebt die je eens knuffelt als je triest bent. Want zo'n knuffel zou wonderen doen. Zeker in mijn geval; want ik voel me dan alleen omdat ik hem mis.

Maar mijn punt; wat is vriendschap eigenlijk waard? De meeste vervagen of gaan kapot, en uiteindelijk geef je niet zoveel om elkaar dan dat het woord "vriendschap" eigenlijk bedoelt.
Ik heb de grootste moeite met het vetrouwen van mensen tegenwoordig, op dat vlak. Ze zijn meestal toch niet geinteresseerd, dus waarom zou ik iets vertellen...


Hoe ervaren jullie vriendschap?

[Ruudje]

fruitvliegje schreef op 30-11-2004 @ 21:38 :
Hoe ervaren jullie vriendschap?

Momenteel ook niet bepaald positief.
In vriendschappen mag je eigelijk geen eisen stellen, vind ik... noem het dan verwachtingen
Verwachtingen mag je in een vriendschap wel degelijk hebben. Komen deze verwachtingen niet uit, dan wordt je teleurgesteld in je vrienden... en terecht.
Ik denk niet dat ik hoef uit te leggen wat een ideale vrienschap is, dat is iets wat je zelf moet uitmaken

Momenteel heb ik eigelijk geen vrienden meer. Personen waar ik veel mee om ga, vallen onder 'kennissen'. Ik heb wel vrienden gehad, maar ook die lieten me te wensen over. Je zou zeggen, triest, maar dat valt best mee. Ik vind het jammer dat het zo gelopen is, maar ik heb er veel van geleerd. Misschien dat ik daarom de term 'vriend' niet veel meer durf te gebruiken, laat staan 'beste vriend'

Uiteindelijk moet je leven voor jezelf en je moet ook in staat kunnen zijn een leven te leiden zonder hulp van anderen. Zo zou je het ook positief kunnen benaderen. Vrienden moet je zien als iets 'extra's', niet als een must

Ik ervaar vriendschap als iets dat wel heel belangrijk voor me is. Ik kan niet zonder mijn vrienden, ze betekenen heel veel voor me. Kan met ze lachen, huilen, leuke dingen doen etc. Ik zal er altijd voor ze zijn. Nou moet ik zeggen; ik heb vrienden waar ik echt altijd op kan rekenen, waar ik altijd mijn verhaal kan doen. Maar ik heb er ook waar ik wel lol mee heb maar geen diepe gesprekken mee kan hebben/heb. Ik heb bij die mensen dan ook eerder zoiets van laat maar ff als ik ergens mee zit.

even overj ou vragen:
wat is vriendschap waard?
Dat is per persoon verschillend, de een doet het makkelijk met alleen wat kennissen terwijl de anderen niet zonder vrienden kan. Maar ook bijvoorbeeld het vergelijken van een relatie met je vriend/vriendin of met een vriendschap. Wat is belangrijker, sommige zeggen vrienden anderen de relatie.

Zoals hierboven gezegt, je moet jezelf kunnen zijn. Juist was het jou waard is daar gaat het om. En als ik jou verhaal lees is de vriendschap jou heel wat meer waard dan die van je beste vriendinnen. Misschien een kwestie van vertrouwen hebben of aan de andere kant er bij neer leggen.

[saturday]

Komt me wel bekend voor. Ik heb het ook gehad met een goede vriendin. Ze kreeg een vriend (alles geweldig enzo natuurlijk) en ik had net die tijd een moeilijk iets met mijn vriend (waar ik ong. 1,5 jaar mee had toen)
Dat wist ze, daar hebben we veel gesprekken over gehad voordat ze een vriend kreeg. Ze heeft nooit meer iets gevraagd over mij en mn vriend enzo. Het ging vanaf toen alleen maar over haar. En hoe gelukkig zij wel niet was..
Is niet leuk idd..

Ik heb altijd heel makkelijk vrienden kunnen maken. Ik was een allemansvriend en deed alles voor iedereen.
Op de basisschool heb ik vreselijk veel problemen gehad met vrienden, zeker de laatste paar jaren. Ze lieten me constant vallen en ik kon op niemand rekenen als ik ze echt nodig had, terwijl ik voor hen wel altijd klaar stond. Op de middelbare school ging het het eerste jaar redelijk goed. Ik zat een een 'groepje' met 3 andere meiden en, dat dacht ik tenminste, we waren een hecht groepje. Tot ik erachter kwam, per toeval, dat ze steeds meer dingen met z'n drieën deden en mij erbuiten hielden. Terwijl ik hen niets gedaan had. Een van die meisjes, we noemen haar F, wilde mij er niet bij hebben. Ze mocht me niet. Maar dat weigerden ze te zeggen. Er zijn toen ook nog wel meerdere dingen gebeurt, maar die wil ik niet zeggen.
Tweede klas; zelfde eigenlijk. Weer een groepje van 4, weer 2 meiden van het vorige groepje erbij en een 'nieuwe'. Ik dacht wederom dat het goed ging. Ik had F een nieuwe kans gegeven, ik dacht dat ze bijgedraaid was. Nou, dat was dus niet het geval. Weer gedoe, weer werd ik erbuiten gehouden. Ik had helemaal niemand meer. Iedereen had iemand in de klas, ik had alleen hen, maar zij wilden niet meer echt met me omgaan. Probleem dus. Derde klas ging het hetzelfde zo door.
Toen leerde ik andere mensen, uit andere klassen kennen. Omdat ik zo voor mijn hoofd gestoten was, heb ik me heel afstandelijk gedragen de eerste tijd. Ik wilde me niet laten zien uit angst me te laten kwetsen. Nu gaat dat wel goed, ik heb een aantal nieuwe goede vrienden gemaakt. En toch ben ik nog steeds bang. Als ik me gruwelijk afreageer op een vriend(in) ben ik bang dat ze me laten zitten. Als een vriend(in) niet terug smst ben ik bang dat ik wat verkeerd heb gedaan. Als een vriend(in) iets liefs tegen me zegt, heb ik moeite met het te geloven omdat nog nooit iemand zoiets tegen me gezegd heeft. Dat soort kleine dingetjes maken me heel onzeker over vriendschappen. Ik vind mijn vrienden wel heel belangrijk, maar ik ben ook vreselijk bang ze kwijt te raken.

Wat vriendschap waard is voor mij? Het is belangrijk. Met vrienden doe ik dingen die ik met mijn ouders niet kan. Kan ik lachen, huilen, stomme dingen doen, maffe acties ondernemen. Ik kan denk ik ook niet zonder iemand die om mij geeft, buiten de familie om, kortom een vriend dus. Ik weet hoe het is om niemand te hebben en dat is vreselijk.

Pfft, wat een verhaal.

[Spanish rose..*]

Wauw. Ik herken je verhaal echt helemaal 100 % Het is iets anders enzo. Maar ik heb dit idee ook altijd bij mijn ''vrienden''. Het is een heel lang verhaal, maar het kwam er op neer dat een heel goede vriendin alleen nog maar met haar (ex) vriend bezig was. Terwijl ik langzaam in een depressie zakte. Zo gaat het nu nog steeds door.. Ik kan je verder niet helpen, maar ik wou zegen, je bent niet de enige!! =X=

[Vaj]

Ik denk dat de meeste mensen je verhaal zullen erkennen. Ik ken het van beide kanten, daarmee bedoel ik dat ik degene ben geweest die teleurgesteld is geweest, maar ook degene die te weinig aandacht aan vrienden heeft besteed omdat ik teveel met mezelf bezig was. Ik denk dat het over het algemeen niet eens opzettelijk gebeurd. Je vriendinnen gaan waarschijnlijk zo in hun eigen problemen (of geluk) op dat ze niet aan jou denken.
Dit is natuurlijk slecht, maar ook menselijk. Niets aan te doen vrees ik

En hoe ervaar ik vriendschap? Als tijdelijk, en alleen bestaand wanneer beide partijen er profijt van hebben. Leuk, maar vrienden zijn voor mij vervangbaar, in tegenstelling tot je partner en familie.

[Daboman]

Mijn ervaringen zijn ook niet al te best op het moment.

Een heel goede vriendin liet opeens heel lang niet meer van zich horen en bleek vervolgens veranderd te zijn in het type "bitch". Ik kende haar van msn, maar ondanks dat was de band heel sterk. Ik wilde op zich wel afspreken, maar zij niet omdat ze bang was om me kwijt te raken. Et voila, we spreken elkaar bijna nooit meer.

Daarna kwam er iemand waarmee het lekker flirten was en gewoon goed samen op 1 lijn zitten. Het vage was alleen dat ze nooit wilde afspreken; "te druk". Het ging zo door toen ze opeens iemand aan me voorstelde. Heee x, dit is y, m'n nieuwe vriendje. Vanaf dat moment ging ze zich erg bitcherig tegenover mij gedragen.

Daarna was ik voor iemand 100 km met de trein gereisd. Had haar een cadeautje gegeven omdat ze net jarig was. Vervolgens komt er niets op m'n eigen verjaardag. Geen sms, geen mail, geen kaart, niets (voor degenen die vinden dat ik dat niet mag verwachten, mag ik daar dan ook niet teleurgesteld in zijn?). Ze heeft nu in een maand al 2 keer beloofd snel te sms'en. De laatste keer, nu 1,5 weken geleden, zei ze dat ze geen zin heeft om hier te komen.

Op dit moment zou ik heel erg geven om iemand die in staat is, om om mij te kunnen geven. En dus niet continu zegt "ik heb het druk".

Ik heb eigenlijk maar een vriendschap die niet verwaterd is, of verbroken is, na ongeveer 6 jaar tijd. die vriendschap is me heel veel waard, en we proberen het van beide kanten zoveel en zo goed mogelijk contact te houden, soms is dat moelijk door de afstand. toch heb ik nog het gevoel dat ze m'n beste vriendin is... omdat we er allebij moeite voor doen.
Voor de rest zijn er zat vriendinnen/vrienden geweest die loze beloftes hebben gedaan, me gebruikt hebben etc. (Zoals een beste vriendin die dan helemaal naar mij toe reisde om vervolgens met elke mannelijke vriend van mij te gaan sjansen en dan met je ex gaat vozen )
Desondanks ben ik nog steeds bereid nieuwe vriendschappen op te bouwen, als is het maar om die ene goeie te vinden na zoveel mislukte pogingen.

Tsjah, ik krijg soms met heel veel meisjes het gevoel, op school e.d. dat het soms alleen gaat om een maatje te hebben om mee te feesten, en die dus verder niet in je geinteresseerd zijn. Bah not done. Vriendschap is iets moois, en soms lukt het, soms lukt het niet.

[Ruudje]

Daboman schreef op 30-11-2004 @ 22:31 :
voor degenen die vinden dat ik dat niet mag verwachten, mag ik daar dan ook niet teleurgesteld in zijn?

Het is niet zo, dat je niet teleurgesteld mag zijn wanneer je iets niet zou mogen verwachten. Verwachtingen heb je nu eenmaal, of het juist is is een 2e, maar die heb je. Wanneer hetgene niet gaat zoals jij het verwacht had, ga je je teleurgesteld voelen. Dat is nu eenmaal het gevolg van dingen 'te veel verwachten'

[Mark Almighty]

Downloaden, nu: Boudewijn de Groot: 'Vrienden van vroeger'.
En dan lekker meejanken.

[Ruudje]

Mark Almighty schreef op 30-11-2004 @ 22:56 :
Downloaden, nu: Boudewijn de Groot: 'Vrienden van vroeger'.
En dan lekker meejanken.

Word je daar ook sterker van?
Zo ja, doen
Zo nee, niet doen

Ik weet niet of het positieve invloed zal hebben... naar mijn idee versterkt dat het gevoel alleen maar op zo'n moment... maar als je een aantal dagen daarna rationeel over zoiets kunt nadenken, is het zeker positief te noemen.

Vaak heb ik dat met dingen, maar dat is natuurlijk bij iedereen anders

[Quiana]

--> L&r.

[WolterB]

Ik ervaar vriendschap als iets waar ik echt niet zonder kan en iets waar ik pas heel laat achter ben gekomen hoe het echt in elkaar zit. Ik ben ook wel een aantal vriendschappen kwijtgeraakt de afgelopen jaren, weet ook niet wat ik in sommige gevallen anders had moeten doen en som kwam het door een verhuizing of dat de ander achter je rug om over je aan het praten was en dus minder was dan hij beweerde te zijn.
ik heb 4 hele goede vrienden. Eén jongen die ik nu 15 jaar ken en waarmee ik de afgelopen 7 jaar een goede vriendschap heb opgebouwd. Er in die jaren wel periodes voorgekomen waar we elkaar minder spraken door school en andere dingen, maar toch is het altijd gezellig als we bij elkaar zijn. Het enige probleem is idd dat ik niet echt goed met bepaalde dingen naar hem toe kan gaan, puur omdat ik niet weet of hij me zal begrijpen met sommige problemen.
Mijn andere 3 vrienden heb ik ruim twee en een half jaar geleden leren kennen en daarmee klikte het al heel snel. Als één van ons met iets zit weten ze dat ze zo bij een ander kan aankloppen en als het echt nodig is gebeurt dit ook wel. Zelfs nu ik op 2 uur reizen van ze af woon, proberen we elkaar regelmatig te bijven zien en spreken. Natuurlijk wordt het zien minder, maar de vriendschap is niet aan het wegebben en ik besef steeds meer hoe belangrijk dit is. Ik vind deze vriendschap ook veel belangrijker dan een eventuele relatie. Als ik door een relatie mijn vrienden zou gaan verwaarlozen, hoop ik echt dat ik wakker geschud ga worden want ik weet toch zeker dat ik dit niet kwijt wil.

[Horror Kitty]

ik vind het wel euh.. leuk. ik heb maar 1 echt goeie vriendin maar die ben ik voorlopig nog niet echt beu.

[-bambi-]

Ja ik herken best veel in jouw verhaal, meestal als je het moeilijk hebt zie je wie je echte vrienden zijn.
Ik heb zelf een paar weekjes in het ziekenhuis gelegen, er zijn toen 2 meisjes geweest en mijn vriend die echt ELKE dag aan mijn bed zaten.
Verder kwamen er vriendinnen langs van vroeger waar ik toen niet echt veel meer mee omging maar toen ze via via hoorde dat ik daar lag stonden ze ineens onverwacht voor mijn neus en dat was toch wel heel erg lief.
Maar het ergste was de dat 2 meisjes waar ik altijd mee uit ging en waar ik echt dagelijks mee was gewoon NIET kwamen en zelfs niet eens iets van zich lieten horen!
Toen ik uit het ziekenhuis was heb ik een nieuw nummer genomen en die dus niet aan hun gegeven.
Kwam ik er laatst toevallig 1 tegen die me haast om mijn nek vloog en zogenaamd zooooooooo blij was mij te zien en blalblabla
Yeah right

Er zijn volgens mij altijd mensen die alleen met je omgaan omdat ze dan iemand hebben om mee uit te gaan enz.
Gewoon om maar niet alleen dingen te hoeven ondernemen.
Meestal pik je die er gemakkelijk uit, je kunt altijd super lol met ze hebben enzo en ik denk dat ik zelf ook weleens op die manier meisjes " gebruikt" heb. Maar ik heb wel voor mezelf een heel duidelijk beelt van wie mijn echte vriendinnen zijn en voor wie ik altijd zal klaar staan.
En met de rest.. ach ja.. lang leve de lol? Niet te veel van aantrekken, dat soort vriendschappen zijn zo gemaakt en duren meestal ook niet echt bepaald lang. Wel altijd handig als je niets te doen hebt Gewoon voor jezelf bepalen wie je echte vrienden zijn en van de rest gewoon niets verwachten dan wordt je ook niet teleurgesteld

[MissyE]

En ik maar denken dat ik de enige was met 'vriendschap problemen'...

Vriendschap is voor mij wel heel belangrijk. Ik heb 4 vriendinnen die heel dierbaar voor me zijn, maar die ik op zich niet veel zie. Maar we weten van elkaar dat we er voor elkaar zijn (1 daarvan ken ik al 12 jaar.. echt geweldig)! Het maakt leven een stuk makkelijker om te weten dat er zulke mensen voor je zijn.
Dan heb ik nog een handvol "vrienden & vriendinnen" die hartstikke leuk zijn om mee te gaan winkelen, uit eten, uit gaan, etc. Maar of ik ze meteen zou bellen in nood, weet ik niet...

Ik moet zeggen dat ik een meisje ben die veel beter met jongens om gaat, maar meestal draait dit niet uit op een hele hechte vriendschap.. Godzijdank heb ik wel 1 hele hele goede vriend, die altijd alles voor me relativeert en me altijd aan 't lachen maakt

Vaak merk ik wel, vooral met m'n "vorige beste vriendin (X)", dat 't vaak om jezelf draait (zeg maar).. Het ging altijd om haar, en ging 't niet om haar, was 't niet interessant (dat herkende ik zoooooo van jou, fruitvliegje)..
Tuurlijk vinden mensen hun eigen verhalen erg interessant (ik ook ), maar probeer een beetje een balans te vinden.. En niet alleen de vriendschap te baseren op 'mij mij mij'...
(dat was dus 't geval met X.. ik mocht een beetje haar verhalen aanhoren, dingen voor haar doen, in haar schaduw staan.. ja, uh.. daaaaaaaaaaaaag .. werd ik alleen maar ongelukkig van!)

Anyway.. vriendschap is wel belangrijk, als 't een "mutual, happy, feeling" is...

fruitvliegje schreef op 30-11-2004 @ 21:38 :
Hoe ervaren jullie vriendschap?

2 soorten vriendschap.
De een is een echte, hechte vriendschap. Elkaar na 4 maanden geen contact weer op kunnen bellen en de volgende dag zonder wrok de stad in kan, en de vriendschap die ik losjes zie en die dus niet zo hard aankomen als ik die kwijtraak. Hieronder vallen bvb ook msn-buddies om het maar even zo te noemen.

Van de eerste definitie heb ik er maar 1, of 2. Van de 2e definitie een handje vol.

[-bambi-]

Sovreze schreef op 01-12-2004 @ 12:34 :
2 soorten vriendschap.
De een is een echte, hechte vriendschap. Elkaar na 4 maanden geen contact weer op kunnen bellen en de volgende dag zonder wrok de stad in kan, en de vriendschap die ik losjes zie en die dus niet zo hard aankomen als ik die kwijtraak. Hieronder vallen bvb ook msn-buddies om het maar even zo te noemen.

Van de eerste definitie heb ik er maar 1, of 2. Van de 2e definitie een handje vol.

Ja precies, je hebt vrienden en je hebt vrienden
Daar moet je voor jezelf een onderscheid in maken.

[fruitvliegje]

-bambi- schreef op 01-12-2004 @ 13:42 :
Ja precies, je hebt vrienden en je hebt vrienden
Daar moet je voor jezelf een onderscheid in maken.

daar was ik zelf ook al lang uit , maar mijn probleem is dat de mensen die ik echte vrienden noem me teleurstellen... zodat er niemand meer overblijft

fruitvliegje schreef op 01-12-2004 @ 13:43 :
daar was ik zelf ook al lang uit , maar mijn probleem is dat de mensen die ik echte vrienden noem me teleurstellen... zodat er niemand meer overblijft

Ja, dat gezeik heb ik mn hele leven al.
Ik vertrouw mensen of te snel, en hecht heel veel waarde aan ze... en ze verpesten het gruwelijk.
Sindsdien vertrouw ik niemand meer, en probeer ik zo min mogelijk waarde aan mensen te hechten.

Dan blijft er bij mij in kwestie maar 1 persoon over, en dat is zelfs een twijfelgeval.
Dus het is ja, vooral wat je er zelf van maakt.

[-bambi-]

fruitvliegje schreef op 01-12-2004 @ 13:43 :
daar was ik zelf ook al lang uit , maar mijn probleem is dat de mensen die ik echte vrienden noem me teleurstellen... zodat er niemand meer overblijft

Ehhmm oke, dan heb ik het een beetje verkeerd begrepen.
Als ik jou was zou ik die vrienden proberen niet te zien als je echte beste vrienden om het zo maar ff te noemen.
En er iniedergeval niet te veel van verwachten omdat je anders zelf weer teleurgesteld wordt.
En echte vrienden die kom je natuurlijk niet zomaar overal tegen maar die zullen er vast en zeker nog wel komen.
Hmmz.. niet echt heel nuttige tips denk ik,
ik zou zelf eerlijkgezegd ook niet echt weten wat te doen als mijn 2 beste vriendinnen toch niet zulke goede vriendinnen bleken te zijn...
Iig sterkte ermee

[saartjeh]

herken het
heb in zo'n vriendin waar egoisme centraal staat
en als ze er mee door gaat kan ze het rambam krijgen
maar ik weet dat het periodes zijn
gaat ook geestelijk niet altijd goed met haar
maar gewoon zeggen dus,
want ze komen ooit bij je trug, en dan ben ik nooit het mietje die dan maar braaf luister, maar ik zeg dat ze op kan flikkeren omdat ze toendertijd ook nooit naar mij wou luisteren
en dát is het einde van de vriendschap
je moet je jezelf dit niet aan doen
en nog een tip: andere vrienden zoeken.
bij mij was het 1 persoon en die beschouw ik niet meer als mijn vriendin en 1persoon zoals ik vertelde maar das niet altijd
dus tja.
niet alle vrienden zijn zo hoor, althans die van mij niet
knuff
liefs, saar

[Kaa]

uiteindelijk blijft er altijd maar 1 iemand die je honderd procent begrijpt, en die honderd procent om je geeft, en alles zal doen om je gelukkig te maken, en dat ben jij zelf...
dat is iets wat je of weg moet drukken, als je het niet aan kan, of gewoon moet accepteren en altijd in je achterhoofd moet houden als je weer ''vriendschappen'' aangaat e.d.
want niemand zal ooit zoveel om je leven geven, als je zelf doet, of hebt gedaan...it's a fact.
tis ook triest, maar uiteindelijk wel waar...of je moet teringveel geluk hebben ,maar ik denk niet dat veel mensen dat hebben

voor nu; cheer up en doe ns iets leuks voor jezelf...(shoppen helpt, trust me)

[dragonstorm]

vrienden zijn voor altijd, daarom kan je ze ook af en toe alleen laten
verder moet je er gewoon voor zorgen dat je een beetje lol hebt, zelfmedelijden helpt niemand

[fruitvliegje]

dragonstorm schreef op 01-12-2004 @ 16:29 :
vrienden zijn voor altijd, daarom kan je ze ook af en toe alleen laten
verder moet je er gewoon voor zorgen dat je een beetje lol hebt, zelfmedelijden helpt niemand

Niemand heeft het hier over zelfmedelijden. Echte vrienden moeten er gewoon zijn voor elkaar, dan is er ook helemaal geen zelfmedelijden nodig.

Hoe ervaar ik vriendschap... jee. Eh.
Ik heb twee echt heel goede vriendinnen, nog wat mensen die ik als 'echte' vrienden beschouw, een lading nieuwe mensen van mijn studie en van die ertussenin-hang-mensen. Maar hoe ik dat allemaal ervaar...

Ik zou graag zeggen dat mijn echte vrienden er altijd voor mij zijn en ik voor hen, en dat is technisch gezien ook zo, maar we zijn allemaal niet types die echt bij hun vrienden uithuilen. Soms blazen we stoom af en natuurlijk bieden we goede feedback, maar ik kan me niet herinneren dat we echt letterlijk bij elkaar op de schouders huilden. Dat wil echter niet zeggen dat we, als we dat echt willen, dat niet kúnnen.

Ik vertrouw ze, dat zegt eigenlijk wel weer genoeg. Ik kan met ze lachen, met ze praten, met ze leuke dingen doen en films kijken en dansen en met een clownsneus op door de stad rennen enzovoort.

[love is life]

Momenteel op echt vriendschapsvlak gaat het ook niet zo goed.

Goede vriendin 1: ik zag ze twee jaar lang iedere dag op school en dan nog buiten de schooluren. We deden alles samen. Ze zat een jaar lager dan ik dus ik had mijn humaniora een jaar vroeger gedaan. Nu zit ik op hogeschool, heb een leuk vriendje, maar toch probeer ik nog contact met haar te houden maar ze kan het nieta f dat ik mijn tijd verdeel dus trekt ze met andere mensen op die ik niet zo graag heb ... maar daar til ik niet zo zwaar aan dat ze met die mensen omgaat maar als ik iets voorstel is het nooit goed genoeg en moet het altijd zoals haar goesting gaan ...

Met mijn andere vriendinnen gaat het wel goed ik heb een beetje contact met iedereen eigenlijk maar om echt te zeggen dta ik 1 beste vriendin heb ... neen dat heb ik eigenlijk niet en ergens mis ik dat wel. Ik heb eerder een beste vriend, nl mijn lief die weet alles over mij alles wat er gebeurd en gewoon hoe dta ik mij voel ... ik ben hem daar eeuwig dankbaar voor...

@ TS: je moet je daarover zetten en je niet "fixeren" op 1 vriendin maar aan meerdere mensen eenbeetje vertellen ... dat denk ik ervan maar nu, ik ben niet in jouw situatie dus mssn kan ik het niet snappen zoals jij het ervaart ...

[BrunetJuh]

bij mij zijn ook veel vriendschappen verlopen en vervaagd, maar op een gegeven moment kom je ze echt wel tegen! en vooral in moeilijkere tijden kom je erachter wie het zijn! veel succes dus! er loopt echt wel iemand op de aardbol rond die jij kan vertrouwen!

[SoMeBoDy]

Mijn vrienden betekenden altijd veel voor mij, doordat mijn familie er niet voor mij is, dus zocht en zoek ik veel steun bij vrienden, waardoor ik zelfs aan ze kon rn kan vastklampen. Dat is al niet goed.

Daarbij komt nog eens dat mijn vertrouwen is afgenomen dit jaar, omdat ik onder andere mijn beste vriendin kwijtraakte, zonder met mij te praten en ook iets van twee andere vrienden verdwenen ineens uit mijn leven. Vooral door die beste vriendin kwijt te raken is heel hard voor mij aangekomen, omdat we echt alles deelden. Door haar kwijt te raken, werd ik angstiger in vriendschappen en dat ik heb nog steeds. Eén vriendschap liep daardoor een beetje scheef, omdat ik niet meer op haar in durfde te gaan, waardoor ze heel makkelijk over mijn grenzen kon gaan en daardoor kwam ik dus in een situatie dat ongelijkwaardig was.

Ik ben nog steeds bang om vrienden kwijt te raken, want stel je voor dat ik iets zeg en diegene moet mij daardoor niet meer. Ik heb iets teveel pijn gehad in vriendschappen dit jaar. Ik had op een gegeven moment ook helemaal genoeg van vriendschappen.

Ik ben door wat ik dit jaar heb meegemaakt wel gaan beseffen dat mensen wel uit je leven zullen stappen als ze dat echt willen, ookal ben je zo lief en zorgzaam. Als ze je niet moeten, dan is het afgelopen. De vrienden die uit mijn leven zijn gegaan, hadden naar mijn idee ook een zinloos reden (hoewel ik nog steeds niet weet wat de reden is) Maar ik heb ze niet uitgescholden ofzo of achter hun rug om over ze gepraat of haar vriendjes afgepakt. Als ik dat had gedaan, dan kan ik me wel voorstellen dat ze me niet meer willen, maar dat is dus niet het geval.

Ik probeer nu mijn vrienden niet zo belangrijk te maken, omdat ik weet dat ze zo weer kunnen verdwijnen. Ik kan wel zeggen dat ik iets van 4 hele goede vrienden heb, maar daar heb ik soms zelfs mijn twijfels over door mijn angst en onzekerheid. Vrienden zijn de mensen met wie ik bijna alles deel, dus ze zullen altijd wel belangrijk voor me blijven en ik geef om ze..

[dyfusica]

Vriendschap is voor mij iets heel belangrijks. Als ik mijn vrienden niet vaak genoeg zie voel ik me ook minder. Ik heb wel goede vrienden denk ik. Ze doen me geen pijn, zijn er voor me als ik ze nodig heb en ik kan er lol mee maken.
Ik heb mijn beste vriendin al sinds groep 1 lagere school en haar raak ik ook echt nooit meer kwijt hoop ik. De andere vrienden die ik heb zijn ook wel leuk, maar toch anders. Ik heb nog niet het idee dat dit nou voor altijd is, terwijl ik dat bij mijn beste vriendin dus wel heb. En ik heb bij haar ook nog geen nadelen kunnen vinden. Terwijl ik die bij mijn andere vrienden wel heb.

Vrienden zijn mensen met wie ik kan praten over alles, en met wie ik lol kan hebben. En ook gewoon om af en toe leuke dingen mee te doen.
Ik heb eigenlijk wel een paar verwachtingen van vrienden, maar gelukkig word ik niet echt teleurgesteld.

[Fainne]

wauw ik herken mij sterk in je verhaal
Mijn beste vriendin (al 6 jaar) heeft nu sinds een jaar ene vriendje (ik niet) . Vroeger zag ik haar minstens 1 keer om de twee weken, gingen we samen iets leuks doen,
nu zie ik haar 1 keer op een feestje om de drie maanden ,
en als ik dan eens lang met haar praat of met haar ga dansen is haar vriend slechtgezind. We kennen elkaar niet meer, kunnen geen persoonlijke dingen vertellen.

De andere vriendin heb ik wat beter leren kennen toen ik aan nummer 1 niets meer had, ik zag haar elke week.
Maar toen het erop aankwam , ik werd geopereerd (niet serieus hoor, wijheidstanden), het was mijn eerste operatie, ik was doodsbang voor ziekenhuizen enz, vroegen ze pas een week erna hoe het was gegaan en mocht ik er maar 2 minuten over vertellen want het was niet intressant. 0 van mijn andere vrienden en kenissen hadden iets gevraagd en toen ben ik ook gaan nadenken.

IK vraag me ook af waar het met de vriendschap naartoe gaat, als je eens een mindere dag hebt willen mensen geen moeite meer doen : en daar gaat de essentie van de vriendschap.

[RanC]

Eeuwige vriendschap is praktisch een illusie, hoewel er natuurlijk uitzonderingen daarop zullen zijn.

Je zult vrienden maken en weer verliezen, ik zit momenteel in dat proces. Ik maak nieuwe vrienden, maar krijg ruzie met de oude vrienden, en verlies die dan.

En zo zal het doorgaan totdat ik sterf. En ach... het is soms kut, maar je komt er weer over heen.

[Zero-Zero]

meisjes zijn bitches.. i gave up on them 5 years ago.
maak vrienden inplaats van vriendinnen.. die doen iig niet zo onduidelijk en achterbaks..
en toevallig ben ik laatst wel 2 heel relaxte meisjes tegengekomen..
mjah

[Reem]

Ik heb mijn hele leven al zoveel beste vriendinnen verloren, dat ik daar inmiddels behoorlijk onzeker over geworden ben. Meisjes zijn bitches, echt hoor. Hierboven werd een keer iets gezegd over het belang van vriendschap of je relatie en ik denk dat ik onderhand mijn relatie belangrijker ben gaan vinden, omdat mijn vriend gewoon de enige is die ik volledig vertrouw en die ik alles kan zeggen, de enige bij wie ik me niet onzeker voel. Vriendinnen hebben me zo teleurgesteld dat ik niet veel meer vertrouwen heb in een echt 'goede' vriendschap. Onlangs weer ontzettend teleurgesteld, door iemand met wie ik al vier jaar heel fijn omging en om wie ik ontzettend veel gaf. Maar goed, ze verkoos iemand anders boven mij, een andere vriendin, en ik werd totaal vergeten... Gelukkig zijn er de laatste tijd weer twee meisjes waar ik veel lol mee heb en er zijn ook genoeg anderen, maar ik blijf vreselijk onzeker, bang dat ik iets verkeerds doe waardoor ze mij niet leuk vinden. Tja.. 't is moeilijk, ik herken al die verhalen wel die hierboven staan... Ik ben in ieder geval heel erg blij dat ik altijd de zekerheid heb van mijn vriend, die tenminste echt om me geeft en me niet zomaar in de steek laat...

[Fade of Light]

Kijk Fruitvliegje, jij kunt een goede vriendschappelijke relatie bieden. Er zijn vast wel soortgelijken zoals jij op dat gebied.
Niet iedereen is (helaas) zo. Die mensen moet je proberen zo snel mogelijk op te sporen, en op afstand houden, want zulke mensen kosten je alleen energie, maar als jij het moeilijk hebt, dan moeten ze winkelen.

[mara18]

ik snap wel wat je bedoelt, maar twee dingen wil ik hier over kwijt

ten eerste, ik hecht niet zoveel waarde aan nieuwe vriendschappen omdat ik er ook niet echt in geloof dat ze heel diep zitten, ik heb mijn twee beste vrienden die ik 100% vertrouw en blijvend zijn. Dat is wat mij betreft meer dan genoeg

ten tweede, ik heb ook een vriend die constant over zijn eigen problemen zeurt, wat ik van tijd tot tijd op zn minst gezegd irritant vind. Je kan namelijk niet telkens opnieuw hetzelfde zeggen om hem te troosten

Waarmee ik niet wil zeggen dat jij hetzelfde doet!!! Laat dit duidelijk zijn. Maar misschien komt het op bepaalde mensen zo over?

[Daboman]

Ik heb al eerder gepost maar dat ging vooral over dat andere type vrienden

Ik heb een vriend en die ken ik al 15 a 16 jaar, dus sinds de creche en daar kan ik het nog steeds heel goed mee vinden. Verder heb ik gedurende het leven heel wat verschillende types vrienden en vriendengroepen gezien en gehad. Van straatgangsters tot hele stille types die heel veel tijd aan school moeten besteden. Ik heb zelfs op school een tijdje alleen doorgebracht.

En ik vind dat als je echt goede vrienden hebt dat dat best wel wat waard is. Daar moet je ook aandacht in investeren. Want er zijn maar weinig mensen waar je echt heel lang op een lijn mee kan blijven. Je moet ze goed zoeken, maar ze zijn er echt. Ik denk dat het meer waard is dan verkering, want bij verkering komt weer allemaal officieel gedoe kijken. Het moet aan zijn en je moet elkaar x keer per y gezien hebben. Veel minder los. Verder moet je ook wel een beetje met je vrienden opgroeien, wil je echt goede vrienden zijn. Daarvoor moet je alleen wel open naar elkaar toe voor zijn. Als je "er later pas bijkomt", dus bijvoorbeeld nieuwe vrienden maakt in de derde klas van de middelbare school terwijl de rest elkaar al kent, heb je veel minder kans op een echt goede stabiele vriendschap.

Nja ik heb geloof ik weer een heel onsamenhangend verhaal geschreven maar goed

Ik herken sommige dingen wel, voelt ook best wel klote... Zeker omdat ik zelf altijd klaarsta voor iedereen. Het ergste zijn vrienden die niks meer van zich laten horen als ze een relatie hebben, flikker toch op.... tijd maak je zeg ik altijd maar

Maar toch, als je ze echt nodig hebt dan zijn ze er voor je. Zelfs vrienden die ik bijna nooit zie, als je ze ziet is het altijd goed en als je ze nodig hebt dan staan ze achter je zwaar relaxed gevoel toen ik dat besefte.

[Dark Dawn]

fruitvliegje schreef op 30-11-2004 @ 21:38 :

Hoe ervaren jullie vriendschap?

Ik dacht tot verkort dat vriendschap misschien wel het belangrijkste in een leven was. Niet dus. Voor mij niet in ieder geval.
Mijn beste vriendin kreeg opeens het idee dat ik haar had laten vallen,ik vond dat niet. nou een heel gezeik mailtje gestuurd blablabla.. Maar nou ik er achter komt dat ze achterbaks en gemeen aan het doen is, denk ik: 'ik doe het wel alleen'
Domme gedachte want niemand kan het alleen.. maar goed, wat moet dat moet..

[fruitvliegje]

mara18 schreef op 06-12-2004 @ 22:16 :
ik snap wel wat je bedoelt, maar twee dingen wil ik hier over kwijt

ten eerste, ik hecht niet zoveel waarde aan nieuwe vriendschappen omdat ik er ook niet echt in geloof dat ze heel diep zitten, ik heb mijn twee beste vrienden die ik 100% vertrouw en blijvend zijn. Dat is wat mij betreft meer dan genoeg

ten tweede, ik heb ook een vriend die constant over zijn eigen problemen zeurt, wat ik van tijd tot tijd op zn minst gezegd irritant vind. Je kan namelijk niet telkens opnieuw hetzelfde zeggen om hem te troosten

Waarmee ik niet wil zeggen dat jij hetzelfde doet!!! Laat dit duidelijk zijn. Maar misschien komt het op bepaalde mensen zo over?

Praktisch onmogenlijk; want ik heb een gesloten karakter. Dus als niemand vraagt of er iets met me scheelt (en zelfs dan nog), zal ik het ook niet vertellen.
Maar het is wel aan me te zien dat er iéts is. Maar het is dus niet dat ik het constant verkondig.

[elledc]

Je hebt inderdaad zo van die mensen die constant aandacht willen en die enkel over zichzelf vertellen.
Daar vlucht ik van weg.
Anderzijds ben ik ook iemand die zeer wantrouwig is, enkel mijn vriend wil ik nog vertrouwen.
En vrienden, goeie vrienden die je voor de 100% kan vertrouwen die kan je in 1 mensenleven nog niet eens op 1 hand tellen, daar ben ik van overtuigd.
Ik heb veel aan mijn vriend, alles heb ik aan hem te danken, en vrienden die heb ik niet meer, omdat ik gezien heb dat liefde zoveel waardevoller én dieper gaat dan vriendschap. Een relatie met partner kan korter zijn van duur dan een vriendschapsband met iemand maar wel vééél intenser.

[lou2]

voor mij zijn vrienden het allerbelangrijkst. vriendjes zijn voor de lol, je kan t leuk met ze hebben, maar als t uit is heb je er niks meer aan. op vrienden kan je altijd terug vallen. ik vind het daarom erg belangrijk er altijd voor mijn vrienden te zijn, en ze niet te laten vallen zodra ik een vriendje heb.