Lichtpunt

[I C U]

Ik hef mijn hoofd
een geluid, dolend
in een duisternis,
op zoek naar 'n kleurrijk
thuis

Een roos opent
haar hart, vuurrood
als enige kleurrijk
in een nacht zo
stil

Ik open mijn ogen
een geluid, doordringend
in een duisternis
zelfs voor zonlicht
onbereikbaar

-Zij werpt haar hoofd
in haar nek
en lacht de duisternis
onheilspellend toe-

Ik twijfelde eerst of ik het niet haast meer proza vond dan een gedicht, maar ik vind de vorm zo toch wel erg leuk

Ik vind je woordgebruik heel erg mooi.
Ik twijfel alleen over de tweede strofe, al weet ik ook niet echt wat daar mis mee is.

[Verleden Tijd]

Ik twijfel juist over de derde strofe, die voor het overgrote deel gewoon een variatie op de eerste is en misschien net wat te weinig toevoegt.

Verder wel leuk, maar ik meen wel betere dingen van je gelezen te hebben

[I C U]

Kristoph schreef op 04-04-2005 @ 16:43 :
Ik twijfel juist over de derde strofe, die voor het overgrote deel gewoon een variatie op de eerste is en misschien net wat te weinig toevoegt.

Verder wel leuk, maar ik meen wel betere dingen van je gelezen te hebben

Waarschijnlijk verhalen dan... Ik schrijf niet echt veel gedichten, en ik post ze al helemaal niet (meer) vaak op DoP...

[Verleden Tijd]

Ik ging inderdaad even controleren toen ik dat geschreven had en kon nauwelijks gedichten vinden Dacht ik ook...zullen dan wel verhalen geweest zijn

[Prog]

Ik vind het mooi dat je over een duisternis schrijft, inplaats het veel gezegde "de" duisternis.
Aan het einde van de derde strofe zijn er ritmisch gezien 1 of twee lettergrepen te veel. Ook begrijp ik niet dat het zelfs voor zonlicht onbereikbaar is. Zonlicht is immers een tegenstelling van de/een duisternis.
Ik vind het mooi dat je van perspectief verandert aan het einde, maar toch loopt het niet echt lekker daar.
Je hebt een progressieve manier van schrijven. Daar hou ik wel van. Ga dus ook vooral door met het schrijven van gedichten.

[Sketch]

Prog schreef op 04-04-2005 @ 19:14 :
Ik vind het mooi dat je over een duisternis schrijft, inplaats het veel gezegde "de" duisternis.
Aan het einde van de derde strofe zijn er ritmisch gezien 1 of twee lettergrepen te veel. Ook begrijp ik niet dat het zelfs voor zonlicht onbereikbaar is. Zonlicht is immers een tegenstelling van de/een duisternis.
Ik vind het mooi dat je van perspectief verandert aan het einde, maar toch loopt het niet echt lekker daar.
Je hebt een progressieve manier van schrijven. Daar hou ik wel van. Ga dus ook vooral door met het schrijven van gedichten.

Mee eens.

Prog, wat bedoel je precies met een progressieve manier van dichten?

[Prog]

Sketch schreef op 04-04-2005 @ 19:26 :
Mee eens.

Prog, wat bedoel je precies met een progressieve manier van dichten?

Progressief betekent letterlijk vooruitstrevend. Op zoek naar het minder-voor-de-hand-liggende en weg van het cliché. Voorbeelden hiervan in dit gedicht zijn bijvoorbeeld het perspectiefverschil dat ze aan het einde creëerd en het mysterieuze: "een duisternis."

[I C U]

Bedankt voor het commentaar!

Ritme is niet mijn sterkste punt, om eerlijk te zijn let ik meer op woordkeus. Natuurlijk let ik wel op de lengte van zinnen e.d., maar toch. Misschien zal ik de volgende keer lettergrepen gaan tellen! Aldoende leert men, hopelijk.

[Sketch]

I C U schreef op 04-04-2005 @ 20:37 :
Bedankt voor het commentaar!

Ritme is niet mijn sterkste punt, om eerlijk te zijn let ik meer op woordkeus. Natuurlijk let ik wel op de lengte van zinnen e.d., maar toch. Misschien zal ik de volgende keer lettergrepen gaan tellen! Aldoende leert men, hopelijk.

Nou, je hoeft ze niet per se te gaan tellen, als het voor je gevoel gewoon lekker loopt, zit het meestal wel goed. (bij mij dan) En als je twijfelt, dan pas gaan tellen.