Ik denk eigenlijk niet dat het gaat over een opa die sterft, maar over een opa die langzaam dementeert (wat een afschuwelijk woord) en de vat op het heden verliest. Als het over dementie zou gaan, vind ik deze stijl heel goed gekozen; dat hakkerige, die korte zinnen die als in een helder moment op het blad zijn gezet. Lange zinnen en grote woorden zouden hier niet op zijn plaats zijn.
Verder: leuke combinaties (jonge jenever - oude opa / mijn opa verdwijnt - helder moment)
De herhaling van 'helder moment' vind ik niet zo goed, die strofe over 'een lach, een woord....' opzich is niet sterk genoeg naar mijn aanvoelen. Let ook op het plaatsen van je hoofdletters, je hebt het hier niet echt consequent gedaan.
Het heeft iets melancholisch, iets triest, iets herfstigs; het heeft iets.
__________________
...moet u maar bedenken dat Dwaasheid, die ook nog eens een vrouw is, aan het woord was. (EvR)
|