Vriendin / Rivale

[coolness]

De laatste tijd heb ik problemen met een vriendin die ik heb leren kennen dankzij mijn vriend. Zij zat al drie jaar in zijn vriendengroep (ook als ´vriendin van´) voor ik erbij kwam. Eigenlijk raakten we vrij snel bevriend en we spraken veel samen af om te praten, dan wel te bomen over van alles en nog wat. Echter, de laatste tijd begint mij steeds vaker op te vallen dat zij tweestrijdige signalen naar mij uitstraalt. Ik heb haar van een kant leren kennen die me zo nu en dan niet zint: ze kan erg overheersend zijn en wil ten alle tijde alle touwtjes in handen hebben. Nu is dat iets waarbij ik me niet op wil vreten; ik laat haar altijd in haar waarde en neem het niet te zwaar op. Maar de laatste tijd begin ik te merken dat ik de dupe word van haar gedrag.

Vooral als we met de jongens omgaan, merk ik dat zij zich anders opstelt. Allereerst gedraagt ze zich plotseling veel stoerder dan normaal, alsof ze aan een imago wil voldoen dat ze zich al jaren voor houdt. En in principe is dat haar zaak, maar steeds vaker gaat ze daarmee voorbij aan mijn gevoelens. Zo kan ze me volkomen negeren, of er juist bij alles wat ik zeg bovenop zitten met een andere mening. Dingen die ik zeg zijn of te oninteressant om uberhaupt naar te luisteren, of wel zo ´dom´ en ´ondoordacht´ dat ze het niet kan laten mij en de groep dat te laten weten. En dat terwijl we bij wijze van de avond daarvoor nog genoten van elkaars gezelschap. Ik voel me daardoor altijd erg ongemakkelijk en gepasseerd, maar ben op het moment zelf niet assertief genoeg om er iets van te zeggen. Ik wil de sfeer behouden, niet zeuren, niet moeilijk doen, ze heeft het vast niet zo bedoeld, het flapte er waarschijnlijk ´gewoon´ uit... Bovendien hebben we het hiervoor zo gezellig gehad en krijg ik de dag daarna (waarschijnlijk als ze heeft nagedacht) altijd een lief bericht met hoe ´n leuke meid ze me vindt.

Maar nu begin ik het goed zat te worden. Zeker gezien de wetenschap dat zij zich achter mijn rug om uitlaat tegen de jongens over hoe ze ´vroeger´ mist (dus toen zij nog het enige meisje in de groep was) en hoe buitengesloten ze zich voelt (,,moet je maar niet tegen Coolness zeggen, hoor!´´). Ik vind het iets hypocriets hebben. Natuurlijk is het mij niet onopgemerkt gebleven hoe ze zich de laatste tijd niet zo prettig lijkt te voelen in de groep, maar ze weigert erover te spreken met mij. Sterker nog, zodra ik er naar vraag, komt het erop neer dat het me vrij weinig aangaat. Het feit dat ze het mij (onbewust) verwijt, wordt daarmee in de doofpot gestopt. Ik vind het onterecht, ten eerste dat er mij uberhaupt iets verweten word en ten tweede dat er geen openheid over bestaat.

Het begint erop te lijken dat zij mij in het gezelschap van de jongens niet meer als vriendin beschouwd, maar als rivale. Ze schijnt te genieten van mijn afgang en gunt mij het licht in de ogen niet. Haar jaloezie zet zich om in de drang mij te willen ´verslaan´. Dat ik zelf die drang niet heb en me op geen manier bedreigd voel door haar, lijkt het alleen maar erger te maken.

Ik wil erover praten met haar, want voor mij is het niet langer haalbaar om zo gepasseerd te worden zodra er anderen bij zijn. Dit past niet bij mijn idee over een goede vriendschap. Integendeel, ik voel me niet veilig meer bij haar en alles behalve gerespecteerd om wie ik ben. Ik als loyale vriendin verdien meer dan dit. Toch worstel ik met onzekerheid. Ik vind het erg moeilijk om voor mezelf op te komen en ben bang voor de gevolgen in de vriendengroep als zij niet met mijn eerlijkheid om kan gaan. Toch ben ik niet trouw aan mezelf als ik het aan me voorbij laat gaan; er moet echt iets gebeuren.

Wat ik me afvraag is hoe ik haar het beste kan benaderen zonder gelijk een toon te zetten en hoe ik het best voor mezelf op kan komen zonder haar daarbij respectloos te behandelen.

Alvast bedankt voor de serieuze reacties.

[Estar]

Ik ben niet erg tactisch in dat soort dingen, maar als een vriendin t bij mij deed, zou ik op dat moment sarcastisch doen als ze zo doet, dan zet ik haar ook op het blok, dan zou het ongeveer zo gaan: ha ha ha ha wat ben je toch grappig moet je weer ongesteld worden?

Of vond je het nou zelf grappig? gewoon op dat moment en dat t liefst als niemand lacht.

[Anton aus Tirol]

Hehe, mannen hebben dit soort problemen nooit , dus ik kan je ook niet helpen

Maar ik zou zeggen, succes!...misschien zijn er nog dames die je kunnen helpen...

[MB]

Anton aus Tirol schreef op 03-01-2006 @ 00:55 :
Hehe, mannen hebben dit soort problemen nooit , dus ik kan je ook niet helpen

Niet helemaal waar, het probleem is er wel soms, maar mannen zijn over het algemeen te ongenuanceerd om er over na te gaan denken en zeggen er gewoon meteen wat van. En dat is positief.

Dus ik zou gewoon een keertje zeggen als ze jou 'buiten spel zet' dat ze normaal moet doen of waarom ze het doet. Gewoon waar iedereen bij zit.

[mrsjones]

Met haar er over praten?

[coolness]

mrsjones schreef op 03-01-2006 @ 07:16 :
Met haar er over praten?

Ehm, zoals je kon lezen was ik inderdaad al zo ver. En zoals ik ook heb geschreven vind ik dat erg moeilijk, omdat zij een erg dominant iemand is en ik wat dat betreft wat lieviger ben. Ik voel me er erg rot door en vraag me af of er iemand tips heeft over hoe ik dat gesprek aan kan pakken.

[Poeperd]

Tja, dat vind ik altijd heel moeilijk, want ik ben zelf vooral de dominante. Dus ik heb heel makkelijk praten als ik zeg dat jij je dominant moet opstellen en gewoon recht in dr gezicht moet vragen waarom ze zich zo belachelijk gedraagt als er andere mensen bij zijn. Maar toch vind ik dat je niet meer zo lief moet zijn, want nu gebruikt ze je om zichzelf beter te laten lijken waar anderen bij zijn. En daarna smst ze je hoe lief je wel niet bent. Dat kan natuurlijk niet.

Poeperd schreef op 03-01-2006 @ 13:43 :
Tja, dat vind ik altijd heel moeilijk, want ik ben zelf vooral de dominante. Dus ik heb heel makkelijk praten als ik zeg dat jij je dominant moet opstellen en gewoon recht in dr gezicht moet vragen waarom ze zich zo belachelijk gedraagt als er andere mensen bij zijn. Maar toch vind ik dat je niet meer zo lief moet zijn, want nu gebruikt ze je om zichzelf beter te laten lijken waar anderen bij zijn. En daarna smst ze je hoe lief je wel niet bent. Dat kan natuurlijk niet.

!

[BrunetJuh]

Poeperd schreef op 03-01-2006 @ 13:43 :
Tja, dat vind ik altijd heel moeilijk, want ik ben zelf vooral de dominante. Dus ik heb heel makkelijk praten als ik zeg dat jij je dominant moet opstellen en gewoon recht in dr gezicht moet vragen waarom ze zich zo belachelijk gedraagt als er andere mensen bij zijn. Maar toch vind ik dat je niet meer zo lief moet zijn, want nu gebruikt ze je om zichzelf beter te laten lijken waar anderen bij zijn. En daarna smst ze je hoe lief je wel niet bent. Dat kan natuurlijk niet.

Ben ik het mee eens!

Daarbij kun je natuurlijk met heel jullie vriendengroep erover hebben! Misschien lost dat wel wat op.

[Thee Muts]

Hmm, vervelende situaties dit, ik heb er zelf ook ingezeten met mijn ex en een (toen nog) gezamelijke vriendin van ons. Door haar heb ik iets met mijn ex gekregen, maar al heel snel kwam ik erachter dat ze al jaren stiekem een zwak voor hem had, wat haar steeds jaloerser maakte. Naar mij toen was ze in het begin nog poeslief, ik had ook echt heel leuk en erg close contact met haar. Maar ondertussen zat ze achter mijn rug om mijn vriend te versieren en begon ze steeds meer dingen te verzinnen. Over mij, maar ook bepaalde problemen die ze zou hebben, puur om steeds maar weer van ons beiden de aandacht te krijgen. Ze was zo verdomd goed in het verdraaien van dingen, echt heel irritant op gegeven moment.

En het ging van kwaad tot erger, haar gedrag en mijn houding tegenover haar hebben er uiteindelijk zelfs voor gezegd dat dat ten koste ging van mijn relatie met mijn ex. Ik zag steeds meer dingen in haar die me totaal niet aanstonden in ons contact en we groeiden steeds verder uit elkaar. Ook vanuit mijn kant ontstond er steeds meer jaloezie omdat mijn ex haar nooit eens af durfde te wijzen als ze hem weer eens nodig had en dat ten koste ging van onze relatie. Maar ook ik durfde haar in eerste instantie niet af te wijzen, stond altijd maar weer klaar voor haar. Totdat ik er op gegeven moment genoeg van had. Ik ging haar langzaamaan steeds meer buitensluiten van mijn leven, omdat ze gewoon altijd alle aandacht en energie opeiste. Maarja, dit ging zij ook opmerken natuurlijk en hoe meer afstand ik nam, hoe meer zij mij ging claimen en verhalen ging lopen verzinnen. Ik heb regelmatig geprobeerd er met haar over te praten, maar hier stond ze nooit voor open. Dan begon ze gauw ergens anders over of begon heel erg te huilen. En op gegeven moment heb ik haar gewoon voor het blok gezet. Óf je maakt nu tijd om met me te praten, óf je hoeft dat helemaal nooit meer van mij te verwachten. En toen luisterde ze eindelijk naar wat ik te zeggen had en ik dacht ook echt dat ze daar wel wat mee zou doen. Maar helaas niet, haar gedrag werd alleen maar erger. En inmiddels was de relatie met mijn ex ook over en toen heb ik besloten om alle contact met haar te verbreken. Ze vroeg veel te veel van me en ik kon dat echt niet meer opbrengen. Bovendien was ik al haar leugens en verdraaiingen helemaal zat. Maar weer wilde ze niet met me praten toen ik dat voorstelde, dus heb ik haar uiteindelijk maar via de mail laten weten dat ik bij deze al het contact wilde verbreken.

En ik heb geen seconde spijt gehad van die beslissing, heb haar sindsdien ook nooit meer echt gesproken. Misschien dat ik over een tijdje weer eens toenadering tot haar zoek, maar ik zal haar nooit meer zo dichtbij laten komen als toen.

Nouja, tis een heel verhaal geworden zie ik, terwijl ik alleen maar wilde laten weten dat ik ook in zo´n situatie heb gezeten Maar in jouw geval wordt het natuurlijk al lastig om het contact met haar te verbreken, want je zult haar nog regelmatig in de vriendengroep gaan tegenkomen. Het enige wat ik je kan adviseren is om echt met haar te gaan praten over waar ze mee bezig is en hopen dat ze daar voor openstaat. Zo niet, dan moet je toch maar steeds meer afstand van haar gaan nemen en het contact oppervlakkiger laten verlopen. Laat haar maar merken dat je niet blij bent met hoe zij zich gedraagt, desnoods waar de anderen bij zijn. Misschien moet ze gewoon eens met haar neus op de feiten gedrukt worden.

[waves]

weten de anderen in jullie vriendegroep dit? probeer er eens met hen over te praten, wat zij ervan zien/vinden.

[Fainne]

Je moet het echt eens gewoon klaar en duidelijk zeggen dat je het niet fijn vind dat ze zich zo compleet anders gedraagt in de groep, zeg dat ze wel eens wat meer respect voor je mag tonen, dat ze precies doet alsof je niets waard ben en dat je het genoeg geweest vind. En je hoeft dat niet te zeggen als je alleen met haar bent, zeg het gewoon in de groep. Het kan wel zijn dat de groep geen partij zal willen kiezen, maar waarschijnlijk hebben ze het al wel opgemerkt en dan hebben ze je tenminste gehoord en gaan ze misschien eens nadenken. Apart kun je het er ook met ze over hebben, erna ofzo.

[Pluis]

Klinkt als een jaloers en stiekem erg onzeker meisje.
Ze probeert gewoon wanhopig haarzelf te bewijzen, dat ze toch echt minstens zo leuk/aardig/weetikveel wat is als jij.

Ik zou zeggen 1 op 1 gesprek (al is dat natuurlijk vrij logisch), en leg haar rustig uit dat je het niet leuk vindt hoe ze doet. Dat het niet nodig is om jou naar beneden te halen, al zal ze dat vast ontkennen. Sommige mensen willen niet luisteren naar de waarheid als het ze niet zint.

Tijd om af te wegen of je de vriendschap wilt behouden of dat je haar zo vervelend vindt dat je eigenlijk liever van haar af wil. Wil je de vriendschap behouden dan moet je het iets tactischer brengen. Zulke gesprekken zijn moeilijk, maar eerlijk zijn is belangrijk. Laat haar weten hoe jij je voelt (ik-zinnen maken), misschien dat ze dan in gaat zien dat ze haar gedrag moet veranderen.

[I C U]

Misschien is het tijd even je lieve-ik opzij te zetten. Zo wordt het voor jou ook verziekt! Een een-op-eengesprek lijkt me een mooi begin. Wanneer jullie op een avond gezellig samen zitten er over beginnen. "Wat je toen en toen deed, vond ik niet echt leuk. Ik kreeg het idee dat..." Enzovoort. Mocht dat echt niet werken, dan is het tijd om haar in de groep op zich aan te pakken, dus wat assertiever te worden, of een poging doen daartoe. Confronteren dus, waar de rest bij is.
Verder staat er in je post niets over hoe de groep erop reageert. Merken de anderen iets? Maken ze er opmerkingen over? Zo nee, kun je er zelf eens over beginnen, wanneer je iemand zonder de anderen spreekt. Misschien dat dat al scheelt.

Mocht er echt niets veranderen, zit je in een moeilijke situatie. Ik neem aan dat je niet die groep uit wil, noch zal het je bedoeling zijn haar eruit te werken. Dan zou je haar buiten de groep om zoveel mogelijk kunnen ontwijken, en binnen de groep normaal en ietwat afstandelijk op haar reageren.

Sterkte iig!

[Lay_D^liciouS]

Je moet gwOOn er Wat van zeggE .. slaat duss nergeNs op waar ze mee beziG is.. ze is gwOon jaloErs.. vraag maar wrOm ze zo anders gedraagt...

[zeep007]

Toen ik 15 was ofzo had ik ook zo'n vriendin. Met name als het ging om jongens. Ik was toen veel onzekerder dus liet het allemaal maar over me heen komen. Dat ging ook van kwaad tot erger, ze wou steeds over mijn rug beter worden zeg maar. Dus ze zat over me te lullen, zat vrienden op te stoken, en op een gegeven moment wou niemand wat met me te maken hebben.

Nu vind ik het toch zo jammer dat ik mijn bek niet heb open gedaan wanneer dat kon.
Mijn gekleurde advies is dan ook de strijd aangaan . Waarom zou je met zo iemand willen praten? diegene is je vriendschap niet waard, en blijf lekker jezelf en trek je bek open waar nodig, desnoods ook nog even tegen haar.

[yapo]

Waarom vertel je dit eigenlijk hier i.p.v. dit tegen die vriendin te zeggen? Al wat ze weten moet heb je hier al gezegd....

[Alistar]

Ik had toen ik een stuk jonger was ook een vriendin die vreselijk dominant was. Ikzelf was toen nog een heel verlegen en rustig meisje, dat nooit wat terug durfde te zeggen en best wel onzeker was.
Ze ging mij altijd heel erg claimen, als zij iets aan mij vroeg moest ik het meteen doen, en als ik haar iets vroeg (bijvoorbeeld of ze mijn brood meteen mee wilde nemen als ze dat van haar toch ging halen) dan was het: 'ik ben je slaaf niet!'
Ook probeerde ze mij af te sluiten van ander vriendschappelijk contact met andere mensen. Ze was ook snel jaloers, en kon het helemaal niet hebben als ik leuk met iemand anders omging. Ook kon ze mijn mening absoluut niet respecteren, wat ik zei was altijd stom of dom.
Op een gegeven moment kwamen we gelukkig in een aparte klas, en toen was het snel over. Ook omdat ik gewoon leuke dingen met andere mensen ging doen enzo.
Het feit dat ik me wat meer van haar afzette, kwam vooral doordat andere mensen zeiden dat haar gedrag niet normaal was, en dat ik het niet moest toelaten. Ik wist dat er mensen waren waar ik heen kon als zij kwaad op me zou worden, en dat er mensen het met mij eens waren.
Dus mijn advies, praat er eens over met de rest van de mensen in die groep. Als ze het met je eens zijn, zul je merken dat het makkelijker is om tegen haar in te gaan, omdat je je gesteund voelt. Je weet dat je naar iemand toe kan gaan, mocht zij heel kwaad op je worden. Maar ga niet heel uitgebreid eerst alles bespreken met de anderen, want als je er dan met haar over begint, zal zij snel zoiets hebben van: oh en waarom ben je eerst naar hen toegegaan, en toen pas bij mij gekomen? Dus vraag hen gewoon wat ze ervan vinden, en praat vervolgens met haar, of zeg wat van haar gedrag als ze weer vervelend tegen je doet. Echt, het helpt als je weet dat je niet alleen in je mening staat.