Jij & Mei
Het is zomer en ik heb mijn dek afgeworpen;
hij is de laatste sneeuw in mijn kamer.
Zo resten ook de bleke gedachtes
aan klappertanden en waaierharen;
mijn voeten zijn niet langer verkleumd
maar verzand, het verstand op nul
onder factor 20.
En nu de zandkorrels ook ‘s ochtends
in mijn ogen zitten kom jij te diep
in het glaasje kijken dat we samen drinken;
op gezondheid en geluk,
rozig in de roes van ongenoegen.
__________________
I was working on the proof of one of my poems all the morning, and took out a comma.
In the afternoon I put it back again. - Oscar Wilde
|