Schuldgevoelens

[fizzle-fluffy]

Ik voelde me vandaag over ontzettend veel dingen heel erg schuldig, eigenlijk heel vaak, en toen vroeg ik me ineens af hoe andere mensen eigenlijk met schuldgevoel omgaan!

Zo was ik vergeten naar het toneelstuk van mijn vriendje te komen kijken het zesde uur, helemaal naar, en daarna heb ik moeten liegen tegen mijn karatelerares dat ik huisarrest heb zodat ik niet naar de wedstrijd hoef en naar het concertgebouw kan.
Het is beter zo, maar ik voel me er zo ontzettend schuldig over! Dan lig ik daar een paar nachten wakker over, en dan ebt het weg.

Maar het is echt zo'n naar gevoel, en ik heb er ontzettend snel last van. Dus vroeg ik me af of meer mensen zo snel een schuldgevoel hebben (natuurlijk is dat zo, maar ik wil bewijs ) en hoe anderen ermee omgaan.

amen.

Hoe je hiermee moet omgaan?

Niet zo'n mietje zijn en gewoon de waarheid tegen mensen zeggen. Zijn ze maar gepikeerd, dat ebt ook weer weg.

[fizzle-fluffy]

Nee, ik word uit de selectie gezet, en mijn lerares kijkt me nooit meer aan als ik de waarheid zeg. Alsof iemand uit de sportwereld zou begrijpen dat ik muziek belangrijker vind...

Ik heb wel besloten dat ik mijn vriendje bloemen ga geven, of heel veel iers bier, of crumpets, of allemaal. Dan voel ik me in elk geval minder schuldig. (hij vindt het toch nooit erg als ik wat fout doe, en dat maakt het schuldgevoel alleen nog maar erger)

Ik zou me ook schuldig voelen als ik zou liegen, dat lijkt me vrij normaal. Ik zou het eerder vreemd vinden als je daar geen last van zou hebben, eerlijk gezegd...

Ik denk dat het enige wat je kunt doen is: prioriteiten stellen, eerlijk zijn en accepteren dat je wel eens iets kunt vergeten.

fizzle-fluffy schreef:

1) Nee, ik word uit de selectie gezet, en mijn lerares kijkt me nooit meer aan als ik de waarheid zeg. Alsof iemand uit de sportwereld zou begrijpen dat ik muziek belangrijker vind...

2) Ik heb wel besloten dat ik mijn vriendje bloemen ga geven, of heel veel iers bier, of crumpets, of allemaal. Dan voel ik me in elk geval minder schuldig.

1) Alsof mensen 'uit de sportwereld' nooit iets anders doen dan sporten? Ik heb jaren Taekwondo gedaan en daarbij ging eigenlijk nooit het volledige wedstrijdteam ook echt naar een bepaald toernooi. Het wisselde, omdat mensen nou eenmaal ook andere dingen leuk of belangrijk vonden.

2) Hoewel het gebaar an sich niet verkeerd is, vind ik dat je je te gemakkelijk er vanaf maakt. Of denk je nou werkelijk dat iets wat hij belangrijk vindt te vervangen is door bloemen en bier?

[Nona]

********, rustig aan. De TS vraagt om advies, niet om afgebrand te worden. Eerlijk advies is best, maar niet te hard happen.

[Inanis]

oelala aan de ene kant heb je er problemen mee, aan de andere kant lijk je er van te genieten dat anderen zo makkelijk voor te liegen zijn.

wie weet maakt het je vriendje uiteindelijk ook wel niet uit, omdat ondanks dat gedrag van je waardoor je afspraken met hem vergeet, je toch wel zijn vriendin bent en wss echt van hem houdt?
ofnja k hoop dat ie zo denkt, anders heb je wel een zwakzinnig mannetje aan de haak zitten.

maar lieg niet tegen hem, de ideale vriendin heeft niet overal een perfect excuus voor klaarliggen, maar vergeet soms dingen en maakt fouten.
nja onderdanige jongens houden natuurlijk van een meer dominante, verstandige meid. dan vervullen ze goed de rol van onderdaan.

toch, mijn insziens moeten vrouwen minder dominant worden.. zou de wereld een hoop jaloezie en afgunst besparen. aan de andere kant is dat juist heel grappig en interessant.

fizzle-fluffy schreef:

Ik voelde me vandaag over ontzettend veel dingen heel erg schuldig, eigenlijk heel vaak, en toen vroeg ik me ineens af hoe andere mensen eigenlijk met schuldgevoel omgaan!

Zo was ik vergeten naar het toneelstuk van mijn vriendje te komen kijken het zesde uur, helemaal naar, en daarna heb ik moeten liegen tegen mijn karatelerares dat ik huisarrest heb zodat ik niet naar de wedstrijd hoef en naar het concertgebouw kan.
Het is beter zo, maar ik voel me er zo ontzettend schuldig over! Dan lig ik daar een paar nachten wakker over, en dan ebt het weg.

Maar het is echt zo'n naar gevoel, en ik heb er ontzettend snel last van. Dus vroeg ik me af of meer mensen zo snel een schuldgevoel hebben (natuurlijk is dat zo, maar ik wil bewijs ) en hoe anderen ermee omgaan.

amen.

Dat je een keertje vergat naar het toneelstuk van je vriend te gaan kan gebeuren. Soms vergeet je gewoon dingen, wat dan ook. Kan vaak ook zijn dat je denkt dat dingen erger voor iemand zijn dan ze voor die persoon zijn. Je vriend zal wel tegen een stootje kunnen.

Ik vind niet dat je je per definitie schuldig hoeft te voelen wanneer je liegt. Als je een wedstrijd niet wilt bijwonen omdat je iets anders belangrijker vindt, dan kun je dat ook wel gewoon zeggen denk ik ja. Maar in dit geval lijkt het me dat een leugentje weinig (geen) schade aanricht (hoewel het niet nodig is). Ik zie zo in ieder geval niet in waarom. Dus waarom zou je je daar schuldig over hoeven voelen?

Ja, misschien voel je je schuldig wat betreft het liegen omdat je denkt dat je de vrouw van karate er mee zou kwetsen als je muziek belangrijker vindt dan sport? Ik denk dat dat typisch weer iets is van dat je teveel voor de ander voelt of nadenkt. Maar als jij zelf in haar positie zou zitten, zou jij dan niet begrip kunnen tonen voor jezelf?

[Inanis]

12Trix schreef:

Ja, misschien voel je je schuldig wat betreft het liegen omdat je denkt dat je de vrouw van karate er mee zou kwetsen als je muziek belangrijker vindt dan sport? Ik denk dat dat typisch weer iets is van dat je teveel voor de ander voelt of nadenkt. Maar als jij zelf in haar positie zou zitten, zou jij dan niet begrip kunnen tonen voor jezelf?

overschat mensen niet.
ik gok er op dat minstens 80% van alle mensen amper in staat is om begrip te tonen voor anderen als het om hobbies, sport, werk en criminaliteit gaat.
bij liegen is dat percentage nog hoger.

haar vriend.. dat ligt persoonlijk.. als iemand belangrijk voor je is, dan lieg je niet over zoiets. doe je dat wel, dan doe je het alleen voor jezelf.
die vrouw.. dat is een leugentje die eigenlijk gerechtvaardigd is omdat dat mens zich vasthoudt aan principes van dedicatie aan sport die om het zachtjes uit te drukken aardig betwistbaar zijn.

Inanis schreef:

overschat mensen niet.[/b]

Ze onderschatten is net zo min goed.

Weet wat je wilt, sta daar achter, kom daar voor uit en laat andere mensen voor zichzelf denken. Als mensen dan geen begrip op kunnen brengen, tja, dat kan, maar er zijn ook mensen die dat begrip wel op kunnen brengen en als je ze de kans niet geeft kom je daar nooit achter.

Criminaliteit en liegen valt voor veel mensen toch in een iets ander straatje dan hobby's, sport en werk.

dat mens zich vasthoudt aan principes van dedicatie aan sport die om het zachtjes uit te drukken aardig betwistbaar zijn.

En dat weet jij door...? Dit zijn dingen die je vooraf niet kunt weten.

[Rerisen Phoenix]

Als mijn vriendin bij mij iets (ergs) fout doet ofzo dan heb ik liever eerlijkheid en schuldgevoel bij haar dan geheimpjes ontwijkingen en een bosje bloemen.

Wat je gewoon moet doen is dat schuldgevoel laten zien, in ieder geval aan je vriendje. Hij is in ieder geval een beetje gelukkig daar mee, dat schuldgevoel geeft aan dat het je spijt en dat je het niet weer wilt laten gebeuren. Hij vervolgens zal in ieder geval wat gerustgesteld zijn en daardoor jou je wat beter laat voelen, en mogelijk zal hij je ook troosten.

Schuldgevoel is: "Ik doe mezelf pijn zodat ik de volgende keer beter oplet, zodat jij mij daarvoor niet pijn hoeft te doen."
En iemand van wie je houdt pijn doen is gewoon niet leuk, dat de persoon het zelf doet spaart jou een moreel dilemma en vervelend 'werk'. - Verder is het dan ook meteen duidelijk dat jullie dezelfde mening delen over het voorgevallene.

[Inanis]

Leonoor schreef:

Ze onderschatten is net zo min goed.

Weet wat je wilt, sta daar achter, kom daar voor uit en laat andere mensen voor zichzelf denken. Als mensen dan geen begrip op kunnen brengen, tja, dat kan, maar er zijn ook mensen die dat begrip wel op kunnen brengen en als je ze de kans niet geeft kom je daar nooit achter.

Criminaliteit en liegen valt voor veel mensen toch in een iets ander straatje dan hobby's, sport en werk.


En dat weet jij door...? Dit zijn dingen die je vooraf niet kunt weten.

1) ik vind het weten dat onbegrip zo veelvloedig wordt uitgeoefend eerder een handige bron van kennis om goed met bepaalde situaties om te gaan, dan een onderschatting van mensen.
onderschatten doe je pas als je anderen totaal geen communicatie gunt of de gelegenheid geeft om hun zegje te doen, met de reden dat je al meent te weten welke onnozele opmerkingen ze gaan maken.
besides onbegrip kun je minstens drie keer zo hard terugkaatsen als je slim redeneert.

2) zijn wij 'veel mensen?'

3) ze stelt zelf dat ze weet in welke grote mate de vrouw in kwestie waarde hecht aan sportdiscipline.

verder sluit ik me bij rerisen phoenix aan als het gaat om een belangrijk iemand.

opnieuw gestegen vuurvogel schreef:

En iemand van wie je houdt pijn doen is gewoon niet leuk, dat de persoon het zelf doet spaart jou een moreel dilemma en vervelend 'werk'. - Verder is het dan ook meteen duidelijk dat jullie dezelfde mening delen over het voorgevallene.

[Rerisen Phoenix]

Schuldgevoel heeft wel nut.

Schuldgevoel is onprettig, dus je wordt bang om schuldgevoel te krijgen. Deze angst laat je af en toe controleren of alles zo goed gaat, wat de kans op iets dat mis gaat om schuldgevoel over te krijgen verkleint.

Je kunt teveel schuldgevoel hebben, maar teveel schuldgevoel streeft zijn doe voorbij; schuldgevoel heeft wel degelijk nut.

[Missy1234567890]

Schuldgevoel heeft nut zolang het om belangrijke zaken gaat.
Persoonlijk vind ik de zaken die TS noemt, niet dusdanig belangrijk dat je er schuldgevoel over moet hebben en al helemaal niet in die mate waarin zij dat heeft.

En verder heeft iedereen het hier meteen over liegen... Niet helemaal de waarheid vertellen staat niet meteen gelijk aan liegen. Ik vind dat smoesjes om bestwil (en dat kan ook zijn, om de ander niet te willen kwetsen) tussen liegen en de waarheid vertellen instaan.

M.b.t. dat toneelstuk van haar vriendje, ik lees nergens dat TS tegen hem een smoesje heeft verteld waarom ze er niet was. Ze zegt alleen dat ze dat gemist heeft en zich daar schuldig over voelt. Daar kan ik inkomen, want ik neem aan dat ze beloofd had te zullen komen. Natuurlijk voelt ze zich schuldig en dat is logisch, maar er nachten van wakker liggen is nou ook weer niet nodig. Ik zou gewoon sorry zeggen en eventueel de reden waarom je het vergeten bent en je kunt hem op een biertje trakteren ofzo, maar dat hoeft niet. Iedereen vergeet wel eens wat, zo erg is dat niet.

M.b.t. de smoes tegenover haar lerares. TS zegt niet de waarheid, maar is het meteen liegen? Ik heb bij liegen altijd een nare bijsmaak, het is iets fouts en negatiefs. Maar is het dat in deze context ook? Ik vind het nogal meevallen, ik gebruik ook wel eens een smoesje om ergens onderuit te komen. Ik zie dat niet meteen als liegen, hoewel ik dan natuurlijk niet helemaal de waarheid zeg. En ik heb dan ook wel even een beetje schuldgevoel, maar je kunt nou eenmaal niet alles (en sporten en naar een concert) en als het voor de betrokkenen dan beter is de waarheid een beetje te verdraaien, waarom dan niet?

En even voor de duidelijk: ik ben zo erg tegen liegen als maar kan, maar dan bedoel ik écht liegen, gewoon glashard de waarheid niet vertellen. Maar er zijn situaties waarin een leugentje of smoesje om bestwil best mogelijk moet zijn.

[Inanis]

Missy1234567890 schreef:

Schuldgevoel heeft nut zolang het om belangrijke zaken gaat.
Persoonlijk vind ik de zaken die TS noemt, niet dusdanig belangrijk dat je er schuldgevoel over moet hebben en al helemaal niet in die mate waarin zij dat heeft.

En verder heeft iedereen het hier meteen over liegen... Niet helemaal de waarheid vertellen staat niet meteen gelijk aan liegen. Ik vind dat smoesjes om bestwil (en dat kan ook zijn, om de ander niet te willen kwetsen) tussen liegen en de waarheid vertellen instaan.

M.b.t. dat toneelstuk van haar vriendje, ik lees nergens dat TS tegen hem een smoesje heeft verteld waarom ze er niet was. Ze zegt alleen dat ze dat gemist heeft en zich daar schuldig over voelt. Daar kan ik inkomen, want ik neem aan dat ze beloofd had te zullen komen. Natuurlijk voelt ze zich schuldig en dat is logisch, maar er nachten van wakker liggen is nou ook weer niet nodig. Ik zou gewoon sorry zeggen en eventueel de reden waarom je het vergeten bent en je kunt hem op een biertje trakteren ofzo, maar dat hoeft niet. Iedereen vergeet wel eens wat, zo erg is dat niet.

M.b.t. de smoes tegenover haar lerares. TS zegt niet de waarheid, maar is het meteen liegen? Ik heb bij liegen altijd een nare bijsmaak, het is iets fouts en negatiefs. Maar is het dat in deze context ook? Ik vind het nogal meevallen, ik gebruik ook wel eens een smoesje om ergens onderuit te komen. Ik zie dat niet meteen als liegen, hoewel ik dan natuurlijk niet helemaal de waarheid zeg. En ik heb dan ook wel even een beetje schuldgevoel, maar je kunt nou eenmaal niet alles (en sporten en naar een concert) en als het voor de betrokkenen dan beter is de waarheid een beetje te verdraaien, waarom dan niet?

En even voor de duidelijk: ik ben zo erg tegen liegen als maar kan, maar dan bedoel ik écht liegen, gewoon glashard de waarheid niet vertellen. Maar er zijn situaties waarin een leugentje of smoesje om bestwil best mogelijk moet zijn.

misschien moeten we allemaal vanaf nu dan voortaan maar niet helemaal de waarheid vertellen en smoesjes gebruiken.
ik vind dat je dit echt heel mooi gezegd hebt hoor.

Kruimel schreef:

********, rustig aan. De TS vraagt om advies, niet om afgebrand te worden.

Waar brand ik haar precies af dan?

Missy1234567890 schreef:

En verder heeft iedereen het hier meteen over liegen... Niet helemaal de waarheid vertellen staat niet meteen gelijk aan liegen.

Dat ze het toneelstukje was vergeten is ook niet erg.

Dan zeg je gewoon dat het je spijt en dat je het vergeten was. Naar mijn mening moet je het daar dan ook bij laten, want je hebt immers bewust niks verkeerd gedaan.

De grens tussen liegen en smoesjes vertellen is wat mij betreft zo dun dat het hetzelfde is. Iemand die mij smoesjes verkoopt, zou ook zo tegen mij liegen als het om iets belangrijks gaat. Dat is immers wel zo makkelijk.

En daar heb ik een schijthekel aan

Ik heb veel liever dat mensen het lef hebben om naar mij toe te stappen en mij vertellen wat er aan de hand is, zelfs als dat heel naar is. Ik waardeer dat in mensen en doe het zelf ook. Het zegt iets over iemand vind ik; dat diegene het echt goed bedoeld met jou en niks kwaads in de zin heeft.

Een voorbeeldje: ik heb ooit een fout gemaakt op mijn werk die de directeur ruim 20.000 euro kostte. Mijn manager wou het in de doofpot stoppen en zeggen dat het een fout in het systeem was en het daarbij laten. Ik voelde mij daar ongemakkelijk bij en ben toen in mijn eentje naar de directeur gestapt en heb hem eerlijk verteld dat ik een foutje gemaakt had (in alle dufheid waardes uit de verkeerde kolom overgenomen bij het configureren van een systeem).

Leuk vond hij het niet, maar je merkte aan alles dat hij mijn oprechtheid waardeerde. Een week later kon hij er alweer om lachen ("ja ik begrijp ook wel dat je zoiets niet expres doet" ) en was alles weer okee. Heb maanden daarna ook weer gewoon opslag gekregen en alles.

Het kan dus wel.

[Missy1234567890]

******** schreef:

De grens tussen liegen en smoesjes vertellen is wat mij betreft zo dun dat het hetzelfde is. Iemand die mij smoesjes verkoopt, zou ook zo tegen mij liegen als het om iets belangrijks gaat. Dat is immers wel zo makkelijk.

En daar heb ik een schijthekel aan

Ik heb veel liever dat mensen het lef hebben om naar mij toe te stappen en mij vertellen wat er aan de hand is, zelfs als dat heel naar is. Ik waardeer dat in mensen en doe het zelf ook. Het zegt iets over iemand vind ik; dat diegene het echt goed bedoeld met jou en niks kwaads in de zin heeft.

Ik vind dat het van de situatie afhangt of er sprake is van smoesjes vertellen of liegen. Met smoesjes vertellen bedoel ik dan leugentjes om bestwil.

Vb.
Ik deed een paar jaar geleden mee aan een cursus en tegen één bijeenkomst zag ik heel erg op, zo erg dat ik er echt niet heen durfde. Toen heb ik die cursusleider opgebeld en gezegd dat ik die middag niet kon komen omdat ik het te druk met m'n studie had. De waarheid was dat ik niet durfde. Had ik de waarheid verteld, namelijk dat ik niet durfde, dan was dat alleen maar nadelig voor mij geweest. Dan had zij mij proberen over te halen tóch te komen en had mij dat veel stress en zenuwen opgeleverd. In dit geval vond ik het beter een smoesje te gebruiken, wat hier dus letterlijk een leugentje om bestwil was voor mij.

In het geval van de TS vind ik ook dat er niet echt sprake is van liegen. Zij kan van tevoren inschatten dat haar lerares een (overtrokken?) nadelige reactie gaat geven als zij haar zou vertellen dat ze één wedstrijd wil overslaan omdat ze graag naar het Concertgebouw wil. Zou jij als je in haar schoenen stond, in zo'n geval de waarheid vertellen? Met alle gevolgen van dien, omdat je één keer geen wedstrijd wilt spelen en meteen een dusdanige reactie zal krijgen?

Ik ben het niet met je eens dat iemand die af en toe een smoesje (leugentje om bestwil) gebruikt, ook makkelijk de grens naar echt liegen overgaat. Ik gebruik ook af en toe een smoesje om ergens onderuit te komen en daar heb ik dan heel even een schuldgevoel over, maar echte grove leugens komen er bij mij niet uit hoor. Daar is mijn eerlijkheidsgevoel veel en veel te groot voor.

Dat voorbeeld wat je geeft over je werk, ik vind het knap dat je in die moeilijke situatie, toch de waarheid hebt gezegd (ook al had dat in jouw geval niet persé gehoeven) Ik zou het denk ik ook gedaan hebben, er knaagt dan toch iets aan je.

Missy1234567890 schreef:

1) Vb.
Ik deed een paar jaar geleden mee aan een cursus en tegen één bijeenkomst zag ik heel erg op, zo erg dat ik er echt niet heen durfde. Toen heb ik die cursusleider opgebeld en gezegd dat ik die middag niet kon komen omdat ik het te druk met m'n studie had. De waarheid was dat ik niet durfde. Had ik de waarheid verteld, namelijk dat ik niet durfde, dan was dat alleen maar nadelig voor mij geweest. Dan had zij mij proberen over te halen tóch te komen en had mij dat veel stress en zenuwen opgeleverd. In dit geval vond ik het beter een smoesje te gebruiken, wat hier dus letterlijk een leugentje om bestwil was voor mij.

2) Zou jij als je in haar schoenen stond, in zo'n geval de waarheid vertellen? Met alle gevolgen van dien, omdat je één keer geen wedstrijd wilt spelen en meteen een dusdanige reactie zal krijgen?

3) Ik gebruik ook af en toe een smoesje om ergens onderuit te komen en daar heb ik dan heel even een schuldgevoel over, maar echte grove leugens komen er bij mij niet uit hoor. Daar is mijn eerlijkheidsgevoel veel en veel te groot voor.

1) Naar mijn mening is het veel nadeliger het te ontwijken. Hierdoor heb je niets aan je angsten gedaan en blijf je ermee rondlopen. Had je het wel verteld en had zij jou overgehaald, had je het misschien niet prettig gevonden maar het was denk ik wel in jouw voordeel geweest.

Als je dingen doet die je eigenlijk niet durft, kom je er vrijwel altijd sterker uit.

2) Jullie denken voor iemand anders. Je kunt niet weten wat voor reactie de lerares zou geven als je haar niet de kans geeft en bij voorbaat al denkt te weten wat ze zou doen.

3) Het proces is hetzelfde. In plaats van dat je voor jezelf opkomt ongeacht de situatie, kies je ervoor om te gaan wikken en wegen. Je weegt mogelijkheden en consequenties af en daarmee conditioneer je jezelf in feite ook.

Als jij morgen met een groot geheim zit, zal je eerst weer gaan afwegen. Op dit moment is het makkelijk voor jou om te zeggen dat je de waarheid zou zeggen, want er staat nu geen concrete consequentie tegenover.

De vraag is echter wat er gebeurt als jij echt in zo'n situatie belandt, waarin je jezelf bij wijze van niet meer kan luchten om wat je gedaan hebt en weet dat anderen je ook anders zullen behandelen.

Zou je het dan zeggen? Of is de leugen om bestwil die daarop volgt ook niet meer zo erg vergeleken met hetgene dat je gedaan hebt? Maakt het toch niet meer uit?

Naar mijn idee kun je daarover pas oordelen als je het meegemaakt hebt.

PS:
Het is ook niet zo dat ik de topicstarter iets kwalijk neem. Toen ik 15 was, was ik nog lang niet zover dat ik de waarheid vertelde in moeilijke situaties. De reden dat ik die dingen zeg, is in feite om haar te laten inzien dat het in haar eigen nadeel is wat ze nu doet.

Ik spreek uit heel wat ervaring hier

Ik sluit me aan bij ********.

[-SoloWolf-]

fizzle-fluffy schreef:

Nee, ik word uit de selectie gezet, en mijn lerares kijkt me nooit meer aan als ik de waarheid zeg. Alsof iemand uit de sportwereld zou begrijpen dat ik muziek belangrijker vind...

Ik heb wel besloten dat ik mijn vriendje bloemen ga geven, of heel veel iers bier, of crumpets, of allemaal. Dan voel ik me in elk geval minder schuldig. (hij vindt het toch nooit erg als ik wat fout doe, en dat maakt het schuldgevoel alleen nog maar erger)

ik denk dat jij hier teveel invulling geeft van wat je trainwer denken zal... if you never try you never get to know