Vakantie is weer begonnen

[Krekkie]

De vakantie is weer begonnen en net wanneer die 2 weken begonnen is opent er een ware hell. We gaan hier thuis nooit op vakantie, dus zit ik 7 weken thuis te kijken. En letterlijk, want ik ga s'nachts laat slapen en word dus in de middag wakker, waardoor de tijd altijd vlug gaat voor mijn gevoel en het over een paar uur zo weer nacht is. Zo kom ik mijn dagen wel door, want wat moet ik anders overdag doen? Maar dat is nog niet eens het probleem, vrienden zijn bij mij het probleem. Normaal zou je denken, veel afspreken met vrienden etc. Vrienden denk ik wel te hebben, paar maanden geleden gingen we heel vaak afspreken met stuk of 4 vrienden. Nu heb ik vakantie en zien die vrienden mij eigenlijk niet meer staan. Ik krijg namelijk de leuke verhalen te horen, dat ze gisteravond uit zijn geweest en dat ik daar écht bij had moeten zijn, zo geweldig bleek het te zijn. Oké, goed volgens hen heb ik dus heel wat gemist. Toen zij zijn wezen stappen zat ik thuis. M'n eigen vrienden laten me thuis zitten, dus dat kunnen nooit echte vrienden zijn. Het punt is dus, als er wat te doen valt word ik nooit meegevraagd. Ander voorbeeldje, drie weken geleden zijn ze naar de bioscoop geweest, je raad 't al.. Zonder mij. Nou ja, goed ik dus vragen waarom ze mij niet meegevraagd hadden, want we hadden het er diezelfde dag nog op de fiets erover dat we misschien wel naar de bioscoop zouden kunnen gaan. Ze wisten niet of de film waar ze naar toe zijn geweest mij dat wel een leuke film leek. :') Dat is al een slechte smoes op zich, maar ik voelde me wel knullig. Vaak lees ik op Twitter dat ze gaan voetballen op een veldje, ik kom daar dan vaak ook omdat ik het lees dat ze het gaan doen, maar meevragen doen ze me nooit. Daar doen ze allemaal aardig tegen me, en praten ze veel tegen me. Ik heb al vaak genoeg tegen ze gezegd, dat als iemand wat bedenkt om te gaan doen, vraag mij dan mee. Het zijn er altijd maar twee die dingen regelen en de rest van de club word opgetrommeld maar ik dus nooit. Ik kom vaak genoeg met voorstellen om ze bij mij te laten chillen of wat dan ook, maar dan kunnen ze bijna nooit. Herkent iemand zich in dit verhaal en hoe ben jij daar dan mee omgegaan?

[Daantje_0705]

Ik herken wel dingen in je verhaal van een aantal jaar geleden. Ik heb toen psychotherapie gevolgd (niet hiervoor maar voor iets anders) en toen bleek dat ik heel erg afwacht of anderen me ergens voor uitnodigen, vragen of ik ergens mee naar toe wil oid. Ik had heel erg het gevoel dat ik overal van anderen van afhankelijk was. Maar dat is niet zo! Bel zelf je vrienden op om te gaan vragen of ze mee gaan naar de film/gaan stappen/naar het strand/voetballen/oid. Wacht niet tot zij je uitnodigen maar wordt daar zelf ook actief in.

Verder: zoek een hobby zodat je niet van anderen afhankelijk bent om jezelf te vermaken. Je kan een sport gaan doen, iets creatiefs, een eind gaan fietsen/wandelen/skeeleren oid. Ik weet niet hoe oud je bent maar kan je niet zelf met vrienden een weekje/weekendje gaan kamperen of mee op een of ander kamp zodat je mensen leert kennen en niet zeven weken lang alleen maar bij je ouders thuis zit.

[Mimuna]

Ach je bent niet alleen. Ik verveel me thuis de hele tijd en mijn vriendinnen vragen steeds iemand anders mee. Niet eens een berichtje van "hoe gaat het? Hoe gaat je vakantie?". Ze denken gewoon niet aan me, maar het boeit me ook niet echt. Vroeger zou ik me er slecht bij gevoeld hebben maar ik heb al langer dan vandaag door dat ze eigenlijk geen echte vrienden zijn. Ik trek het me eigenlijk niet aan en leef mijn leven zonder hen. Ik vraag hen ook nooit ergens mee. Hoe zij mij behandelen, zo behandel ik hen. Ik voel ondertussen echt de behoefte niet meer om met hen uit te gaan of plezier met hen te maken. Ik laat niets van me horen. Ik sluit mezelf van hen af en ben beslist van plan om wat meer met andere meisjes uit mijn klas op te trekken. Ik weet zowizo dat ze tijdens school weer mijn 'vrienden' zullen uithangen maar dan zal ik degene zijn die hen niet zal zien staan.

Ik heb niet echt goede tips voor je om er op een goede manier mee om te gaan, ik handel gewoon uit wraak
And it feels good

En oh ja: doe veel leuke dingen met familie of zo! Denk in jezelf: ik heb hen niet nodig om me te vermaken tijdens de vakantie.

Mimuma - ik heb respect voor je, behalve dat je het uit wraak doet.. Maar "hoe zij mij behandelen behandel ik hen" is netjes... Respect!

OT: misschien een baantje vinden om de tijd te vullen en er minder over na te denken, dat doe ik iig.. In ieder geval niet keihard workaholic worden maar n paar dagen per week doet je goed. En verder wat daantje zegt zit veel wijsheid in succes

[Krekkie]

Daantje_0705 schreef:

Ik herken wel dingen in je verhaal van een aantal jaar geleden. Ik heb toen psychotherapie gevolgd (niet hiervoor maar voor iets anders) en toen bleek dat ik heel erg afwacht of anderen me ergens voor uitnodigen, vragen of ik ergens mee naar toe wil oid. Ik had heel erg het gevoel dat ik overal van anderen van afhankelijk was. Maar dat is niet zo! Bel zelf je vrienden op om te gaan vragen of ze mee gaan naar de film/gaan stappen/naar het strand/voetballen/oid. Wacht niet tot zij je uitnodigen maar wordt daar zelf ook actief in.

Verder: zoek een hobby zodat je niet van anderen afhankelijk bent om jezelf te vermaken. Je kan een sport gaan doen, iets creatiefs, een eind gaan fietsen/wandelen/skeeleren oid. Ik weet niet hoe oud je bent maar kan je niet zelf met vrienden een weekje/weekendje gaan kamperen of mee op een of ander kamp zodat je mensen leert kennen en niet zeven weken lang alleen maar bij je ouders thuis zit.

Ik ben ook erg afwachtend en ik heb geen grote mond waardoor ik vaak al snel op de achtergrond treed, en dat probeer ik dan te voorkomen door expres soms veel te gaan praten of dergelijke. In groepen kan ik me vaak moeilijk gedragen, omdat altijd de mensen met de grootste mond de geweldigste avond hebben. Ik ben nu 15 jaar en ik heb al veel naar een vakantiebaantje gezocht, maar overal hebben ze liever personeel van 16 jaar of ouder, dus ik wacht nog een jaartje. Nu zit het weer ook niet zo mee want anders was ik wel gaan zwemmen en kwam ik ze daar wel tegen. Ik denk dan soms ook wel weer als een ander mij niet vraagt, dan vraag ik hem of haar ook niet, snap je? De mensen waar ik nu mee omga zijn wel vrienden maar ik ben zeg maar een vriend van iemand die zelf al tientallen, een aantal vage en goede vrienden, dus die heeft elke avond in de vakantie wel wat te doen...

Waarom niet gewoon vragen of je mee mag? Of dat ze je even bellen als ze uit gaan? Ze denken kennelijk wel aan je, want anders zeggen ze niet dat je er ook bij had moeten zijn. Of hebben ze het er niet over waar jij bij bent. Je moet gewoon zelf initiatief nemen.

En daarnaast is er vast wel iets wat je kan doen in de vakantie. Baantjes voor onder de 16 jaar zijn er ook wel. Of ga een hobby zoeken en ben daar hele dagen mee bezig. Van zeven weken thuis zitten word je niet vrolijk en zeker niet al je je dood zit te ergeren aan je vrienden.

[Pluis]

Ik denk dan soms ook wel weer als een ander mij niet vraagt, dan vraag ik hem of haar ook niet, snap je?

ik snap je redenatie, maar de enige die je benadeelt met die strategie, ben jij. Waarschijnlijk vragen die vrienden je nooit mee omdat je normaal gesproken ook niet mee gaat. Dus als je een paar keer uit jezelf vraagt of je meemag en er een beetje bovenop zit, zullen ze uiteindelijk ook aan jou denken als ze iets afspreken.
En je kan ook in een binnenbad zwemmen he?