Druppels...
Zachtjes glijden druppels regen,
van het grauwe rolgordijn.
Ik tel de druppels die ik tegenkom,
en zie vallen in het raamkozijn.
Het is herfst en regent hard,
ook een beetje naar binnen.
Als het kon zou ik zelf huilen,
zou ik weer opnieuw beginnen.
En dan gaat de radio aan,
want het is tijd, om te luisteren,
Om jouw naam weer te horen
ik hoor de wind het fluisteren.
Zachtjes glijden zilveren sterren,
door het donker van de nacht.
Ze doen me denken aan jouw ogen,
maar dat had ik al verwacht.
Dan spreek ik je, hoor ik je stem,
en doe ik alsof het goed is.
Ik laat niet merken dat ik huil,
en niet dat ik je zo erg mis.
Nog een paar nachtjes, zeg ik dan,
dan ben ik je vast vergeten.
Maar liegen gaat me niet goed af,
en dat moet jij toch weten.
__________________
www.new-avalon.nl & http://forum.new-avalon.nl -> Schrijvers en dichters site
|