Vacht van mijn bestaan

[Evito]

Vacht van mijn bestaan

O hart dat
breekt in twee, geef je mij een
stukje mee?
Ook gemoed
deelt met je mee
en zoet, gedwee
breken wij op zee
mijn gehavend scheepje
nu verbrijzeld, taant ze
op de golven - hoe werd ik toch
ooit bedolven en hoe stroomden de
boten van gemoed
zo vol - gezonken in de
golven - dronken door het water
stroom jij leeg, mijn hart, mijn kater
ben jij zo zwart - geboren?
zo gehard, je hart verloren
en huilend om de leegte in
mijzelf stelpen zuchten nu de
tranen en bekleden hen
vluchtig met een
vacht
zo zacht, maar toch voor
even want mijn hart begeeft - te
leven in de liefdeloze leegte van
bestaan

[de doornvogel]

hij is op zich echt heel kunstig, het leest wel moeilijk omdat de indeling wat vreemd is, maar dat maakt hem misschien juist wel zo speciaal

[Evito]

de doornvogel schreef:
hij is op zich echt heel kunstig, het leest wel moeilijk omdat de indeling wat vreemd is, maar dat maakt hem misschien juist wel zo speciaal

Tnx,
ik probeer dat de laatste tijd meer te doen
spelen met klanken,
spelen met ritme,
spelen met metrum

[Evita]

hhijs goed
maar ik vind het 1e stukje, omdat het rijmt,
iets minder
maar toch vinnik hem mooi

[Evito]

Evita schreef:
hhijs goed
maar ik vind het 1e stukje, omdat het rijmt,
iets minder
maar toch vinnik hem mooi

Dank je wel,
ik zat zelf ook met het eerste stukje,
eh,
ik zat er meer mee dan met de rest
Kom je op MSN?

[Artemis]

zeer koeltjes


( de schemerige lucht contrasteert zo mooie met de zwarte bomen )
(FOREVER ME!! )

groets
de pizzeria