Een gedicht van toen ik 13 was...

[~*~Angel~*~]

mijn kat was net overleden (een ander dan gisteren dus) en toen maakte ik dit gedicht:

ik ben je niet vergeten

Ik vind echt dat je moet weten,
dat ik je niet ben vergeten.
In zonneschijn of regen,
overal kom ik je tegen.
Soms is het écht niet meer fijn,
gedachten doen soms heel veel pijn.
Daarom moet je even weten,
dat ik je echt niet ben vergeten.

Soms dan voel ik je weer leven,
en dan kan ik me vergeven.
Dat ik daar nog zo om jank,
in m'n eentje op de bank.
Want je was toch best oud,
en echt zo eerlijk als goud.
Daarom moet je even weten,
dat ik je nooit meer zal vergeten.

Hoe kunnen mensen het nou maken,
om me dan zó af te kraken.
Het is toch maar een kat,
alsof ik daar nog wat aan had!
Ik gaf zo veel om haar,
maar nou is het al klaar.
Ze leeft niet meer dood,
maar kwam gelukkig niet in de goot.
Ach, dan moet je nou toch wel weten,
ik ben je niet vergeten.

wat vinden jullie hier van? talent...?

[~*~Angel~*~]

ik wil graag reacties...

[berteltje]

Ik vind het knap voor een 13jarige maar je bent nu beter

[~*~Angel~*~]

Kimry schreef:
Ik vind het knap voor een 13jarige maar je bent nu beter

bedankt voor uw reactie!