| 
	
	
	
	 
		
		In de zon stond bij het water 
Een meisje met een vlecht 
Ze leek zo lief, onschuldig 
En ik dacht het lijkt me dan 
Geweldig om hier later 
Terug te zijn als ‘t kan 
Om dan dezelfde onschuld 
Te voelen in mijn hart 
Dezelfde vrijheid in ‘t echt 
Die ik zojuist toedacht 
Aan het meisje met de vlecht 
 
Maar toen ik daar ’s avonds laat 
Terug kwam met een traan 
Toen zag ik haar nog steeds 
Daar bij ’t water staan 
En ze vroeg me 
Wat er loos was 
Omdat ik naar haar keek 
Wel, ik dacht dat ze wellicht nadacht 
Omdat het daarop leek 
En toen vertelde ze me die nacht 
Met goudeerlijke ogen 
Dat haar vader haar de nacht 
Ervoor al had verkracht 
 
En ik schrok toen van haar onschuld 
Omdat ’t niet was wat ik dacht 
Wat in haar hoofdje om zou gaan 
Omdat ’t niet was wat ik dacht 
Waaruit haar onschuld zou bestaan 
Omdat het van een afstand 
Zo vrees’lijk duid’lijk leek 
Neem ik ’t mezelf niet kwalijk 
Dat ik niet verder keek 
 
En ergens in mijn hart wist ik 
Al was het nog maar pas 
Dat ik heel diep in mijzelf 
Eigenlijk dezelfde was.. 
 
 
(c) Genesis
	 
	
	
	
	
	
	
		
		
		
		
		
			 
		
		
		
		
		
		
		
		
		
	 
	 |