Vergeet-me-nietje

[Dinootje]

Vergeet-me-nietje

Klein en zwak.
Staand in de hoek.
Met haar eigen kleuren.
En eigen ideeen.

Stilletjes verbonden.
Aan de aardbodem staat ze vast.
Geketend tot dat iemand.
Haar plukken zal.

Mensen lopen voor bij.
Zelf die gene die van je hield.
Sta je weer alleen in dat hoekje.
Hij loopt voorbij.

Daar waar hij eerst dagelijks,
Woorden en water kwam brengen.
Zodat jij weer.
Gelukkig verder kon.

Loopt hij nu zonder te kijken
dat kleine bloempje
In het hoekje
met grote passen voorbij.

Stilletjes schreeuwt ze.
In de hoop dat,
Hij haar stiekem ziet.
Ze zegt: Vergeet-me-niet

[x_knorretje_x]

Echt mooi geschreven. Gaat het over iemand?

[*nerwen elensar]

Lief geschreven...Knap hoe je die vergelijking uitwerkt
Enkel voor bij = voorbij

[xineof]

Mensen lopen voor bij.
Zelf die gene die van je hield.
Sta je weer alleen in dat hoekje.
Hij loopt voorbij.

Dit gedeelte vind ik wat minder aan het gedicht; ten eerste stoort het me een beetje dat je voor bij en die gene hebt geschreven, terwijl het eigenlijk 'voorbij' en 'diegene' moet zijn, en ten tweede vind ik 'Hij loopt voorbij.' niet zo'n sterke zin; je herhaalt eigenlijk een beetje wat je al in de tweede zin zei, en het komt imo wat te droog over, ik mis het gevoel in deze zin.

Verder vind ik het een apart, maar vrij goed gedicht. Apart is niet echt negatief noch positief, maar ik vind het gewoon vrij apart . Ik vind je schrijfstijl in verband met de punten aan het einde van elke regel niet zo prettig lezend, en vraag me af hoe het komt dat je in de vijfde strofe hier ineens van afwijkt. De laatste strofe vind ik echt briljant, die is echt heel erg goed. Het enthousiasme spat er daar vanaf, dat is eigenlijk de enige strofe in het gedicht die echt met vuur geschreven is, en dat is nu juist hetgeen wat ik in de rest van het gedicht een beetje mis. Ik mis de passie van het schrijven een beetje; ik vind het een mooie tekst, maar kan het gevoel niet goed ontdekken. Het is goed geschreven, maar misschien mede door die punten achter elke zin mis ik een beetje de energie erachter.

Wat suggesties:

Alluman helpt Dinootje op 06-08-2004 @ 23:30 :
Vergeet me niet

Klein en zwak
staat ze in de hoek
met haar eigen kleur en
haar eigen ideeën.

Stil verbonden
houdt aarde haar vast.
Geworteld totdat hij
haar plukken zal.

Maar iedereen loopt haar nu zo voorbij -
zelfs hij, die van je hield -
en sta je alleen in je hoek
terwijl hij je weg laat kwijnen.

Waar hij eerst dagelijks,
je water en woorden schonk,
Zodat jij weer groeien
en bloeien kon,
ziet hij geen groen,
geen kleine bloem
in de hoek en loopt je
met grote passen voorbij.

Stil schreeuwt ze
in de hoop dat
hij haar hoort en ziet:
"Ik ken jou nog, vergeet me niet!"

Verder sluit ik me aan bij Xineof