misbruikt in vroege jeugd?

[Steleto]

Zijn er hier mensen die misbruikt zijn als klein kind, of daar een vermoeden van hebben?
En als dat zo is...op welke manier zijn jullie daar dan mee bezig?

[Rabbi Daniel]

Ken zo iemand ja, die is ook op het forum.

Zijn rotlui, mensen die kinderen misbruiken.
Zelfs als ze zelf nog kind zijn.

[Internationalist]

Meisje ik weet hoe is

Echter verbaasd mij iets dat je zegt. Nl. mensen die het vermoeden . Dat is een behoorlijk typisch gebeuren, en dient in mijn ogen even aandacht te krijgen. Wat jij dus bedoeld is dat iemand in zijn of haar (zeer) vroege jaren seksueel is misbruikt en dat later gaat vermoeden door gevoelens met betrekking tot seksualiteit, aanwijzingen mbt het hedendaagse leven, en zelfs dromen.....

Het moeilijke van zulke situaties is, id dat het moeilijk te bewijzen is, ook voor jezelf. Je kan het misbruik immers nietr aantonen?

Echter geloof ik wel in gevoel en geloof ik er in dat je sommige dingen kan weten. Mocht (en met nadruk om mocht) er sprake zijn van de situatie bij jou is het dan zo dat het om een bekend figuur gaat? en zo ja, is er dan nog sprake van aanwijzingen die duiden op die richting (dat kan zijn opmerkingen, maar ook een verkeerde beweging met de hand)?

Zo ja denk ik namelijk dat de nachtmerrie waar. Hoe erg me dat ook spijt

(sorry voor de voorbarigheid)

Mocht je willen praten,

m'n mail adres is proza123@hotmail.com

[edit] moet zijn [/edit]

[Elv]

Wat er al gezegd werd:

Internationalist schreef:
Het moeilijke van zulke situaties is, id dat het moeilijk te bewijzen is, ook voor jezelf. Je kan het misbruik immers niet aantonen?

En dat maakt het zo moeilijk. Is het waar? Waarom denk je dat? Wie zou zo iets doen? Enz. Enz. Enz. Dat maakt het voor mij dus moeilijk.

[MissBi@tch]

Steleto schreef:
Zijn er hier mensen die misbruikt zijn als klein kind, of daar een vermoeden van hebben?
En als dat zo is...op welke manier zijn jullie daar dan mee bezig?

nee ik gelukkig zelf niet maar een paar oude vriendinnen van mij wel en ik moet zulke mensen die dat doen echt niet tegen komen...

[mathfreak]

MissBi@tch schreef:


nee ik gelukkig zelf niet maar een paar oude vriendinnen van mij wel en ik moet zulke mensen die dat doen echt niet tegen komen...

Hoe gaat het nu met die oude vriendinnen van je? Hebben ze professionele hulp gehad zodat ze het hebben kunnen verwerken of lopen ze er nog steeds mee rond.
Ik heb zelf een Belgische mailvriendin, Marika, die op haar twaalfde sexueel misbruikt is door haar broer en vrienden van haar broer en nu op haar 37e nog steeds met een onverwerkt sexueel trauma rondloopt. Het was zo dat haar broer zich door zijn vrienden liet betalen waarna hij haar zodanig vasthield dat ze niet weg kon komen, zodat zijn vrienden haar konden misbruiken. Als iemand mij kan vertellen wat een jongen ertoe beweegt om zich door zijn vrienden te laten betalen zodat ze zijn zus sexueel kunnen misbruiken mag hij of zij het me proberen uit te leggen. Het is iets wat ik nog steeds niet kan bevatten en waardoor ik nog steeds heftig geëmotioneerd raak als ik er aan denk.

[Steleto]

Wat jij dus bedoeld is dat iemand in zijn of haar (zeer) vroege jaren seksueel is misbruikt en dat later gaat vermoeden door gevoelens met betrekking tot seksualiteit, aanwijzingen mbt het hedendaagse leven, en zelfs dromen.....

Dat bedoel ik inderdaad ja. Om je rijtje nog even aan te vullen:
flarden van herinneringen, maar dan aan kleine dingen die niet "kloppen", niet aan het misbruik zelf, heftig reageren op latere grensovertredingen, veel onverklaarbare walging van een bepaald persoon.

Het moeilijke van zulke situaties is, id dat het moeilijk te bewijzen is, ook voor jezelf. Je kan het misbruik immers nietr aantonen?

Ja, het is inderdaad moeilijk aan te tonen. Het kan wel zijn dat herinneringen langzaam terug komen, maar dit gebeurt lang niet altijd. En aan de mogelijke dader vragen heeft ook weinig zin, want die zal dit niet vlug toe gaan geven (vooral niet als het je vader is)

is het dan zo dat het om een bekend figuur gaat? en zo ja, is er dan nog sprake van aanwijzingen die duiden op die richting (dat kan zijn opmerkingen, maar ook een verkeerde beweging met de hand)?

Ja, ik vermoed dat het mijn vader is geweest, maar dit is moeilijk voor te stellen omdat hij toch veel om me lijkt te geven nu.
Er zijn inderdaad aanwijzingen. Ik kan enorm van hem schrikken, ik krijg rillingen als hij alleen maar naast me staat, en hij is de afgelopen drie jaar ook nog vaak over mijn grens gegaan.
Dit gebeurde wel maar tot net over de grens. Een hand op een verkeerde plek, maar nét niet direct op het bedoelde lichaamsdeel. (bijv deel van bovenbenen strelen, maar dan net niet aan vagina komen)
dit alles wel met kleren aan, waardoor het moeilijk was om te geloven dat het over mijn grens ging (wat wel zo was)

Zo ja denk ik namelijk dat de nachtmerrie waar is

Ik begin steeds meer te geloven dat het inderdaad gebeurd is, maar concrete bewijzen heb ik niet. Moeilijk om jezelf dan serieus te nemen, en al helemaal om het er met anderen over te hebben.

Ik vraag me af of er nog mensen zijn die op deze manier met herinneringen en misbruik bezig zijn, of dat ik een van de weinigen van mijn leeftijdsgroep ben die zo aan het "graven" is.

Bedankt in elk geval voor jullie reacties!


Oh ja,

Als iemand mij kan vertellen wat een jongen ertoe beweegt om zich door zijn vrienden te laten betalen zodat ze zijn zus sexueel kunnen misbruiken mag hij of zij het me proberen uit te leggen.

Als iemand weet wat een vader bezielt om zijn dochter (mogelijk) te misbruiken, wil iemand mij dat dan uitleggen?

[Internationalist]

Steleto schreef:



Als iemand weet wat een vader bezielt om zijn dochter (mogelijk) te misbruiken, wil iemand mij dat dan uitleggen?

nee, en ik hoop dat niemand dat hier kan


Ik weet dat jij gelijk hebt,.....helaas..................

Het is zo, hij heeft het gedaan, ik twijfel niet eens....

Vind eigenlijk wel dat je dat hoort te weten......

Ik mail je wel

(bij geen behoefte, de verwijder knop werkt in je inbox best snel )

[mathfreak]

Steleto schreef:





Als iemand weet wat een vader bezielt om zijn dochter (mogelijk) te misbruiken, wil iemand mij dat dan uitleggen? [/B]

Het is mogelijk dat zo'n vader een antisociale gedragsstoornis heeft die ontstaan is toen hij nog een kind was. Kenmerk van zo'n stoornis is dat men anderen geweld aandoet of belangrijke bij de leeftijd horende sociale normen en regels overtreedt. Een van de symptomen van zo'n stoornis is iemand dwingen tot sexueel contact. Meestal ontstaat zo'n stoornis in de tweede helft van de basisschoolperiode. Als deze symptomen al vroeg beginnen is er een grote kans dat de stoornis zich in de volwassenheid zal voortzetten.

[Steleto]

Internationalist schreef:




Ik mail je wel

(bij geen behoefte, de verwijder knop werkt in je inbox best snel )

mijn mailaccount was inactief gemaakt, nu doet hij het weer..

(en thnx voor je reactie )

[browneyes]

ik heb dat vermoeden jah, weet ut nog niet eens zeker.... echt afschuwelijk, nu weet ik nog niet eens of het zo is....

weet ook nie wat ik er mee aan moet, soms wou ik dat ik erover kon praten maar op dat gebied durf ik niemand te vertrouwen....

Best k*t als je niet pcies weet wat er vroeger met je gebeurd is

mjah, mijn reactie dus..
liefs moi!

[browneyes]

Steleto schreef:





Als iemand weet wat een vader bezielt om zijn dochter (mogelijk) te misbruiken, wil iemand mij dat dan uitleggen? [/B]

Dit wil ik oowk graag weten....

[browneyes]

Ja, ik vermoed dat het mijn vader is geweest, maar dit is moeilijk voor te stellen omdat hij toch veel om me lijkt te geven nu.
Er zijn inderdaad aanwijzingen. Ik kan enorm van hem schrikken, ik krijg rillingen als hij alleen maar naast me staat, en hij is de afgelopen drie jaar ook nog vaak over mijn grens gegaan.
Dit gebeurde wel maar tot net over de grens. Een hand op een verkeerde plek, maar nét niet direct op het bedoelde lichaamsdeel. (bijv deel van bovenbenen strelen, maar dan net niet aan vagina komen)
dit alles wel met kleren aan, waardoor het moeilijk was om te geloven dat het over mijn grens ging (wat wel zo was)


wow ik heb gewoon pcies hetzelfde......ik d8 echt dat ik bijna de enigste was....wow

[Sciza]

Heel stom misschien, maar laatst bedacht ik me ineens dat ik vroeger eens bij mijn ouders in bed lag en dat ik 'kennismaakte' met mijn vaders penis, op een nogal rare manier... 'Raak hem maar aan hoor, is niet eng...' Ik heb daar best last van nu, vooral omdat ik nu weet dat mijn ouders dat niet konden maken op zo'n manier en ten tweede omdat ik hem gewoon niet aan wilde raken, maar het móest... Toen wist ik natuurlijk niet dat zoiets raar was, daarom is het nu zo dubbel...

[mathfreak]

browneyes schreef:
Steleto schreef:





Als iemand weet wat een vader bezielt om zijn dochter (mogelijk) te misbruiken, wil iemand mij dat dan uitleggen?

Dit wil ik oowk graag weten.... [/B]

Lees mijn vorige reply er maar eens op na. Daar heb ik een mogelijke oorzaak genoemd.

Hmz, ik weet het niet. Eigenlijk heb ik er nooit echt aan gedacht, maar er zijn wel wat dingen... Ik heb er een pesthekel aan om bij volwassen mannen in de buurt te zijn, echt dichtbij dan, als ze in mijn aura staan zeg maar (straal van een meter om je heen? Wij noemen dat altijd je aura).
En niet zozeer van sex zelf, maar meer van het zo close zijn met een persoon... Tja, als ik ook maar wat uitspook met iemand, ren ik daarna weg (niet letterlijk dus -_-). Emotioneel een beetje te ... euh... onafhankelijk of zo.

Maar 't gekke is dat ik daar pas over nadenk sinds ik ook geinteresseerd raak in sex... maar ik ben eigenlijk nergens verder vies van, niet van sex zelf of mezelf of zo...

Nou ja, ik ga ervanuit dat dat niets is, anders wist ik vast nog wel wat. Bovendien zou ik niet weten wie mij wat zou hebben moeten aangedaan...

Morgan schreef:
* ... *

'onzekerheid'

[BlackMystery]

mmz
die vraag is moeilijk
denk da weinig mensen er voor uit durven komen, en degene waar het mee gebeurt is het niet zo snel gaan zeggen
al is het hier "anoniem"
ik kan wel zeggen da ik iets heb meegemaakt
maar ain't gonne tell what
da is 1 van men diepste geheimen geworden

******** schreef:
'onzekerheid'

Wat -_o Ik onzeker? Ik ben over het algemeen juist zeker van mezelf...

Niet langdurig misbruikt, nee, maar ik ben vroeger 3 keer aangerand, door vreemden. Ik weet alleen niet of je dat ook bedoeld.. Verder wel geslagen door vader, niet gedwongen tot iets anders..

[Steleto]

browneyes schreef:
ik d8 echt dat ik bijna de enigste was....wow

dit dacht ik eerst ook.....
komt waarschijnlijk doordat er vooral veel over het uitgebreidere misbruik wordt geschreven. Over het kleinere, subtielere hoor je minder.

BlackMystery schreef:
denk da weinig mensen er voor uit durven komen, en degene waar het mee gebeurt is het niet zo snel gaan zeggen
al is het hier "anoniem"

Ik hoopte dat die schaame eindelijk eens een beetje doorbroken zou worden. En als ik naar het aantal reacties kijk, is dat wel een beetje gelukt. Ik denk dat het te voorbarig is om te zeggen dat mensen er toch wel niet over zullen beginnen.


Ik las toevallig afgelopen week een artikel waarin stond dat 1 op de 3 (!!!) vrouwen wel eens in slachtoffer is geweest van seksueel geweld.....
Er zullen dus genoeg (te veel) mensen zijn die hier iets van af weten....


Mijn zoektocht naar vroeger gaat door....hoop dat er nog mensen reageren.

[de doornvogel]

Internationalist schreef:
Mocht (en met nadruk om mocht) er sprake zijn van de situatie bij jou is het dan zo dat het om een bekend figuur gaat? en zo ja, is er dan nog sprake van aanwijzingen die duiden op die richting (dat kan zijn opmerkingen, maar ook een verkeerde beweging met de hand)?

Zo ja denk ik namelijk dat de nachtmerrie waar. Hoe erg me dat ook spijt

Ik zou net een topic plaatsen over dit onderwerp. Ik vermoed namelijk al tijden dat ik vroeger ben misbruikt.
Het klinkt zo stom vind ik. Net alsf ik een reden wil zoeken om aandacht te krijgen ofzo.

Het zit bij mij zo. Toen ik nog klein was (eerste jaren basisschool) was ik bang voor mannen. ja, erg vaag dus. Maar ze hoefden me maar wat te vragen of ik begon te krijsen. Daar lachen we nu thuis hartelijk om, het is op zich ook wel comisch.
Vanaf de latere jaren van de basisschool tot en met nu is die angst nog steeds niet helemaal weg, ookal denken mensen om mij heen van wel. Ik durf dus amper alleen met een leraar in een lokaal te zitten. Een gesprek met mijn mentor vind ik zeer beangstigend. Er zijn enkele mannen (sommige leraren/familieleden etc.) die ik volkomen vertrouw en waarmee ik wel alleen kan zijn. Het is niet zo dat ik andere mannen niet vertrouw maar...ik weet niet hoe ik het uit moet leggen. Ik voel me alleen bij hen zo onzeker en klein. Echt zo hulpeloos, terwijl ik normaal heel zelfverzekerd ben.

Het gevoel wordt steeds sterker en ik wéét gewoon dat er iets helemaal niet klopt, er is iets mis. Maar het valt niet te bewijzen.Ik vetrouw de personen die ik ken helemaal. Ik weet 100% zeker dat het geen familielid is geweest. Het moet iemand zijn geweest die tijdelijk in mijn leven was.

Ik heb er dagelijks problemen mee. Ik ga nooit één avond met een jongen, dan voel ik me misbruikt. Zelfs als ik een beetje flirt met een jongen (die dus wel wat ouder is al) voel ik me gewoon vies. Daar lig ik gewoon wakker van. Met jongens van mij eigen leeftijd heb ik dat probleem dus helemaal niet.

De paradox is dat ik juist wel op (voor mij) oudere jongens val.

Ik weet echt niet meer wat ik met mijn situatie aanmoet. Ik kan geen stappen ondernemen ofzo.

Iedereen die me wil mailen: doornvogel@yahoo.co.uk
misschien zijn er meer mensen die dat gevoel ook hebben...

[the Comebackkid]

mijn mening: als het echt zo erg was zou je het wel kunnen herinneren. Of je moet wel heel erg jong geweest zijn. En als je het dan toch niet kan herrineren waarom zou je jezelf er dan druk over maken?

En ' doktertje spelen' met je vader is heel normaal hoor, dat heeft niks met misbruik te maken.


Het lijkt alsof jullie diep zoeken voor een verklaring voor je afwijzende gevoelens voor mannen, ik zal je zeggen; dat is je instinct, mannen kunnen nogal gevaarlijk zijn ja.

[Steleto]

the Comebackkid schreef:
mijn mening: als het echt zo erg was zou je het wel kunnen herinneren. Of je moet wel heel erg jong geweest zijn. En als je het dan toch niet kan herrineren waarom zou je jezelf er dan druk over maken?

En ' doktertje spelen' met je vader is heel normaal hoor, dat heeft niks met misbruik te maken.


Het lijkt alsof jullie diep zoeken voor een verklaring voor je afwijzende gevoelens voor mannen, ik zal je zeggen; dat is je instinct, mannen kunnen nogal gevaarlijk zijn ja.

Uit onderzoek is gebleken dat 60 tot 80 % van alle misbruikte mensen tijdelijk of blijvend de herinnering daaraan kwijt is. Dit omdat een kind gewoon niet met die herinnering kan leven, dat kan het niet aan.
Dan je je niets of weinig herinnert, betekent dus absoluut niet dat er niets gebeurd is.

Waarom je je er druk om zou maken? Omdat je elke dag met de gevolgen wordt geconfronteerd, misschien?


En misbruik is echt wel meer dan doktertje spelen....

[the Comebackkid]

maar toch blijken veel van die pseudo- herrineringen die later verzonnen worden niet op waarheid gestoeld, heel erg raar is dat.

[HelpMePlease]

Steleto schreef:
Zijn er hier mensen die misbruikt zijn als klein kind, of daar een vermoeden van hebben?
En als dat zo is...op welke manier zijn jullie daar dan mee bezig?

Toen ik nog een klein meisje van 7 was door mijn oom op vakantie.........

[Droomvlucht]

the Comebackkid schreef:
mijn mening: als het echt zo erg was zou je het wel kunnen herinneren. Of je moet wel heel erg jong geweest zijn. En als je het dan toch niet kan herrineren waarom zou je jezelf er dan druk over maken?

Uhm, dat hoeft niet perse. En als je zo'n gevoel hebt, is dat ook een soort van herrinering.

En ' doktertje spelen' met je vader is heel normaal hoor, dat heeft niks met misbruik te maken.

Das onzin. In heel veel gevallen begint misbruik met het doktertje spelen, das een heel bekend geval.

Het lijkt alsof jullie diep zoeken voor een verklaring voor je afwijzende gevoelens voor mannen, ik zal je zeggen; dat is je instinct, mannen kunnen nogal gevaarlijk zijn ja.

Hier geef ik geeneens meer commentaar op.

[the Comebackkid]

hee, ik ben geen ervaringsdeskundige misschien dat ik er daarom anders over denk, sorry hoor. Het ergste wat een man kan overkomen is op zo'n manier als onschuldige aangeklaagd worden.

[Steleto]

the Comebackkid schreef:
maar toch blijken veel van die pseudo- herrineringen die later verzonnen worden niet op waarheid gestoeld, heel erg raar is dat.

mag ik vragen waar je die wetenschap vandaan haalt?

[Steleto]

the Comebackkid schreef:
hee, ik ben geen ervaringsdeskundige misschien dat ik er daarom anders over denk, sorry hoor. Het ergste wat een man kan overkomen is op zo'n manier als onschuldige aangeklaagd worden.

mhm, ik snap dat je er misschien anders over denkt doordat je geen ervaringsdeskundige bent, maar dan kun je je mening misschien iets genuanceerder proberen te brengen, en niet als absolute waarheid.

Verder denk ik dat er niet veel mannen onterecht worden aangeklaagd.
Als 1 op de 3 vrouwen wel eens misbruikt zijn, lopen er naar mijn idee ongelooflijk veel mannen (en vrouwen) rond die dit soort misdaden op hun geweten hebben, en de kans dat er iemand onterecht wordt aangeklaagd, lijkt mij vrij klein (niet uitgesloten natuurlijk)

[M@TRIX]

nej ikke nie...

[MissBi@tch]

M@TRIX schreef:
nej ikke nie...

[snoopy]

mathfreak schreef:

Hoe gaat het nu met die oude vriendinnen van je? Hebben ze professionele hulp gehad zodat ze het hebben kunnen verwerken of lopen ze er nog steeds mee rond.
Ik heb zelf een Belgische mailvriendin, Marika, die op haar twaalfde sexueel misbruikt is door haar broer en vrienden van haar broer en nu op haar 37e nog steeds met een onverwerkt sexueel trauma rondloopt. Het was zo dat haar broer zich door zijn vrienden liet betalen waarna hij haar zodanig vasthield dat ze niet weg kon komen, zodat zijn vrienden haar konden misbruiken. Als iemand mij kan vertellen wat een jongen ertoe beweegt om zich door zijn vrienden te laten betalen zodat ze zijn zus sexueel kunnen misbruiken mag hij of zij het me proberen uit te leggen. Het is iets wat ik nog steeds niet kan bevatten en waardoor ik nog steeds heftig geëmotioneerd raak als ik er aan denk.

oh wat walgelijk! Ik kan dit niet eens bevatten. Ik vind dit zoiets verschrikkelijks! Misschien nog wel erger dan zelf iemand misbruiken. Ik kan me nog eerder voorstellen dat iemand helemaal de controle over zichzelf kwijtraakt, en iets doet wat echt niet door de beugel kan (dat vind ik dus echt. aanranding, verkrachting etc. vind ik echt zo'n beetje het ergste wat je kunt doen!!!), dan dat je VOOR GELD JE ZUS LAAT MISBRUIKEN!!! Waarom bestaan zulke mensen?

[zilverregen]

Eindelijk weer eens een topic waar ik deze nick name kan gebruiken.
Ik weet zelf vrijwel zeker dat ik op jonge leeftijd sex heb gehad met mijn oppas, zij zelf was toen eigenlijk ook nog maar een meisje dat waarschijnlijk wilde weten hoe het was, of iets in die trant.
Ik weet het vrijwel zeker omdat ik enkele dagboeken heb uit die tijd, waarin ik mijn ervaringen beschreven heb. Hieruit merk ik (ook kan ik me dit nog herrineren) dat ik het toendertijd eigenlijk niet heel erg vond, omdat je niet echt wist wat het was en ze maakte er eigenlijk een spel van. (Compleet met Walkie talkie's en al ik kan me nog enkele dingen heel erg goed voor ogen halen, maar omdat ik weet wat voor een effect dit op andere kan hebben zal ik het hier maar niet neerzetten. Verder kan ik me nog goed herrineren wat ze zei: "je doet dit als je heel veel van iemand houd" en natuurlijk het al om bekende " Je mag dit wel niet aan je ouders vertellen, anders....."
In het begin had ik er zoals gezegd niet veel last van, maar later wel, en mijn oppas en ik kregen steeds vaker ruzie, en ze is maar weggegaan.
Later heb ik het nooit goed met de oppassen kunnen vinden, en had mezelf ook nooit aan het vrouwlijk schoon meer durven wagen.
Ik had er hoe meer ik na kon denken steeds meer last van, het is echt een hel geweest voor mij. Janken terwijl niemand wist waarom, je schamen om wat er is gebeurt, jezelf als de "dade" zien etc. etc.
Het is zelfs ook nog zo geweest dat ik hierdoor helemaal door draaide, en kreeg waanbeelden, ik verzwakte zowel lichaamelijk als geestelijk, en werd ziek, en de waanbeelden werden heel erg, constant nachtmerries zelfs toen ik wakker was.
Ik weet nog goed toen de veranderingen kwamen. Het was in groep 7 van de basischool, ik had koorts, en lag thuis op de bank en begon te ijlen, alles kwam weer naar boven, en ik schreeuwde uit " Nee ik vertel het niet!!!" schreeuwen en schreeuwen, en die pijn die erbij hoorde! Je gaat er echt kapot aan.
Je hoort natuurlijk van alle kanten dat praten over je problemen helpt en dan kom je in die grote 2 strijd. Ik wil het heeel graag aan iemand kwijt, maar.....
Ik werd een beetje paranoide en dacht dat iedereen wist wat ik gedaan had (ja ik zag mezelf niet als slachtoffer, maar als dader).
En in de klas vertelde tegen iemand in het kringgesprek die zelf een probleem had, zei ik dat je er jou eigen geheimpje van moest maken. Toen wist mn lieve schat van een juffrouw dat er iets mis met me was (ik moet er ook bij vertellen dat ik al sociale stoornissen had, zoals het moedwillig pijndoen van medemensen, doowmiddel van speldenprikken, en meisje boeketjes met brandnetelen in de handen duwde) en ik moest een keer bij haar komen en vroeg of er iets was. Ik zei "Nee" maar ik vertrouwde haar, en schreef een brief naar haar in een werkstuk. En ik was vervolgens een naar haar toe gegaan. We hadden wat gepraat en ik was al snel huilend weggerend. (Je hele wereld stort in, van terror, en angst, alles in een keer) Jammer genoeg was dit op het eind van het schooljaar, en de lerares ging naar een andere school.
Poging misslukt, maar de hoop niet opgegeven, dat huilgesprek was al heel erg goed.

Mijn moeder was de volgende. Achtergrond informatie, zij doet allerlei curcussen op het gebied van verwerking. En ik weet niet meer hoe ik er bij ben gekomen maar mijn moeder heeft toen een heel stuk geholpen, ik heb haar het hele verhaal verteld. En naderhand weet ik niet of ik hier nu nog wel zo gelukkig mee ben, maar ja, het heeft zeker geholpen.
Toen ben ik ook zelf enkele methoden gaan volgen om de geest van de mens beter te kunnen begrijpen, op zich was het allemaal heel spiritueel maar, ik kon me gelukkig vinden bij nog een paar mannen die die training ook deden en die een stuk technischer keken. Maar om eerlijk te zijn heb ik daar ook in totaal 2 keer alles los gelaten. Ik had het helemaal uitgeschreeuwd, een paar uur lang, huilen en schreeuwen. En dat heeft heel veel geholpen. Dit heb ik trouwens nog nooit aan andere verteld omdat die het meestal verkeerd opvatten.
Hierna heb ik veel over mijn geestelijke tpestanden nagedacht, en alles ontrafeld veel naar discovery gekeken.
En langsaamerhand ben ik er overheen aan het komen.
Het is je geschiedenis, en je raakt het ook echt nooit meer kwijt. Maar accepteer dat stukje van jezelf.

[zilverregen]

Even nog iets erbij zetten.
Ik heb ook van Discovery channel geleerd dat je heel veel zaken gewoon indenkt, terwijl het helemaal niet zo is. Ben te moe om uit te leggen hoe het allemaal zit, kan er een boek over schrijven zo interessant.
Maar neem het wel altijd serieus. Wat je zou moeten doen als je je vader verdenkt weet ik jammer genoeg niet.
Maar wel weet ik dat er ooit eens een vader veroordeelt is, omdat 2 dochters dezelfde dingen over de vader zeiden wat hij gedaan zou hebben. Zij deden dit niet express, en die vader is er ook in gaan geloven naderhand, omdat hij zijn dochters beide identieke verhalen niet kon onerkennen. Echter klopte niks van het hele verhaal, de vader is weer vrijgelaten, maar denkt nog steeds dat hij het gedaan heeft.
Dus hiermee wil ik ook maar weer eens duidelijk maken dat als je naar je vader toestapt hij je misschien in het begin tegenspreekt, maar omdat hij je natuurlijk ook op een niveau respecteerd zal hij gaan nadenken, en daar gaat het mis.
Het is heel lastig.
Veel suc6

mn moeder wel.. door mijn opa..