op je 15de een kind

PardonMe schreef op 18-05-2004 @ 17:23 :
Ik vind het onzin dat de jongen het maar gewoon moet accepteren dan dat het meisje het kind wil houden terwijl hij dat helemaal niet wil..

Die jongen wil dat kind niet houden, het meisje wel.. Moet die jongen zich dan maar gelijk schikken naar de wil van dat meisje??? Dat is toch niet eerlijk?? Het kind is van hen beide, hij mag er dus ook zijn mening over hebben, hij mag dus vinden dat hij het niet wil houden..

Moet hij dan maar bij dat meisje blijven en dat kindje krijgen, terwijl hij daar helemaal niet achter staat???

Het is ook niet eerlijk, maar zo werkt het meestal wel. Als een moeder haar ongeboren kind niet kwijt wil, dan kun je dat moeilijk tegengaan. Dat zou voor de vader wel een goede reden zijn om er een punt achter te zetten.

Chimera schreef op 18-05-2004 @ 17:13 :
Ze houdt het kind zonder mijn toestemming. Het is wel mijn genetisch materiaal

Sorry kerel, maar dan heb je wel je copyright van je genetisch materiaal verspild, en wel in haar.

[PardonMe]

Dukko schreef op 18-05-2004 @ 17:26 :
Het is ook niet eerlijk, maar zo werkt het meestal wel. Als een moeder haar ongeboren kind niet kwijt wil, dan kun je dat moeilijk tegengaan. Dat zou voor de vader wel een goede reden zijn om er een punt achter te zetten.

Ja..
Als dat meisje besluit het kind te houden en die jongen geeft duidelijk aan dat hij het niet wil.
Dan vind ik het niet eerlijk om hem te 'veroordelen' daarvoor..
Veel mensen vinden hem gelijk een waardeloze zak ofzo, maar dat vind ik onzin.. Hij geeft aan het niet te willen houden, het meisje geeft aan het wel te willen.. Tja, waarschijnlijk heeft het meisje dan toch het laatste woord (het zit tenslotte in haar baarmoeder) maar dan vind ik het best begrijpelijk dat die jongen bij dat meisje weggaat..
Wat moet hij nu met een kind dat hij helemaal niet wil hebben??

Chimera schreef op 18-05-2004 @ 17:12 :
De kans is serieus aanwezig

Misschien qua cellen wel, maar qua omgeving niet, lijkt me.

[murwari]

Ik wil btw niet beweren dat zij het kind moet houden of net niet, daar wil ik me niet over uitspreken. Wat ik wil wil zeggen is dat dreigen de relatie te verbreken als zij het kind wil houden niet de manier is om met zo'n situatie om te gaan.

Je kan het gezeik vinden of niet maar ik kan er wel in komen dat als een meisje zwanger raakt (ook al is ze pas vijftien) ze ontzettend veel emoties tegelijk voelt. Ook een gevoel dat haar zegt het kind te houden. Dat is gewoon het stereotype beeld dat onze maatschappij over vrouwen meegeeft. Als een meisje dan zo ver is dat ze zwanger raakt kunnen er heus wel moederinstincten gaan meespelen.

Ze moet de kans dan krijgen om alles op een rijtje te zetten, en met zo'n vriend lijkt me dat niet prettig. Ook niet met een vriend die dreigt met een rechtzaak btw.

[Balance]

Als je echt om haar geeft en haar wil helpen, dan moet je haar beslissing accepteren. Luister verder naar d'r als ze dat nodig heeft en help d'r als d'r praktische dingen geregeld moeten worden. Verder kun je weinig doen.

Maar ga niet je eigen waarden opdringen. Dat jij het misschien niet zou houden is hier niet van toepassing, want zíj is zwanger, niet jij. Zíj moet voor altijd de gevolgen van haar daden dragen, dus ze wordt niet per definitie beter van een abortus. Ook dat is heeft zeer grote gevolgen in iemands leven. Als zij kiest voor het kind dan zal ze je steun zat nodig hebben, want een 15-jarige met een kind is niet echt geaccepteerd in deze maatschappij en ze zal het dus nog vaak zat moeilijk hebben.

Dukko schreef op 18-05-2004 @ 14:18 :
Dat is niet waar.

Als een man het kind niet wil en een vrouw wel. Dan heeft de vrouw toch altijd het laatste woord.

Mijn gedachten gingen teveel uit van een volwassen en evenwichtige relatie. In de praktijk kan een vrouw lekker egoistisch zijn en het kind toch houden. Maar dan kan je als man zijnde jouw kind niet erkennen. Dan heb je geen rechten en geen plichten t.o.v het kind. Als zij dat kind wil houden zonder zijn toestemming, kan zij het ook opvoeden zonder zijn steun.

Chimera schreef: Ik snap eigenlijk niet waarom er zo emotioneel over gedaan moet worden. Op dat moment is het een klompje cellen. Je twijfelt er toch ook niet over of je een wrat laat weghalen?

Vrouwen worden zo emotioneel door hormonen die het lichaam voorbereiden op de komst van een kind. Als de moeder geen positieve emoties heeft m.b.t de ongeboren vrucht zal ze ook niet haar best doen om het te beschermen/voeden. Dat is doorgaans wel de bedoeling.

[Chimera]

Balance schreef op 18-05-2004 @ 17:51 :
Als je echt om haar geeft en haar wil helpen, dan moet je haar beslissing accepteren. Luister verder naar d'r als ze dat nodig heeft en help d'r als d'r praktische dingen geregeld moeten worden. Verder kun je weinig doen.

Bla bla bla. Ze heeft ook jouw keuze te respecteren. Een kind is van BEIDEN, precies 50/50, niet van een van de twee. Als zij ZIJN keuze niet kan respecteren, moet ze het verder zelf maar uitzoeken.

[Chimera]

Jadie schreef op 18-05-2004 @ 19:52 :
Vrouwen worden zo emotioneel door hormonen die het lichaam voorbereiden op de komst van een kind. Als de moeder geen positieve emoties heeft m.b.t de ongeboren vrucht zal ze ook niet haar best doen om het te beschermen/voeden. Dat is doorgaans wel de bedoeling.

Mannen zijn net zo goed erg beschermerig wat betreft hun kinderen. Dreig een kind echt iets aan te doen, en praktisch elke vader zal, volkomen irrationeel, in staat zijn je te vermoorden.

Geef toe, vrouwen zijn gewoon zwak

[murwari]

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 00:26 :
Bla bla bla. Ze heeft ook jouw keuze te respecteren. Een kind is van BEIDEN, precies 50/50, niet van een van de twee. Als zij ZIJN keuze niet kan respecteren, moet ze het verder zelf maar uitzoeken.

Het kind moet weg of het is het einde van de relatie is geen keuze dat is dreigen. Als de een een mening heeft en de andere ook, en laat nu eens zeggen dat die toevallig niet hetzelfde zijn. Dan kan je wel koppig gaan zitten doen en proberen uitvechten wiens mening de beste is. Maar er over praten en er samen proberen uit te komen is nog steeds de beste oplossing.

[Chimera]

murwari schreef op 19-05-2004 @ 07:37 :
Het kind moet weg of het is het einde van de relatie is geen keuze dat is dreigen.

Het kind houden niet dan? Sowieso is op die leeftijd een kind houden compleet achterlijk, en ik zou niet bij een meisje blijven die compleet achterlijk bleek te zijn.

murwari schreef op 19-05-2004 @ 07:37 :
Het kind moet weg of het is het einde van de relatie is geen keuze dat is dreigen. Als de een een mening heeft en de andere ook, en laat nu eens zeggen dat die toevallig niet hetzelfde zijn. Dan kan je wel koppig gaan zitten doen en proberen uitvechten wiens mening de beste is. Maar er over praten en er samen proberen uit te komen is nog steeds de beste oplossing.

Ja, maar zoals PardonMe heel terecht opmerkt gaat die verantwoordelijkheid niet veel verder dan samen tot een oplossing proberen te komen. Natuurlijk moet je rond de tafel gaan zitten en niet weglopen, maar als dat meisje volkomen onredelijk is en geen millimeter toegeeft, dan kan ik me voorstellen dat die jongen op een gegeven moment zegt: 'zoek het maar uit.'

nare man schreef op 19-05-2004 @ 10:17 :
Ja, maar zoals PardonMe heel terecht opmerkt gaat die verantwoordelijkheid niet veel verder dan samen tot een oplossing proberen te komen. Natuurlijk moet je rond de tafel gaan zitten en niet weglopen, maar als dat meisje volkomen onredelijk is en geen millimeter toegeeft, dan kan ik me voorstellen dat die jongen op een gegeven moment zegt: 'zoek het maar uit.'

En wat nou als de jongen geen millimeter toe geeft? Want als ik jouw posts zo lees dan is voor jou 'weg laten halen' de enige optie en dan zul jij dus ook niks toegeven. En als een meisje dat niet wil, dan kan ik me voorstellen dat haar millimeters toegeven op dat punt stoppen, terwijl jij dan nog steeds zult zeggen 'ze geeft niks toe'.

[Chimera]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 11:10 :
En wat nou als de jongen geen millimeter toe geeft?

Tja, als de jongen perse geen kind wil, en zij perse wel, dan zal ze het zelf verder uit moeten zoeken, vooral omdat het gewoon ontzettend dom is om op je 15e al een kind te krijgen. Het is voor die jongen al erg zat dat d'r straks een kind van hem rondloopt, lijkt me een onzettend vervelend idee.

Het meisje wil een kind, de jongen is het nooit van plan geweest. Hij is het nu kennelijk nog steeds niet van plan, nouja, ik kan het hem niet kwalijk nemen.

Waarom heeft ze trouwens geen morning after pil genomen toen het condoom scheurde?

Doet ze VMBO en dus nu of volgend jaar al haar eindexamen, of moet ze nog een tijd op school? Of heeft ze 3HAVO/VWO goed afgerond (daarmee mag je namelijk ook MBO doen)? MBO kun je ook als thuisstudie doen, en is dus wel te combineren met een kind, zeker zolang het kind driekwart van de tijd slaapt. Hebben haar ouders voldoende inkomen om haar en haar kind financieel te steunen zo lang zij geen werk heeft? Heeft ze een goede band met haar ouders? Is er, zo lang zij nog op school zit, toch al wel een ouder thuis om op het kind te letten, of een grootouder, oom/tante, neef/nicht die op het kind kan passen? Is ze zich bewust van het feit dat het kind als baby 's nachts zal huilen, als peuter alles zal willen opeten, als kleuter gebracht en gehaald moet worden naar school en vriendjes, als kind gepest zou kunnen worden, als puber heftig in opstand zal kunnen komen en misschien extra omdat zijn/haar moeder zo jong is, al dat soort minder leuke dingen? Weet ze dat ze wettelijk verantwoordelijk voor haar kind is zo lang het minderjarig is, en dat ze in de praktijk als verantwoordelijk zal worden beschouwd totdat het kind een jaar of dertig is?

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 11:12 :
Tja, als de jongen perse geen kind wil, en zij perse wel, dan zal ze het zelf verder uit moeten zoeken, vooral omdat het gewoon ontzettend dom is om op je 15e al een kind te krijgen. Het is voor die jongen al erg zat dat d'r straks een kind van hem rondloopt, lijkt me een onzettend vervelend idee.

Ik vind het dommer om je eigen mening ondanks alles per se door te willen zetten, maar das mijn mening. Ik bedoel, het meisje is 15, straks laat ze onder druk van die jongen een abortus plegen, terwijl ze dat zelf niet wil. Na een jaartje (waarin dat meisje misschien wel depressief wordt vanwege die ongewilde abortus) denkt de jongen in kwestie 'mwah, ik wil toch niet met haar verder' of wat dan ook...dat lijkt me toch wel erg.

De vragen van sarahbressers lijken me wel relevant btw.

[Asperientje]

Jadie schreef op 18-05-2004 @ 13:31 :
Kinderen maak je met 2 mensen. Vaders hebben net zoveel te zeggen over de kinderen als de moeders, binnen of buiten de baarmoeder. Als hij vind dat hij er nog niet klaar voor is, dan is het zijn goed recht om te zeggen dat hij dat kind niet wil. Net zoals een moeder dat recht heeft.

Als jij dit zegt he, denk jij der dan ook over na wat voor (emotionele) schade dat voor haar later zal zijn?

Beetje rare zin geworden, maar je begrijpt wat ik bedoel, hoop ik

Asperientje schreef op 19-05-2004 @ 12:06 :
Als jij dit zegt he, denk jij der dan ook over na wat voor (emotionele) schade dat voor haar later zal zijn?

Ik vind dat hij idd het recht heeft om te zeggen dat hij het kind niet wil (een kind wel accepteren als je kind terwijl je dat niet wilt kan tenslotte ook (emotionele) schade tot gevolg hebben - en waarom zou dat minder zwaar wegen dan de eventuele schade bji haar?), maar ik vind niet dat hij haar kan en/of mag dwingen tot een abortus.

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:00 :
Ik vind het dommer om je eigen mening ondanks alles per se door te willen zetten, maar das mijn mening. Ik bedoel, het meisje is 15, straks laat ze onder druk van die jongen een abortus plegen, terwijl ze dat zelf niet wil. Na een jaartje (waarin dat meisje misschien wel depressief wordt vanwege die ongewilde abortus) denkt de jongen in kwestie 'mwah, ik wil toch niet met haar verder' of wat dan ook...dat lijkt me toch wel erg.

Dat is niet een kwestie van dom zijn, dat is gewoon een kwestie van keuzes maken. Als ze onder druk van die jongen een abortus laat plegen is dat niet slim, ze moet toch doen waar ze zelf in gelooft en misschien raakt ze bij die keuze haar vriendje wel kwijt. Maar ze heeft ook niets aan een vriend/vader van haar kindje die er nooit is, ongeïnteresseerd is, het kind eigenlijk niet heeft gewild, et cetera.

Hoe je het ook wendt of keert, je komt altijd op een keuze uit die éen van de twee pijn doet. Als éen het wel wil houden en de ander niet, dan heb je gewoon een probleem en is het heel moeilijk om nog tot elkaar te komen.

nare man schreef op 19-05-2004 @ 12:30 :
Dat is niet een kwestie van dom zijn, dat is gewoon een kwestie van keuzes maken. Als ze onder druk van die jongen een abortus laat plegen is dat niet slim, ze moet toch doen waar ze zelf in gelooft en misschien raakt ze bij die keuze haar vriendje wel kwijt. Maar ze heeft ook niets aan een vriend/vader van haar kindje die er nooit is, ongeïnteresseerd is, het kind eigenlijk niet heeft gewild, et cetera.

Idd.

(Met het maken van die keuze beperk hij zijn vriendin wel in het maken van keuzes. En op je vijftiende een kind krijgen is dan ook niet dom, maar ook een keuze.)

Hoe je het ook wendt of keert, je komt altijd op een keuze uit die éen van de twee pijn doet. Als éen het wel wil houden en de ander niet, dan heb je gewoon een probleem en is het heel moeilijk om nog tot elkaar te komen.

Idd, maar dat maakt niet de één dommer dan de ander of wat dan ook.

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:32 :
(Met het maken van die keuze beperk hij zijn vriendin wel in het maken van keuzes. En op je vijftiende een kind krijgen is dan ook niet dom, maar ook een keuze.)

Keuzevrijheid van de éen wordt altíjd beperkt door die van de ander, als het zoals hier gaat om dingen die je samen hebt veroorzaakt. Er is geen goede grond aan te geven waarom haar beslissing het te houden, zwaarder zou wegen dan zijn beslissing er niets mee te maken te willen hebben (als ze niet besluit op zijn verzoek een abortus te plegen).

nare man schreef op 19-05-2004 @ 12:34 :
Keuzevrijheid van de éen wordt altíjd beperkt door die van de ander, als het zoals hier gaat om dingen die je samen hebt veroorzaakt. Er is geen goede grond aan te geven waarom haar beslissing het te houden, zwaarder zou wegen dan zijn beslissing er niets mee te maken te willen hebben (als ze niet besluit op zijn verzoek een abortus te plegen).

Ik vind het feit dat het om haar lichaam gaat, toch ook wel meewegen.

Als hij geen kind wil, dan kan hij er wettelijk afstand van doen. Dan loopt er wel een kind rond met zijn genen, maar ja, dat had hij dan eerder moeten bedenken en haar idd de morning afterpil moeten laten halen als het kwam door bv. een gescheurd condoom. Bovendien vind ik ook wel wat ekki altijd zegt: als je de gevolgen van je daden niet kunt dragen, dan moet je geen sex hebben (iets in die richting iig). Das mijn mening iig.

Ik denk dat ik het met Leonoor eens ben.
Zij mag zelf weten of ze het kind houdt, hij mag zelf weten of hij het kind erkent. Daar komt het op neer, toch? Want dat vind ik iig

Offtopic: whoeii, mijn nickname
edit: Maar dat is ook wat nare man zegt zijn jullie het nou oneens of niet?

Hij hoeft er niet eens wettelijk afstand van te doen. Een kind dat buiten huwelijk geboren wordt, heeft altijd alleen maar een (juridische) moeder. Wil het ook een vader hebben, dan moet de biologische vader het kind erkennen of moet een rechter het vaderschap vaststellen. In elk geval heeft dit kind alleen een moeder, dus als die vader er niets van wil weten kan hij gewoon blijven zitten waar hij zit.

Het feit dat het om haar lichaam gaat, weegt zeker mee, daar heb je gelijk in, maar dat weegt niet mee buiten de beslissing 'abortus of niet'. Als zij haar eigen lichaam op nummer éen zet en geen abortus wil plegen, dan kan ze op grond dáarvan niet haar vriend dwingen om dat kind ook op te voeden of er contact mee te houden. Dat zou chantage zijn.

Het argument van ekki dat jij aanhaalt vind ik nogal een dooddoener. Het is wel heel makkelijk om achteraf te zeggen: als je hier niet tegen kunt, dan had je geen seks moeten hebben. Dat is verleden tijd, je zit nu met een probleem en moet daar nu een oplossing voor zoeken. Sommige jongeren hebben gewoon beschermde seks en denken goed na over de gevolgen van zwangerschap, maar soms gebeurt het gewoon door falen van anticonceptiemiddelen. Dan kun je moeilijk zeggen dat ze maar geen seks hadden moeten hebben, omdat ze die gevolgen maar hadden moeten voorzien.

Ik vind dat argument altijd een heel erg vrouwonvriendelijke en denigrerende redenatie. Je moet vantevoren incalculeren dat je zwanger kunt raken en of je de gevolgen wilt dragen. Kun je of wil je dat niet, dan moet je maar geen seks hebben. Dat is gewoon oneerlijk omdat vrouwen er meer last van hebben dan mannen als ze zwanger raken, en bovendien is het gewoon hakken met de botte bijl omdat er altijd een toevalsfactor inzit, ook bij mensen die wél goed nadenken voor ze seks hebben.

nare man schreef op 19-05-2004 @ 12:46 :
Hij hoeft er niet eens wettelijk afstand van te doen. Een kind dat buiten huwelijk geboren wordt, heeft altijd alleen maar een (juridische) moeder. Wil het ook een vader hebben, dan moet de biologische vader het kind erkennen of moet een rechter het vaderschap vaststellen. In elk geval heeft dit kind alleen een moeder, dus als die vader er niets van wil weten kan hij gewoon blijven zitten waar hij zit.

Maar om er zeker van te zijn dat de moeder de vader niet verplicht geld te betalen en/of te helpen bij de opvoeding, moet hij er dan niet officieel afstand van doen?

En als dat niet hoeft: dan lijkt het me sowieso al geen probleem.

Het feit dat het om haar lichaam gaat, weegt zeker mee, daar heb je gelijk in, maar dat weegt niet mee buiten de beslissing 'abortus of niet'. Als zij haar eigen lichaam op nummer éen zet en geen abortus wil plegen, dan kan ze op grond dáarvan niet haar vriend dwingen om dat kind ook op te voeden of er contact mee te houden. Dat zou chantage zijn.

Ik zeg toch ook niet dat ik vind dat zij hem daartoe kan dwingen? Maar ik vind het wel een beetje kinderachtig van een jongen, ik bedoel, je weet dat een vrouw zwanger kan worden van een kind als je seks met haar hebt, wil je dat niet, dan zul je dat voor moeten zijn.

Dan kun je moeilijk zeggen dat ze maar geen seks hadden moeten hebben, omdat ze die gevolgen maar hadden moeten voorzien.

Bij het falen van bv. een condoom bestaat er de morning-afterpil. Bij het falen van de pil (en dan bedoel ik dus niet onregelmatig slikken, maar wel die 0,01 procent oid dat je tijdens het slikken toch zwanger wordt) vind ik dat anders.


Dit is toch iets waar je nooit uit komt, denk ik, iedereen heeft er een andere mening over. En al hebben mensen in grote lijnen, dan zullen er altijd nog kleine verschilletjes in die mening blijven.

[Gothic]

nare man schreef op 19-05-2004 @ 12:30 :
Hoe je het ook wendt of keert, je komt altijd op een keuze uit die éen van de twee pijn doet. Als éen het wel wil houden en de ander niet, dan heb je gewoon een probleem en is het heel moeilijk om nog tot elkaar te komen.

Een keuze die één vd twee pijn doet. Er is alleen nog een 3e in het spel. Het kind zal niet baten bij een moeder van 15. Daarnaast wil de vader het kind niet. Dus het kind is én ongewild en heeft een puber als moeder.
Als ze niet voor abortus kiest worden er 2 pijn gedaan. De vader wil het niet. En het kind zal problemen krijgen, met het feit dat hij/zij ongewild is en geen vader heeft, in de pubertijd.
Als ze voor abortus kiest, heeft ze tijdelijk 'pijn', maar zal ze zeer waarschijnlijk over 10 jaar inzien dat het de beste beslissing was. Voor haar toekomst, die van haar vriend en van het kind.

[Gothic]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:55 :
Bij het falen van bv. een condoom bestaat er de morning-afterpil. Bij het falen van de pil (en dan bedoel ik dus niet onregelmatig slikken, maar wel die 0,01 procent oid dat je tijdens het slikken toch zwanger wordt) vind ik dat anders.

Deze had ze zelf ook kunnen halen. Zij weet dat misschien nog wel beter dan hij wat de mogelijkheden zijn. Kennelijk vond ze het niet erg het risico te nemen. Als dat zo is, kon de jongen er ook niets aan doen, gewoonweg omdat zij de MA-pil niet wilde halen of slikken...

En als je echt niet zwanger wil worden, zorg je echt zelf wel dat je zo'n ding haalt...

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:55 :
Maar om er zeker van te zijn dat de moeder de vader niet verplicht geld te betalen en/of te helpen bij de opvoeding, moet hij er dan niet officieel afstand van doen?

Neuh, volgens mij niet. De 'standaard' is gewoon dat een kind geboren wordt binnen een huwelijk. Dan heeft het automatisch een vader en een moeder, namelijk de mensen uit wier relatie dat kind is voortgekomen. Een geregistreerd partnerschap bijvoorbeeld, heeft ook niet tot gevolg dat het kind automatisch een vader heeft. Die moet dat kind dan ook eerst nog erkennen.

Geld betalen aan de moeder lijkt me ook uitgesloten. Dat kan alleen als er een huwelijk was, dan kan de rechter alimentatie toekennen aan éen van beide ex-echtgenoten. Maar een 'losse' verplichting omdat het zo zielig is voor dat meisje is mij niet bekend, maar ik zeg dit onder voorbehoud omdat ik niet zoveel weet van personen- en familierecht.

Ik zeg toch ook niet dat ik vind dat zij hem daartoe kan dwingen? Maar ik vind het wel een beetje kinderachtig van een jongen, ik bedoel, je weet dat een vrouw zwanger kan worden van een kind als je seks met haar hebt, wil je dat niet, dan zul je dat voor moeten zijn.

Ja, maar dat voor zijn doe je door voorbehoedsmiddelen te gebruiken of te checken/overleggen of je vriendin aan de pil is of gaat. Als je alles doet wat mogelijk is om te voorkomen, dan kun je achteraf niet zeggen dat ze maar geen seks hadden moeten hebben als ze geen kind wilden. Natuurlijk wilden ze geen kind, daarvoor gebruikten ze nou juist die voorbehoedsmiddelen

Bij het falen van bv. een condoom bestaat er de morning-afterpil. Bij het falen van de pil (en dan bedoel ik dus niet onregelmatig slikken, maar wel die 0,01 procent oid dat je tijdens het slikken toch zwanger wordt) vind ik dat anders.

Yup, maar goed. Ook al zijn er heel duidelijke afspraken en is er goed overlegd, als er dan toch iets gebeurt en het meisje wordt zwanger, dan kan ze zich ineens bedenken. Misschien hebben ze vantevoren wel afgesproken dat áls er iets fout zou gaan, ze abortus zou plegen, maar wil ze dat nu niet meer nu ze écht zwanger is. Dan kun je niet van die jongen verwachten dat hij daarin meegaat en dat kind gaat opvoeden.

Dit is toch iets waar je nooit uit komt, denk ik, iedereen heeft er een andere mening over. En al hebben mensen in grote lijnen, dan zullen er altijd nog kleine verschilletjes in die mening blijven.

Mja. Dit probleem speelt gewoon altijd, natuurlijk. Niet alleen bij minderjarige kinderen maar ook bij volwassenen die nooit hadden verwacht dat ze nog een kind zouden kunnen krijgen. Het is altijd moeilijk en daarom is het zaak er vantevoren goed over te praten en goed erover na te denken, en vooral de gevolgen goed te overzien (voor zover mogelijk).

Gothic schreef op 19-05-2004 @ 13:03 :
Deze had ze zelf ook kunnen halen. Zij weet dat misschien nog wel beter dan hij wat de mogelijkheden zijn. Kennelijk vond ze het niet erg het risico te nemen. Als dat zo is, kon de jongen er ook niets aan doen, gewoonweg omdat zij de MA-pil niet wilde halen of slikken...

En als je echt niet zwanger wil worden, zorg je echt zelf wel dat je zo'n ding haalt...

Natuurlijk had ze dat zelf kunnen doen, ik zeg toch ook nergens dat ze dat niet had kunnen doen? Maar daarnaast ligt het soms niet zo simpel als jij hier nu schetst en hulp van iemand kan dan erg welkom zijn.

Gothic schreef op 19-05-2004 @ 13:00 :
Een keuze die één vd twee pijn doet. Er is alleen nog een 3e in het spel. Het kind zal niet baten bij een moeder van 15. Daarnaast wil de vader het kind niet. Dus het kind is én ongewild en heeft een puber als moeder.
Als ze niet voor abortus kiest worden er 2 pijn gedaan. De vader wil het niet. En het kind zal problemen krijgen, met het feit dat hij/zij ongewild is en geen vader heeft, in de pubertijd.
Als ze voor abortus kiest, heeft ze tijdelijk 'pijn', maar zal ze zeer waarschijnlijk over 10 jaar inzien dat het de beste beslissing was. Voor haar toekomst, die van haar vriend en van het kind.

Het kind is van één kant ongewild/ongewenst, maar van moederskant misschien niet. 't lijkt me ook belangrijk dat in gedachten te houden. Natuurlijk kan het zijn dat het kind het moeilijk krijgt (tuurlijk zal hij of zij graag zijn vader willen kennen ed), maar ik denk dat het gevoel dat je moeder je ondanks alles wel wilde ook kan helpen bepaalde dingen te dragen (tenzij die moeder het natuurlijk niet aan kan enz., maar dat kun je nu niet voorspellen).

Ongewilde abortus schijnt niet altijd alleen maar tijdelijk pijn te veroorzaken.

[anoniempieee]

freakyfire schreef op 18-05-2004 @ 14:23 :
hoe oud is dat vriendje dan.. als zijn ex al eens een miskraam had?

hij is 17 maar heeft al met zoveel meisjes het gedaan

nare man schreef op 19-05-2004 @ 13:04 :
Natuurlijk wilden ze geen kind, daarvoor gebruikten ze nou juist die voorbehoedsmiddelen

Hier kan ik een heel verhaal om heen draaien, maar dat lijkt me nog meer offtopic.

Yup, maar goed. Ook al zijn er heel duidelijke afspraken en is er goed overlegd, als er dan toch iets gebeurt en het meisje wordt zwanger, dan kan ze zich ineens bedenken. Misschien hebben ze vantevoren wel afgesproken dat áls er iets fout zou gaan, ze abortus zou plegen, maar wil ze dat nu niet meer nu ze écht zwanger is. Dan kun je niet van die jongen verwachten dat hij daarin meegaat en dat kind gaat opvoeden.

De morning-afterpil is voor veel meisjes en vrouwen iets anders dan abortus. Wat jij schrijft, daar ben ik het mee eens, daarom was dat ook niet wat ik zei.

Ik vind ook niet dat ze dat kan verwachten. Maar dat maakt het toch niet minder lullig voor haar? (Je weet btw niet of er afspraken waren ed. Misschien was de afspraak wel het te houden als er iets gebeurde, maar heeft die jongen zich bedacht, kan ook nog. Dat weet je dus niet.)

Mja. Dit probleem speelt gewoon altijd, natuurlijk. Niet alleen bij minderjarige kinderen maar ook bij volwassenen die nooit hadden verwacht dat ze nog een kind zouden kunnen krijgen. Het is altijd moeilijk en daarom is het zaak er vantevoren goed over te praten en goed erover na te denken, en vooral de gevolgen goed te overzien (voor zover mogelijk).

Idd.

[Balance]

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 00:26 :
Bla bla bla. Ze heeft ook jouw keuze te respecteren. Een kind is van BEIDEN, precies 50/50, niet van een van de twee. Als zij ZIJN keuze niet kan respecteren, moet ze het verder zelf maar uitzoeken.

Ik had het tegen de TS. De TS is niet zwanger, maar een vriendin van haar. Als de TS dan haar vriendin wil helpen (wat ze schrijft in haar beginpost), dan moet ze volgens mij de beslissing van die vriendin accepteren. Aan gezever als 'maar hoe ga je dat dan doen' enz heeft ze weinig. Die krijgt ze al van iedereen en dus heeft ze júist iemand nodig die haar steunt, ongeacht of ze nou er voor kiest om het kind te houden of het te laten weghalen.
Of het slim is van die vriendin om dat kind te houden als het betekent dat ze er helemaal alleen voor komt te staan, dat is natuurlijk een tweede, maar daar heb ik geen zin om me nou over uit te laten. Dat heb ik al vaak zat gedaan in dit soort topics dat toch eens in de paar maanden weer terugkeert.

[anoniempieee]

Sarah schreef op 19-05-2004 @ 11:56 :
Het meisje wil een kind, de jongen is het nooit van plan geweest. Hij is het nu kennelijk nog steeds niet van plan, nouja, ik kan het hem niet kwalijk nemen.

Waarom heeft ze trouwens geen morning after pil genomen toen het condoom scheurde?

Doet ze VMBO en dus nu of volgend jaar al haar eindexamen, of moet ze nog een tijd op school? Of heeft ze 3HAVO/VWO goed afgerond (daarmee mag je namelijk ook MBO doen)? MBO kun je ook als thuisstudie doen, en is dus wel te combineren met een kind, zeker zolang het kind driekwart van de tijd slaapt. Hebben haar ouders voldoende inkomen om haar en haar kind financieel te steunen zo lang zij geen werk heeft? Heeft ze een goede band met haar ouders? Is er, zo lang zij nog op school zit, toch al wel een ouder thuis om op het kind te letten, of een grootouder, oom/tante, neef/nicht die op het kind kan passen? Is ze zich bewust van het feit dat het kind als baby 's nachts zal huilen, als peuter alles zal willen opeten, als kleuter gebracht en gehaald moet worden naar school en vriendjes, als kind gepest zou kunnen worden, als puber heftig in opstand zal kunnen komen en misschien extra omdat zijn/haar moeder zo jong is, al dat soort minder leuke dingen? Weet ze dat ze wettelijk verantwoordelijk voor haar kind is zo lang het minderjarig is, en dat ze in de praktijk als verantwoordelijk zal worden beschouwd totdat het kind een jaar of dertig is?

ze is nu klaar met school en heeft vmbo gedaan en ze wisten niet dat dat diing gescheurd was want ze stond raar te kijken toen ze zwanger bleek te zijn. Haar band met haar ouders is super en ze is zich overal van bewust ook al ze het zonder haar vriend moet gaan doen.

anoniempieee schreef op 19-05-2004 @ 13:32 :
ze is nu klaar met school en heeft vmbo gedaan en ze wisten niet dat dat diing gescheurd was want ze stond raar te kijken toen ze zwanger bleek te zijn. Haar band met haar ouders is super en ze is zich overal van bewust ook al ze het zonder haar vriend moet gaan doen.

Of ze zich overal van bewust is, weet ik niet (ik denk dat geen enkele ouder dan van te voren is, laat staan eentje van 15).

Maar goed, daar gaat het idd niet over. Zoals Balance (één van de weinigen die echt ontopic reageert btw ) al zei is het belangrijk dat je er voor haar bent en haar steunt.

Weten haar ouders al dat ze zwanger is? En wat vinden zij er van?

[anoniempieee]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 13:34 :
Of ze zich overal van bewust is, weet ik niet (ik denk dat geen enkele ouder dan van te voren is, laat staan eentje van 15).

Maar goed, daar gaat het idd niet over. Zoals Balance (één van de weinigen die echt ontopic reageert btw ) al zei is het belangrijk dat je er voor haar bent en haar steunt.

Weten haar ouders al dat ze zwanger is? En wat vinden zij er van?

vanavond gaan we het samen vertellen

[Chimera]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:00 :
Na een jaartje (waarin dat meisje misschien wel depressief wordt vanwege die ongewilde abortus) denkt de jongen in kwestie 'mwah, ik wil toch niet met haar verder' of wat dan ook...dat lijkt me toch wel erg.

Euh, als je 15 bent is de kans dat je het uit blijft houden met je huidige vriend ongeveer 0, reden te meer lijkt me om het kind niet te houden.

[Chimera]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:32 :
Met het maken van die keuze beperk hij zijn vriendin wel in het maken van keuzes. En op je vijftiende een kind krijgen is dan ook niet dom, maar ook een keuze.).

Een ontzettend domme keuze welteverstaan. Sorry dat ik dit er weer bij moet slepen, maar in welke bevolkingslagen denk jij dat tienenzwangerschappen het meest voorkomen?

[Chimera]

nare man schreef op 19-05-2004 @ 12:46 :
Wil het ook een vader hebben, dan moet de biologische vader het kind erkennen of moet een rechter het vaderschap vaststellen.

Heeft de moeder recht op alimentatie (o.i.d.) als de rechter het vaderschap vaststelt?

[Chimera]

Gothic schreef op 19-05-2004 @ 13:03 :
Als dat zo is, kon de jongen er ook niets aan doen, gewoonweg omdat zij de MA-pil niet wilde halen of slikken...

Het zou me niks verbazen als het inderdaad zo gegaan is. Ik heb een keer een docu over tienerzwangerschappen gezien, en een zo'n muts had toch maar verteld dat ze al 3 weken overtijd was. Ontzettend stom van d'r, zo laat je iemand ook geen keus.

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 14:03 :
Een ontzettend domme keuze welteverstaan.

Dat vind jij. Als iemand die keuze maakt, moet je dat respecteren - mits die keuze weloverwogen is gemaakt natuurlijk, maar daar mag je m.i. wel vanuit gaan. Als jij vind dat het dom is om op je vijftiende een kind te krijgen, houd niemand je tegen, maar het is niet per definitie een domme keuze.

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 14:01 :
Euh, als je 15 bent is de kans dat je het uit blijft houden met je huidige vriend ongeveer 0, reden te meer lijkt me om het kind niet te houden.

Ik acht de kans iets groter. Tegenwoordig is die kans btw zelden meer 100% zeker, dan zou niemand meer kinderen moeten krijgen.

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 14:03 :
Een ontzettend domme keuze welteverstaan. Sorry dat ik dit er weer bij moet slepen, maar in welke bevolkingslagen denk jij dat tienenzwangerschappen het meest voorkomen?

Jij vindt die keuze dom.

Je weet niet in welke bevolkings'slag' (?) dat meisje komt (en ook niet waar die jongen uit komt - stel in dezelfde 'slag', waarom zou zijn keus dan toch beter zijn dan die van haar? Alleen maar omdat hij toevallig jouw mening deelt?).

[Chimera]

Krummeltje schreef op 19-05-2004 @ 14:07 :
Dat vind jij.

Objectief is het een domme keuze. Het is slecht voor zowel de moeder, als het kind. Dus als je het rationeel bekijkt is het gewoon een domme keuze.

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 14:13 :
Objectief is het een domme keuze. Het is slecht voor zowel de moeder, als het kind. Dus als je het rationeel bekijkt is het gewoon een domme keuze.

Waarom is het slecht voor zowel moeder als kind?

Er zijn ook mensen waarbij het wel goed gaat, net als dat er 30-jarigen zijn waarbij het fout gaat. Je kunt niet iedere vijftienjarige over één kam scheren. Ik denk dat het eerder veel moeilijker gemaakt wordt door de houding van haar omgeving, dan wanneer haar omgeving het leuk had gevonden, haar steunde, enz. (net als dat dat bij een 30-jarige over het algemeen is). Ze krijgt niet dezelfde kansen van de mensen om haar heen en dat is niet eerlijk, misschien is het daardoor zelfs wel logisch dat het zo vaak fout gaat.

[Chimera]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 14:16 :
Waarom is het slecht voor zowel moeder als kind?

Als je 15 bent, ben je zelf nog een kind. Je bent op een leeftijd waarop je niet stabiel genoeg bent om een kind op te voeden, laat staan de opvoeding en dingen als school te bekostigen. Bovendien zit je dan nog in een leeftijd dat je je van je ouders los aan het maken bent, en omdat je dan opeens afhankelijk wordt van je ouders, zorgt dat voor grote wrijvingen. Het kind groeit ook niet op in een normaal gezin, omdat de 'echte' mamma meestal weg is (school/werk). Het hecht zich dan meer aan de surrogaatouders.

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 14:20 :
Als je 15 bent, ben je zelf nog een kind. Je bent op een leeftijd waarop je niet stabiel genoeg bent om een kind op te voeden, laat staan de opvoeding en dingen als school te bekostigen. Bovendien zit je dan nog in een leeftijd dat je je van je ouders los aan het maken bent, en omdat je dan opeens afhankelijk wordt van je ouders, zorgt dat voor grote wrijvingen. Het kind groeit ook niet op in een normaal gezin, omdat de 'echte' mamma meestal weg is (school/werk). Het hecht zich dan meer aan de surrogaatouders.

Je wilt niet weten hoe het er soms in gezinnen met ouders die wel volwassen worden geacht aan toe gaat... Tuurlijk heb je gedeeltelijk gelijk, maar ik denk dat liefde, goede wil en motivatie belangrijker zijn dan leeftijd.

Ik denk dat bewust een kind nemen op je vijftiende niet handig en/of verstandig is, maar als je al zwanger bent, dan kan ik me heel goed voorstellen dat je het niet weg wilt en/of kunt laten halen.

[Asperientje]

Leonoor schreef op 19-05-2004 @ 12:21 :
Ik vind dat hij idd het recht heeft om te zeggen dat hij het kind niet wil (een kind wel accepteren als je kind terwijl je dat niet wilt kan tenslotte ook (emotionele) schade tot gevolg hebben - en waarom zou dat minder zwaar wegen dan de eventuele schade bji haar?), maar ik vind niet dat hij haar kan en/of mag dwingen tot een abortus.

Ok, hij is de vader, en het is door 2 mensen gebeurd ok daar heb je gelijk in. Maar de moeder is degene die 9 maanden met het kindje moet rondlopen.
En uit ervaring: de meeste vaders die het kindje niet willen, zijn later niet meer weg te slaan van het kindje.
Het is gewoon de natuur. Als vrouw zijnde ben je meer gebonden aan het kindje. Je raakt eraan gehecht omdat het een stukje van eigen bloed en vlees is.


ben slecht met beargumentering van eigen mening i know

Chimera schreef op 19-05-2004 @ 14:13 :
Objectief is het een domme keuze. Het is slecht voor zowel de moeder, als het kind. Dus als je het rationeel bekijkt is het gewoon een domme keuze.

Er zit een heel verschil tussen rationeel en objectief. En objectief gezien (als we dan toch aan het muggeziften zijn) kan niets een domme keuze zijn. Je weet namelijk niet hoe het gaat aflopen in dit geval.

En nogmaals, jij vind dit rationeel gezien een domme keuze. Jouw mening, hoe stellig die ook is, is geen feit. Vergeet dat niet.

[Gothic]

Krummeltje schreef op 19-05-2004 @ 14:37 :
Er zit een heel verschil tussen rationeel en objectief. En objectief gezien (als we dan toch aan het muggeziften zijn) kan niets een domme keuze zijn. Je weet namelijk niet hoe het gaat aflopen in dit geval.

En nogmaals, jij vind dit rationeel gezien een domme keuze. Jouw mening, hoe stellig die ook is, is geen feit. Vergeet dat niet.

Vind jij het rationeel een slimme keuze? Als je de feiten op een rijtje zet?
De vader wil het kind niet. De moeder is nog een kind. De moeder heeft geen werk en dus geen geld voor school en evt vervolgopleiding of uberhaupt om kleding, en alles wat je voor een kind nodig hebt, te kopen. De moeder moet op dit moment nog opgevoed worden tot ze volwassen is. Het kind is half ongewenst. Zal zijn vader missen. Zal ooit weten dat het ongewenst is.
Daarnaast vermoeilijkt de moeder haar leven, en haar kans op een toekomstige levenspartner.

Misschien geen domme keuze, maar een slechte keuze. Want zoals Chimera zegt: het is zowel slecht voor de moeder, als voor het kind (en ook voor de vader).

Gothic schreef op 19-05-2004 @ 14:58 :
Misschien geen domme keuze, maar een slechte keuze. Want zoals Chimera zegt: het is zowel slecht voor de moeder, als voor het kind (en ook voor de vader).

Ik denk dat je dat vooraf nooit met zoveel zekerheid kunt zeggen.

[Chimera]

Krummeltje schreef op 19-05-2004 @ 14:37 :
En nogmaals, jij vind dit rationeel gezien een domme keuze. Jouw mening, hoe stellig die ook is, is geen feit. Vergeet dat niet.

Ja, je zal ook eens niet ethisch correct zijn. Natuurlijk zijn dit mijn denkbeelden. Duh.