Een paar maanden geleden heeft mijn ex-vriend onze relatie beëindigd. Achteraf ben ik hier blij om, aangezien ik zelf niet het lef had om de knoop door te hakken en alles wou proberen en doen voor onze relatie, en het dus eigenlijk van één kant kwam. (wat een lange zin

)
Nu is het al een paar maanden uit en het bevalt me eigenlijk allemaal heel goed. Ik kan lekker doen wat ik wil, flirten met wie ik wil en weet ik wat allemaal. Allemaal leuk en aardig, maar de laatste tijd vraag ik me soms af of ik ooit nog wel een jongen zou ontmoeten die ik echt leuk zou gaan vinden. Of er iemand nog wel aan mijn ex zou kunnen ‘tippen’. Ik merk namelijk dat ik gewoon bijna iedereen met hem vergelijk. Ja, hij had dat ook, of juist dat hij dat niet had, en ga zo maar door. Van uiterlijk tot innerlijk.
En nee, mijn ex was echt niet perfect hoor. Maar dat hoeft ook niet.
Ik ben wel over hem heen hoor. Als ik met hem praat voel ik niets meer dan vriendschap etc en ik heb ook nog niet de behoefte aan een nieuwe relatie (mocht het op mijn pad komen dan is het zo, maar het is niet zo dat ik heel graag weer een relatie wil. Daarnaast ben ik ook bang dat ik een relatie begin vanuit het gemis van een relatie). Maar ik ben gewoon soms bang dat ik alleen blijf omdat er niemand zo is als hij. En dit geldt dus ook op het gebied van seks. Ik ben gewoon bang dat anderen tegenvallen omdat alles met hem zo fijn was.
Naja, dat is nu dus mijn "probleempje". Het is niet zo dat het een zware last is ofzo of dat ik er heel erg mee zit, maar af en toe kruipt het weer in mijn gedachten en ik dacht, laat ik het eens opschrijven. Daar is dit forum tenslotte voor

Zijn er mensen die dit herkennen? En hoe zijn jullie er dan mee omgegaan?