Preutsheid

[Marcade]

Soullar schreef op 08-06-2004 @ 17:27 :
Ik vraag me af hoe het dan zit met reclame? Naakte vrouwen verkopen niet zeker? (als simpel voorbeeld hè) En hoe kom jij je vriendin dan tegen? (tuurlijk niet naakt op straat) Maar vind je dan dat ze zich niet sexy mag kleden in openbaar of is dat té naakt? Straks mag je al niet over staat gaan omdat je dan anderen het beeld van jou opdringt? Hoe ver ga je hierin? Beetje last van pleinvrees?

Reclame is opdringerig; dat is het hele doel van reclame. Een product opdringen en proberen te verkopen.

En nee, ik heb liever niet dat mijn vriendin te sexy over straat gaat of dat ze enorm sexy foto's publiceert; dat ze express anders wilt zijn dan andere; wilt showen wie ze is en waar ze voor staat.Maar uiteindelijk moet ze het zelf weten; zo'n iemand zou gewoonweg niet mijn vriendin zijn.

Wil ik daarbij wel zeggen dat ik het wel leuk vind als ze zich mooi kleed en mooi over straat gaat en dat ik 't ook mooi zou vinden als ze wel tot een bepaalde hoogte zich sexy aankleed; maar daarbij realiseer ik me wel, dat dat wel vervelend zou kunnen zijn voor andere mensen, maar daar ben ik dan gewoon ook egoistisch in en geef ik dat toe. Dat is dan gewoon iets waar een balans in gevonden moet worden ..

BTW een persoon mét zelfvertrouwen is beter voor de 'groep' dan iemand zonder zelfvertrouwen! Ofnee, ik laat iedereen mét zelfvertrouwen van straat sturen door jou!

Waar dit op slaat, is me niet zo snel duidelijk.

Vrije keuze en de vorm van 'rekening houden met' hebben met elkaar te maken. Het is jou probleem als jij ergens niet tegen kan wat ik doe. Daar moet jij wat aan doen, niet ik. Als dat zou inhouden dat jij naar mij toe zou stappen om mij te vragen dat niet te doen dan is dat een prima oplossing, mits je met goede argumenten komt.

Het is inderdaad mijn probleem, maar kom ik voor de derde keer weer terug op respect. Respect hebben voor iemand, is juist ook rekening houden met de problemen van een ander.

Veel mensen zouden zoiets niet durven; op een redelijk naakt iemand afstappen om te vragen of diegene zich aan wil kleden. Omdat juist een naakt iemand een beeld van arrogantie, egoisme neerzet. Omdat zo iemand een boodschap uitstraalt "Kijk mij is anders zijn, anders dan jullie!"

[SuperSanne]

bij ons zit de douchedeur bijna nooit op slot, iedereen loopt gewoon in z'n blootje de badkamer in en uit (wat soms wel erg vervelend is tijdens "spitsuur" omdat onze badkamer niet bepaald gigantisch is ). Zelfde geld voor wc, maar ik zou het alleen doen bij m'n ouders en zusje (vriendinnen mogen me best naakt zien, maar alleen als we omkleden ofzo en niet als ik douche of op de wc zit) maar bij vreemden houd ik toc echt m'n kleren aan

[kiara'tje]

ik ben nt preuts...

maar mij zie je nt naakt over straat lopen...

beetje logisch vind ik

[Soullar]

Marcade schreef op 09-06-2004 @ 14:08 :
Waar dit op slaat, is me niet zo snel duidelijk.

Neem een groep, plaats deze vol 'onzekere mensen'. En laat de groep nu presteren. Vergelijk deze prestaties eens met een groep vol 'zekere' mensen. Dat bedoel ik ermee. Zelfvertrouwen en zekerheid is een positieve toevoeging aan je leefomgeving.

Het is inderdaad mijn probleem, maar kom ik voor de derde keer weer terug op respect. Respect hebben voor iemand, is juist ook rekening houden met de problemen van een ander.

Ik stel het op prijs dat jij rekening wil houden met mijn problemen, maar als jij mij niet kent ben jij dan in staat om te weten waar ik problemen mee heb? Of ga je er maar gewoon klakkeloos vanuit dat alles wat jij doet mij irriteert? Waar is jou vrijheid dan? En laat jij mij zo dan geen respect afdwingen bij jou, of is dit een vorm van onzekerheid waarmee jij zit waardoor je denkt dat niemand zal accepteren wat jij doet?

Dat is het leuke aan deze maatschappij, we willen allemaal wel rekening houden, dus laten bijna ieder zijn gang gaan. Maar wat als jij er last van krijgt? Is jou geleerd om 'nee' te zeggen tegen diegene die iets willen wat jij niet wil? Als iemand op straat lastig doet ergens over of iets doet waar jij je aan stoort, zal jij diegene daarover dan aanspreken? Of zal jij diegen laten in de hoop dat het allemaal snel voorbij is? En wat als het jou niet overkomt maar een ander, wat hem gebeurd door iemand die niet bepaalde 'normen en waarden' handteerd in zijn acties jegens hem, zal jij er dan ook wat van zeggen met de kans dat dezegene wie jij corrigerend aanspreekt niet accepteerd wat jij aan het doen bent? Hoever gaat je respect?

Veel mensen zouden zoiets niet durven; op een redelijk naakt iemand afstappen om te vragen of diegene zich aan wil kleden. Omdat juist een naakt iemand een beeld van arrogantie, egoisme neerzet. Omdat zo iemand een boodschap uitstraalt "Kijk mij is anders zijn, anders dan jullie!"

Kijk mij eens tevreden zijn met mijn lichaam. Ik ben niet egoïstisch omdat ik het deel met jullie, allesbehalve, ik ben egoïstisch als ik het niet deel. En arrogantie heb je op 2 manieren, berust op kennis en berust op blindheid. Kennis is de juiste vorm, blindheid is de vorm waarin je niet ziet dat wijsheid juist zelfvertrouwen is, en je daarin incompetent genoeg bent dat niet te accepteren van de ander, en de ander niet in zijn waarde laat daarbij.

[Marcade]

Neem een groep, plaats deze vol 'onzekere mensen'. En laat de groep nu presteren. Vergelijk deze prestaties eens met een groep vol 'zekere' mensen. Dat bedoel ik ermee. Zelfvertrouwen en zekerheid is een positieve toevoeging aan je leefomgeving.

En als ik dit in verband breng met de rest van 't onderwerp, zeg je dus eigenlijk dat het een positief is, iemand met een mooi lichaam naakt tussen een groep mensen te zetten die onzeker zijn omtrend hun lichaam?!

Denk je dat dat positief werkt voor de groep?

Ik stel het op prijs dat jij rekening wil houden met mijn problemen, maar als jij mij niet kent ben jij dan in staat om te weten waar ik problemen mee heb? Of ga je er maar gewoon klakkeloos vanuit dat alles wat jij doet mij irriteert? Waar is jou vrijheid dan? En laat jij mij zo dan geen respect afdwingen bij jou, of is dit een vorm van onzekerheid waarmee jij zit waardoor je denkt dat niemand zal accepteren wat jij doet?

Ik ken jou niet, maar ik ken mezelf wel. Ik doe mensen niet klakkeloos aan, waarvan ik wil dat ze mijzelf niet aangedaan worden. Dingen die mij zouden irriteren, of dingen waarvan ik uit ervaring weet dat veel mensen het zouden irriteren, zou ik niet meer, zonder er bij stil te staan, uitvoeren. Of je dan respect voor mij hebt of niet, is jouw keuze; respect dwing je niet af, respect verdien je. Mijn vrijheid zit hem dan in ieder geval voor een deel al in het feit dat ik me niet schuldig hoef te voelen over mijn daden; dat ik niks in mezelf heb zitten dat me opvreet.

Dat is het leuke aan deze maatschappij, we willen allemaal wel rekening houden, dus laten bijna ieder zijn gang gaan. Maar wat als jij er last van krijgt? Is jou geleerd om 'nee' te zeggen tegen diegene die iets willen wat jij niet wil? Als iemand op straat lastig doet ergens over of iets doet waar jij je aan stoort, zal jij diegene daarover dan aanspreken? Of zal jij diegen laten in de hoop dat het allemaal snel voorbij is? En wat als het jou niet overkomt maar een ander, wat hem gebeurd door iemand die niet bepaalde 'normen en waarden' handteerd in zijn acties jegens hem, zal jij er dan ook wat van zeggen met de kans dat dezegene wie jij corrigerend aanspreekt niet accepteerd wat jij aan het doen bent? Hoever gaat je respect?

Iemand zijn/haar gang laten gaan staat niet gelijk aan rekening houden met mensen. Vaders en moeders laten bijvoorbeeld zeker hun kinderen niet vrij in hun doen en laten, maar houden wel degelijk rekening met hun kinderen, hun gevoel, hun toekomst.

Als iemand op straat iets doet waar ik last van heb, zou ik het proberen te negeren en uit de weg te gaan; diegene verliest in ieder geval al een stuk van mijn respect. Als ik het niet uit de weg kan gaan, spreek ik diegene erop aan.

Mij is geleerd nee te zeggen en op te komen voor mijn eigen wensen, dromen, verlangens.

Kijk mij eens tevreden zijn met mijn lichaam. Ik ben niet egoïstisch omdat ik het deel met jullie, allesbehalve, ik ben egoïstisch als ik het niet deel.

Je mag je lichaam best delen, als je het zo mooi vind; er zijn vast mensen die dat graag willen. Zoek die mensen op en deel je lichaam met ze. Dit is iets anders, dan dat je je lichaam .. 'deelt' .. met de buitenwereld; met mensen die je niet kent; die er niet om gevraagd hebben; die het misschien weerzinwekkend en afstootgevend vinden; die er andere ideeen op overhouden dan jij die misschien hebt.

En arrogantie heb je op 2 manieren, berust op kennis en berust op blindheid. Kennis is de juiste vorm, blindheid is de vorm waarin je niet ziet dat wijsheid juist zelfvertrouwen is, en je daarin incompetent genoeg bent dat niet te accepteren van de ander, en de ander niet in zijn waarde laat daarbij.

Arrogantie berust op kennis en berust op blindheid? Een juiste vorm van arrogantie? Dit zal je me duidelijker moeten uitleggen; in mijn mening is er niet zoiets als een 'juiste vorm van arrogantie'. Arrogantie; hoogmoed; jezelf te goed vinden, is nooit goed.

Wijsheid is zelfvertrouwen?! Bedoel je soms te zeggen, dat wijsheid in verband staat met zelfvertrouwen?

Incompetent om iets niet te accepteren van een ander? Is dat niet dubbelop, of bedoel je dat echt op die manier?! En wat bedoel je met 'dat' ?! Dat iemand niet bekwaam bent, niet te accepteren dat een ander niet wijs is en daardoor geen zelfvertrouwen heeft?!

Dat laatste stukje over arrogantie heb ik duidelijk geen goed beeld van wat je daarmee bedoelt of mee probeert te zeggen; misschien mis ik iets of lees ik het verkeerd, ook al heb ik 't 10 keer doorgelezen.

[Soullar]

Marcade schreef op 09-06-2004 @ 21:56 :
En als ik dit in verband breng met de rest van 't onderwerp, zeg je dus eigenlijk dat het een positief is, iemand met een mooi lichaam naakt tussen een groep mensen te zetten die onzeker zijn omtrend hun lichaam?!
Denk je dat dat positief werkt voor de groep?

Nee, ik bedoel over het algemeen 'zelfvertrouwen', als je tevreden ben met je lichaam is dat slechts 1 factor, zelfvertrouwen bestaat uit meer dan dat.

Ik ken jou niet, maar ik ken mezelf wel. Ik doe mensen niet klakkeloos aan, waarvan ik wil dat ze mijzelf niet aangedaan worden. Dingen die mij zouden irriteren, of dingen waarvan ik uit ervaring weet dat veel mensen het zouden irriteren, zou ik niet meer, zonder er bij stil te staan, uitvoeren. Of je dan respect voor mij hebt of niet, is jouw keuze; respect dwing je niet af, respect verdien je. Mijn vrijheid zit hem dan in ieder geval voor een deel al in het feit dat ik me niet schuldig hoef te voelen over mijn daden; dat ik niks in mezelf heb zitten dat me opvreet.

Dan zal je altijd houden dat je je zal storen aan de mensen om je heen.

Iemand zijn/haar gang laten gaan staat niet gelijk aan rekening houden met mensen. Vaders en moeders laten bijvoorbeeld zeker hun kinderen niet vrij in hun doen en laten, maar houden wel degelijk rekening met hun kinderen, hun gevoel, hun toekomst.

Vaders en moeders vertellen hun kinderen hoever ze kunnen en mogen gaan thuis, ik zie jij of ik niet op straat iedereen duidelijk maken hoever ze mogen gaan.. daar zit een verschil tussen. Houdt jij rekening met de toekomst van een willekeurig persoon op straat? En ga je er dan vanuit dat ze allemaal een fragiel kinderzieltje hebben?

Als iemand op straat iets doet waar ik last van heb, zou ik het proberen te negeren en uit de weg te gaan; diegene verliest in ieder geval al een stuk van mijn respect. Als ik het niet uit de weg kan gaan, spreek ik diegene erop aan.

Mij is geleerd nee te zeggen en op te komen voor mijn eigen wensen, dromen, verlangens.

Dus je bent in ieder geval niet iemand die voor zijn problemen wegloopt. Goedzo.

Je mag je lichaam best delen, als je het zo mooi vind; er zijn vast mensen die dat graag willen. Zoek die mensen op en deel je lichaam met ze. Dit is iets anders, dan dat je je lichaam .. 'deelt' .. met de buitenwereld; met mensen die je niet kent; die er niet om gevraagd hebben; die het misschien weerzinwekkend en afstootgevend vinden; die er andere ideeen op overhouden dan jij die misschien hebt.

En dat was niet 'ik'. Dat was algemeen bedoeld. En mooi zijn kan ook met kleren aan. Als meer mensen dat eens zouden hebben, dan zou die vorm van tevredenheid die daarbij komt ook wat meer verspreidt worden onder de mensen. En tevreden mensen zijn geen mensen die overal problemen zien. Zij accepteren leven zoals het is en maken er alleenmaar mooiere dingen van.

Arrogantie berust op kennis en berust op blindheid? Een juiste vorm van arrogantie? Dit zal je me duidelijker moeten uitleggen; in mijn mening is er niet zoiets als een 'juiste vorm van arrogantie'. Arrogantie; hoogmoed; jezelf te goed vinden, is nooit goed.

Wijsheid is zelfvertrouwen?! Bedoel je soms te zeggen, dat wijsheid in verband staat met zelfvertrouwen?

Incompetent om iets niet te accepteren van een ander? Is dat niet dubbelop, of bedoel je dat echt op die manier?! En wat bedoel je met 'dat' ?! Dat iemand niet bekwaam bent, niet te accepteren dat een ander niet wijs is en daardoor geen zelfvertrouwen heeft?!

Dat laatste stukje over arrogantie heb ik duidelijk geen goed beeld van wat je daarmee bedoelt of mee probeert te zeggen; misschien mis ik iets of lees ik het verkeerd, ook al heb ik 't 10 keer doorgelezen.

Arrogantie kan je op vele manieren zien. Maar ik vraag jou, als jij weet wie je bent, en ik vraag jou dat in woorden, en jij antwoordt wie jij bent. Moet ik jou dan arrogant vinden omdat jij durft uit te spreken wie jij bent. Ookal heb ik dat nog niet gezien, dus ik jou daarvoor op je woord zou moeten aannemen. En dus zou moeten geloven wat ik niet gezien heb. En wat ik niet gezien heb dus niet bewezen is voor mij dus ook niet aannemelijk is voor mij, waaruit ik kan denken dat jij nogal arrogant zou zijn omdat je het nogal hoog met jezelf hebt. Maar jij spreekt voor jou de waarheid, omdat jij weet wie jij bent. Wat is dan arrogantie? Is arrogantie mijn reactie in ongeloof of jou uitspraak die volgens jou gegrond is, maar waarvan je weet dat anderen deze niet zomaar aan zullen nemen. Hoe zelfverzekerd ben je dan dat je dat durft uit te spreken en je je best wil bewijzen als ze dat vragen? Of moeten ze dat maar van je aannemen als je daar niet in mee wil gaan?

(lees het maar 20 keer als je er niet uit komt)

Wijsheid staat in verband met alles, ook zelfvertrouwen. Als zelfvertrouwen al is dat jij weet dat jij het antwoord op een vraag hebt en deze correct kan beantwoorden, dan is wijsheid toch zelfvertrouwen? Met andere woorden, als jij de wijsheid hebt dat jij weet wat jij kan, dan beschik je toch over behoorlijk wat zelfvertrouwen.

[Marcade]

Dan zal je altijd houden dat je je zal storen aan de mensen om je heen.

Waarom denk je dat?

Vaders en moeders vertellen hun kinderen hoever ze kunnen en mogen gaan thuis, ik zie jij of ik niet op straat iedereen duidelijk maken hoever ze mogen gaan.. daar zit een verschil tussen. Houdt jij rekening met de toekomst van een willekeurig persoon op straat? En ga je er dan vanuit dat ze allemaal een fragiel kinderzieltje hebben?

Dat heet sociaal zijn; rekening houden met de toekomst van een willekeurig persoon. En dat heet beleefdheid; ze behandelen alsof ze uniek en speciaal zijn. (jouw woorden: een fragiel kinderzieltje hebben, maar dat vind ik weer zo respectloos klinken)

Dus je bent in ieder geval niet iemand die voor zijn problemen wegloopt. Goedzo.

Iedereen rent wel is weg van zijn/haar problemen; ik ook.Vanwege angst. Dat hoort bij het groeiproces, denk ik. Maar ik weet dat dat fout is, ook al doe ik het soms.

Arrogantie kan je op vele manieren zien. Maar ik vraag jou, als jij weet wie je bent, en ik vraag jou dat in woorden, en jij antwoordt wie jij bent. Moet ik jou dan arrogant vinden omdat jij durft uit te spreken wie jij bent. Ookal heb ik dat nog niet gezien, dus ik jou daarvoor op je woord zou moeten aannemen. En dus zou moeten geloven wat ik niet gezien heb. En wat ik niet gezien heb dus niet bewezen is voor mij dus ook niet aannemelijk is voor mij, waaruit ik kan denken dat jij nogal arrogant zou zijn omdat je het nogal hoog met jezelf hebt. Maar jij spreekt voor jou de waarheid, omdat jij weet wie jij bent. Wat is dan arrogantie? Is arrogantie mijn reactie in ongeloof of jou uitspraak die volgens jou gegrond is, maar waarvan je weet dat anderen deze niet zomaar aan zullen nemen. Hoe zelfverzekerd ben je dan dat je dat durft uit te spreken en je je best wil bewijzen als ze dat vragen? Of moeten ze dat maar van je aannemen als je daar niet in mee wil gaan?

Weten wie je bent is niet arrogant. Als je word gevraagd uit te leggen wie je bent en je legt het uit op een normale en eerlijke manier, is dat niet arrogant. Als ik uit mezelf zou gaan publiceren hoe geweldig en slim ik ben, zal ik arrogant overkomen, of het nou waar is of niet. En dan ben ik arrogant in de ogen van een ander, of het nou waar is of niet wat ik zeg. Arrogantie is het feit dat 'ik' iets uitspreek zonder dat er naar gevraagd word, waarvan ik weet dat dat niet zomaar aangenomen zal worden maar waarvan ik wil dat andere mensen het wel aannemen.

(lees het maar 20 keer als je er niet uit komt)

(Je zinnen zijn niet volledig correct opgebouwd en het kan zijn dat ik erdoor in de war raak en ze verkeerd interpreteer; het is laat.)

Wijsheid staat in verband met alles, ook zelfvertrouwen. Als zelfvertrouwen al is dat jij weet dat jij het antwoord op een vraag hebt en deze correct kan beantwoorden, dan is wijsheid toch zelfvertrouwen? Met andere woorden, als jij de wijsheid hebt dat jij weet wat jij kan, dan beschik je toch over behoorlijk wat zelfvertrouwen.

Wijsheid staat niet gelijk aan alle antwoorden hebben.

Wijsheid is capabel zijn om verstandig te beredeneren. Maar zelfs mensen die verstandig denken maken fouten of hebben gevoelens die in de weg kunnen staan. Een wijs iemand heeft zeker niet automatisch zelfvertrouwen omdat diegene automatisch weet hoe 'wijs' die zelf is. Zelfvertrouwen word grotendeels gevormd uit het verleden van iemand; wat diegene heeft meegemaakt; hoe diegene word behandelt door andere mensen. Zelfvertrouwen is niet, weten dat je op alle vragen een antwoord hebt.

Misschien is zelfvertrouwen juist wel, dat je niet bang word als je 't antwoord juist niet weet. Ik bedoel; als je 't antwoord op een vraag weet, heb je niet echt reden om onzeker te worden, of wel .. en word je zelfvertrouwen niet echt op de proef gesteld .. Terwijl als je 't antwoord niet weet, mensen zonder zelfvertrouwen staan te zweten in hun schoenen, terwijl ze misschien best wijs zijn.

Er zijn zat nerds op school die enorm wijs zijn, maar het zelfvertrouwen hebben van een baksteen omdat ze elke dag getreiterd en uitgelachen worden; zelfs hun wijsheid kan daar niet iets aan veranderen.

[Soullar]

Marcade schreef op 09-06-2004 @ 23:59 :
Waarom denk je dat?

Omdat iedereen weer andere normen en waarden heeft als het gaat om tolerantie en acceptatie. Helemaal buiten op straat (om dat idee er maar in te houden).

Dat heet sociaal zijn; rekening houden met de toekomst van een willekeurig persoon. En dat heet beleefdheid; ze behandelen alsof ze uniek en speciaal zijn. (jouw woorden: een fragiel kinderzieltje hebben, maar dat vind ik weer zo respectloos klinken)

Hmm, dus als ik het goed begrijp wil jij iedereen zijn/haar toekomst veilig stellen en heb jij respect voor iedereen? Is het aan jou om iedereen zijn/haar toekomst veilig te stellen. Of zal jij dat doen in hoeverre jij dat kan met jou leven?

'Fragiel kinderzieltje' is er om nadruk te leggen op het niveau waarmee jou acties effect zullen hebben op de mens met wie je rekening houdt. Dat lijkt mij weinig tenzij je iedereen persoonlijk kent.

Iedereen rent wel is weg van zijn/haar problemen; ik ook.Vanwege angst. Dat hoort bij het groeiproces, denk ik. Maar ik weet dat dat fout is, ook al doe ik het soms.

Wat je zegt dat hoort bij het groeiproces. Dat is niet fout. Dat is volkomen menselijk.

Weten wie je bent is niet arrogant. Als je word gevraagd uit te leggen wie je bent en je legt het uit op een normale en eerlijke manier, is dat niet arrogant. Als ik uit mezelf zou gaan publiceren hoe geweldig en slim ik ben, zal ik arrogant overkomen, of het nou waar is of niet. En dan ben ik arrogant in de ogen van een ander, of het nou waar is of niet wat ik zeg. Arrogantie is het feit dat 'ik' iets uitspreek zonder dat er naar gevraagd word, waarvan ik weet dat dat niet zomaar aangenomen zal worden maar waarvan ik wil dat andere mensen het wel aannemen.

Dus berust het volgens jou op een waarheid. Alleen ongelovig als je er zelf over begint. Dus als 2 mensen ergens over staan de discussiëren, en geen van beide kan iets, dan zou jij niet naar voren stappen met 'Hee, dat kan ik wel!' als je dat wel zou kunnen?

(Je zinnen zijn niet volledig correct opgebouwd en het kan zijn dat ik erdoor in de war raak en ze verkeerd interpreteer; het is laat.)

Geeft niet, ik ben al blij dat je tenminste de moeite neemt om voorbij de woorden te kijken. Meerendel van de mensen hier is daartoe niet in staat.

Wijsheid staat niet gelijk aan alle antwoorden hebben.

Ok, laat maar zitten van wat ik net zei.

Wijsheid is capabel zijn om verstandig te beredeneren. Maar zelfs mensen die verstandig denken maken fouten of hebben gevoelens die in de weg kunnen staan. Een wijs iemand heeft zeker niet automatisch zelfvertrouwen omdat diegene automatisch weet hoe 'wijs' die zelf is. Zelfvertrouwen word grotendeels gevormd uit het verleden van iemand; wat diegene heeft meegemaakt; hoe diegene word behandelt door andere mensen. Zelfvertrouwen is niet, weten dat je op alle vragen een antwoord hebt.

Een wijs iemand heeft zelfvertrouwen omdat zijn acties zijn beantwoord met positieve reacties. Iemand is niet, als je 'alles' weglaat, zomaar zelfverzekerd van zichzelf.

Misschien is zelfvertrouwen juist wel, dat je niet bang word als je 't antwoord juist niet weet. Ik bedoel; als je 't antwoord op een vraag weet, heb je niet echt reden om onzeker te worden, of wel .. en word je zelfvertrouwen niet echt op de proef gesteld .. Terwijl als je 't antwoord niet weet, mensen zonder zelfvertrouwen staan te zweten in hun schoenen, terwijl ze misschien best wijs zijn.

Goed voorbeeld.

Er zijn zat nerds op school die enorm wijs zijn, maar het zelfvertrouwen hebben van een baksteen omdat ze elke dag getreiterd en uitgelachen worden; zelfs hun wijsheid kan daar niet iets aan veranderen.

Minder goed voorbeeld. Hoever ga jij hierin om er rekening mee te houden, en spreek jij dan ook diegene aan die 'nerds' pesten?

Maar we dwalen beide erg af.
Heeft preutheid te maken met 'zelfvertrouwen' of 'rekening houden met' en 'respect hebben voor'?

Ik denk beide wel. Iemand die geen rekening houdt met anderen, en dus geen respect zou hebben voor anderen, zou met de zin om anderen te kunnen dwarszitten, bijv. doormiddel van het opdringen van zijn/haar naakte lichaam, kunnen worden beschouwd als niet preuts, en dan zou dezegene niet over zelfvertrouwen hoeven beschikken. En iemand die totaal geen kwaad in de zin heeft en respect heeft voor zijn mede mens en zichzelf graag zou delen met de maatschappij rondom hoeft ook niet te worden beschouws als niet preuts, en dezegene zit juist vol met zelfvertrouwen.

Beetje omslachtig allemaal, vind je niet?

[juno]

Van preutsheid naar respect, wijsheid en zelfvertrouwen...het hangt op het randje van offtopicness!

Even strictly ontopic:

Preutsheid is het niet willen tonen van persoonlijke dingen, intieme dingen, dus je naakte lichaam, en dat ook niet willen zien van anderen. (Dat is de handeling zelf.)

Het is het de-sexualiseren van jezelf en anderen, en in het dagelijks leven is dat absoluut aan te raden. (Dat is de achterliggende reden van de handeling.)

Een voetbalwedstrijd zou maar raar verlopen als de heren voetballers zich bewust waren van hun blote benen en daar de dames toeschouwers mee gingen uitdagen...kijk mij eens mooie benen hebben! Oeh, en het shirtjes wisselen na de wedstrijd krijgt dan ook een hele nieuwe dimensie...maar doelpunten vallen er niet op zo'n manier.

In sommige gevallen is de-sexualiseren niet nodig en niet wenselijk. Op een terrasje of in de disco gaat het om kijken en bekeken worden, adverteren doet begeren, en daar is dan geen ruimte voor preutsheid. Wie dan last heeft van een niet ge-desexualiseerde medemens, moet zichzelf er niet aan blootstellen en een blokje omlopen.

Ik denk dat Marcade preutsheid gelijkstelt met fatsoen. In een niet sexuele setting toch sexy bezig zijn is inderdaad onfatsoenlijk, want voor alles is een tijd en een plaats. Om op maandagochtend op kantoor gewoon je nette kleren aan te hebben is wel zo fatsoenlijk en getuigt van respect jegens je kantoorgenoten, die er dan echt niet op zitten te wachten om de dikke tieten van de koffiedame onder de neus geduwd te krijgen. Je kunt daar namelijk niet even een blokje omlopen.

Soullar heeft de wat lossere omgeving in zijn hoofd, flaneren langs de boulevard, op het strand of in de stad op vrijdagavond. Op dat moment en op die plaatsen schaarsgekleed rondparaderen is geen kwestie van onfatsoenlijkheid of gebrek aan respect, want alle aanwezigen hebben hun ge desexualiseerde jasje samen met hun kleding uitgetrokken. Zij hebben deze setting doelbewust opgezocht.

Beiden hebben in dit topic gelijk, als je rekening houdt met de omstandigheden die zij in hun hoofd hebben en van waaruit zij redeneren.

[Marcade]

Omdat iedereen weer andere normen en waarden heeft als het gaat om tolerantie en acceptatie. Helemaal buiten op straat (om dat idee er maar in te houden).

Normen en waarden zijn over 't algemeen redelijk gelijk denk ik. Niemand houd van lastpakken en iedereen houd van Jamai.

Hmm, dus als ik het goed begrijp wil jij iedereen zijn/haar toekomst veilig stellen en heb jij respect voor iedereen? Is het aan jou om iedereen zijn/haar toekomst veilig te stellen. Of zal jij dat doen in hoeverre jij dat kan met jou leven?

'Fragiel kinderzieltje' is er om nadruk te leggen op het niveau waarmee jou acties effect zullen hebben op de mens met wie je rekening houdt. Dat lijkt mij weinig tenzij je iedereen persoonlijk kent.

Idealistisch gezien wil ik iedereen een handje helpen als ik dat kan, ja. Realistisch gezien zal dat niet altijd gaan of lukken. Maar in principe wil ik graag dat iedereen een goede toekomst heeft en als ik daarbij kan helpen, doe ik dat graag. Mede omdat ik ook graag heb dat andere mensen mij helpen met mijn toekomst.

Wat je zegt dat hoort bij het groeiproces. Dat is niet fout. Dat is volkomen menselijk.

Mensen maken fouten. Ook al zou ik iets verkeerds doen vanwege gevoelenskwesties of vergeetachtigheid of onwetendheid; dat rechtvaardigt nog niet mijn actie; het is en blijft fout.

Een wijs iemand heeft zelfvertrouwen omdat zijn acties zijn beantwoord met positieve reacties. Iemand is niet, als je 'alles' weglaat, zomaar zelfverzekerd van zichzelf.

Dat hij zelfvertrouwen heeft zeg je hier zelf, is door reacties van anderen. De reacties van anderen zijn weer een gevolg door zijn wijsheid. Het zit verbonden hier; in jouw voorbeeld. Maar dit gaat gewoon niet altijd op. Zeker in 't verleden zijn er wijze mensen geweest, die voor gek verklaard werden door andere mensen omdat die de wijsheden niet snapten.

Minder goed voorbeeld. Hoever ga jij hierin om er rekening mee te houden, en spreek jij dan ook diegene aan die 'nerds' pesten?

Ik zie niet in waarom je mij en mijn acties moet betrekken in dit voorbeeld?

Heeft preutheid te maken met 'zelfvertrouwen' of 'rekening houden met' en 'respect hebben voor'?

Ik vind dat preutsheid te maken heeft met zelfvertrouwen, ja, maar niet met rekening houden met en respect hebben voor.

Preutsheid is het niet durven hebben van seksuele uitspattingen. Overdreven zijn met het verbergen van je intieme zaken. Preuts zijn is iets anders dan preuts doen.

[Silvie]

Stefanie schreef op 31-05-2004 @ 12:58 :
Ik ben niet zozeer preuts, maar ik durf me pas helemaal te geven aan iemand waarbij ik me veilig en vertrouwd voel. Ik ga dus niet naakt op straat rennen.

Same.

[woefie]

de enige reden dat ik niet verder durf te gaan (uit de kleren durf te gaan) bij mn vriend is dat ik me schaam voor mijn lichaam. das neem ik aan preuts..
je kunt wel zeggen dat "niets wat ik heb heeft 50 % van de bevolking ook" maar bij ieder mens is het toch anders. Ik voel me hartstikke onzeker als ik wel uit de kleren zou gaan en daar voel me dus niet fijn bij. Maar dat vind ik dan juist ook weer heel jammer want het is niet dat ik niet verder met hem zou willen gaan..

[Soullar]

Marcade schreef op 10-06-2004 @ 10:56 :
Normen en waarden zijn over 't algemeen redelijk gelijk denk ik. Niemand houd van lastpakken en iedereen houd van Jamai.

Welk cultureel verschil neem je niet mee in je beredenering? De mens is innerlijk zo divers zoals ze uiterlijk ook is.

En Jim is beter!

Idealistisch gezien wil ik iedereen een handje helpen als ik dat kan, ja. Realistisch gezien zal dat niet altijd gaan of lukken. Maar in principe wil ik graag dat iedereen een goede toekomst heeft en als ik daarbij kan helpen, doe ik dat graag. Mede omdat ik ook graag heb dat andere mensen mij helpen met mijn toekomst.

Ik neem aan dat je bedoeld dat je zelf mag beslissen wat je met de informatie doet die anderen je geven. Je wil niet altijd iemand zijn hulp.

Mensen maken fouten. Ook al zou ik iets verkeerds doen vanwege gevoelenskwesties of vergeetachtigheid of onwetendheid; dat rechtvaardigt nog niet mijn actie; het is en blijft fout.

De omstandigheden die jij noemt zijn 'verzachtende' factoren lijkt mij. Tuurlijk, moord in woede blijft moord. Maar je toerekeningsvatbaarheid mag dan wel in twijfel gebracht worden in voordeel van jou, of niet?

Dat hij zelfvertrouwen heeft zeg je hier zelf, is door reacties van anderen. De reacties van anderen zijn weer een gevolg door zijn wijsheid. Het zit verbonden hier; in jouw voorbeeld. Maar dit gaat gewoon niet altijd op. Zeker in 't verleden zijn er wijze mensen geweest, die voor gek verklaard werden door andere mensen omdat die de wijsheden niet snapten.

Het gaat inderdaad om het kunnen bevatten van iemand zijn wijsheid.

Ik zie niet in waarom je mij en mijn acties moet betrekken in dit voorbeeld?

Ik vraag me gewoon af of je daartoe in staat bent nu?

Ik vind dat preutsheid te maken heeft met zelfvertrouwen, ja, maar niet met rekening houden met en respect hebben voor.

I rest my case.

Preutsheid is het niet durven hebben van seksuele uitspattingen. Overdreven zijn met het verbergen van je intieme zaken. Preuts zijn is iets anders dan preuts doen.

Is preuts doen dan wat jij noemt rekening houden met de mensen om je heen? Want bij preutsheid doe je het niet voor anderen, maar voor jezelf, zoals je hierboven zegt.

[Marcade]

En Jim is beter!

Jamai!

Maar je toerekeningsvatbaarheid mag dan wel in twijfel gebracht worden in voordeel van jou, of niet?

Hmhm, maar daarom blijft 't nog wel gewoon fout wat ik gedaan heb?

Ik vraag me gewoon af of je daartoe in staat bent nu?

Opkomen voor een nerd op school? Ik heb het wel is gedaan; ik heb het vaker niet gedaan; in mijn schooltijd. Mede gewoon omdat ik ook niet perfect ben en zeker in mijn schooltijd zelf ook niet een van de gelukkigste personen was en meer aan mezelf dacht. Maar dit is puur een persoonlijk stuk wat zeker niet in dit topic thuishoort.

I rest my case.

What case?

Is preuts doen dan wat jij noemt rekening houden met de mensen om je heen? Want bij preutsheid doe je het niet voor anderen, maar voor jezelf, zoals je hierboven zegt.

Preuts zijn ben je bang, lijkt mij. Preuts doen ben je, denk ik, niet echt bang. Ik zou 't niet 'preuts doen' noemen als ik 't doe om rekening te houden met anderen. Maar anderen kunnen het als preuts kunnen zien.

[Soullar]

Rood is jou lievelings kleur he?
Mijne ook!

Blij dat we dingen hebben uitgepraat.

[Marcade]

Soullar schreef op 11-06-2004 @ 01:04 :
Blij dat we dingen hebben uitgepraat.

Ligt er aan wat jouw definitie van uitpraten is. Ik vind dat 't met respect te maken heeft, uitpraten.

[juno]

On jullie eerlijk de waarheid te zeggen, snap ik jullie geen van beiden.

[Mystery Flavour]

ow ik ben helemaal niet preuts ik ga vaak naar sauna's en ik schaam me eigelijk nergens voor ofzo, bijvoorbeeld als er een lange wachtrij voor de damestoiletten staat ga ik gewoon bij de mannen, so what?

[Soullar]

Marcade schreef op 11-06-2004 @ 06:48 :
Ligt er aan wat jouw definitie van uitpraten is. Ik vind dat 't met respect te maken heeft, uitpraten.

Ik ook, en iemand in zijn waarde laten.
We hadden elkaar bijv. ook de huid vol kunnen schelden zoals andere forummers ook wel eens doen. Maar nee, we zijn oud en wijs genoeg denk ik zo, hè?

[Soullar]

juno schreef op 11-06-2004 @ 09:34 :
On jullie eerlijk de waarheid te zeggen, snap ik jullie geen van beiden.

Goedzo!

[Marcade]

Soullar schreef op 11-06-2004 @ 11:05 :
Ik ook, en iemand in zijn waarde laten.
We hadden elkaar bijv. ook de huid vol kunnen schelden zoals andere forummers ook wel eens doen. Maar nee, we zijn oud en wijs genoeg denk ik zo, hè?

Oud en wijs genoeg? Het feit dat je me oud vind heeft anders zojuist mijn zelfvertrouwen een klap gegeven en ik ben daarna tot de vervelende conclusie gekomen dat ik daarom niet wijs meer ben, hoor.

[Soullar]

Marcade schreef op 11-06-2004 @ 12:09 :
Oud en wijs genoeg? Het feit dat je me oud vind heeft anders zojuist mijn zelfvertrouwen een klap gegeven en ik ben daarna tot de vervelende conclusie gekomen dat ik daarom niet wijs meer ben, hoor.

Nee, je bent spontaan preuts geworden, niet minder wijs slimmie.
En leeftijd heeft zo zijn voordelen. (ok ok ok en ook zo zijn nadelen )

Ik ben nie egt preuts hoor.. maar ik zal ook nie in blote kont over straat gaan renne... of het moet voor veel geld of bier zijn

Offtopic: Cool dat hier zoveel mensen naturistisch zijn opgevoed... met campings enzo... ik ben het ook maar ik durf er nie met mijn vrienden ofzo over te praten (is da wel preuts ), omdat ik dacht da het bijna nie onder de jongeren van "deze generatie" voor kwam. Cool! Weer wat wijzer geworden...