Borderline

[zeekoe]

Kan mij iemand vertellen wat dit nou precies is of kan deze "stoornis" op meerdere manieren uitgelegd worden?

Een aantal weken geleden is mijn ex-vriendje overleden.. Hij had het niet makkelijk en had zo zijn ups en downs... Ene maand enorm vrolijk en vol energie en dan kwam er weer een depressieve week.. Erg onzeker was hij ook. Hij was altijd bezig met zijn uiterlijk.. Zo kan ik ook nog wel even doorgaan. Het is geen gemakkelijke relatie geweest.. (maar dat hoort op een andere plaats thuis)

Nu hoorde ik dus op zijn begravenis dat ze moesten "concluderen" dat hij borderline had.. Nu vraag ik me af of het geen achteraf gepraat is.. Heb ook wel een hoop gelezen maar heb meer aan ervaringen dan informatie sites en boekjes..

[Vrushnak]

Tja, dat is iets lastigs, Ik heb een vriendin met Borderline.
Het ene moment vindt ze iets van iemand, en op het andere moment het tegenovergestelde. Dat is dus gewoon een lijn die op en neer gaat. Het ene moment is het dit het andere moment is het totaal anders, in meerdere opzichten.
Het denken is ook zo van: er zijn mensen die me haten en mensen die van me houden. Oftewel zwart-wit gedrag.
Maar je kunt makkelijk met mensen met borderline omgaan, ze zijn niet per definitie gevaarlijk. Bij de ene is het anders dan bij de ander

Ik kan nog wel doorgaan. Ik kan ook een site geven met informatie en dat doe ik dus ook:
http://www.stichtingborderline.nl/borderline.html

[Fade of Light]

Typisch een geval van psychologie. Dit onderwerp is al zeer vaak aan bod gkeomen op het psychologie forum. dus je kunt daar; of een vraag stellen, of nog beter de zoekfunctie gebruiken:

http://forum.scholieren.com/search.php?s=

[Vice]

Maar dat zwart/wit-gedrag kan toch ook andere oorzaken hebben?

[*Ster*]

Bij mij is die diagnose gesteld. Zelf vind ik het een heel algemeen begrip en ik denk dat bijna iedereen wel iets van zichzelf in de symptomen herkent, maar het is pas een 'stoornis' als het je functioneren dusdanig belemmerd dat er een probleem ontstaat. (let op! dit zijn mijn woorden, dus het hoeft niet zo te zijn...)

Ikzelf ben dus (ook) érg onzeker, waardoor regelmatig wisselende stemmingen ontstaan. Het ene moment lijkt het me leuk om naar een verjaardag te gaan en het andere moment voel ik me zó onzeker dat ik de deur niet meer uit wil en daardoor de verjaardag afbel, vervolgens komen er de twijfels/spijt en bel ik weer op dat ik wél kom, later toch maar niet...etc. Zo snel als je gevoelens/gedachten elkaar opvolgen, zo snel handel je meestal ook... je belt gelijk op, in de hoop eindelijk een knoop doorgehakt te hebben, je zegt af, maar je voelt je niet beter... je reageert impulsief, denkt niet écht goed na voordat je iets doet, je handelt met je emoties en aangezien die zo snel wisselen... tja, je raadt het al...

Het zijn allemaal ingewikkelde processen, die je vaak zelf niet goed in de hand hebt. En juist omdat je zo heen en weer geslingerd wordt, ga je maar afstand houden van de mensen om wie je geeft en waarmee je eigenlijk wilt afspreken.... Wekenlang hoort de ander 'opeens' niks meer van je, totdat je spontaan opbeld en gelijk diezelfde dag nog naar de bioscoop wilt of iets dergelijks.

Het hoofdkenmerk van borderline = instabiliteit

[Vrushnak]

Dat heb ik gelukkig niet, heb jij weleens dat je om het minste al boos wordt?

[*Ster*]

Vrushnak schreef op 18-11-2004 @ 16:54 :
Dat heb ik gelukkig niet, heb jij weleens dat je om het minste al boos wordt?

Ik ben niet snel écht boos, maar wel prikkelbaar...
Maar als ik dan een keer boos word, dan heb ik het niet meer in de hand....

Voorbeeld:
Mijn moeder haalde binnen 1 week meerdere malen fruit in huis, terwijl we hadden afgesproken dat er 1 keer per week fruit gehaald wordt en op=op. Ik heb eetproblemen en als ik continu ermee geconfronteerd word of het gevoel heb de controle te verliezen dan krijg ik veel last van stress en spanningen. Ik werd die dag zo gefrustreerd, dat ik tijdens het gesprek waarin ik mijn moeder wilde duidelijk maken dat het voor mij een 'probleem' was dat er zoveel fruit in huis was de borden/glazen/fruitschaal etc. van tafel afsmeet... Ik rende naar boven, naar mijn kamer, waar ik weer rustig werd en terug ging om alle glasscherven van de vloer te rapen. Ik kan me dan niet voorstellen dat ik zo reageerde, omdat ik gewoon niet zo ben, maar die emoties die ik voel heb ik op zo'n moment niet meer in de hand.

[ekki]

Dit past beter op Psychologie, waar ik deze dan ook heen ga verplaatsen.

PS misschien heb je wat aan de informatie op http://www.stichtingborderline.nl/

[C'est moi]

was vandaag naar mn huisarts geweest en zag toen staan"een vorm van borderline" zijn er dan meer verschillende vormen van borderline??(ze hebben al veel meer diognoses gegeven.)

[Droomvlucht]

www.borderlinestoornis.nl
en idd
www.stichtingborderline.nl

Verder heb ik zelf borderline (in ontwikkeling), en heb ik niet zo'n zin om veel te typen , dus mag je me best op msn toevoegen: vleerwolfje@hotmail.com

Liefs,

Laura

[Droyd]

Iemand die weet wat het verschil is tussen borderline en een manische depressie?

De beginpost doet me denken een een manische depressie, vandaar dat die vraag in me opkwam.

[coopergirl]

De verschillen zijn aanzienlijk groot, hieronder heb ik even een omschrijving van bipolaire stoornis en de criteria van bps gecopy/ paste.

Bipolaire stoornis;
De verschillen tussen de buien van iemand met deze stoornis zijn extreem groot. Vaak zijn er erg lange periodes van depressie. Soms kan er plotseling een korte periode zijn waarin de persoon extreem vrolijk is. Omstanders vinden deze omschakeling erg opvallend. De vrolijkheid kan zo doorslaan, dat er onverantwoorde risico's worden genomen en niet reëel meer gedacht wordt. Iemand kan bijvoorbeeld al zijn geld in aandelen beleggen.

Borderline persoonlijkheidsstoornis;
×Pogingen om uit alle macht te voorkomen dat hij in de steek gelaten wordt (of hier nu feitelijk aanleiding voor bestaat is niet belangrijk; het kan ook zijn dat de verlating slechts in de verbeelding van de patiënt dreigt).
×Onevenwichtige en intense relaties waarin de ander nu eens geïdealiseerd en dan weer als waardeloos beschouwd wordt.
×Een identiteitsstoornis, waarbij het beeld dat de patiënt van zichzelf heeft en de manier waarop hij over zichzelf oordeelt opvallend gestoord, vervormd of onevenwichtig is.
×Een tekort aan zelfbeheersing waardoor de patiënt zichzelf schade berokkent (dit tekort moet zich op ten minste twee gebieden manifesteren; voorbeelden: geld verkwisten, risico’s nemen met seks, drugsmisbruik, roekeloos autorijden, vreetbuien).
×Terugkerend suïcidaal gedrag, terugkerende suïcidale gestes en dreigen met zelfdoding, automutilatie.
×Een onevenwichtige stemming, die toegeschreven kan worden aan de neiging te emotioneel reageren (bijv. perioden van diepe ontstemming, geïrriteerdheid of angst, die meestal een paar uur en zelden langer dan een paar dagen duren).
×Zich chronisch ‘leeg’ voelen.
×Misplaatste, hevige woede of het onvermogen gevoelens van boosheid te beheersen (bijvoorbeeld regelmatig terugkerende driftbuien, constante woede, vechtpartijen).
×Voorbijgaande, met stress samenhangende vorming van waanachtige ideeën of ernstige dissociatieve symptomen.

[elledc]

ch@nt@l schreef op 18-11-2004 @ 11:09 :

Ikzelf ben dus (ook) érg onzeker, waardoor regelmatig wisselende stemmingen ontstaan. Het ene moment lijkt het me leuk om naar een verjaardag te gaan en het andere moment voel ik me zó onzeker dat ik de deur niet meer uit wil en daardoor de verjaardag afbel, vervolgens komen er de twijfels/spijt en bel ik weer op dat ik wél kom, later toch maar niet...etc. Zo snel als je gevoelens/gedachten elkaar opvolgen, zo snel handel je meestal ook... je belt gelijk op, in de hoop eindelijk een knoop doorgehakt te hebben, je zegt af, maar je voelt je niet beter... je reageert impulsief, denkt niet écht goed na voordat je iets doet, je handelt met je emoties en aangezien die zo snel wisselen... tja, je raadt het al...

coopergirl schreef op 20-11-2004 @ 09:20 :

Borderline persoonlijkheidsstoornis;

×Onevenwichtige en intense relaties waarin de ander nu eens geïdealiseerd en dan weer als waardeloos beschouwd wordt.
×Een identiteitsstoornis, waarbij het beeld dat de patiënt van zichzelf heeft en de manier waarop hij over zichzelf oordeelt opvallend gestoord, vervormd of onevenwichtig is.
×Een tekort aan zelfbeheersing waardoor de patiënt zichzelf schade berokkent (dit tekort moet zich op ten minste twee gebieden manifesteren; voorbeelden: geld verkwisten, risico’s nemen met seks, drugsmisbruik, roekeloos autorijden, vreetbuien).
×Terugkerend suïcidaal gedrag, terugkerende suïcidale gestes en dreigen met zelfdoding, automutilatie.
×Een onevenwichtige stemming, die toegeschreven kan worden aan de neiging te emotioneel reageren (bijv. perioden van diepe ontstemming, geïrriteerdheid of angst, die meestal een paar uur en zelden langer dan een paar dagen duren).
×Zich chronisch ‘leeg’ voelen.
×Misplaatste, hevige woede of het onvermogen gevoelens van boosheid te beheersen (bijvoorbeeld regelmatig terugkerende driftbuien, constante woede, vechtpartijen).
×Voorbijgaande, met stress samenhangende vorming van waanachtige ideeën of ernstige dissociatieve symptomen.

Hoewel ik nog nooit naar een psychiater ben gegaan en ik niet wist wat borderline betekent, kom ik nu tot de veronderstelling dat ik al deze eigenschappen bezit, ik herken mezelf in elk puntje dat vermeld staat.
Het is vreemd maar op de een of andere manier leer je ermee omgaan en leer je ermee leven. Ik ben niet van plan om naar een psychiater te gaan of de diagnose te laten stellen door een dokter, toch doet het raar mezelf hierin te herkennen. Waarschijnlijk zijn er toch vele mensen met deze eigenschappen zonder dat ze weten dat ze (een lichte of zware vorm van) borderline hebben?

[*Ster*]

Ik wist het eerst ook niet. Het is zo gekomen... ik kreeg een depressie, eetproblemen en suïcidale uitingen... en werd opgenomen. Tijdens die opname werd er al snel gedacht aan borderline, maar hier had ik nog nooit van gehoord. Ik ontkende het eerst ook. Ik vond het maar niks om met een etiket op te lopen! Toen ik er meer over las, kreeg ik ook het idee dat het meer een naam was voor 'aandachttrekkers'. (< hopelijk beledig ik hiermee niemand! Het was mijn eerste reactie, nu weet ik dat het een heel serieus probleem is, zowel voor diegene die eraan lijdt als de betrokkenen.) Ik heb er nu nog steeds problemen mee, laat me niet graag helpen, ben teleurgesteld in mezelf terwijl ik er het beste van moet zien te maken.... maar toch...
Nu ook weer... gestopt met school, denk de hele dag aan eten/afvallen, wisselende stemmingen ( gevolg > conflicten met mijn ouders) ....
Ik wil niet meer thuis bij mijn ouders blijven. Ik wil... weg, gewoon weg en de narigheid achterlaten, maar dit kan niet.

[Droyd]

utopia5 schreef op 20-11-2004 @ 14:21 :
Hoewel ik nog nooit naar een psychiater ben gegaan en ik niet wist wat borderline betekent, kom ik nu tot de veronderstelling dat ik al deze eigenschappen bezit, ik herken mezelf in elk puntje dat vermeld staat.

Hier hetzelfde...

Ik begin steeds meer en meer te vermoeden dat ik een borderline heb in de plaats van enige vorm van depressie.
Mocht het werkelijk zo zijn zou ik dat heel jammer vinden. Het zijn eerder eigenschappen die evengoed als slechte karaktertrekken worden gezien, en dus is borderline mijn inziens nog moeilijker te begrijpen dan een depressie. Voor mij klinkt de term heel onofficieel en vaag, ondanks ik het misschien zelf heb.
Ofwel heb ik borderline, ofwel heb ik een onvoorstelbaar rotkarakter. Either way, beide gevallen zijn kut, ik wil geen van beide Op een of andere manier lijkt borderline voor mij niet op een ziekte als ik dat zo lees. Het lijkt eerder op een manier van zijn, een houding, waar weinig tot niets aan te veranderen valt.

Ach ik krijg het niet onder woorden. Voor mij lijkt heb bijna alsof mensen met borderline gewoon vervelende en tergende mensen zijn, in acht genomen dat ik het misschien zelf heb.
Het lijkt erop dat alle mensen met hetzelfde moeilijke karakter onder éénzelfde noemer worden geplaatst, namelijk borderline. Zijn ze ziek en verdienen ze begrip, of is het gewoon een groep gelijkaardige moeilijke mensen waarop een etiket wordt geplakt.

Sry als ik grof ben t.o.v. sommigen, ik krijg het amper neergeschreven.

[coopergirl]

Droyd schreef op 20-11-2004 @ 15:55 :
Hier hetzelfde...

Ik begin steeds meer en meer te vermoeden dat ik een borderline heb in de plaats van enige vorm van depressie.

Depressie heeft eveneens aardig wat raakvlakken met borderlinepersoonlijkheids criteria. Wanneer je depressief bent is je zelfbeeld laag, kun je erg veel last van suicide gedachten hebben, voel je je chronisch uitgehold/ leeg, kun je een uitvlucht in drank of drugs zoeken. Tevens kun stemmings congruente psychotische momenten hebben, dat zijn psychotische momenten die aan de depressie zijn af te schuiven. En, uiteraard is bij een depressie je stemming verstoord. Hiermee wil ik enkel zeggen dat als je ver genoeg zoekt je veelal een boel ziektes bij jezelf kan herkennen zonder dat je het daadwerkelijk hebt. Borderline vind ik sowieso een vaag begrip, je hoeft geloof ik maar 5 van de negen punten te hebben en met een beetje fantasie kan iedereen die wel bij zichzelf ontdekken in meer/ of mindere mate.

[elledc]

Droyd schreef op 20-11-2004 @ 15:55 :
Voor mij klinkt de term heel onofficieel en vaag, ondanks ik het misschien zelf heb.

Op een of andere manier lijkt borderline voor mij niet op een ziekte als ik dat zo lees. Het lijkt eerder op een manier van zijn, een houding, waar weinig tot niets aan te veranderen valt.

Ik ben het volledig met je eens, het doet raar mezelf in al deze eigenschappen te herkennen maar ook raar omdat ik weet van mezelf dat ik zo bén, dat dit geen ziekte is die te genezen is maar een manier van zijn zoals je zegt, die je moeilijk nog kan veranderen. Ik bezit misschien wel niet borderline maar herken me wel erin.
Ik ben dan ook 22 en ben al sinds mijn 15e het stille onzekere meisje dat ik nu nog steeds ben. Hoewel dit verandert met momenten en hoewel vriendschap en liefde van anderen me erbovenop kan helpen, komen deze gevoelens steeds terug... en daarom is het zo kut, je kan er niets aan doen. In psychiaters geloof ik niet en medicijnen weiger ik, daarom zal ik ermee moeten leren leven, wat misschien toch wel nog haalbaar is

[Zut Alors!]

Ik heb zelf het idee gekregen, nadat ik me meerdere malen in borderline heb verdiept, dat het juist die naam heeft gekregen omdat het daarmee op meerdere manieren is uit te leggen. Ten eerste (en als belangrijkste) de instabiliteit. Mensen met borderline staan in feite continue op het randje en het kleinste dingetje kan ze uit evenwicht brengen.
Ten tweede, de vergelijkbaarheid met tientallen andere psychische kwalen. Borderline is een heleboel dingen net niet. Het grenst aan (lijkt behoorlijk op) andere persoonlijkheidsstoornissen, maar is er meerdere tegelijk.
Zo ook de meerdere vormen van borderline. De ene vorm kan met hele andere persoonlijkheidsstoornissen raakvlakken hebben dan de borderline van een ander. Maar ze hebben allemaal die instabiliteit gemeen.
Overigens denk ik dat je als 'normaal' mens (tja, hoe zeg je dat) al heel snel raakvlakken kan vinden met borderline, maar je hebt pas echt een persoonlijkheidsstoornis als je eronder lijdt. En geloof me, ik heb heel wat mensen gezien, en meestal merk je het niet, maar van binnen gaan ze helemaal kapot.
Dus ook als je het erg herkenbaar vind, hoef je nog helemaal niet bang te zijn.

[elledc]

Zotje schreef op 20-11-2004 @ 19:35 :
Overigens denk ik dat je als 'normaal' mens (tja, hoe zeg je dat) al heel snel raakvlakken kan vinden met borderline, maar je hebt pas echt een persoonlijkheidsstoornis als je eronder lijdt. En geloof me, ik heb heel wat mensen gezien, en meestal merk je het niet, maar van binnen gaan ze helemaal kapot.
Dus ook als je het erg herkenbaar vind, hoef je nog helemaal niet bang te zijn.

Ik las zonet iets meer over borderline en het is waar wat je zegt, ik denk dat vele mensen zich erin herkennen, de ene meer dan de ander. Ik lijd er totaal niet onder en kan mijn leven verder zonder psychiater en geneesmiddelen (hoewel ik soms wel wil proberen), dus ik denk dat ik daarin niet mag overdrijven.
Ik kan me wel inbeelden dat het verschrikkelijk kut moet zijn als je daar heel je leven onder lijdt.

[*Ster*]

Mensen met borderline staan in feite continue op het randje en het kleinste dingetje kan ze uit evenwicht brengen.

Bovenstaande zin is een goede beschrijving...

Ik ervaar het meestal ook als niet om kunnen gaan met emoties. Trouwens,.... sociale contacten is ook een moeilijk punt bij mij. Ik ben prettig in de omgang, kan met iedereen goed om gaan, nooit problemen, behalve als mensen té dichtbij komen.... Mijn ouders krijgen het meeste te verduren. Ik raak snel geïrriteerd als ze zich gaan bemoeien met 'mijn' leven.
>>> liever steun, dan advies <<<
>>> liever gepaste afstand, dan nabijheid <<<
>>> liever duidelijke regels, dan geen regels <<<

Ik vind het heel erg zwaar om met mezelf te leren leven en voel me enorm schuldig tegenover mijn ouders, familie en vrienden. Ik heb dit ook niet zo gewild... Toch herken ik dit gedrag etc. niet van toen ik jonger was... wel een beetje, maar niet in deze mate (of toch wel? ) Zucht,...
Ik krijg een beetje hoofdpijn van het nadenken. Ik ben het er in ieder geval mee over eens dat borderline maar een vaag begrip is en zó uitgebreid is dat iedereen wel iets van zichzelf er in herkent!

[Zero-Zero]

ch@nt@l schreef op 20-11-2004 @ 23:46 :
[B]

Ik vind het heel erg zwaar om met mezelf te leren leven en voel me enorm schuldig tegenover mijn ouders, familie en vrienden. Ik heb dit ook niet zo gewild... Toch herken ik dit gedrag etc. niet van toen ik jonger was... wel een beetje, maar niet in deze mate (of toch wel? ) Zucht,...
Ik krijg een beetje hoofdpijn van het nadenken. Ik ben het er in ieder geval mee over eens dat borderline maar een vaag begrip is en zó uitgebreid is dat iedereen wel iets van zichzelf er in herkent!

ik herken dit heel erg.. ik vind het ook erg zwaar met mezelf te leven. vraag mezelf continue af hoelang het mij nog lukt. ik voel me constant schuldig tegenover mijn ouders etc. ik weet het ook ff niet meer