02-12-2004, 06:19
|
|
|
Een verhaaltje dat ik voor de schoolkrant schreef, wat daar zo goed ontvangen werd dat ik dacht, jezus, ik gooi het hier op.
Claire nam voorzichtig plaats naast Charles op de wijnrode sofa die een schitterend pronkstuk van hun, aan stijlvolle meubelen niet arme, interieur vormde, en zei met zwoele stem: ‘Oh Charles, wie had begin dit jaar kunnen denken dat wij hier nu samen op deze wijnrode sofa zouden zitten?’ ‘Hou toch je bek, teef.’, zei Charles liefkozend, en hij gaf haar een speels kneepje in respectievelijk haar wang, neus en buik. De drie kneepjes waren overigens lang niet zo speels als de kneepjes die Don wel eens aan Claire gegeven had, in een donkergrijs verleden, maar toch behoorlijk speels. Voor kneepjes in ieder geval. Claire liet zich dromerig over Charles’ schoot vallen en zei rondborstig: ‘Oh Charles, ik zou willen dat dit moment eeuwig zou duren.’ Het was inderdaad bepaald een moment om over naar huis te schrijven; de volle maan hing als een enorme witte kaas aan een touwtje boven hun romantische vakantieblokhut in de Ardennen, en de sterren op hun beurt fonkelden als de ogen van een kind in een naaimachinewinkel. Charles zei echter op uitdagend pittoreske toon: ‘Wat ben je toch een dom wijf. Als dit moment eeuwig zou duren, dan zouden we hier voor eeuwig gevangen zitten, op deze wijnrode kutsofa in één of andere afgelegen blokhut midden in de fucking Ardennen! Voor eeuwig, heb jij enig besef van eeuwigheid, achterlijke trut?’ Claire keek hem aan als een haring in een kooi. ‘Ja, je zult wel gelijk hebben.’, lispelde ze toen enigszins geel. ‘Je bent immers een man. Wat ben ik toch blij dat ik jou heb, om me voor mijn eigen stommiteiten te behoeden!’ ‘Ach, die domheid maakt je wel aandoenlijk, schatje’, meende Charles kleddernat. Hij ging geen Fristi halen; wie drinkt dat spul in hemelsnaam? In plaats daarvan kuste hij zijn geliefde vurig, waarna ze semi-klokkijkend opmerkte: ‘Hoe dan ook hebben we het heel goed samen. Zeker in vergelijking met Ansje.’ ‘Dat komt omdat Ansje een labiele, pathetische figuur is die constant bezig is haar onbenullige liefdesromannetje te perfectioneren. Terwijl ik haar al duizend keer verteld heb dat er niets te perfectioneren valt aan een verhaal over de romance tussen een man en een ui dat zich met de zin ‘een man bedrijft de liefde met een ui’ laat samenvatten. Een ui, stel je voor. Als het nou een knolraap was.’ Claire had even geen zin in moeilijke discussies over literatuur, en zei om van onderwerp te veranderen: ‘Zal ik mijn verleidelijke jurk aantrekken?’ Zonder op antwoord te wachten, sprong ze op en liep ze snel naar haar slaapkamer. Hier opende ze nog sneller de kast. Ze pakte haar verleidelijke jurk sneller dan dat ze naar haar kamer was gelopen, maar minder snel dan dat ze de kast geopend had. Dit maakte dus het openen van de kast de bezigheid die ze met het meeste tempo uitoefende, maar dat hoefde geenszins de hele avond zo te blijven; misschien zou ze later die avond wel nog veel sneller een lade openen, op zoek naar een gekarteld broodmes om bijvoorbeeld op de grond te leggen en de hele avond naar te kijken, terwijl ze zich afvroeg hoeveel mensen dat op hetzelfde moment aan het doen waren. Maar die kans was klein, want Claire mocht dan dommer zijn dan de kringspier van een wegrottend varken, gek was ze zeker niet. Ze schoot in haar jurk en ging de huiskamer weer binnen, waar ze Charles absoluut niet tegen haar verwachtingen in wederom op de wijnrode sofa aantrof. ‘Hoe vind je dat ik er uit zie?’ vroeg ze met Limburgs accent. ‘Als een mueslireep die zojuist gesolliciteerd heeft naar een baan als stewardess, maar geweigerd is wegens gebrek aan, hoe noem je dat, aantoonbare motivatie. Nochtans zou ik graag enige seksuele handelingen met je verrichten, met vooral betrekking tot je niet onappetijtelijke achterwerk en deze vis.’, antwoordde Charles snedig, en hij haalde een vis tevoorschijn. Dat ‘vooral’ werd ‘alleen maar’, want Charles gaf Claire tot diep in de nacht billenkoek met de vis, waarna hij in een diepe, gezonde slaap viel. Zonder ook maar een moment aan naar augurken ruikende hazen te denken, vleide Claire zich naast hem neer en ze deed de hele nacht geen oog dicht, wat niet zo vreemd was in verband met haar chronische slapeloosheid. Maar toen Charles in zijn slaap zijn arm om haar heen sloeg, dacht ze: op dit soort momenten is alles goed.
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
| Advertentie | |
|
|
|
|
02-12-2004, 13:10
|
|
|
__________________
Veel lopen, langzaam water drinken.
|
|
02-12-2004, 15:32
|
|
Verwijderd
|
Hehe
 Heel leuk maar in het midden van het verhaal verander je opeens van 'stijl' (nogal moeilijk uit te leggen ) Het lijkt in het begin alsof het hele verhaal over de domme vrouw en de groffe man gaat, maar dan begin je over dingen die lang duren en, niet dat dat niet leuk is, dat past er niet zo goed bij volgens mijn mening..Charles heeft wel wat weg van Herman Brusselmans, al is dat waarschijnlijk een voorspelbare reactie Twas toch erg grappig, ga je er nog schrijven?
|
|
02-12-2004, 18:02
|
||
|
|
Citaat:
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
|
|
02-12-2004, 18:20
|
||
Verwijderd
|
Citaat:
Grim
|
|
|
02-12-2004, 18:31
|
||
|
|
Citaat:
Ik wil dan wel de stijl iets aanpassen.
__________________
That's what happens when you look, lady. Now you're a salt pillar, and all the deer are gonna lick ya.
|
|
| Advertentie |
|
|
 |
«
Vorige topic
|
Volgende topic
»
|
|
Alle tijden zijn GMT +1. Het is nu 05:17.
Adverteren