Dit-wil-ik-even-kwijt-topic!

[Nijn*]

Hallo Letteraars ,

Aangezien er de laatste tijd op Letteren veel hersenspinsels en andere maffe teksten worden geplaatst, die eigenlijk geen verhaal in zich hebben, nergens naar toe leiden maar tóch inhoud hebben, leek het mij goed dit topic te openen.

De bedoeling is dus, dat hier alle gekke teksten, wijze citaten en andere mijmeringen terecht komen, zodat er niet meteen een nieuw topic geopend hoeft te worden.

Ik zou zeggen, ga uw gang, zet hier al uw wijze gedachten neer, die uiteraard zeer boeiend zijn om te lezen. Deel uw mijmeringen!
Enjoy.

Nijn*
Aangezien de TS begint, zal ik binnekort jullie laten meegenieten van mijn prachtige gekheidsteksten (kromme zin).

Titel naar aanleiding van Zut Alors!

[©]

Je bent jezelf, niet dan? Dat was het boeiendste vraagstuk dat ik op de muur projecteerde sinds maanden. Verscheidene wetenschappers beweren dat je bent wat je eet, wat nu ook wordt gesterkt door een lied van Rammstein.
Denn du bist
was du isst

Als ik van dat punt uitga, betekent dat dat ik niet mijzelf ben, verre van mijzelf. Wat ben ik dan wel? Ik ben brood, met een beetje boter, rijkelijk belegd met hagelslag. Ik ben een mandarijntje. Soms ben ik zelfs een koekje, maar vanavond ben ik kauwgom. Op zich slaat dat natuurlijk nergens op, mijn lichaam is geen mandarijntje, mijn geest denkt niet in sappige oranje partjes, noch in de puurheid van de bruine korrels chocoladehagel.

Ik ben belangrijk, ik ben het centrum van mijn universum. Die mandarijnenpartjes zijn mijn lichaam, in dat gebakken eitje herken ik mijn gezicht. Alles wat ik eet is van mij en het blijft mij. Mijn eigendom. Vandaar dat ik nog nooit een hapje van een ander mens heb genomen, dat het moreel onverantwoord is om te kannibalen.
Denn du bist
was du isst

Ik ben jou, jij bent mij. Lust je ook een hapje? Samen bijten we mijn nagels, of kauwen we op jouw haren. Ik ben een ijsje, jij dus ook. Kom, laten we allemaal speculaaspopjes worden.
Sommigen hadden er toch al het gelaat voor...

Ik vind je iets te bijdehand voor een nieuwkomeling, .

Ik zou snel iets van mij hier plaatsen.

kuchdatisdesloganvanwasakuch

[neardo]

'de dag van morgen ontneemt vandaag de kracht om de laatste te zijn'

en denk daar meer eens over na

[Anki]

Mijn* schreef op 16-12-2004 @ 23:36 :
Ik vind je iets te bijdehand voor een nieuwkomeling, .

[mrsjones]

The future belongs to those who believe in their beauty of their dreams.

Eleanor Roosevelt

[I C U]

Ze zat op haar bed. Peinzend staarde ze voor zich uit. Ze zag niets, ze knipperde niet met haar oogleden toen een vlieg langs zoemde. Ze voelde niets, hoorde niets. Ze was als een gesloten kamer, met een slot waarvoor nog een sleutel moest worden gesmeed. Geen van hen kon tot haar doordringen. Ze zat daar maar op het bed, zonder te proberen het onverwerkbare te verwerken. De energie was op, ze was uitgeput. Zelfs die ene traan leek zonder emotie, zonder duidelijk zichtbare gevoelens. Hij bewees alleen dat ze nog leefde. Na enige tijd verdween de peinzende blik. Die blik werd nu totaal emotieloos. Wanhoop stond te lezen op de gezichten van haar naasten, weinig troost kon worden geput uit de ogen van de geneesheren. Ze zat daar maar op haar bed. Langzaam werd ze oud, de leegte verdween nimmer. De leegte scheen alles op te zuigen, bezoekers werden uitgeput. Haar haar werd grijs, haar huid vaal en haar gezicht gerimpeld. Tot in de dood scheen ze die starende blik te houden, tot haar geneesheer de ogen sloot.

03-09-2004

[niña]

Er zaten vijf mannen en één vrouw om de ijzeren tafel in het geluidsdichte, met zwarte kleden bekleedde, vertrek. Ze waren allen gekleed in zwarte pakken, en hun gezichten stonden strak.
‘Ik dacht dat zulke kinderen niet meer werden geboren.’, zei de vrouw met een ijskoude stem.
‘Het subject is al zestien jaar.’, zei de man naast haar. ‘En heeft van haar vijfde tot haar elfde in België gewoond.’
‘Waar ze, zoals u weet,’, haakte een ander in. ‘Veel oppervlakkiger zijn met onderzoek en registratie.’
De vrouw wierp de laatste spreker een dodelijke blik toe. ‘Waarom zeg je dit als je al wist dat ik dat heus wel weet?’
‘Het spijt me Ke..’
‘Verwijder hem.’, onderbrak de vrouw hem. Uit het plafond verscheen een buis met een brede man erin. Toen de buis de grond raakte stapte de man uit en pakte de spreker vast. Een tweede buis verscheen uit de vloer en de man duwde de spreker daarin. Daarna stapte hij terug in zijn eigen buis en verdwenen beide buizen.
‘Waar is ze nu?’, ging de vrouw verder alsof er niks gebeurd was.
‘Aan de rand van een Bos Keris, maar groepen achtervolgen haar.’, zei de man die nu naast een lege plek zat.
‘Netjes.’ De Keris stond op. ‘Houd mij op de hoogte, en zorg ervoor dat het subject niks aangedaan wordt. Jullie kunnen gaan.’ Ze draaide zich om en verdween door een deur die in de muur verschenen was.

[Jeuk]

Dat viel de goede man niet euvel te duiden!

[Hamkaastostie]

Een aantal van mijn Zinnen



-Het leven is makkelijker als je dood bent

-We proberen alles makkelijker te maken maar ligt echte schoonheid niet in de moeilijke dingen?

-Mijn liefde voor de taal is net zo groot als mijn woordenschat

-Dit is de perfectheid van mijn onperfectheid

-Het is niet af maar er komt geen vervolg



De laatste is mijn favoriet, en daarna de openalaatste, en daarna de opeennaopeennalaatste suffe ik

[Hamkaastostie]

Ze lag in haar bed te huilen, haar tranen rolden langs haar slapen naar beneden en vormden kleine meertjes in haar oren. Toen ik ernaar keek leken de meertjes eindeloos diep te worden. De glinstering van het oppervlak maakte dat ik me erin wou verdrinken. Het diepe zwarte water lokte me, weg van deze plaats weg van het verdriet. Haar verdriet, mijn verdriet? Zouden die meren in mij zitten zwart en oneindig diep van verdriet? Plotseling was het alsof ik wakker werd maar ik had niet geslapen. Plotseling besefte ik het, maar dat kon helemaal niet, onmogelijk, of mogelijk? Ik liep naar haar toe en ging naast haar zitten, ze besefte dat ik er was maar negeerde me. Ik streek met mijn klamme handen over haar natte wimpers. Ze was mooi, mooi van verdriet. Ik zei “waarom huil je?” ze reageerde niet. Ik vroeg niet verder en keek naar haar lange blonde haar dat om haar hoofd lag als een aureool. Het maakte dat ze een figuur van een bijbelse prent leek. Als of ze uit een boek was gestapt omdat haar verdriet niet bij het verhaal hoorde. Plotseling antwoordde ze "Omdat de rivier in mijn hart buiten haar oevers treed". Toen wist ik het zeker. Wij zijn elkaar...

[Choking Duck]

oeps......Ik denk dat ik de volgende keer 2 keer kijk voor ik iets post

[I C U]

"Omdat de rivier in mijn hart buiten haar oevers treed"

MOOI!

[Zut Alors!]

Omdat hij niet van mijzelf is, maar ik hem toch met jullie wil delen.


Notities van een stukjesschrijver

Bij de post was vanmorgen een brief. Afkomstig van een verpleegkundige. Ze schreef: "In een Engels ziekenhuis stierf onlangs een oude vrouw op de geriatrische afdeling. Toen de zuster, die haar in de laatste levensfase had verzorgd, het kastje naast haar bed opruimde, vond ze daarin geen voorwerp van enige waarde.
Maar toch...
Er lag een vel papier in, dat de oude vrouw met moeizaam gevormde lettertjes had volgeschreven.
Er stond dit op te lezen: "Wat zie je zuster, wat zie je?
Een oude vrouw, niet meer bij de tijd. Een beetje onzeker, met starende ogen. Een oude vrouw, die met haar eten knoeit en geen antwoord geeft, als je met een hard stemmetje tegen haar zegt: "Ik wou dat je 't nou maar eens probéérde".
Een oude vrouw, die schijnbaar niet merkt, de dingen die jij doet. Die steeds weer iets kwijt is, een kous of een schoen. Die zonder tegenstribbelen laat doen wat jij wilt.
Die met wassen en met eten de lange dagen laat vullen.
Denk je dat? Zie je dat?
Doe dan je ogen eens open, zuster. Je kijkt niet eens naar me.
Ik zal je zeggen wie ik ben, als ik hier zo zit. Als ik plas op jou bevel en eet, wanneer jij dat wilt.
Ik ben een jong meisje van tien, met een vader en een moeder, met broeders en zusters die van elkaar houden.
Een bruid van twintig ben ik, en mijn hart springt op als ik denk aan de beloften die ik deed.
Vijfentwintig ben ik, en ik heb zelf kinderen die me nodig hebben om een veilig en gelukkig huis te bouwen.
Een vrouw van dertig ben ik en de kleintjes worden snel groot, verbonden door banden die zullen blijven.
Veertig ben ik.
Mijn zoontjes zijn volwassen geworden en uitgevlogen.
Maar mijn man i bij me om te zorgen dat ik niet treur.
Vijftig ben ik - en weer spelen er kleine kinderen op mijn schoot.
Dan komen de donkere dagen.
Mijn man is dood.
Ik kijk naar de toekomst en ik huiver van angst.
Want mijn kinderen hebben nu zelf een gezin.
Ik denk aan de jaren van liefde die ik kende.
Nu ben ik een oude vrouw.
De tijd is wreed.
Het is een grap van de tijd, ouders er als dwazen te laten uitzien.
Mijn lichaam is vervallen, gratie en kracht zijn verdwenen. Er zit nu een steen op de plaats waar ik ooit een hart had. Maar... binnen in dat oud karkas woont toch nog dat jonge meisje. Soms klopt mijn arme hart wat sneller. Ik herinner me de vreugde en de pijn. Ik heb weer lief. Ik leef mijn leven opnieuw. Ik denk aan de jaren die voorbij zijn, te snel vervlogen, en ik accepteer de harde waarheid dat niets kan duren.
Doe je ogen open, zuster, en kijk. Niet naar die kribbige oude vrouw.
Kijk eens goed, zuster. Kijk eens naar... mij".

Uit: De avond valt. Simon Carmiggelt.


@hamkaas; onperfectheid, briljant!

@nijn*; goed idee. nu nog eentje van jou

[Ndimension]

Stukje dialoog waarin ik op humoristische () wijze probeer te vertellen dat ieder mens stervende is:

"Help me dan! Ziet u dan niet dat ik stervende ben!" - A
"Maar, mijn beste, wat mankeert u dan?" - B
"Ik...ik leef!" - A

Maar dat is gewoon een stukje dialoog uit een verhaal waar ik al weken mee bezig ben, maar tot nu toe kom ik niet eens verder dan regel nummer 1. Wel heb ik talloze ideeën...Maar ik vind alles zo slecht wat ik schrijf...ach.

Nog een stukje dialoog:

"De hel is alles wat je vreest, vriend." - B
"Maar...ik vrees het leven en de dood." - A

Ook een stukje dialoog uit het verhaal...Ik heb alleen stukje dialogen eigenlijk...geen verhaal.

[Hamkaastostie]

I C U schreef op 18-12-2004 @ 10:29 :
MOOI!

ow dankje...toen was ik heel verdrietig...k hoop dat iedereen snapt dat die 2 het gebvoel en het verstand zijn...k weet neit of dat wel duidelijk is

[Type]

En al die kleine puntjes van mijn huid waar haar vingers heel even op rustten voor ze weer verder gleden begonnen te gloeien en tintelen. Het was een sensatie die ik nog nooit had gevoeld.
Dus dit was... tederheid?
Dit was wat er bedoeld werd met een aanraking die je je leven lang bijblijft? Deze zachte strelingen die mijn haar overeind deden staan en mijn spieren deden trillen kwamen voort uit... liefkozing?

Liefkozing voor mij, het gaf me een gevoel van geborgenheid, het idee dat ik op kon rollen tot een klein balletje en weg kon kruipen in de zachte handen van dit lieflijke meisje naast mij. Oh zo zacht... oh zo lief... ze geeft om mij...

mja.

[Type]

Hamkaastostie schreef op 17-12-2004 @ 20:11 :
-Mijn liefde voor de taal is net zo groot als mijn woordenschat

-Het is niet af maar er komt geen vervolg

Deze vind ik heel mooi, hoewel ik de tweede wat had uitgerekt...

[Hamkaastostie]

Type schreef op 19-12-2004 @ 21:03 :
Deze vind ik heel mooi, hoewel ik de tweede wat had uitgerekt...

\
dankje ^.^

[I C U]

Hamkaastostie schreef op 19-12-2004 @ 20:43 :
ow dankje...toen was ik heel verdrietig...k hoop dat iedereen snapt dat die 2 het gebvoel en het verstand zijn...k weet neit of dat wel duidelijk is

Dat had ik er dan weer net niet uitgehaald, maar wat verborgen/diepzinnige betekenissen betreft ben ik toch al een kneus...

[Hamkaastostie]

I C U schreef op 19-12-2004 @ 21:08 :
Dat had ik er dan weer net niet uitgehaald, maar wat verborgen/diepzinnige betekenissen betreft ben ik toch al een kneus...

ach ja...gewoon vaker lezen en goed nadenken...t is ook neit zo duidelijk wat dat betreft is dus mijn opzet mislukt

[Changshan]

'De schoonheid van verwachtingen wordt ten allen tijde verpulverd door de uitkomst, hoe mooi die ook mag zijn.'

Gelezen in een boek van Joost Zwagerman en naar eigen inzicht iets aangepast/uitgebreid.

- Chan

Al dan wel niet van mij, maar van een goede vriend, en ik wil het graag met jullie delen;

Gouden Blikken
Als je je ogen laat spreken,
Verval ik in stilzwijgen.
Gehypnotiseerd door een gouden blik,
Lispelen mijn lippen nimmer meer.
Als een vuurtoren in ’n sterrenloze nacht,
Zoek ik die fonkeling immer weer.
Verrast, verbaasd, versteend schijn ik,
Als ik haar op papier wil krijgen
Deze poging slechts stoutmoedig gebleken

"Immer lispelt de liefde, slechts zij die ervoor open staan, kunnen haar verstaan..."

[Saarah]

Snel ff in een opwelling geschreven. Is eigenlijk niks zinnig, het einde is ook niet 'af' in mijn ogen, maar ik zou niet weten wat er nog bij moet. En daarbij komt dat het in een paar minuutjes geschreven is, dus ja

Gevoelloos
Iedereen vertelt me altijd dat ik gevoelloos ben. Maar gevoelloos, wat is dat eigenlijk? Oké, ik heb niet vaak medelijden met iemand. Maar komt dat dan niet vooral doordat ik zelf nooit medelijden gekregen heb?
Als die mensen tegen me vertellen dat ik gevoelloos ben, zijn zij dan zelf niet gevoelloos? Tenslotte kwetsen zij míjn gevoelens, en wil dat niet zeggen dat ik inderdaad gevoelens héb? Deze redenering heb ik nooit tegen andere verteld, ze geloven me toch niet. Alles wat ik zeg, is fout. Alles wat ik denk, is verkeerd. Maar wat is dan in hemelsnaam juist?
Het feit dat ik hierover nadenk, bewijst denk ik toch al dat ik wél gevoelens heb?
De woordenboekdefinitie van ‘gevoelloos’ is:
ge•voel•loos (bn.)
1 geen gevoel hebbende, met name geen pijn voelend => ongevoelig
2 onaandoenlijk van gemoed => ongevoelig
Maar ik voel wel degelijk pijn! Ja, ik voel wel degelijk pijn. Alleen niet voor anderen. Maar dat doen zij ook niet voor mij, toch?

[Zut Alors!]

Het voelt niet 'af', nee. Maar het uitgangspunt is leuk.

Maargoed, ik was dus net even aan 't posten geslagen, toen ik per ongeluk dit produceerde. Ik vond m zo mooi dat ik 'm lichtelijk bewerkt nog een keer plaats. Ditmaal uit prozische(?) overweging.

Leef!

De dingen waarvoor ik leef.
Ik leef voor de dromen en de herinneringen, dingen waar ik ooit, later, met een glimlach op terug zal kijken, glunderend van trots, stralend van genot, en met een gevoel van voldoening.
Dan, die dag, zal ik weten waarvoor ik leef.

Ik leef voor de landen, die ik nooit heb gezien. De dromen, nog onvervuld. De liefdes, nog niet geproefd. De kinderen op mijn schoot.
Voor mijn huis, mijn paleis, mijn thuis, mijn wereld die ik ooit zal bewonen, het leven dat ik ooit zal leiden,de mens die ik zal zijn.

Ik leef voor eenieder, die mij bemint, ik leef voor het beminnen.
Ik leef voor de zomer, de lente, de sneeuw en de regen, de zon en de wind, voor het licht van de maan.

Ik leef voor dat heerlijke gevoel van vrijheid,
elke nacht voel ik het weer.
Weet je? soms sta ik buiten, in de kou. Maar van binnen heb ik het warm.

Daar leef ik voor.

[Changshan]

Mooi...

[Type]

een kick

Het is nog niet af, wordt nog wel verder geschreven, maar ik wil het toch even kwijt

- - -
Ik droom wel eens... over meisjes. Eigenlijk één meisje in het speciaal.
Zij is mijn... kindje, mijn lieveling. Ze bestaat niet eens echt, maar dat maakt haar niet minder geweldig. Met haar lieve lach en mooie gezicht. En ze is stil op een manier die haar aandoenlijk maakt. Hoewel ik niet goed weet of aandoenlijk het goede woord is.

Ze heet Dom, en is cool om mee rond te hangen. Ze bedenkt plaatsjes die nog perfecter zijn dan waar wij wonen, en dan spelen we samen. Dan doen we alsof we daar zijn, alsof het pleintje voor ons huis niet bestaat, alsof ons pleintje onbelangrijk is...
- - -

Ik weet dat dit heel kort is, en nog ongetweakt. Dit is recht van het klad overgetypt.
Het is een beschrijving van een droom/serie dromen die ik heb (gehad). Steeds met hetzelfde meisje met ongeveer dezelfde kleren aan, steeds met andere plannen, andere dingen om te doen. En elke keer dat ik zoiets droom word ik weer heel vrolijk wakker en kan ik er weer even tegenaan...

[Laïs]

Type schreef op 11-01-2005 @ 22:37 :

Het is een beschrijving van een droom/serie dromen die ik heb (gehad). Steeds met hetzelfde meisje met ongeveer dezelfde kleren aan, steeds met andere plannen, andere dingen om te doen. En elke keer dat ik zoiets droom word ik weer heel vrolijk wakker en kan ik er weer even tegenaan...

Who. Super.



Meisjes
zijn vloeibaar
Vloeibaar in hun handen
Vervagend
onder de welving
van hun zijn

Wegebbend in zijn greep
Tot ze op de houten plankenvloer druppelt.


Niemand dweilt haar op.



Tijdje terug geschreven.

[niam]

'Andere mensen zijn Hoeren en Klootzakken en ik ben de Koning.'

No offense, maar ik vind dat toch wel zo'n mooie zin.

[Charlottetje]

Katje schreef op 16-12-2004 @ 22:42 :
kuchdatisdesloganvanwasakuch

eenwasaknackerbrod (stommesloganslaatnergensop)

[SiemdeCyper]

Op commando geschreven voor de mensen uit mijn klas die niet begrijpen waar mijn verhaaltje van wc papier over ging of het geschreven woord niet kunnen waarderen:


Zijn vingers omsloten de gladde huls die licht meeveerde op de druk van zijn hand. Lippen die lachten kwamen steeds dichterbij het groen, maar slechts de tong raakte het vocht dat in druppels de druif omkransde. Nog naklevend van de wasbeurt die reeds was voltrokken. De lachende gezichten die er op neer keken reflecterend door het zonlicht dat op hen neerdaalde.

Een spel speelde tussen de druif, mond en handen. De lippen omsloten, lieten los. Handen vochten en uiteindelijk brak de huls, spoot het vocht in de mond van het meisje.
'Hmm...' werd er gezegd.
De vrucht werd uit elkaar getrokken, het vlees eindigde in beide monden. Het overgebleven velletje werd uit ruw uit elkaar gereten en belandde deels in de wasbak. Die avond.

Echter werd er iets buitengesloten, uitgestoten en veracht. Woorden die van een groot kwaad spraken werden als een tsunami erover uitgespoten.
'Het waren toch pitloze druiven?' vroegen ze zich ontsteld af, toen de pitten uitgespuwd op de grond lagen.
Bitter sap verspreed zich door de monden die dergelijke taal uitsloegen.

De bittere smaak had het fruit geen eer aan gedaan; het zou overheersen en de smaak van het zoete sap doen vergeten...

Nah aan de ene kant is dit geen einde, aan de andere kant zou ik niet weten hoe ik dit nutteloze stukje verder zou op moeten vullen. suggesties?

[Verleden Tijd]

Mooi geschreven. Je zou eventueel inderdaad nog wat meer kunnen nadenken over het einde maar dan gewoon over een mooie laatste zin/alinea. Proberen hier iets met ware inhoud van te breien lijkt me een moeilijk karwei.

[lukas15]

Het leven is te kort...het leven is helemaal niet te kort. Als je ziet hoeveel mensen niet genieten van iedere nieuwe dag dan is het leven veel te lang.

[deringmeester]

lukas15 schreef op 14-01-2005 @ 22:45 :
Het leven is te kort...het leven is helemaal niet te kort. Als je ziet hoeveel mensen niet genieten van iedere nieuwe dag dan is het leven veel te lang.

mooie zin voor deze tijd.

[Roosje]

@ Simoen: Is het niet "verspreidde", ipv "verspreed"? *denkt dat woordenboek in de kast staat maar pakt het van haar bureau af en citeert* ver.sprei.den -spreidde, h -spreid
Nah, de betekenis ga ik er nu even niet bijzetten.

PS: Volgens mij word ik behoorlijk irritant met mijn woordenboek.

[duivelaartje]

Het is verspreidde ja. Gewoon een heerlijk regelmatig werkwoord.

[Roosje]

Hm, ik raak altijd in de war als ik er over na ga denken. Daarom ben ik ook zo blij met mijn woordenboek.
Een vriendin zegt trouwens altijd per ongeluk "liepte"...

[Zut Alors!]

WOUW!! Dit topic is cool!!!

@simoen: Alleen die laatste zin is niet mooi. Je gebruikt twee zinnen achter elkaar 'bitter', beide als bijvoeglijk naamwoord. De rest is natuurlijk weer wel mooi.

@de rest: ... weet ik ff niks te zeggen.

[Bird-one]

Het begin van een verhaal wat ik nooit zal afmaken:

Het was iets over éénen toen ik wakker werd. Verslapen. Maar het deed me niet veel. Net zo veel deed het me toen mijn zus vorige week belde met het bericht dat mama een ongeluk met de auto had gehad en op slag dood was. Ik kon niet huilen, ik kon het niet eens vervelend vinden. Dus stond ik daar met mijn mond vol tanden en mijn zus de dag erna in ons oude huis, wat nog steeds zo vol en rommelig was als altijd. Het was nu onze taak om het eindelijk eens op te ruimen.
Ik heb het altijd al raar gevonden dat mijn moeder nooit is verhuisd nadat wij het huis uit waren en papa haar verlaten had om naar China te gaan. Het was een groot huis, een te groot huis voor zo'n klein vrouwtje. Want ze was klein.
En ik had nooit gedacht dat ze het nog zo lang in haar eentje uit zou houden. Vroeger zeiden ze altijd tegen ons dat niets hen uit elkaar kon krijgen. De Chinezen konden dat blijkbaar wel. Toch ben ik blij dat zij het waren geweest en niet ik. Dat maakt de jaren dat ik ze dwars zat nog een beetje goed.
Voor mijn zus was het een heel ander verhaal. Ze was er kapot van. Van alles wat er was gebeurd. De onmogelijke jaren met mij in huis, het vertrek van papa en nu dat van mama. Ze had mama iederen dag gebeld en zou hetzelfde doen bij papa als we wisten waar hij woonde. En of hij daar nog woonde. Of hij uberhaupt nog ergens woonde en niet allang ergens onder de grond lag of verspreid in de lucht.
We hadden samen besloten om niet naar 'm te gaan zoeken. Maar mijn zus vond dat ze daar nu wel tot verplicht was.

[lukas15]

"Onno wilde zeggen dat hij dat dan maar zo moest laten, aangezien elke liefde onherroepelijk het begin was van een verscheurend einde ; maar hij besloot, Quinten niet te belasten met zijn somberheid."

Harry Mulisch - De ontdekking van de hemel (blz. 726)

[horsepills]

"Porno is héérlijk!" zei het meisje dat ineengedoken de hoek van de kamer sierde.
Ik keek haar aan en ergens zag ik dat ze het meende.
"Okay dan, wanneer zullen we?"

[Hamkaastostie]

@Xizang

0.0

zo vaag

[Hamkaastostie]

Daar liepen we dan, hand in hand.
Ik had mijn arm door zijn arm gestoken en zijn hand gezocht die weggestopt was in zijn jas.
Nu vrijen onze handen, heel apart als een spel. Ik bevoel elke knokkel, kietel dan zijn handpalm. Dan zomaar inene knijpt hij me, hard en toch zacht. Ik voel mijn knokkels kraken, hij kijkt verschrikt en ik lach. Ik lach de bevrijdende lach, ik dans een vrije dans en sleep hem mee. Rond en rond en rond en rond, tot dat we vallen. Ik rol om en kus hem, niet met mijn mond maar met mijn ogen.
Ik heb hem al honderden keren gekust, zonder dat hij het merkte.

een klein beginnetje over "de kus" er komt nog veel meer waarin verteld word over de kus. maar dat is nog niet geschreven en ik wou eerst weten of het een redelijk begin is of dat het gewoon bagger is?
( en spel fouten, alsjeblieft verbeteren, daar word ik uiteindelijk alleen maar beter van)

[horsepills]

Hamkaastostie schreef op 17-01-2005 @ 18:44 :
@Xizang

0.0

zo vaag

Heerlijk toch!
Omdat je mijn favoriete kiwi bent:

De portier was een invalide.

[Type]

Xizang schreef op 17-01-2005 @ 16:18 :
"Porno is héérlijk!" zei het meisje dat ineengedoken de hoek van de kamer sierde.
Ik keek haar aan en ergens zag ik dat ze het meende.
"Okay dan, wanneer zullen we?"

heerlijk

[Type]

Type schreef op 11-01-2005 @ 22:37 :
Ik droom wel eens...
...pleintje onbelangrijk is...

Volledig vernieuwde versie heeft nu zijn eigen topic. http://forum.scholieren.com/showthre...readid=1075552

Het was bijna weg en men wist het, doch besefte het nog niet. Het was bijna weg! De gedaante zweeg, keek naar de langzaam opkomende paniek en draaide zich om. Hij had dit afgesloten. Nu was hij op weg naar een plaats waar hij nog wel iets kon betekenen. Hij wierp een laatste blik op deze eens zo hechte samenleving, maar wat vroeger was, is er niet meer. Het begin van de zomer is vervlogen en komt nooit meer terug.

Ze komen er vanzelf wel achter, dacht hij.

[horsepills]

Type schreef op 17-01-2005 @ 19:36 :
heerlijk

juist!

[horsepills]

"Hij schijnt al perfect Nederlands te spreken."
"O, dan is het een afgekeurde KGB-spion," zei Walter.
"Peter heet hij."
"Als hij Peter heet, moet je Pjotr zeggen."
"Hij begint zijn colleges altijd met fluitspel."
"Gatver," zei Willy.
"Maar hoe komt hij hier nou verzeild? Of is het een dissident?"
"Als het een dissident is moeten we hem op visite vragen."

Uit: Gerrit Krol,
Een ongenode gast