Een moment van pure helderheid...

[Pinkeltje]

Dernet zat ik een film te kijken [Dead poets society] en opeens.... *poef*, het leek wel alsof mijn hersens en gevoelens totaal omsloegen.

Uitleg? Ik zal het proberen.

Alles leek opeens zo... logisch, alles leek zo... gewoon... En boven al... ik realiseerde me opeens alles. Alle leugens die mij verteld zijn, alle keren dat er iets mis is gegaan, alle keren dat ik misbruikt ben... maar ook de goede dingen. Ik kon niet stoppen met lachen, over hoe grote 'fool' ik ben... en andere zijn

Mijn visie lijkt totaal anders, alsof ik opnieuw geboren ben.... zo is het mischien het best te omschrijven.

Andere mensen die ervaring hier mee hebben? of weten waarom het komt? Want dat is een ding die ik niet super helder heb.







toch zo helder zijn, en hier alsnog posten, is dat helder zijn dan ook een van de vele leugens....?.

[mathfreak]

Pinkeltje schreef:
Dernet zat ik een film te kijken [Dead poets society] en opeens.... *poef*, het leek wel alsof mijn hersens en gevoelens totaal omsloegen.

Uitleg? Ik zal het proberen.

Alles leek opeens zo... logisch, alles leek zo... gewoon... En boven al... ik realiseerde me opeens alles. Alle leugens die mij verteld zijn, alle keren dat er iets mis is gegaan, alle keren dat ik misbruikt ben... maar ook de goede dingen. Ik kon niet stoppen met lachen, over hoe grote 'fool' ik ben... en andere zijn

Mijn visie lijkt totaal anders, alsof ik opnieuw geboren ben.... zo is het mischien het best te omschrijven.

Andere mensen die ervaring hier mee hebben? of weten waarom het komt? Want dat is een ding die ik niet super helder heb.

toch zo helder zijn, en hier alsnog posten, is dat helder zijn dan ook een van de vele leugens....?.

Ik heb die film net ook zitten kijken (was de tweede keer dat ik hem zag). Wat sprak je het meeste aan? De manier waarop die leraar Engels
("Oh captain, my captain") zijn leerlingen wist te inspireren om op een geheel eigen wijze met poëzie om te gaan, of was het iets anders? Het is inderdaad mogelijk dat je door een bepaalde gebeurtenis heel anders tegen dingen aan gaat kijken dan je eerst deed.

Een regisseur en zijn cast die dat lukt =

*kent de film nog niet* :/

Geweldige film. Ik weet het, ik zat net ook te kijken, het gebruik van 'Carpe Diem' in die film, het is zo'n cliche-opmerking, 'seize the day', 'pluk de dag', maar ik heb ook elke keer als ik die film zie zo'n gevoel van 'JA, ZO moet ik leven, met de dag, doen wat ik wil doen, voor het te laat is!' Helaas is dit gevoel meestel van korte duur, ik heb het ook weleens bij andere dingen, dat ik opeens allemaal droomscenarios voor me zie, van 'zo wil ik mijn leven hebben, en het gaat me lukken!', momenten waarop je het gevoel hebt dat je het altijd verkeerd hebt gedaan, en opeens weet hoe je dat moet veranderen..

Maar wat merkte jij er dan aan? Wat realiseerde jij je opeens? Ben ik nu wel benieuwd naar..

[Pinkeltje]

Wat voelde ik? Wat zag ik? Wat beleefde ik? Wat verhelderde? Mischien is het nu wel te laat om ze te beantwoorden, want inderdaad, het moment zelf was maar van korte duur.

De film zat voor mij vol verglijkingen, die ga ik nu proberen uitteleggen.

1) De vader van Neil, een [in mijn opzicht] asociale vader die erg houd van dictatuur. Zijn motto: 'De zoon luistert, en houd ze bek maar'.
Dit deed mij aan mijn vader denken. Hoezo? Hij is ook zo, ik luister maar, er is geen discussie mogelijk. Hij wilt iets, dat gebeurd. Tegen in gaan heeft geen zin bij hem, 'ik ben je vader, en je hebt maar te luistere!' krijg je naar je kop, en als ik niet zou luisteren? Wat dan? Grote ruzies, zeker, of mischien zelfs geen stroom meer in mijn kamer, die gek is voor alles in staat .
De film speelde af in 1959, hij was dat jaartal even oud als ik nu ben, en zijn ouders waren waarschijnlijk zoals die van Neil daar waren, en hij is daar een 'beetje' blijven steken.

2) De hoofd van die school, een man die zich houd aan oude regels, en ze niet wil veranderen. Een man die vind dat kinderen zich pas moeten individualiseren als ze ouder zijn.
Mijn psycholoog mischien. Want waarom heb ik het moeilijk volgens haar? Omdat ik anders ben, en dat word niet geaccepteerd als je jong ben. Je moet maar mee lopen met de kudde, anders verzuip je.

3) Neil, een jongen die zijn doel wil bereiken, maar het niet red, vanwege andere mensen. Hij pleegt zelfmoord.

Dat was mischien het moment toen alles opeens duidelijk werd. Hij pleegt zelfmoord? Waarom? Lijkt me duidelijk. Ik wou zelfmoord plegen, waarom? Honderden redenen, mischien wel duizenden. Maar wat is de hoofdreden....

De leugen.

Is 'de leugen' niet de schuld van alle pijn die ik heb? Ik ben vaak gebruikt, om een voorbeeld te geven:

1) Mensen deden dat ze me mogen, lieten me dingen voor ze doen, en lieten me daarna stikken. Ik ben te behulpzaam en gehoorzaamde.

2) Een vriendin die ik had, op het internet, had ik ruzie mee. Na veel gepraat en gejammer van haar kant, over hoe moeilijk haar leven wel niet was, geloofde ik haar. Immers, je liegt niet over de dingen die zij zei. Ik geloofde haar, en we waren weer even vrienden. Pas gelede kwam ik er achter dat het leugens waren.

Ik realiseerde me dat je moet liegen om te overleven. Zonder leugens overleef je het gewoon niet hier, voorbeeld?
Kijk naar voorbeeld nummer 1) die ik dernet uitlegde. Hun logen tegen mij dat ze me mogen, ik geloofde het, en werd gedupeerd, want daarna mochten ze me niet meer. Maar wat als ik loog dat ik niet behulpzaam was? Of wat als ik loog dat ik wel cool ben, en niet zo als ik nu ben? Mischien was ik dan niet gebruikt, en had ik vrienden gekregen?

Voorbeeld 2) is minstens net zo interresant. Ik geloofde haar leugen, en we waren vrienden. Wat kon ik nog meer doen?
Zien dat ze loog en het niet geloven -> Ruzie
Haar geloven en de waarheid zeggen over wat voor een streken ze heeft uitgehaald die mij pijn deden -> Ruzie
De leugen mee leven -> Vriendschap.

Wat maakt het immers uit als je liegt? Iedereen doet het, en vele met success. Als je indivialiseert, waarom zou je niet liegen dat je een kudde-dier bent? Alles word makkelijker, en iedereen liegt, dus wat maakt het uit?

Er zijn ook vele mensen die filosoferen over het nut van het leven. Is dat ook niet een leugen? Wat voor nut heeft het om het nut te vinden? Hoe vaag zou het zijn als het nut was om naar het nut te gaan zoeken? En toch geloven die mensen dat ze juist bezig zijn. Een leugen of niet?

Waarom ga ik naar de psych? Omdat het helpt -> een leugen
Waarom zuipt men? Omdat het helpt en/of gezellig is-> leugen

2 voorbeelden van leugens die ingeburgerd zijn. Psychs helpen [zolang je ze maar betaald] en als je zuipt ben je gezellig. Of zuipen helpt om je problemen weg te krijgen. Staat iemand raar te kijken als je deze leugens uit spreekt? Nee.

Hoe wete julie nu dat ik niet lieg? Dat ik niet een grote duim heb? Jullie weten dat niet, het leven is niks anders dan een leugen.

Lieg mee en je hoort bij het leven. Lieg niet en je staat overal buiten.

Ik kies voor het laatste.

Mooi is dat he? Dat alles helder wordt?
Ik heb het voor het laatst (en voor het eerst) gehad bij muziek. We moesten Once upon a time in the west spelen voor een cijfer, dat was aan het begin van de vierde. Ik vond (en vind) dat een hartstikke mooi ding om te spelen en ik wordt er ook rustig van. Tijdens dat spelen en de uren erna was alles in mijn leven compleet helder. Ook met school werden de meest ingewikkelde dingen me opeens compleet duidelijk. Maar vooral buiten school. Ik zag m'n leven volgens mij uit een ander perspectief, die van een buitenstaander. Die buitenstaander zag mijn leven zonder vooroordelen en daardoor ook helemaal naar waarheid. Het was ook een erg rustgevend gevoel. Een gevoel van 'alles komt wel goed'. Ik maakte me opeens nergens meer zorgen over.
Na gut, ik ben aan het ratelen

Volgens mij ben je toch gezegend als dat gevoel over je heen komt. Misschien is het ook wel een boodschap, maar dat is slechts giswerk.

[mathfreak]

Pinkeltje schreef:
Ik realiseerde me dat je moet liegen om te overleven. Zonder leugens overleef je het gewoon niet hier.

Wat maakt het immers uit als je liegt? Iedereen doet het, en vele met success. Als je indivialiseert, waarom zou je niet liegen dat je een kudde-dier bent? Alles word makkelijker, en iedereen liegt, dus wat maakt het uit?

Er zijn ook vele mensen die filosoferen over het nut van het leven. Is dat ook niet een leugen? Wat voor nut heeft het om het nut te vinden? Hoe vaag zou het zijn als het nut was om naar het nut te gaan zoeken? En toch geloven die mensen dat ze juist bezig zijn. Een leugen of niet?

Waarom ga ik naar de psych? Omdat het helpt -> een leugen
Waarom zuipt men? Omdat het helpt en/of gezellig is-> leugen

2 voorbeelden van leugens die ingeburgerd zijn. Psychs helpen [zolang je ze maar betaald] en als je zuipt ben je gezellig. Of zuipen helpt om je problemen weg te krijgen. Staat iemand raar te kijken als je deze leugens uit spreekt? Nee.

Hoe wete julie nu dat ik niet lieg? Dat ik niet een grote duim heb? Jullie weten dat niet, het leven is niks anders dan een leugen.

Lieg mee en je hoort bij het leven. Lieg niet en je staat overal buiten.

Ik kies voor het laatste.

Ik ben het niet met je eens. Je kunt ook overleven zonder te liegen, ook al is het daardoor misschien minder gemakkelijk om te overleven. Bovendien weiger ik te geloven dat iedereen per definitie zou liegen. Filosoferen over het nut van het leven is geen leugen, maar iets dat je kan helpen om dingen anders te bekijken dan je eerst deed. Als je vindt dat het leven geen nut heeft, is dat volgens mij voldoende reden om eens te onderzoeken hoe het leven zodanig veranderd zou kunnen worden dat het wel nut heeft en dat het ook nuttig blijft.
Als jij van mening bent dat het niet helpt om naar een psycholoog of psychiater te gaan moet je je maar eens afvragen waarom dat niet zou helpen en wat er zou moeten veranderen om er voor te zorgen dat het wel helpt. Dat drinken gezellig is, is geen leugen. Het blijft alleen gezellig als het voor jezelf en voor anderen geen last is. Ik ben het wel met je eens dat de opvatting dat drinken helpt om je problemen weg te krijgen niet juist is. Door te drinken los je geen problemen op, maar veroorzaak je alleen maar nieuwe problemen.
Ik ben het ook niet met je eens dat het leven niets anders dan een leugen zou zijn. Het leven is een keuze en het is aan jou om te bepalen hoe je dat leven inricht.