[Verhaal] Strategie

Ik had een boek van iemand geleend (Vogelman, van Mo Hayder. Althans, dat is de auteur, ik heb het niet van Mo geleend) waarin het ging om een necrofiel moordernaarsduo. Voeg daarbij één aflevering van Baantjer toe waarin men gehoor gaf aan de camera-technieken van de commerciële zenders (lees: de camera vastbinden aan een touw, aanzetten en lassowerpen ermee), en men heeft genoeg stof om iets op te borrelen.

- - -

Trillend van de depressie schuifelde meneer K. door zijn kamer. Al lang geleden had hij het zoeken van een doel opgegeven. Hij bereikte een muur, legde zijn hand erop en draaide zich weer om. Nog maar drie meter naar de volgende muur, die smachtend wachtte op de aanraking van zijn uitgedroogde hand. Zijn voeten kropen lui en ongeduldig.

Een gebons klonk uit de gang. "Ik ben altijd alleen", zei de man. Weer klonk er gebons, ditmaal met een harde, krachtige stem er bij. "Meneer K? Bent u daar? Dit is de recherche, doe open!" Meneer K. stond even stil. De recherche? Zou iemand hem als vermist opgegeven hebben? Of was hij soms vermoord? Hij keek naar zijn handen. Wel, die zagen er nochtans goed uit. Wat bleek en geschilferd, maar nog wel levend. Zijn handen deden hem denken aan de muur. Terwijl hij zijn arm er naar uitstak schopte een voet tegen de deur. "Meneer K!" Ach, de recherche.

De verhoorkamer was een kale ruimte, op een tafel na. Vol toewijding torste het meubelstuk de plastieken koffiebekers, zoals het al zoveel jaren gedaan had. Meneer K. gleed er met zijn vlakke hand over. "Mooie tafel, meneer de maarschalk."
"Ik ben geen maarschalk. Ik ben inspecteur Kafferij en ik wil u wat vragen stellen over de moord op Suzanne S."
"Suzanne S?"
"Ah, die naam zegt u iets?"
"Nee, ik heb er nog nooit van gehoord."
"Hm. Wel. Dat zien we nog wel. Zegt deze foto u iets", en de generaal grabbelde in zijn portefeuille.
Meneer K. schrok. De foto was postmortaal genomen en ook al was er niets bloederigs op de foto te zien, stond hij bol van de dood. Als een ontstoken wond die open kon barsten. Haar ogen waren dik en blauw en leken achter de oogleden gesmolten te zijn. De wangen waren dreigend ingezakt. Meneer K. hield zich vast aan de tafel. "Nee. Ik heb haar nog nooit gezien", trilde hij.
De kolonel zag de natte plekken die de handen achterlieten en pakte zijn schrijfblok. "Niet vergeten toiletpapier te kopen", schreef hij op. "Oké, meneer K. En wat vindt u van deze foto?", weer gerommel in zijn portefeuille.
Een ander slachtoffer, ook zwanger van het einde. Buiten het kader kon meneer K. zich de wormen en maden inbeelden die trappelend wachtten tot de majoor weg was, om het feestmaal te verslinden. Haar mond hing ietwat open en meneer K. voelde zich in die zuigende draaikolk van de dood getrokken worden. "Nee! Nee! Haar ken ik ook niet! Hoeveel foto's heeft u in Godsnaam nog? Ik ben geen spion! Laat me gaan, ik wil niet meer!"
Weer verscheen het opschrijfboek uit de binnenzak. "En een pak melk", wat gekras, "Twee pakken melk."
Meneer K. zweette. Weer haalde de kapitein een foto tevoorschijn. "En deze?"
Meneer K. keek niet meer, maar schreeuwde dat hij haar kende, door en door, tot op het bot. Oh, wat kende hij haar goed, zeg. Ze hadden samen nog geknikkerd!
"Vuile smeerlap!" De luitenant dook over tafel en greep meneer K. bij zijn kraag. "Dat is verdomme mijn vrouw! Wat heb je met haar uitgevreten? Gore hufter!"
Meneer K. stribbelde en slikte. Hij hoestte en wist niets uit te brengen. Dat wil zeggen, "Niets! Nee, echt niets!"
"Waarom zei je dan van wel? Je wist dat het mijn vrouw was, gestoorde stalker! Je probeert me op de zenuwen te werken, mannetje! Je wilt in mijn hoofd komen en mij opfokken! Ik zie je al lopen, met een grote betonschaar! Zoveel mogelijk kapot maken! Maak Kafferij maar gek! Gek! Maak hem verdomme maar gek door te zeggen dat je zijn vrouw kent!" De majoor was nu zo dichtbij dat hij bijna in de neus van meneer K. beet als hij zijn mond sloot.
"U..."
"Ja! Wat!"
"U bijt bijna in mijn neus, meneer de sergeant."
"Wat heb ik godverdomme met je neus te maken!", brulde de verkenner. Zweet spetterde samen met speeksel van zijn hoofd en zijn hals barstte bijna uit de boord van zijn overhemd. "Het gaat hier verdomme om mijn vrouw, waarmee jij hebt liggen vozen! Slet! Hoer!"
"Ik... ik dacht dat het om de moord op Suzanne S. ging?"
"Wat kan mij dat kutwijf verrotten!" Kafferij was, na alle rangen doorlopen te zijn, eindelijk bij de basis aangekomen; hij was een bom en stond op springen. Op dat moment schoot de deur open en een jongeman in een blauw overhemd verscheen.
"Ho, is het weer zo ver?" Hij liep naar Kafferij, legde een arm om zijn schouder en sprak goedmoedig tegen hem. "Komt u maar mee, dan nemen we even een kopje thee om tot rust te komen." Bij de deuropening droeg hij hem aan een collega over. "Het spijt me, meneer. Kafferij heeft soms slechte dagen en dan gaat hij de straat op om mensen op te pikken en uit te kafferen. Hij heeft u niet verwond? Nee, ik zie dat het goed met u gaat. Kom, laat me u begeleiden naar de koffiekamer, u kunt wel een opkikkertje gebruiken. Trouwens, mijn naam is Mineur."

Trillend van angst en stomgeslagen van schrik schuifelde Meneer K. langs de balie weer naar buiten. De agent achter het glas riep hem een goedemiddag na. Meneer K. draaide zich om om terug te zwaaien, zag niet waar hij liep en knalde zo tegen een in de hal geparkeerde vlag aan. "Bingo", brabbelde hij.

- - -

LUH-3417

[niam]

Hoi,

Mooi werk Originele benamingen, en het terugzakken in rangen van Kafferij is grappig.

Nu douchen, wellicht later een uitgebreider commentaar

Ciao

Bedankt voor de reactie. Ofwel je douchet vreselijk lang, ofwel het uitgebreide commentaar is er bij ingeschoten. Maar dat is niet echt een probleem, ik ben zelf ook niet erg ondersteboven dat dit verhaal.

LUH-3417

[Zut Alors!]

Ik vind het geheel een beetje onsamenhangend. Ik zie al niet helemaal wat de tekst met Baantjer en een eventueel necrofiel moordenaarsduo te maken heeft en de verborgen grappen zijn ook niet echt bijzonder toevoegend.

Algoed, even bij het begin beginnend:

Trillend van de depressie schuifelde meneer K. door zijn kamer. Al lang geleden had hij het zoeken van een doel opgegeven. Hij bereikte een muur, legde zijn hand erop en draaide zich weer om. Nog maar drie meter naar de volgende muur, die smachtend wachtte op de aanraking van zijn uitgedroogde hand. Zijn voeten kropen lui en ongeduldig.

Ik zie het verband niet echt met een depressie, ik denk eerder aan een seniele oude man als ik dit lees (wat op zich best zou kunnen, maar niet echt past bij een man die verdacht wordt van vozen met andermans vrouw)

Een gebons klonk uit de gang. "Ik ben altijd alleen", zei de man.

de meest logische reactie als er op de deur wordt geklopt.

"Meneer K!" Ach, de recherche.

Dit staat gewoon voor geen meter.

Zegt deze foto u iets"

Dat is een vraag (ja, en dit is mierenneukerij).

Nouja, ik heb gewoon geen zin om die hele tekst te doorlopen! Het is tweede kerstdag en ik heb wel wat beters te doen. Ik vind het gewoon vreemd dat het gaat om Meneer K. en Meneer Kafferij, die op zijn beurt een portefeuille vol foto's van dode vrouwen bij zich draagt. De naam Mineur vind ik ook niet passen, omdat de rangen eigenlijk iets was tussen de beide meneers K. en het slot vind ik ook volslagen idioot. Maarja, ik vond het geheel al een samenhang van idioterie.

Bingo!

[niam]

LUH,

Mijn machtig torso vraagt inderdaad om een aantal uren waswerk

Ik ben het in zekere zin eens met mijn voorgaande criticaster. Dat zijn ook de dingen die mij opvielen en me lichtelijk deden fronsen. Verder heb ik geen kritiek. Hoewel het een samenhang van idioterie is, vind ik het nog geen onsamenhangend idioot verhaal

Het idee vind ik namelijk leuk. Een politieman die zonder reden mensen van straat plukt om ze dan te betrekken in zijn krankzinnige denkwijzen. Ik kon wel lachen om de uitingen van frustratie van Kafferij.

Zo .. en nu mag je wel weer eens op een van mijn hersenspinsels reageren

niam

[SiemdeCyper]

Eerlijk gezegd zei het me niet zo veel. Helaas ben ik te duf om een onderbouwing neer te krabbelen.

[Changshan]

Leuk idee, het komt alleen erg over alsof het een stuk van een hoofdstuk uit een boek is, en we allang iets hadden moeten weten van meneer K..

Voor de rest sluit ik me zo'n beetje aan bij wat Niam zei.

- Chan

[Raakvlak]

Sorry Luh, maar ik vind dit juist niet heel goed geschreven. Rommelig, lijnloos. Formuleringen die scherper kunnen. Ook weinig origneel. Her en der wel een leuke zin, maar zo snel geschreven allemaal. Ook ontdek ik veel nietszeggende woorden en zinnen. Waarvan ik denk: tja, als je het niet opschrijft - ook goed. Nee, zelfs beter.

Tenslotte: verwijzing naar Kafka? Je kunt de man in de kamer veel beter uitwerken.

Hm sorry, ik ben niet zo positief.

Ik kan slechts incasseren en ja-knikken. Het stelt inderdaad weinig voor.

Ik ben wel al bezig met een goedmakertje en hopelijk komt die er vanavond op. Maar misschien ook later, want het probleem met dit verhaal was volgens mij dat ik het plaatste ongeveer drie kwartier nadat ik de eerste zin schreef in txt.txt.

LUH-3417

[Raakvlak]

Hoeft geen probleem te zijn.
Een meisje dat wilde schrijven voegde mij toe en wilde een opdracht. Ik vroeg haar een verhaal te schrijven over een man in een kamer zonder raam in 30 minuten van 1000 woorden.
(opdracht voor mensen die willen!)

Zij vroeg mij een verhaal te schrijven over een vrouw in een kerk. 500 woorden, in 15 minuten.

NIet nagekeken plaats ik hem op dit forum.

Geen idee met welk doel. Ik wil jullie meningen wel horen.

Hmm, ik weet het niet. Het verhaal 'sprankelt' niet echt, het leest wat moeilijk weg. Overstelpen van originaliteit doet het óok al niet. Ik weet dat je veel, veel beter kan, LUH-3417.

[Astuanax]

C-mineurakkoord