omdat het me toch niet lukte het te herschrijven
------------------------------------
Des Nachts
De nacht vind ik het fijnste deel van de dag.
Als ik dan de laatste bus naar huis genomen heb en de buschauffeur alleen voor mij dat laatste stukje lijkt te hoeven rijden. Daarna krijgt de bus een ander nummer.
De stilte en het donker wanneer je dan uitstapt geven mij het gevoel dat de nacht van mij is. Er is dan geen enkel mens meer op straat en alleen de reclameborden nog aan.
Mijn roes van vermoeidheid en die paar glaasjes drank maken alles natuurlijk ook veel vredelievender.
Ik heb dan meestal een leuke avond gehad met vrienden in de kroeg.
Eerst wat eten natuurlijk
In een Grieks restaurantje.
Het werd een ontzettende zooi; wijnvlekken, beschreven sigaretten, brandplekken, maar we hadden de grootste lol en daar gaat het toch om.
Vervolgens de kroeg in. Eerst een, dan twee. Een derde kroeg. ‘Nog een drankje dan’ en nog een en nog een. Gezellig kletsen met een biertje. De sfeer zit er dan altijd goed in. We bleven er hangen: zuipen.
Het werd later en later, de laatste bus inmiddels gemist.
Nog maar een biertje dan.
Ik kocht voor 5 euro een fiets van een zwerver. Ach, die mensen hebben toch ook geld nodig om te leven.
Ik fietste naar huis, het was een prachtige nacht.
Een lange, lege weg. De stilte en de kou. Het was heerlijk.
’s Ochtends werd ik wakker van het licht.
‘Hoe gaat het?’
Het was koud, en nat.
Het licht kwam van een zaklantaarn, ik lag in de sloot.
De mensen die tegen mij spraken waren politie-agenten.
Modder op mijn gezicht, gras in mijn haar en de fiets 100meter verderop.
De nacht was niet van mij meer, maar van mijn dronkenschap.
__________________
ja, maar...
|