Vroeger, toen regenbogen dansen konden

Bij Zeus, wat een weer. Het lijkt alsof er regen, hagel en sneeuw tegelijk uit de lucht komt zetten en ik loop er middenin. Als ik op weg ben naar jou, lijkt het altijd slecht weer te zijn, maar de gedachte aan een warm haardvuur houdt me op de been. Hoewel ik een auto heb, loop ik liever. In dit bos vind ik de rust om mijn gedachten te ordenen, wat overigens soms nogal nutteloos is, omdat jij ze minstens zo vaak verward. In de verte kan ik de lichten al zien die de aanwezigheid van een huis aantonen. Het moet 't jouwe zijn, aangezien er verder niemand in de buurt woont. Anna vond dat een reden er zo min mogelijk te komen, ik niet. Misschien juist omdat zij dat zo vond, ben ik het er niet mee eens, maar daarnaast hou ik van de landelijkheid en de rust die jouw huis uitstraalt. Zodra ik binnen ben, is er van die rust niets te merken, maar dat geeft niet. Toch ironisch, hoe een huis zo verschillend kan zijn van zijn bewoner. Jij bent verre van de rust zelve, jij bruist van de energie en als ik bij jou ben bruisen wij samen.
Ik zie aan de schemering dat de zon langzaam onder begint te gaan. Het moet hier zo mooi zijn met ondergaande zon. In gedachten zie ik het beeld voor me: pasgevallen gele herfstbladeren die oplichten in de rode zon. Het moet hier dan één groot, oranje sprookje zijn.
De lichten van jouw huis komen langzaamaan dichtbij en in de schemering kan ik nog net je voordeur onderscheiden. Ik glimlach breder met iedere stap die ik richting jou zet, ik voel je aanwezigheid sterker worden. Dan zwaait de voordeur open en ik ren op je af. “Papa!” breng ik nog uit, voordat grote, sterke armen me optillen. Ik ben weer tien en ik ben bij papa, het leven lijkt perfect.

Dit is nog maar het eerste deel, wat denken jullie ervan?

[I C U]

Ik vind hem mooi! Haast poëtisch (ik weet dat je gedichten schrijft, dus misschien vandaar...)

Als ik op weg ben naar jou, lijkt het altijd slecht weer te zijn, maar de gedachte aan een warm haardvuur bij jou houdt me op de been

Die twee keer 'jou' staan lelijk, vind ik.

Toch ironisch, hoe een huis zo verschillend kan zijn dan zijn bewoner

Volgens mij klopt deze zin niet. Misschien veranderen naar 'Toch ironisch, hoeveel een huis kan verschillen van zijn bewoner'?

Mooi werk, ben benieuwd naar de rest!

I C U schreef op 23-01-2005 @ 21:32 :
Ik vind hem mooi! Haast poëtisch (ik weet dat je gedichten schrijft, dus misschien vandaar...)


Die twee keer 'jou' staan lelijk, vind ik.


Volgens mij klopt deze zin niet. Misschien veranderen naar 'Toch ironisch, hoeveel een huis kan verschillen van zijn bewoner'?

Mooi werk, ben benieuwd naar de rest!

Dankje voor je reactie Bij allebei de punten heb je gelijk, zal het even veranderen. Vervolg komt snel hoop ik, als ik tijd heb

[niam]

Ik heb het ook gelezen, en slecht vond ik het niet.

Een literair orgasme bleef echter uit.



niam ]

niam schreef op 24-01-2005 @ 13:44 :
Ik heb het ook gelezen, en slecht vond ik het niet.

Een literair orgasme bleef echter uit.

, aar ben er wel mee eens.

Verder, één van de weinige verhalen waar de titel me nog aanspreekt

[Zut Alors!]

Drie dingetjes:

Het moet de jouwe zijn...

Toch ironisch, hoe een huis zo verschillend kan zijn van zijn bewoner.

Dit is nog maar het eerste deel, wat denken jullie ervan?

MEER!!!

Waarom moet het de jouwe zijn eigenlijk? *blond*

[I C U]

Ave schreef op 24-01-2005 @ 15:26 :
Waarom moet het de jouwe zijn eigenlijk? *blond*

Volgens mij is het goed wat je had (omdat je verwijst naar het huis).
Maar ja, ik ben ook blond...

[Zut Alors!]

Ave schreef op 24-01-2005 @ 15:26 :
Waarom moet het de jouwe zijn eigenlijk? *blond*

Het huis is de jouwe...
je verwijst met de eerste 'het' naar het huis

[edit]Ik weet het niet, mag volgens mij allebei, maar zo voorkom je in ieder geval een storende herhaling.

[Vogelvrij]

Ik vind hem kei mooi, zal graag een vervolg willen lezen
En inderdaad, wel een beetje poëtisch, maar dat maakt toch niet uit? Wel leuk juist

[I C U]

Vogelvrij schreef op 24-01-2005 @ 16:01 :
Ik vind hem kei mooi, zal graag een vervolg willen lezen
En inderdaad, wel een beetje poëtisch, maar dat maakt toch niet uit? Wel leuk juist

Dat poëtisch was positief bedoeld

“Anna?” Je kijkt geërgerd op, omdat je al weet wat ik ga vragen. “Lise, niet weer.” Ik zeur al dagenlang aan je hoofd, smeek al dagenlang om informatie over papa. “Waarom niet? Ik heb het recht om het te weten!” De rimpels in je voorhoofd worden dieper als je me opnieuw aankijkt. “Lise, je vader is verleden tijd. Is het nou zo moeilijk om het verleden achter je te laten en hem te vergeten? Hij is dood, Lise, wat maakt alles nu nog uit?” Besefte je maar hoe veel het voor mij betekent, sinds hij dood is komen herinneringen boven waarvan ik het bestaan niet vermoedde. Ik droom dingen waarvan ik niet weet of ze waar zijn en er is niemand die het mij kan zeggen. Het is zo lang geleden dat ik mijn vader voor het laatst gezien heb, en nog langer geleden dat mijn ouders uit elkaar zijn gegaan zijn. Ik vergeet nooit de ochtend dat Anna me het vertelde. De tafel was gedekt, maar met één bord te weinig.
”Hij is weg, vanaf nu zijn we met z’n tweeën.” Dat was alles wat er ooit over gezegd is, zelfs papa heeft me nooit meer willen vertellen.
Je kijkt me onderzoekend aan, maar zwijgt nog steeds. “Ik wil het zo graag begrijpen, mam. Ik wil weten wat voor iemand hij is, ik droom over hem en ik weet niet of het echt gebeurd is.” Eén keer eerder heb ik je mam genoemd, toen ik mijn knie gestoten had tegen de keukendeur en door mijn tranen vergat dat ik je Anna moest noemen. Je hebt me toen verbeterd en het daarbij gelaten. Geen knuffel kon er bij je af. Nooit heb ik van jou het troostende “kusje erop en over” mogen horen. Nooit ben jij mijn mama geweest, maar misschien dat het woord je doet beseffen wat ik je zeggen wil: dat dit je enige en laatste kans is om het gemis van de afgelopen drieëntwintig jaar goed te maken.
Je fronst, zucht en zwijgt. “Lise, ik doe het niet, ik wil het gewoon niet. Wees niet zo egoïstisch en denk ook eens aan mij. Hoe denk je dat het voor mij is, dat jij de man die vijftien jaar van mijn leven heeft verpest, zelfs nu nog een rol in mijn leven wil laten spelen. Dat jij iets over hem wil weten, best, maar laat mij hier buiten. Dat is alles wat ik je vraag.”
Meer dan dit heb je me nog nooit over hem verteld, maar het is niet genoeg. “Dan niet,” fluister ik nog. Je sluit je ogen als ik langzaam van je weg loop en als ik nog een laatste keer naar je omkijk, slaap je al.


Het kan zijn dat het wat vaag is nu. Sommige dingen worden nog wel duidelijk denk ik, maar als je me er even op wijst kan ik sommige dingen misschien veranderen.

[Vogelvrij]

Nee gekkie, het wordt juist duidelijker.. Je eerste stuk was misschien wat vaag, maar nu weet je in ieder geval dat Anna haar moeder is en zo

Ik vind hem echt geweldig en het raakte me ook echt. Dat komt misschien ook omdat ik scheiden automatisch aan tafels verbind, maar dan nog.. Ga zo door, ben benieuwd naar het vervolg

[I C U]

Ik vind het tweede stuk ook weer fijntjes Maar ik heb het idee dat het eerste en tweede stuk niet op elkaar aansluiten. Of is dat eerste stuk een droom? Of... Nou ja Uitleg
Verder: goed stuk! MEER!

[Zut Alors!]

Haar moeder lag in bed? Dat kon ik uit de tekst namelijk niet opmaken. Doet er verder niets aan af hoor, ik vind het interessant.

Zut Alors! schreef op 24-01-2005 @ 17:44 :
Haar moeder lag in bed? Dat kon ik uit de tekst namelijk niet opmaken. Doet er verder niets aan af hoor, ik vind het interessant.

Moet je in bed liggen om in slaap te vallen dan?

[Zut Alors!]

Ave schreef op 24-01-2005 @ 17:47 :
Moet je in bed liggen om in slaap te vallen dan?

Het was in ieder geval niet duidelijk dat ze slaperig was, waar dan ook. Dat is wat ik bedoel.

Het was ook niet duidelijk dat ze op de bank zat. Of dat ze midden in de kamer stond ofzo

En alweer regent het nu ik naar je toe ga, maar ik weet dat je op me zult wachten. Jij en de droge kleren, een heet bad en misschien zelfs warme chocolademelk. Ik glimlach als ik me bedenk hoe lief je voor me bent. In tegenstelling tot Anna ben jij tenminste een echte ouder, een vader om trots op te zijn. Jij geeft wél kusjes op geschaafde knieën en een knuffel voor het slapen gaan. Jij aait me als ik niet slapen kan, soms zelfs als ik het wel kan. Ik ben jouw prinsesje.
Het begint langzaam harder te waaien en boven mij verzamelen donderwolken zich. De wind ruist en blaast de regen recht in mijn gezicht. Mijn zicht is nu beperkt tot nog geen twee meter en voor mijn ogen wordt de wereld waziger.

Ik schiet overeind in mijn bed zodra ik me realiseer dat ik weer over hem gedroomd heb. Waarom ben ik nou zo vroeg al wakker geworden? Ik wil je zien, horen, voelen, ruiken, maar ik krijg de kans nooit. Als ik je al tegenkom in mijn dromen blijft je gestalte mysterieus. Ik wil zo graag weten hoe je eruit ziet, maar foto’s heb ik niet. Waarschijnlijk zijn die allemaal verbrand uit wraak door Anna, die er natuurlijk geen rekening mee hield dat ik die misschien wél wou hebben. Ik haat haar, ik haat haar vanuit het diepste van mijn hart, maar toch blijf ik hopen dat ze mij wel liefheeft. Misschien om haar te laten voelen hoe het is gehaat te worden, misschien omdat ik eigenlijk nog wel naar haar liefde snak, ik weet het niet. Of ik wil het niet weten.

[Vogelvrij]

Het begint langzaam harder te waaien en boven mij verzamelen donderwolken zich. De wind ruist en blaast de regen recht in mijn gezicht. Mijn zicht is nu beperkt tot nog geen twee meter en voor mijn ogen wordt de wereld waziger.

Dit vind ik een iets minder stukje.. Het kan natuurlijk weldat het langzaam harder gaat waaien, maar ik zou toch dat langzaam weghalen. En "voor mijn ogen wordt de wereld waziger" vind ik ook niet zo mooi..

Het tweede gedeelte vind ik echt super, leest razendsnel en ik vind het sowieso mooi geschreven

[Reem]

Mooi. Je schrijfstijl is natuurlijk mooi, dat wist ik al langer dan vandaag en je weet ook wel spanning op te bouwen, in ieder geval in de eerste twee stukjes die ik gelezen heb. In het derde stukje was dit minder, vond ik. Het geeft voornamelijk een verklaring voor alles dat in het eerste en tweede stukje nog niet duidelijk was en misschien heb je die verklaring al te vroeg gegeven, ik weet het niet. Dat is afhankelijk van het vervolg. Ben in ieder geval zeer benieuwd!