Elk persoon geeft een andere zin aan zijn leven. Op een bepaalde leeftijd zal hij op besis van zijn ervaringen, en verleden een toekomst visie opbouwen, een ideaalbeeld nastreven, of in de geest houden... Maar voornamelijk geluk en daarmee zin in het leven vinden. Het geluk, en genotsmomenten zullen een belangrijk deel vormen van de zin die je aan je leven geeft. Emoties zijn de primaire empirische zintuigen om liefde, ethiek, zingeving te contrueren. Rationeel denken is een illusie (het nomenon) omdat al dat wij zijn bestaat uit emoties, en instincten. Onze ratio is niet los te koppelen van de minder rationele aspecten van ons gedrag en onze emotionele waarneming (ook niet van empirische waarneming, maar dat is oud nieuws (16e eeuw, Berkely)).
Alle geluk en genot wordt in ons lichaam gewoon geregeld door hormonen. En daarmede onze perseptie van de werkelijkheid. Jou leven zijn je hersens, en de hormonen en neurotransmitters die het prikkelen.
Een dualistische benadering: Een onafhankelijke wil of geest is een illusie, of een dermate abstract begrip dat onze ratio de werkelijke oorsprong ervan niet kan bevatten. Het idee dat er een vrije, niet materialistische wil is, is puur een creatie van diezelfe vrije wil. Het is een soort zelfbewuste (visieuze?) cirkel.
Een vrije/ emoties/ liefde/ zelfbewustzijn wil bestaat objectief niet. Hij bestaat alleen voor mensen, voor wezens, voor denkende organismen. Rationeel gesproken kan ik alleen maar gissen naar een verklaring. Een hoger niveau van chaos (bewijs: kijk maar eens wat voor ravage de aarde is, vergeleken met niet-door mensen bewoonde gebieden of de oertijd)?????
Maar ik ben een mens, en dat accepteer ik. En daarmee kan ik plezier en genot beleven, maar ook verdriet en weemoed aan mijn ziel, mijn hart en mijn geest.
Er zijn twee manieren om de schijding voor menselijke begrippen begrijpelijk te beschrijven tussen perfect materialisme (natuurkunde) en menselijkheid (poezie, mystiek, fantasie, emoties, liefde, gedachten).
1) De menselijke geest creeert zichzelf, en er zijn oneindig veel, dus nooit te kennen mogeijkheden en verklaringen te vinden. En dit oneindige (visieuze spiraal) zorgt ervoor dat we NOOIT volledig zullen begrijpen wat er allemaal speelt.
2) De natuurkundige wereld (en nu hebben we het niet over Heissenberg's onzekerheidsprincipe, constante van planck of quantummechanica) zal ook nooit volledig verklaarbaar kunnen zijn omdat het verklarende entiteit (onze geest) gevangen zit in zichzelf. (Het nomenon van Kant).
Het moraal van dit verhaal: Wie weet kan ik ooit WEL een aannemelijke, logische en goede verklaring vinden tussen de geest en biologie... Maar nu nog niet... Dus totdan:
Dont worry, be Happy! Geef je hormonen alle ruimte.