Weg vriendschap

[TS]

(kon geen goede titel voor dit topic verzinnen).

Ik heb een hele goede vriendin die ik al een aantal jaren ken en waarmee ik wel zo'n beetje altijd beste vriendin mee ben geweest.

We zitten nu niet meer samen op school, maar ik dacht dat dat verder niet zo'n hele grote gevolgen zou hebben voor onze vriendschap. Dat zou het volgens mij ook niet, maar zij heeft nu een vriend waar ze heel veel tijd mee spendeert. Natuurlijk wel logisch, maar ik ben er ongeveer niet meer voor haar. En als we wel weer eens iets afspreken heeft ze het alleen maar over hem.
Hij is verder een prima jongen en ik gun het ze beiden echt wel, maar echt een leuke invloed heeft hij ook niet op haar. Ze is langzaam steeds oppervlakkiger, arroganter, verwender en oninteressanter aan het worden. Misschien verander ik zelf ook wel een beetje door mijn nieuwe school maar ik denk dat het feit dat we uit elkaar groeien echt vooral bij haar ligt.
Je kunt met haar ook niet meer echt praten over dingen die je dwars zitten ofzo. Negatieve onderwerpen zijn bij haar altijd alleen 'zeur-onderwerpen', zoals ouders, huiswerk en dat ze haar vriend alweer een hele dag niet heeft gesproken.

Het stomme is dat ik nog maar zo weinig met haar heb, ik steeds meer het idee heb dat we nooit echt een hele hechte band hebben gehad. Dat vooral omdat ik het niet tegen haar durf te zeggen dat ze misschien wat meer aan mij zou mogen denken en dat ik haar niet erg positief veranderd vind. Dan vraag ik me af: wat stelt onze vriendschap dan eigenlijk (nog) voor?
Aan de andere kant zit ik er wel mee en mis ik haar zoals ze vroeger was, dus ergens is het natuurlijk wel veel geweest.

Iemand iets soortgelijks meegemaakt of iemand tips?

hmm sorry geen tips maar ja mensen veranderen en dus ook gevoelens gedachten etc...... het is jamemr dat je zo iemand verleist maar echt veel kan je er niet aan doen, keertje met haar over gehad of niet? suc6 iig

[Dreamerfly]

Wat wil je er zelf mee?

Wil je er voor knokken(dan zal je je heel kwetsbaar moeten opstellen) of wil je een manier zoeken om haar te vertellen dat het voor jou niet meer zo hoeft?...........

[TS]

Dreamerfly schreef op 20-02-2005 @ 17:15 :
Wat wil je er zelf mee?

Wil je er voor knokken(dan zal je je heel kwetsbaar moeten opstellen) of wil je een manier zoeken om haar te vertellen dat het voor jou niet meer zo hoeft?...........

Ik weet het niet.
Daar zal ik echt nog heel goed over na moeten denken inderdaad.
Het is gewoon lastig dat het nu van mij moet gaan afhangen hoe het verder gaat zal ik maar zeggen.

Nouja, het laatste graag. Maar ik weet dat ik daar dan toch wel weer spijt van zal gaan krijgen. Ook omdat ik denk dat het daarmee dan echt afgelopen is.

[Dreamerfly]

TS schreef op 20-02-2005 @ 17:22 :
Ik weet het niet.
Daar zal ik echt nog heel goed over na moeten denken inderdaad.
Het is gewoon lastig dat het nu van mij moet gaan afhangen hoe het verder gaat zal ik maar zeggen.

Nouja, het laatste graag. Maar ik weet dat ik daar dan toch wel weer spijt van zal gaan krijgen. Ook omdat ik denk dat het daarmee dan echt afgelopen is.

Ik denk dat het zeker niet van jou (alleen)afhangt. Wel enigszins natuurlijk -enigszins afhankelijk van welke beslissing jij maakt-, maar het is Ook aan haar wat ze er mee doet. Vriendschap moet van 2 kanten komen toch? Zij zal reageren op jou mogelijke reactie die je wil geven.

Dat zou best kunnen, dat je er spijt van gaat krijgen en dat het ook afgelopen is, maar wat is de vriendschap nu waard en wat is de vriendschap waard als je het wel doorzet, maar je er helemaal niet goed bij voelt?

[Nona]

Dit gaat naar L&R.

[oneMen]

Het is logisch dat ze veranderd is door haar nieuwe vriend; het heeft toch invloed op je. Niet op de laatste plaats geeft het een beter zelfvertrouwen, waardoor je minder snel geneigd bent om met problemen bij je vriendin aan te kloppen. Dat is vaak toch wat een beetje diepgang in je vriendschap geeft, omdat je dan het gevoel hebt dat je elkaar kan helpen en geheimen bewaard voor elkaar. Een vriend kost daarnaast natuurlijk ook veel tijd, waardoor er minder tijd is voor jou, om het zo maar te zeggen.

Als je niet heel veel tijd doorbrengt met elkaar, dan zal de vriendschap verwateren. Het gebeurd constant; alleen echte goede vrienden blijven elkaar een heel leven zien. Maar ook in dat geval kan het zijn dat ze elkaar bijvoorbeeld een jaar niet zien, en later weer in contact komen. Wat ik wil zeggen is; laat het gaan zoals het is. Het hoeft niet zo te zijn dat één van beiden graag wilt dat de vriendschap uitdooft, het gebeurd gewoon.

Je kunt haar wel zeggen dat jullie elkaar weinig zien en dat je dat jammer vind. Ga haar niet verwijten maken, want ze zal gerust niet expres jou 'verwaarlozen'.

[bokky]

Ik heb in een soortgelijke situatie gezeten met mijn beste vriendin die al bijna 15 jaar mijn beste vriendin was.

Aan de ene kant kon zij niet verkroppen dat ik een vriend had (voor de eerste keer in mijn leven), want zij was altijd degene met de vriendjes enz.
Mijn vriendje mocht haar niet, zij mocht hem niet en ik zat er tussenin. Ik wilde haar natuurlijk als mijn beste vriendin houden, want ik wilde ook niet 'een jongen tussen ons in laten komen'.

Maar zij gaf mij de schuld van alles wat mijn vriendje fout deed in haar ogen en wanneer hij onaardig tegen haar deed.

Na een paar maanden van proberen de boel bij elkaar te houden en afspraken te maken met mijn vriendje en mijn beste vriendin ging het even weer goed.

Maar zij begon weer aan een nieuwe opleiding, waardoor ze tussen veel jongere mensen terecht kwam en ik werd juist wat volwassener doordat ik nu een vriendje had.

Ik wilde niet elke week meer uit tot sluitingstijd en uiteindelijk begon ik me zelfs te ergeren aan haar, in mijn ogen, kinderlijke gedrag wat ze overnam van haar klasgenoten (breezertaal en kleding zal ik maar eerlijk zeggen).

Maar goed, wat ik je wil zeggen....Ik heb te lang geprobeerd om alles weer te maken zoals het was toen het nog hartstikke leuk met haar was. Maar dat gaat gewoon niet wanneer er zoveel dingen veranderen. Ik ging kapot aan de stress wat dat mij bezorgde. Ik ga nu eigenlijk niet meer met haar om, wat ik nog steeds ontzettend jammer vind aan de ene kant, maar het is wel beter voor mezelf. Ik hoop dat we in de toekomst weer naar elkaar toe zullen groeien, maar ik ben op dit moment realistisch genoeg om in te zien dat dat er nu niet in ziet.

succes met deze moeilijke periode

[oneMen]

bokky schreef op 20-02-2005 @ 22:45 :
**

Ja precies; je veranderd beide constant, dus het is logisch dat je uit elkaar kan groeien. Vriendschappen komen, en vriendschappen gaan.

[TS]

Klinkt niet erg rooskleurig dus, haha.
Maar misschien hebben jullie wel gelijk.
Ik denk dat het voor mij het beste is als ik maar eens gewoon ga afwachten, kijken ook of zij wat meer onderneemt en of zij er wat van opsteekt wanneer ze begrijpt dat ik de nieuwe 'haar' (zal ik haar zo maar even noemen) een stuk minder leuk vind dan hoe ze vroeger was.

[oneMen]

TS schreef op 20-02-2005 @ 23:04 :
Klinkt niet erg rooskleurig dus, haha.

Ach ja, meestal gaat het geleidelijk en dan heb je er wel vrede mee. Nu realiseer je gewoon dat het erg snel gaat in één keer, denk ik.

[Antinoniem]

Heb t ook meegemaakt. Me "beste vriend" kreeg n vriendin, voelde zich helemaal geweldig en ik was veel te oninteressant opeens. blaat.. 2 maanden volgehouden, kreeg steeds ergere hekel aan m.. en gewoon gezegd dattie maar moest opflikkeren met zn schijnheilige gedoe, want als het ff uitkwam was ik dan weer wel zn *beste vriend* mjahjah

ik denk dat je t beste deze vriendschap kan laten gaan.. als het echt zo slecht gaat dan moet je niet gaan proberen het nog te redden koste wat het kost.. want je "oude" vriendin krijg je zoiezo nooit meer terug. wat onemen zei: Vriendschappen komen en Vriendschappen gaan.

[hhendrikxx]

Vriendschappen komen, en vriendschappen gaan.

Niet mee eens. Als je allebei wilt, is vriendschap voor altijd. Inderdaad, allebei ....

[Ninnoc]

ik ben rond mn 18 ook veel vrienden kwijtgeraakt, maar dat is vrij logisch, we zijn gaan studeren. andere omgeving en andere 'wereld', we hadden op n gegeven ogenblik zo weinig meer gemeen dat we t hebben laten gaan. t is ook n soort nieuwe fase in je leven, een paar vrienden heb ik behouden en verder gewoon nieuwe gemaakt.

[hhendrikxx]

Ik studeer nou ook!

Tja, ik heb eigenlijk met iedereen nog wel contact. Niet meer dagelijks/wekelijks. Maar SMS en MSN zijn heerlijke tools. Feestje hier, feestje daar...

En vooral: doe er moeite voor (als je dat wilt natuurlijk)!

[TS]

oneMen schreef op 20-02-2005 @ 23:08 :
Ach ja, meestal gaat het geleidelijk en dan heb je er wel vrede mee. Nu realiseer je gewoon dat het erg snel gaat in één keer, denk ik.

Dat is het voornamelijk ja. En leuk is anders, maar ja.

Ik studeer nu dus ook en heb ook gewoon veel nieuwe vrienden op mijn nieuwe studie waarmee ik met sommigen zelfs gewoon veel beter kan praten dan met haar.
Dus uitzoeken hoe belangrijk de vrienschap met haar (nog) voor me is.

[oneMen]

hhendrikxx schreef op 21-02-2005 @ 02:37 :
Niet mee eens. Als je allebei wilt, is vriendschap voor altijd. Inderdaad, allebei ....

Je spreekt jezelf in 2 zinnen al tegen

Als je je hele leven dezelfde vrienden hebt gehad heb je er niet alleen erg weinig, maar ben je ook een wereldvoorbeeld van een huismusje. Of je bent een zevend wereldwonder, dat kan ook.

Ja hetzelfde meegemaakt, nou ja beetje anders...

Ik was blijven zitten, en zat dus niet meer bij haar in de klas; vanaf dat moment heeft ze mij altijd een beetje als de mindere behandeld (immers zij zat wel in de 6de...). Dat jaar was zij gezakt; maar op de een of andere manier heb ik daar nooit veel van meegekregen omdat ze volgens mij erg met zichzelf in de knoop zat... Ze is naar een andere school gegaan (volwassenenonderwijs), en we zag elkaar nauwelijk nog maar.
In de tijd kreeg ik dus ook een vriend, en tsjaa hoe fout het ook is op een bepaalde manier wordt je vriendschap dan toch anders, al weet ik dat dat erg fout is. Mijn vriendin vond mijn vriend een sukkel, dat liet ze duidelijk genoeg merken!!

Later kreeg zij een vriend, en ze leefde echt helemaal voor hem, mij zag ze nooit meer staan, behalve als ze me echt nodig had.
Ik heb al die tijd veel contact gezocht met haar, al weetik achteraf niet waarom...

Zij zakte weer, ik slaagde... Ik ging studeren in een andere stad (en op kamers wonen), en zij ging voor de 3de keer de 6de proberen... Ze heeft sinds ik hier woon weinig interesse in mijn gehad, zo is ze nog nooit hier geweest, terwijl we toen wel weer wat meer contact hadden.
Ik heb toen geprobeerd haar volkomen te negeren, ze had me zoveel lullige dingen geflikt. Ik heb het nog een paar keer wat beter proberen te maken, maar ze ging er nooit op in.

Ik heb er toen voor mezelf een punt achter gezet; ik had hier toch mijn (''nieuwe'') vrienden, en had nog maar zo weinig met haar, daarnaast was ze niet meer aardig, echt onaardig.

Tegenwoordig spreek ik haar nog wel eens op msn; ik heb nu toch wel veel medelijde met haar, want ze heeft niet echt een fijn leven (dat zegt ze zo ook).

Ik zou er dus voor kiezen haar even beetje links te laten liggen, natuurlijk kan je haar nog wel eens een smsje/mailtje sturen of een keertje met haar msnen, maar laat haar even met rust.

Verder je hebt toch nieuwe vrienden, hoe zuur het ook is, uiteindelijk heb ik daar VEEL meer mee bereikt dan alsmaar achter haar aan te blijven hobbelen.

[Gothic]

Een goed en open en eerlijk gesprek kan wonderen doen... maar jullie kunnen ook uit elkaar gegroeid zijn, ik heb beide meegemaakt.