naamloos en beter dan wat ik hiervoor deed

[Uice]

althans, dat hoop ik. ook al ben ik hier niet 100% tevreden over.

Van binnenuit vreet het buitengif me op
Als iedereen weer routineus komt zeuren aan mijn kop
Ik wil alleen maar binnen zijn, binnen en alleen
Achter een gesloten deur waar ik mijn blije tranen ween
Eindelijk gelukkig met de gordijnen dicht
Diep onder de dekens ontvlucht ik elke plicht
Alleen zijn is wat ik wil, vooral ook wat ik moet
Maar helaas, dat kan niet; mijn haar zit veel te goed

[xineof]

'Mijn haar zit veel te goed' vind ik niet aansluiten op de rest van het gedicht, maar misschien is het ook wel weer heel postmodern verantwoord, wie weet . Het is aan mij niet zo besteed echter; ik zag een mooi, ietwat tragisch verhaal van een eenling, waarachter ineens zo'n ontknoping wordt geplaatst. Als het iets was geweest wat ontnuchterend had gewerkt had ik het waarschijnlijk leuker gevonden.

Van binnenuit / buitengif vind ik ietwat flauw, al pas het wel in het gedicht en is buitengif een mooi woord.

Tussen 'de' en 'gordijnen' in de 5e regel moet imo nog een woord; nu loopt die zin niet helemaal. Bijvoorbeeld:

Eindelijk gelukkig met de gesloten gordijnen dicht

of

Eindelijk gelukkig met de gordijnen sluitend dicht.

Zoiets, iig. Verder vind ik het gedicht in zijn geheel goed; na de vierde regel zou ik wel een witregel plaatsen. Het is iig leuk om te lezen en de tragische toon spreekt me aan. Ik vind het bij de hoofdpersoon van 'Russisch Blauw' passen.

[Uice]

xineof schreef op 03-03-2005 @ 12:18 :
'Mijn haar zit veel te goed' vind ik niet aansluiten op de rest van het gedicht, maar misschien is het ook wel weer heel postmodern verantwoord, wie weet .

Dat is gewoon de 'clou' van het gedicht; zonder zou het wat mij betrefd niet zo veel voorstellen en te cliché zijn.

Tussen 'de' en 'gordijnen' in de 5e regel moet imo nog een woord; nu loopt die zin niet helemaal. Bijvoorbeeld:

Eindelijk gelukkig met de gesloten gordijnen dicht

Je hebt gelijk, maar dat voorbeeld vind ik nogal frappant. Beetje zoals de openingszin van de Oudhollandse smartlap Ketelbinkie:
"Toen wij uit Rotterdam vertrokken
Vertrokken wij uit Rotterdam."

Maar ik zal gaan denken over een woord.

[Halogeen]

Ik heb alle gedichten die je op DoP hebt geplaatst achter elkaar gelezen. En ik moet zeggen dat mijn kritiek enigszins misplaatst is. Je hebt een hele aparte stijl, waarvan ik niet weet of het vreselijk kinderachtig simpel is, of heel goeddoordacht. Ik kan het in ieder geval wel steeds beter waarderen. Ik was vooral onder de indruk van: kutlief.

Over dit gedicht: Geniale eindzin, dat moet gezegd worden. Ik snap waarom je hier niet helemaal over tevreden bent. Het weerspiegelt niet precies wat jij wilt verwoorden en wat jij bent.

Ik kan het natuurlijk ook helemaal fout hebben . In ieder geval wil ik meer van je lezen.

[Tsasil]

Ik vind de aparte stijl wel gaaf. Zo ook bij kutlief, is het gewoon niet wat je verwacht en dat spreekt mij altijd wel aan. Maar om nu te zeggen dat ik het gedicht echt werelds vind...

Je taalgebruik is een stuk mooier geworden, maar de ironie die voor mij jou stijl definieerd vind ik toch net even iets te oppervlakkig, iets te makkelijk. Het ontstijgt de cliché best machtig, maar er mag van mij toch wel iets meer in (of ik mis veel te veel )