Mommy's Little Piano Player

[AnTaRTiCa]

A lonely face
Reflects my own
From a mirrored life
With no real home

Arms held closed
Protecting a heart gone cold
Eyes are bitter and hollow
She once was told

Dark and passive
She blankly stares
Her life once had been full filled
Now it seems no one cares

Guilt traced in blood
Hated and hopeless
The cuts go deeper
Into her darkness

Thoughts of death
Only relieve her greif
But still remains
A shallow child underneath

She feels this way
Because of her unforgiving mother
Pushed her to far
An now has only driven her away

Piano player is what she wanted
For her little daughter
A great talent she did have
But it brought her to faulter

Banished from her mother's eyes
Never to see the hapiness live again
Sits in front of a piano
And plays till her cruel end

There is no life left
As this child still plays
Dying inside and out
This is the end of her days

As the sad song comes to an end
The piano now deep red
Her lifeless hands are at rest
This mother's little piano player has gone to her death bed

Prachtig...

Geen andere woorden nodig.

[AnTaRTiCa]

~Dark Voice~ schreef:
Prachtig...

Geen andere woorden nodig.

thnx

[AnTaRTiCa]

~Dark Voice~ schreef:
Ja geen dank!
IK weet niet wat het is hoor, maar je hebt precies de stijl die ik graag zou willen gebruiken, alleen kan ik het niet!
Wel eens geprobeerd, maar ut lukte niet Maar weetje?... Ik zou jouw stijl overal tussenuit kunnen pikken!
Prachtig, als altijd!

Kuzz

gewoon blijvuh proberen joh het lukt je wel je schrijft ook onwijss mooi en ik snap niet eght waarom je zo wil schrijven zoals ik als je al onwijs mooi ken schrijven van jezelf

[vempire]

hej Lara deze is heeel erg mooi goed gedaan waar heb je eigenlijk die inspiratie vandaan of gewoon iot je hoofd verzonnen

XxX vlad

[AnTaRTiCa]

vempire schreef:
hej Lara deze is heeel erg mooi goed gedaan waar heb je eigenlijk die inspiratie vandaan of gewoon iot je hoofd verzonnen

XxX vlad

een film gekeken en dan zoals altijd ut einde gezien