Faalangst

Heb je er veel last van, wat doe je er tegen, of doe je er helemaal niks aan? Heb je er last van op school, sociaal of misschien wel wat anders?

[Fantôme]

Wat een vragen!
Vanwaar dat je dit wilt weten? heb je er zelf last van? of een vriend(in) vanje? of doe je er misschien een opdracht over op school?

Ik heb er zelf last van en wilde weten of anderen er ook (veel) last van hebben en op welke manier.

[Fantôme]

heb je er veel last van? op school? sociaal?
op het moment heb ik er niet heel erg last van. Heb het wel gehad, vooral in de eerste 3 jaren van de middelbare school en op de basisschool. Ik had zowel last van faalangst op school. ik wilde presteren en goede cijfers halen. Het komt veel voor dat dit zo is omdat ouders dat van hun kinderen verwachten oid, maar dat is bij mij helemala niet het geval geweest. Het was niet dat ik aan hun normen moest voldoen, maar eigenlijk dat ik wilde dat ze trots op me waren (mijn manier van aandacht vragen denk ik? terwijl ik die ook genoeg kreeg... had gewoon erg veel nodig ofzo ) en ik had ook enigzins sociale faalangst maar dit is zich pas later gaan ontwikkelen. Eigenlijk sinds ik op school gepest werd en in de tijd erna. Ik vond het moeilijk om contact te leggen omdat ik dat dan toch wel verkeerd zou doen, ze me toch wel zouden uitlachen e.d.

Wat doe je ertegen? of doe je er helemaal niks aan? Ik heb een faalangsttraining gevolgd toen ik op de middelbare school zat. Het was vooral taakgericht werken in een groep andere meiden die hetzelfde probleem hadden. We kregen opdrachten mee naar huis waar we wat mee moesten doen. Tja, of het heeft geholpen? ik was er niet mee van mn faalangst af, maar het deed me wel realiseren dat ik mijn positieve punten had, en het maakte ook dat ik op een andere manier ove rmijzelf en 'enge' situaties na kon denken.

heb je er veel last van? op school? sociaal?
Eerst voornamelijk op school. Met toetsen maken maar vooral mo's waren heel erg. Ik schijn het altijd wel gehad te hebben, maar in de tweede/derde klas werd het erger. Waarom weet ik niet precies. Ik ben altijd al heel streng geweest voor mezelf en alles moest perfect. Ik ontwikkelde ook een heel laag zelfbeeld en werd nog strenger voor mezelf. Ik had er ook heel erg last van bij gym. Ik ben ook al een hele tijd 'sociaal angstig'. (sociale fobie?) Durf mensen niet aan te spreken/bellen, angst in grote groepen enzo. Ik weet niet of het faalangst is, maar ben dan wel altijd bang dat ik iets fout doe/zeg en wat mensen van me vinden enzo.

Wat doe je ertegen? of doe je er helemaal niks aan?
In de derde heb ik een faalangsttraining gedaan op school. Net als Fantome en daarna wist ik opzich wel hoe het allemaal moest maar ik kon het niet zo goed toepassen. In de vierde deed ik weer een faalangsttraining op school. Dit was individueel en die man (mn mentor) vertelde vanalles maar ik wist niet wat ik er mee moet. Heb daar ook niks aan gehad. Dit jaar heb ik een groep bij het RIAGG gedaan waar hier ook aandacht aan werd besteed. Nu heb ik individuele hulp voor mn angsten. (niet specifiek faalangst ofzo, ze noemen het sociale angst/fobie.)

Sorry alst beetje onduidelijk is, ben erg moe.

Bedankt voor de reacties Ik zal zelf ook wel mijn verhaal vertellen.

heb je er veel last van? op school? sociaal?


Op school heb ik er voornamelijk last van bij gym. Ik durf veel dingen niet, omdat ik bang ben het fout te doen of dat ik denk dat ik het niet kan. Met toetsen enzo heb ik dat ook wel een beetje, maar dat komt eigenlijk omdat ik niks uitvoer voor school Ik zie alles ook als een soort wedstrijd... Als een bepaalde vriendin van mij een hoger punt haalt voel ik me weer slecht. Sociaal heb ik ook faalangst. Ik vind mezelf minder als anderen. Ik heb nu ook een vriend, maar ik vraag me af wat hij met me moet enzo. Ik heb het gevoel: waarom ik als je beter kunt krijgen ?enz...

Wat doe je ertegen? of doe je er helemaal niks aan?

Eerst had ik ook faalangst sociaal op school. Mensen die mij uitscholden deed ik niks tegen. Nu doe ik er wel wat aan. Ik zeg niks omdat het mij niet meer boeit, of ik zeg gewoon wat terug. Verder doe ik er eigenlijk niks aan

[Vice]

Heb je er veel last van
Best wel. Ik ben heel erg bang om fouten te maken. Mijn zwakke kanten laten zien. Met proefwerken legde ik altijd mijn blaadje nooit bovenop zodat de docent niet gelijk mijn fouten zou kunnen zien. Daarnaast vind ik het vreselijk om iemand te bellen. Solliciteren is voor mij ook een ramp. Ik zit nu al tegenop stage wat ik pas over een paar maanden heb.
Volgens mijn moeder schijn ik al op mijn vijfde de symptomen te hebben van faalangst, alleen heeft de school daar nooit wat mee gedaan. Zelf ben ik pas achtergekomen toen ik net achtien was tijdens de rijlessen.

wat doe je er tegen, of doe je er helemaal niks aan?
Ik ben een tijd bij een psygoloog geweest. Het gaat nu wel wat beter, maar ik zou het fijn vinden als ik nu weer een beetje hulp kreeg. En dan het liefst van iemand van school vanwege stage. Alleen nu nog de juiste persoon vinden.

Heb je er last van op school, sociaal of misschien wel wat anders?
Zo'n beetje overal wel.

[Mariekje*]

Heb je er veel last van?
Ja, vooral de laatste 3 jaar, in een behoorlijk extreme mate. Ik ben erg perfectionistisch, stel soms veels te hoge eisen aan mezelf.. En alle keren dat ik faal in het bereiken van mijn gestelde doel, zakt mijn zelfbeeld wederom naar 0. Tijdens proefwerken raak ik in paniek; slaap soms nachten van te voren al slecht, ik ben zenuwachtig en gespannen, vaak begin ik te stotteren wanneer de controle over m'n ademhaling verlies, een enkele keer eindigd het in hyperventilatie. Faalangst is voor mij als een cirkeltje dat wel heel erg moeilijk is te doorbreken. Een ramp.
Wat doe je ertegen?
Ik heb vroeger in de 2de klas middelbaar een faalangstraining gehad, hier heb ik niets aangehad. Daarna ben ik bij verscheidene psychologen geweest, maar bij geen van alle had ik iets aan hun woorden. Nu, 2 jaar later, ben ik bij een ervaren psychotherapeut met een intensieve therapie gestart; wekenlijks gesprekken, telefonisch contact en een strenge begeleiding. Aan deze therapie heb ik enorm veel; ik besef nu dat ik heus niet de enige ben, hoe ik mijn faalangst 'leefbaar' kan maken, en hoe ik het kan laten minderen. Nu 2 maanden bezig, en het gaat steeds beter
Heb je er last van op school?
Ja, voornamelijk tijdens proefwerken en MO's, verslagen en dergelijke zijn geen enkel probleem.
Heb je dit ook op sociaal vlak?
Ja, en dat wordt steeds erger en erger. Ik leg moeilijk contact met mensen; bang dat ze me toch niet hoeven, dat ik niet goed genoeg ben. Ik heb veel moeite met mensen bellen, vind het doodeng, en daardoor bel ik dus gewoon níet, veel mensen begrijpen dat niet. Ik haat het om in groepsverband iets te moeten gaan doen (bijv. uitgaan of een opdracht voor school); door m'n onzekerheid op dat moment 'geniet' ik niet, voel me als een 5de wiel aan een wagen.
Ook nog op een ander vlak?
Tijdens het sporten, en alles wat met beweging te maken heeft (motorische faalangst). Dit kan voor mij zelfs op seksueel vlak zijn, maar evengoed wanneer ik een wedstrijd heb met m'n paard. Verschrikkelijk irritant en 'beperkend'.

[Juliah]

Heb je er veel last van?
Wisselend, maar nu wel een heel stuk minder dan een paar jaar terug. Een paar jaar terug had ik blackouts tijdens toetsen (vooral bij mondelinge toetsen, maar ook bij schriftelijke toetsen), ik blokkeerde ook bij het leren, sliep slecht, was erg druk en ook vaak vervelend in de klas ed. Ik ben altijd al extreem perfectionistisch geweest, misschien dat het daar mee te maken heeft. Ook met sociale contacten en andere dingen (sport, muziek, zingen, enz.) had (en heb) ik er last van.

Wat doe je ertegen?
Weinig...ik heb er flink wat over gelezen (ook faalangsttrainingen), aan sommige dingen die ik gelezen heb, heb ik veel gehad. Faalangsttraining "durfde" ik niet (en voor de meeste docenten was ik gewoon 'een leerling met een grote mond', dus ja).

[LOLA3000]

heb je er veel last van? op school? sociaal?

Ik heb er op school erg veel last van omdat ik eigenlijk amper in de les durf te zitten. Met het maken van toetsen heb ik er niet veel last van, maar mijn probleem is dat ik doodsbang ben om in de klas iets te moeten zeggen. De hele les ben ik bang dat een leraar een vraag aan mij gaat stellen of dat ik in een discussie mijn mening moet geven. Als dit namelijk gebeurt begin ik helemaal trillen en krijg ik het erg warm, het liefst wil ik dan keihard wegrennen. Sowieso weet ik het antwoord op een vraag nooit en kan ik niet mijn mening geven. Niet omdat ik het niet weet maar simpelweg omdat ik op dat moment gewoon niks weet uit te brengen. Best irritant allemaal, zo'n schooldag kost mij altijd een heleboel energie.
Op sociaal vlak valt het allemaal wel mee gelukkig, vooral als ik gewoon met bekenden ben heb ik geen last. Alleen in winkels en dergelijke.

Wat doe je ertegen? of doe je er helemaal niks aan?

Ik doe er niet echt veel aan. Wel dwing ik mezelf om dingen die ik eng vind gewoon te doen. Als iemand bijvoorbeeld een presentatie moet geven in de klas, dan meld ik me vrijwillig aan, om mijn angst te overwinnen en ik merk dat dit redelijk helpt. Bovendien probeer ik aan mijn zelfvertrouwen te werken, daardoor durf ik veel meer op sociaal gebied.

[Levitating Nun]

Ik geloof niet in faalangst.

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 22:35 :
Ik geloof niet in faalangst.

Leg uit?

[Juliah]

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 22:35 :
Ik geloof niet in faalangst.

Dat lijkt me bijzonder prettig. Voor jou.

[Levitating Nun]

Het bestaat simpelweg niet. Het heeft te maken met zelfvertrouwen en er zijn miljoenen manieren dat te boosten. Ik spreek uit ervaring (uit mijn omgeving). Kwestie van pushen, jennen en trainen.

[Levitating Nun]

Juliah schreef op 21-05-2005 @ 22:35 :
Dat lijkt me bijzonder prettig. Voor jou.

Zeker, aan zelfvertrouwen ontbreekt mij niets. Ik schijn zelfs een positief effect op dat gebied op mensen te hebben.

[Juliah]

Niemand ontkent dat het te maken heeft met zelfvertrouwen. Ik zou eerder zeggen "in tegendeel". Natuurlijk zijn er miljoenen manieren om je zelfvertrouwen te 'boosten', maar maakt dat meteen dat het niet bestaat? Lijkt me niet. Het lijkt me dan nog eerder 'bewijzen' dat het wel bestaat (als er manieren bestaan om het te 'boosten', dan is dat kennelijk nodig en zijn er dus kennelijk mensen die er gebrek aan hebben, wat dus faalangst tot gevolg kan hebben en dat kan je dus weer veranderen door je zelfvertrouwen te 'boosten', enz. Wat mensen met faalangst over het algemeen dus ook proberen en wat dus ook oa het doel is van veel faalangsttrainingen, therapiën, enz.).

[Levitating Nun]

Nogmaals: ik onderken dit door eigen ervaringen (wat natuurlijk niet representatief is voor allen, dat snap ik). Ik wil slechts uitdrukken dat ik door deze ervaringen 'faalangst' als fenomeen (en dat is het tegenwoordig) wat relativeer.

[Juliah]

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 23:08 :
Nogmaals: ik onderken dit door eigen ervaringen (wat natuurlijk niet representatief is voor allen, dat snap ik). Ik wil slechts uitdrukken dat ik door deze ervaringen 'faalangst' als fenomeen (en dat is het tegenwoordig) wat relativeer.

Ik zeg toch ook niet dat je onzin praat oid? Ik vraag me alleen af wat het te maken heeft met het wel of niet bestaan van faalangst. Het 'bewijst' in mijn ogen juist eerder dat het wel bestaat (omdat de oorzaak van faalangst, in mijn ogen, voor een (heel) groot deel een gebrek aan zelfvertrouwen is).

[Levitating Nun]

Juliah schreef op 21-05-2005 @ 23:15 :
Ik zeg toch ook niet dat je onzin praat oid?

Ik had het wel gezien hoor Editten.

Juliah schreef op 21-05-2005 @ 23:15 :
Ik vraag me alleen af wat het te maken heeft met het wel of niet bestaan van faalangst. Het 'bewijst' in mijn ogen juist eerder dat het wel bestaat (omdat de oorzaak van faalangst, in mijn ogen, voor een (heel) groot deel een gebrek aan zelfvertrouwen is).

Nee het bewijst het niet. In mijn ogen is faalangst een gebrek aan zelfvertrouwen. Dat maakt dat
a) een stuk positiever, wat bij 'faalangst' belangrijk is.
b) 'faalangst' een gevolg van iets fundamentelers (namelijk een gebrek aan zelfvertrouwen). Het ene is symptoom van het andere, niet omgekeerd.

[Juliah]

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 23:22 :
In mijn ogen is faalangst een gebrek aan zelfvertrouwen.

Wie zegt er hier (of ergens anders) dan dat dat niet zo is?

Dat maakt dat
a) een stuk positiever, wat bij 'faalangst' belangrijk is.
b) 'faalangst' een gevolg van iets fundamentelers (namelijk een gebrek aan zelfvertrouwen). Het ene is symptoom van het andere, niet omgekeerd.

a) Dat maakt wat een stuk positiever?
b) Weer: "Wie zegt er hier (of ergens anders) dan dat dat niet zo is? "

Volgens mij is jouw mening gelijk aan die van de meeste anderen...alleen maak jij daarvan dat faalangst niet bestaat of iig dat je er niet in gelooft (wat ik hetzelfde vind). Uit je verder uitleg blijkt dat je er wel in gelooft, maar dat je vindt dat het een gevolg is van iets anders, nl een gebrek aan zelfvertrouwen. En ik denk dus dat er erg weinig mensen zijn die dat zullen ontkennen.

[Levitating Nun]

Juliah schreef op 21-05-2005 @ 23:27 :
Wie zegt er hier (of ergens anders) dan dat dat niet zo is?

Rustig maar, ik zette er toch een knipoog achter?

Juliah schreef op 21-05-2005 @ 23:27 :
a) Dat maakt wat een stuk positiever?
b) Weer: "Wie zegt er hier (of ergens anders) dan dat dat niet zo is? "
Volgens mij is jouw mening gelijk aan die van de meeste anderen...alleen maak jij daarvan dat faalangst niet bestaat of iig dat je er niet in gelooft (wat ik hetzelfde vind). Uit je verder uitleg blijkt dat je er wel in gelooft, maar dat je vindt dat het een gevolg is van iets anders, nl een gebrek aan zelfvertrouwen. En ik denk dus dat er erg weinig mensen zijn die dat zullen ontkennen.

a) het concept faalangst, waarbij positief denken belangrijk is.
b) kom op, je begrijpt me wel.

Ik zeg dus eigenlijk dat 'faalangst' een modern verschijnsel is, dat eigenlijk niet echt bestaat. Het heeft met zelfvertrouwen te maken en niet met de angst te falen.

[Juliah]

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 23:35 :
a) het concept faalangst, waarbij positief denken belangrijk is.
b) kom op, je begrijpt me wel.

a) Ik snap niet wat je bedoeld.
b) Nee, ik begrijp je niet, niet wat dat betreft. Maar zie verder wat ik daaronder schreef, dat begrijp ik wel.

Ik zeg dus eigenlijk dat 'faalangst' een modern verschijnsel is, dat eigenlijk niet echt bestaat. Het heeft met zelfvertrouwen te maken en niet met de angst te falen.

Ik denk niet dat faalangst een modeverschijnsel is, de naam misschien, maar wat het inhoud niet. Er zijn altijd mensen geweest met weinig zelfvertrouwen en er zijn altijd mensen geweest die bang zijn om fouten te maken/om te falen en die mensen zullen er altijd zijn.

Als het enkel en alleen met zelfvertrouwen te maken heeft, dan is de naam faalangst verkeerd gekozen. En heeft angst om te falen niet te maken met een gebrek aan zelfvertrouwen? Zo zie ik het iig (dus: gebrek aan zelfvertrouwen (oorzaak) -> angst om te falen (gevolg) = faalangst).

[Mara]

Of ik er last van heb?
Ja. En niet zo'n beetje ook. Ik moet dingen in mijn leven langs me heen laten schieten omdat ik het niet durf.

Of ik er wat aan doe?
Ik doe voor school training met een lerares, maar dat helpt maar een klein beetje. Ik zou er wel wat aan wíllen doen maar ik weet niet wát.

Last op school, sociaal etc?
Op school heb ik er zéker last van. Ik klap dicht, begin soms bijna te huilen. Kan er wel gek van worden.
Als we een stuk tekst hardop moeten lezen, en ik wéét dat ik ook moet, dan begin ik helemaal te trillen. Heel idioot. Zelfs bij Engels, het vak waar ik zo ongeveer 't beste van de klas in ben. M'n uitspraak is goed, ik krijg zelfs complimenten, maar toch word ik dan helemaal druk in m'n hoofd. Terwijl ik het makkelijk kan, het niet uitmaakt of ik 't verknal (toch niet voor cijfer oid, gewoon oefening).

Ook sociaal heb ik er last van. Ik ben als de dood dat mensen me niet aardig vinden, dat ik nét iets verkeerd zeg, nét het verkeerde draag. Ik durf niet iets nieuws te proberen omdat ik bang ben dat het verkeerd gaat. Ik ben hartstikke bang voor 'nieuwe' dingen dus.

@Levitating Nun: Dat het komt door een gebrek aan zelfvertrouwen heb je gelijk in. Maar enorm veel manieren om dat te boosten, dat valt vies tegen.

[Fantôme]

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 22:39 :
Het bestaat simpelweg niet. Het heeft te maken met zelfvertrouwen en er zijn miljoenen manieren dat te boosten. Ik spreek uit ervaring (uit mijn omgeving). Kwestie van pushen, jennen en trainen.

heeft er iemand beweerd dat er niets aan te doen is?
Geloof jij ook niet in:
- keelpijn?
- agorafobie?
- angst voor spinnen?
- overspannenheid?

daar is ook allemaal wat aan te doen, maar het bestaat wel.
er zijn immers mensen die er last van hebben.

[Fantôme]

Levitating Nun schreef op 21-05-2005 @ 23:35 :
Rustig maar, ik zette er toch een knipoog achter?


a) het concept faalangst, waarbij positief denken belangrijk is.
b) kom op, je begrijpt me wel.

Ik zeg dus eigenlijk dat 'faalangst' een modern verschijnsel is, dat eigenlijk niet echt bestaat. Het heeft met zelfvertrouwen te maken en niet met de angst te falen.

waarom niet met de angst om te falen?
Als er zulke hoge eisen aan je gesteld worden door mensen die belangrijk zijn in jouw leven en jij wilt graag aan die eisen voldoen, bestaat er, in mijn ogen, echt wel een angst of te falen ==> faalangst. En dit is maar een vb.

Ik ben volgensmij af en toe ook harstikke bang voor mensen... Als ik bijvoorbeeld naar de friettent moet om iets te halen bij eentje waar ik haast nooit kom, ga ik liever naar een andere omdat ik anders bang ben... Was laatst... Ik fietste dus langs die tent en toen besloot ik naar die andere te gaan(veel verder weg) omdat ik bang was omdat al die mensen buiten zaten enzo... Klinkt misschien vaag, maar ik hoop dat jullie het begrijpen... Is dit een zogenaamde "sociale fobie"? Of is dat heel wat anders? Ik stel me misschien een beetje aan, maar ik wil toch weten wat het is... Het is namelijk best frustrerend...

Ik heb wel plankenkoorts en dat is ook een soort van faalangst. Ik vind het vaak heerlijk om de aandacht te krijgen en vraag er soms ook wel om. Maar ik kan niet tegen té veel aandacht.

Ik speel in een band waarmee ik weleensmee moet optreden en als ik dan op een podiam sta met een heleboel publiek dan sta ik helemaal te shaken en klap ik helemaal dicht. Het optreden gaan dan ook vaak mis (vind ik zelf dan.. ik krijg meestal wel veel leuke complimentjes) Maar ik vind het zo jammer.. optreden is leuk maar ik kan er niet helemaal van genieten.

[Freestyler*]

Faded-Away schreef op 23-05-2005 @ 22:03 :
Ik ben volgensmij af en toe ook harstikke bang voor mensen... Als ik bijvoorbeeld naar de friettent moet om iets te halen bij eentje waar ik haast nooit kom, ga ik liever naar een andere omdat ik anders bang ben... Was laatst... Ik fietste dus langs die tent en toen besloot ik naar die andere te gaan(veel verder weg) omdat ik bang was omdat al die mensen buiten zaten enzo... Klinkt misschien vaag, maar ik hoop dat jullie het begrijpen... Is dit een zogenaamde "sociale fobie"? Of is dat heel wat anders? Ik stel me misschien een beetje aan, maar ik wil toch weten wat het is... Het is namelijk best frustrerend...

had ik ook een keer, en toen was de tweede friettent dicht
en de derde ook trouwens

ik krijg best snel een rooie kop haha
als iemand mij lang aankijkt en wa vraagt

[Vice]

MeelFriek schreef op 23-05-2005 @ 10:12 :
Of ik er last van heb?
Ja. En niet zo'n beetje ook. Ik moet dingen in mijn leven langs me heen laten schieten omdat ik het niet durf.

Of ik er wat aan doe?
Ik doe voor school training met een lerares, maar dat helpt maar een klein beetje. Ik zou er wel wat aan wíllen doen maar ik weet niet wát.

Last op school, sociaal etc?
Op school heb ik er zéker last van. Ik klap dicht, begin soms bijna te huilen. Kan er wel gek van worden.
Als we een stuk tekst hardop moeten lezen, en ik wéét dat ik ook moet, dan begin ik helemaal te trillen. Heel idioot. Zelfs bij Engels, het vak waar ik zo ongeveer 't beste van de klas in ben. M'n uitspraak is goed, ik krijg zelfs complimenten, maar toch word ik dan helemaal druk in m'n hoofd. Terwijl ik het makkelijk kan, het niet uitmaakt of ik 't verknal (toch niet voor cijfer oid, gewoon oefening).

Ook sociaal heb ik er last van. Ik ben als de dood dat mensen me niet aardig vinden, dat ik nét iets verkeerd zeg, nét het verkeerde draag. Ik durf niet iets nieuws te proberen omdat ik bang ben dat het verkeerd gaat. Ik ben hartstikke bang voor 'nieuwe' dingen dus.

@Levitating Nun: Dat het komt door een gebrek aan zelfvertrouwen heb je gelijk in. Maar enorm veel manieren om dat te boosten, dat valt vies tegen.

Ik weet hoe jij je voelt.

[MTpower]

nee, niks, nee, nee, nee.

Maar kan me voorstellen dat het erg vervelend is.

Faded-Away schreef op 23-05-2005 @ 22:03 :
Ik ben volgensmij af en toe ook harstikke bang voor mensen... Als ik bijvoorbeeld naar de friettent moet om iets te halen bij eentje waar ik haast nooit kom, ga ik liever naar een andere omdat ik anders bang ben... Was laatst... Ik fietste dus langs die tent en toen besloot ik naar die andere te gaan(veel verder weg) omdat ik bang was omdat al die mensen buiten zaten enzo... Klinkt misschien vaag, maar ik hoop dat jullie het begrijpen... Is dit een zogenaamde "sociale fobie"? Of is dat heel wat anders? Ik stel me misschien een beetje aan, maar ik wil toch weten wat het is... Het is namelijk best frustrerend...

Het zou kunnen maar misschien is het ook agorafobie. Heb je toevallig ook last van paniekaanvallen (gehad)?

********** schreef op 28-05-2005 @ 14:54 :
Het zou kunnen maar misschien is het ook agorafobie. Heb je toevallig ook last van paniekaanvallen (gehad)?

wat voor een soort paniekaanvallen bedoel je?
Ik heb er inderdaad gehad, alleen dan ging het niet om de omgang met mensen, maar om een andere reden

[I love stars]

Faded-Away schreef op 23-05-2005 @ 22:03 :
Ik ben volgensmij af en toe ook harstikke bang voor mensen... Als ik bijvoorbeeld naar de friettent moet om iets te halen bij eentje waar ik haast nooit kom, ga ik liever naar een andere omdat ik anders bang ben... Was laatst... Ik fietste dus langs die tent en toen besloot ik naar die andere te gaan(veel verder weg) omdat ik bang was omdat al die mensen buiten zaten enzo... Klinkt misschien vaag, maar ik hoop dat jullie het begrijpen... Is dit een zogenaamde "sociale fobie"? Of is dat heel wat anders? Ik stel me misschien een beetje aan, maar ik wil toch weten wat het is... Het is namelijk best frustrerend...

Dat heb ik ook

[Love_Fulfilled]

Ja, heb er veel last van, maar ik probeer me er van af te zetten, wat steeds beter lukt gelukkig!

Faded-Away schreef op 28-05-2005 @ 16:59 :
wat voor een soort paniekaanvallen bedoel je?
Ik heb er inderdaad gehad, alleen dan ging het niet om de omgang met mensen, maar om een andere reden

Dat maakt bij agorafobie niet uit.. het gaat niet om mensen. Maar dit neigt sterker naar agorafobie dan sociale fobie denk ik.

[malaika]

ik ben gewoon voor alles bang. maar ja ik moet alles toch doen, daar kom ik niet onderuit, dus naja doe ik wat ik moet doen...
maar als ik iets echt erg vind om te doen, wil ik me het liefst verstoppen (onder gym doe ik da ook wel eens, snel naarde kleed kamers ) en dan hopen dat ik stop met trillen... ik wilde dat ik wat meet zelfvertrouwen had

[Mandarijntje]

Jemig, ik wist niet dat zóveel mensen (ongeveer) hetzelfde hebben als ik.

Ik heb (volgens de psycholoog dan) een sociale fobie. Het is de ene keer erger dan de andere keer, en ik heb het voornamelijk in de bus, de trein, op school, in de supermarkt en bij mensen thuis.
Ik weet niet precies wat het is (ben inmiddels niet meer bij de psycholoog omdat het niet echt klikte), maar als ik mezelf in een situatie vind waar veel mensen zijn die ik niet ken, ga ik me heel snel ongemakkelijk voelen. Ik probeer me dan ergens op te focussen en mijn gedachten de vrije loop te laten, maar dat werkt dan niet echt en mijn gedachten komen steeds terug bij de vreemde mensen om me heen.
Het begint met dat ongemakkelijke gevoel in mijn maag, dan stokt mijn adem een beetje, mijn hart gaat sneller kloppen, bloed stijgt naar mijn hoofd (ik denk; Shit, ik word rood, de mensen zien dat) en ik ga op zoek naar vluchtwegen. Doen alsof ik een sms ontvang, terwijl dat dus niet zo is, of naar de wc terwijl je niet moet.
Het is op een gegeven moment zo gegaan dat ik niet meer naar school ging, om dat soort momenten in de trein en op school in de kantine en de mediatheek maar te vermijden, of gewoon weinig meer met mijn vrienden afspreken omdat ik bang was dat er andere mensen bij hun thuis zouden zijn of dat ze naar de stad wilden ofzo, niet meer naar verjaardagen etc. Het gekke is wel dat ik vrij vaak uit ga, maar dan drink ik eigenlijk ook best veel, waardoor ik er niet bij stil sta. Dan gaat het juist goed. Maar ik kan niet bezopen naar school natuurlijk.
Ik weet niet waar het vandaan komt, dat is het meest frustrerende, als ik dat wist zou ik er zelf in mijn eentje ook wel iets aan kunnen doen.

Wat is nu eigenlijk het verschil tussen een sociale fobie en agorafobie?
EDIT: Heb inmiddels het antwoord op mijn eigen vraag gevonden op http://www.angstcentrum.be

[honnepon]

Ik had er vroeger heel erg last van! Ik durfe echt niks. Ik durfe niet alleen naar school te fietsen, durfde niet alleen boodschappen te doen, niet alleen naar de fietsenmaker te gaan enz. Heel raar vind ik dit achteraf. Maar het komt omdat ik zo weinig zelfvertrouwen had, ik was altijd bang dat mensen me niet moesten ofzo.. Toen kwam het moment dat ik er over heen wilde komen en ik ging de uitdaging aan. Ik ging juist de dingen doen die ik eng vond. En als ik dan ergens heen was geweest wat ik eigelijk niet durfde was ik weer trots op mezelf. Hierdoor kreeg ik meer vertrouwen en bleek het enge allemaal toch wel mee te vallen. Tegenwoordig heb ik veel zelfvertrouwen, maar helaas kan dit vertrouwen me soms opeens in de steek laten.. dan voel ik me ongelukkig.. maar na me even rot gevoeld te hebben wil ik de draad weer oppakken en dan ga ik de uitdaging weer aan. Het is niet makkelijk maar het helpt echt.
Nu heb ik er alleen nog last van als ik een grote groep moet passeren ofzo.