eetprobleem?

[Martine1986]

Vogelvrij schreef op 28-05-2005 @ 11:45 :
www.chello.nl Zoeken naar sabn, dan op link klikken. Volgens mij ziet ze dat dan niet.

Verder wens ik je veel succes met alles

volgens mij wel, het makkelijkste is gewoon de geschiedenis wissen.

[Vogelvrij]

Martine1986 schreef op 28-05-2005 @ 12:01 :
volgens mij wel, het makkelijkste is gewoon de geschiedenis wissen.

Maar ik weet nooit hoe dat moet, dus dan doe ik het zo altijd maar

Maar je kan natuurlijk ook gewoon met je ouders praten, dat schijnt het beste te zijn. Hangt er vanaf hoe erg het is en wat voor ouders je hebt

[Martine1986]

Vogelvrij schreef op 28-05-2005 @ 12:04 :
Maar ik weet nooit hoe dat moet, dus dan doe ik het zo altijd maar

Maar je kan natuurlijk ook gewoon met je ouders praten, dat schijnt het beste te zijn. Hangt er vanaf hoe erg het is en wat voor ouders je hebt

extra's, internet opties, en dan onderaan ergens staat geschiedenis wissen

En ontopic: volgens mij is het heel belangrijk dat je er met je ouders over praat. Dat is natuurlijk heel eng, maar uiteindelijk zijn het wel je ouders en houden ze heel veel van je. Dat valt in de meeste gevallen achteraf alleen maar mee denkik.

[love-THE-world]

Martine1986 schreef op 28-05-2005 @ 12:12 :
extra's, internet opties, en dan onderaan ergens staat geschiedenis wissen

En ontopic: volgens mij is het heel belangrijk dat je er met je ouders over praat. Dat is natuurlijk heel eng, maar uiteindelijk zijn het wel je ouders en houden ze heel veel van je. Dat valt in de meeste gevallen achteraf alleen maar mee denkik.

ik kan het niet vinden dus laat maar

ik kan echt niet erover praten.. ik meen het. misschien later.. maar nu niet en zo belangrijk is het neit denkik, want ze kunnen me toch niet dwingen ofzo

[love-THE-world]

Vogelvrij schreef op 28-05-2005 @ 11:45 :
www.chello.nl Zoeken naar sabn, dan op link klikken. Volgens mij ziet ze dat dan niet.

Verder wens ik je veel succes met alles

dankjewel.

love-THE-world schreef op 29-05-2005 @ 12:30 :
en zo belangrijk is het neit denkik

Het gaat om je gezondheid, lijkt me toch wel belangrijk.

Met chello is dus hetzelfde als met google, wat ik al zei.

[Vogelvrij]

Leonoor schreef op 29-05-2005 @ 13:03 :
Het gaat om je gezondheid, lijkt me toch wel belangrijk.

Met chello is dus hetzelfde als met google, wat ik al zei.

Nee, niet waar. Tenminste, bij ons niet. Als ik www.google.com intik, dan komen daaronder meer links te staan met de links naar waar ik naar heb gezocht in google. Als ik www.chello.nl intik, krijg ik dat niet. Dat bedoelde ik.

En inderdaad, het gaat om je gezondheid en het is belangrijk. Maar als je nu heel vervelende ouders hebt, dan kun je het misschien beter zelf proberen op te lossen. Als je dat echt wilt, gaat dat best. Ga eens naar de counselor op school of iets dergelijks.

[love-THE-world]

Vogelvrij schreef op 29-05-2005 @ 14:00 :
Nee, niet waar. Tenminste, bij ons niet. Als ik www.google.com intik, dan komen daaronder meer links te staan met de links naar waar ik naar heb gezocht in google. Als ik www.chello.nl intik, krijg ik dat niet. Dat bedoelde ik.

En inderdaad, het gaat om je gezondheid en het is belangrijk. Maar als je nu heel vervelende ouders hebt, dan kun je het misschien beter zelf proberen op te lossen. Als je dat echt wilt, gaat dat best. Ga eens naar de counselor op school of iets dergelijks.

dan zie je het nog..
nouja maakt verder niks uit, dan kijk ik gewoon niet of bij een vriendin

als ik echt wil wel ja. ik weet niet of ik echt wil

en vandaag ging ik ontbijten (was bij m'n vader, hij heeft het door denk ik misschien een beetje) en ik moest eten van hem, en ik moest gaan leren vandaag dus ik moest oko van mezelf. maar ik kan niet tegen eten lijkt wel ik kreeg super erge buikpijn, en helemaal diaree enzo
zou ik het mezelf af hebben geleerd om te eten overdag? en gewoon niet meer tegen brood ofzo kunnen?

[JusSt Me...]

love-THE-world schreef op 26-05-2005 @ 11:24 :
ow.

en wat kan ze doen om ervan af te komen zeg maar..?

behalve naar de dokter, dat snap ik.

Ja ze heeft zeker een eetprobleem maar wat kan je eraan doen hea...?? Ik weet het het is moeilijk ik heb miss ook een vriendin met een eetprobleem alleen wij zijn weer op de goede weg (in iedergeval lijkt het daar wel op,, Maar bij mensen met een eetstornis weet je dat nooit..).. Ik weet niet hoe jou relatie is met de ouders van je vriendin.. Of ze je mogen ensow...? Maar anders zou je ze er een keertje over kunne aansprekee en of ze erop zoude willee lette dat ze wel echt eet en dat jullie/jij je zorgen maken....maar o0k late zweren dat ze niet over eetstoornissen beginnen en dat ze dat van 'iemand' hebben gehoordt ofzoo maar dat ze zich zorgen maken dat ze zoveel is afgevallen ensow... Anders kan jeh vriendin zich weleens bedreigt gaan voele...
*Ik ho0p dat je er iets aan hebt... Veel Stekte*

[Bloem]

JusSt Me... schreef op 29-05-2005 @ 16:00 :
Ja ze heeft zeker een eetprobleem maar wat kan je eraan doen hea...?? Ik weet het het is moeilijk ik heb miss ook een vriendin met een eetprobleem alleen wij zijn weer op de goede weg (in iedergeval lijkt het daar wel op,, Maar bij mensen met een eetstornis weet je dat nooit..).. Ik weet niet hoe jou relatie is met de ouders van je vriendin.. Of ze je mogen ensow...? Maar anders zou je ze er een keertje over kunne aansprekee en of ze erop zoude willee lette dat ze wel echt eet en dat jullie/jij je zorgen maken....maar o0k late zweren dat ze niet over eetstoornissen beginnen en dat ze dat van 'iemand' hebben gehoordt ofzoo maar dat ze zich zorgen maken dat ze zoveel is afgevallen ensow... Anders kan jeh vriendin zich weleens bedreigt gaan voele...
*Ik ho0p dat je er iets aan hebt... Veel Stekte*

Lees anders eerst even de rest van het topic

[JusSt Me...]

Bloem schreef op 29-05-2005 @ 16:46 :
Lees anders eerst even de rest van het topic

Ja ik kwam er o0wk net achter
Sorryy

[JusSt Me...]

love-THE-world schreef op 29-05-2005 @ 12:30 :
ik kan het niet vinden dus laat maar

ik kan echt niet erover praten.. ik meen het. misschien later.. maar nu niet en zo belangrijk is het neit denkik, want ze kunnen me toch niet dwingen ofzo

Soorry voor het berichtje hierbovee 2 omhoog ofso0w (A)... Had de rest nog niet gelese...

Maar over dat dwingee hea... Als je gezondheid in gevaar komt en je bent minderjarig dan kunnen je ouders je opgevee bij een ES kliniek.. en dan kan je daar opgenomen worden en laten z3e je de waarheid onder ogen zien enzow..

** Heel Veel Sterkte **
Probeer aub. inte zien wat er gebeurt...
-x-

[phink]

1 ding: je hebt nu nog de kans om beslissingen voor jezelf te nemen.

Als je zo doorgaat worden er straks beslissingen voor Jou genomen.... En nee; dan heb je niks meer zelf in te brengen

Dus denk alsjeblieft goed na

[Wormpjuh]

Ja, idd!!
En hoe langer je wacht met hulp zoeken, hoe erger het wordt en hoe langer het duurt voordat je 'genezen' bent.

*spreekt uit ervaring*

Succes!!!

[Vitamintje]

Ik heb zelf ook een eetstoornis (gehad?) ben er nog niet helemaal vanaf maar zit zeg maar in de laatste fase. Ik heb ook heel lang ontkend dat ik anorexia had en toen ik naar de kinderarts moest was ik ervan overtuigd dat hij me zou vragen wat ik kwam doen maar in plaats daarvan vertelde hij me dat ik ergens moest worden opgenomen. Nou dat is echt klote hoor zo'n opname. Maar mijn gewicht was te laag om nog ambulant geholpen te kunnen worden. Ik raad je dus aan om snel hulp te zoeken voordat je nog verder afzakt en je ook opgenomen moet worden. Het wordt steeds moeilijker om hieruit te komen. Ik wens je heel veel sterkte.

[Phlox]

Vitamintje schreef op 29-05-2005 @ 21:03 :
Ik heb zelf ook een eetstoornis (gehad?) ben er nog niet helemaal vanaf maar zit zeg maar in de laatste fase. Ik heb ook heel lang ontkend dat ik anorexia had en toen ik naar de kinderarts moest was ik ervan overtuigd dat hij me zou vragen wat ik kwam doen maar in plaats daarvan vertelde hij me dat ik ergens moest worden opgenomen. Nou dat is echt klote hoor zo'n opname. Maar mijn gewicht was te laag om nog ambulant geholpen te kunnen worden. Ik raad je dus aan om snel hulp te zoeken voordat je nog verder afzakt en je ook opgenomen moet worden. Het wordt steeds moeilijker om hieruit te komen. Ik wens je heel veel sterkte.

hier sluit ik me bij aan.

[Tiño]

er is wel wat.

anders open je dit topic niet.

je moet er echt wat aan doen, of gewoon meer gaan eten en inzien dat je niet dik bent, dan is er idd nix aan de hand.

nu wel.

succes met je examens.

[love-THE-world]

Vitamintje schreef op 29-05-2005 @ 21:03 :
Ik heb zelf ook een eetstoornis (gehad?) ben er nog niet helemaal vanaf maar zit zeg maar in de laatste fase. Ik heb ook heel lang ontkend dat ik anorexia had en toen ik naar de kinderarts moest was ik ervan overtuigd dat hij me zou vragen wat ik kwam doen maar in plaats daarvan vertelde hij me dat ik ergens moest worden opgenomen. Nou dat is echt klote hoor zo'n opname. Maar mijn gewicht was te laag om nog ambulant geholpen te kunnen worden. Ik raad je dus aan om snel hulp te zoeken voordat je nog verder afzakt en je ook opgenomen moet worden. Het wordt steeds moeilijker om hieruit te komen. Ik wens je heel veel sterkte.

maar ik heb geen anorexia.
en ik ben ook nog gewoon ongesteld dus zie je dat er niks is

maar ik ben nu wel serieus erover aan het denken om misschien naar de dokter te gaan ofzo.. maar ik durf niet en stiekem wil ik ook helemaal niet dat het anders word als dat het nu is.
Maar ik denk erover

maar word je altijd opgenomen dan?
en hoelang heb jij er gezeten? en werkte het..? (domme vraag denk ik sorry )

[love-THE-world]

Tiño schreef op 30-05-2005 @ 00:05 :
er is wel wat.

anders open je dit topic niet.

je moet er echt wat aan doen, of gewoon meer gaan eten en inzien dat je niet dik bent, dan is er idd nix aan de hand.

nu wel.

succes met je examens.

ik kan mezelf wel vertellen dat ik niet dik ben ofzo.. maar dat geloof ik niet, ik bedoel, ik zie mezelf toch ook dik in de spiegel? spiegels liegen niet

dankje

[Sasjeliefff]

Een vriendin van mij heeft dat probleem ook gehad en is bijna overleden aan anorexia dus ze moet wel hulp gaan zoeken denk ik. Dat helpt heel goed, weet ik uit ervaring (maar niet om dit probleem)...mss denkt ze in het begin "nee ik wil niet, ik durf niet en ik heb geen probleem" maar je zou haar op zn minst 1 bezoekje kunnen laten brengen aan zo'n spy, dan kan ze daarna wel voor zichzelf uitmaken of het nou wel of geen zin heeft.

[love-THE-world]

JusSt Me... schreef op 29-05-2005 @ 16:53 :
Soorry voor het berichtje hierbovee 2 omhoog ofso0w (A)... Had de rest nog niet gelese...

Maar over dat dwingee hea... Als je gezondheid in gevaar komt en je bent minderjarig dan kunnen je ouders je opgevee bij een ES kliniek.. en dan kan je daar opgenomen worden en laten z3e je de waarheid onder ogen zien enzow..

** Heel Veel Sterkte **
Probeer aub. inte zien wat er gebeurt...
-x-

maakt niks

ja.. maar wanneer ben je minderjarig? onder 18?
en mijn ouders weten van niks, denk ik, dus adt gebeurt niet

thnx

[Vogelvrij]

love-THE-world schreef op 30-05-2005 @ 11:37 :
ik kan mezelf wel vertellen dat ik niet dik ben ofzo.. maar dat geloof ik niet, ik bedoel, ik zie mezelf toch ook dik in de spiegel? spiegels liegen niet

dankje

Wel waar! Het schijnt zo te zijn dat iedereen er dikker uitziet in de spiegel dan in werkelijkheid. Bovendien interpreteer jij het waarschijnlijk verkeerd, al staat daar een hartstikke dun meisje, dan nog kan je denken dat je te dik bent. Zeg maar.

Bij een vriendin informatie op internet zoeken is wel een goed idee En verder toch proberen te eten. Misschien is het een tip om brood te eten terwijl je bijvoorbeeld de krant leest of iets anders doet. Dan ben je namelijk niet echt bezig met het eten, maar ook nog met iets anders en dan denkt je lichaam misschien niet gelijk aan protesteren.
Bij mij helpt dat

[love-THE-world]

Vogelvrij schreef op 30-05-2005 @ 13:07 :
Wel waar! Het schijnt zo te zijn dat iedereen er dikker uitziet in de spiegel dan in werkelijkheid. Bovendien interpreteer jij het waarschijnlijk verkeerd, al staat daar een hartstikke dun meisje, dan nog kan je denken dat je te dik bent. Zeg maar.

Bij een vriendin informatie op internet zoeken is wel een goed idee En verder toch proberen te eten. Misschien is het een tip om brood te eten terwijl je bijvoorbeeld de krant leest of iets anders doet. Dan ben je namelijk niet echt bezig met het eten, maar ook nog met iets anders en dan denkt je lichaam misschien niet gelijk aan protesteren.
Bij mij helpt dat

is dat echt..?

wel goed idee misschien, maar dan voel ik me daarna toch weer schuldig als ik heb gegeten tegelijk met krant ofzo lezen..

[Vogelvrij]

love-THE-world schreef op 30-05-2005 @ 13:51 :
is dat echt..?

wel goed idee misschien, maar dan voel ik me daarna toch weer schuldig als ik heb gegeten tegelijk met krant ofzo lezen..

Ik heb het ooit ergens gelezen en volgens mij was het wel betrouwbaar, ja

Het is gewoon een goed idee en misschien voel je je wel schuldig, maar dan heb je in ieder geval genoeg gegeten.

Kijk, er zijn twee dingen:
1. Je eet niet genoeg
2. Je hebt verkeerde gedachtes

Dat eerste kun je veranderen, door jezelf te dwingen te eten en jezelf af te leiden als je eet enzovoorts. Dat tweede is lastiger, maar kan niet verandert worden als één niet al goed is. En als je zorgt dat punt één goed is, dan ben je heus al een heel eind en hoef je heus niet per se nog officieel hulp te zoeken. Het belangrijkste is dat je genoeg eet

[Bloem]

Love the World, ik wil niet vervelend doen ofzo, maar dit wordt dus wel zo'n welles-nietes spelletje. Verschillende mensen zeggen dat het erop lijkt dat je een eetstoornis hebt en dat je aan de hand van je gewicht niet dik kúnt zijn, maar jij blijft alleen maar volhouden dat je wel dik bent en dat je geen eetstoornis hebt. Wat verwacht je dan verder nog van de mensen hier precies? Als je toch niet 'wilt luisteren' heeft dit topic weinig zin toch?

Niet aanvallend bedoelt, maar dit gaat echt nergens heen volgens mij.

[love-THE-world]

Vogelvrij schreef op 30-05-2005 @ 14:16 :
Ik heb het ooit ergens gelezen en volgens mij was het wel betrouwbaar, ja

Het is gewoon een goed idee en misschien voel je je wel schuldig, maar dan heb je in ieder geval genoeg gegeten.

Kijk, er zijn twee dingen:
1. Je eet niet genoeg
2. Je hebt verkeerde gedachtes

Dat eerste kun je veranderen, door jezelf te dwingen te eten en jezelf af te leiden als je eet enzovoorts. Dat tweede is lastiger, maar kan niet verandert worden als één niet al goed is. En als je zorgt dat punt één goed is, dan ben je heus al een heel eind en hoef je heus niet per se nog officieel hulp te zoeken. Het belangrijkste is dat je genoeg eet

ik kan het wel proberen ja..
weet niet of het lukt enzo, maar dan heb ik het iig wel echt serieus geprobeerd..
dankje

Bloem schreef op 30-05-2005 @ 14:39 :
Love the World, ik wil niet vervelend doen ofzo, maar dit wordt dus wel zo'n welles-nietes spelletje. Verschillende mensen zeggen dat het erop lijkt dat je een eetstoornis hebt en dat je aan de hand van je gewicht niet dik kúnt zijn, maar jij blijft alleen maar volhouden dat je wel dik bent en dat je geen eetstoornis hebt. Wat verwacht je dan verder nog van de mensen hier precies? Als je toch niet 'wilt luisteren' heeft dit topic weinig zin toch?

Niet aanvallend bedoelt, maar dit gaat echt nergens heen volgens mij.

ja, maar zo is het ook ik heb echt geen eetstoornis ofzo want wat zou ik moeten hebben volgens jullie dan? anorexia? nee, want die mensen zijn altijd zooo dun, en ik dus echt NIET.
ik zeg gewoon dat ik idd geen eetstoornis heb, maar ik wil best proberen om te eten ofzo..
en dat probeer ik ook ik ga nu proberen et doen wat Vogelvrij zegt. misschien lukt het niet, misschien wel. ik probeer het iig.
en de dokter, tja nu niet.. misschien later..
het is niet dat ik niet naar jullie ''luister'' ofzo..

[Vogelvrij]

love-THE-world schreef op 30-05-2005 @ 14:45 :
ik kan het wel proberen ja..
weet niet of het lukt enzo, maar dan heb ik het iig wel echt serieus geprobeerd..
dankje

Goed zo meiske en veel succes Je kan me altijd pb'en, ook als dit topic al naar beneden is gezakt of zo, wil wel graag weten of het je is gelukt en anders kan ik altijd nog proberen meer tips voor je te verzinnen of zo?

love-THE-world schreef op 30-05-2005 @ 14:45 :

ja, maar zo is het ook ik heb echt geen eetstoornis ofzo want wat zou ik moeten hebben volgens jullie dan? anorexia? nee, want die mensen zijn altijd zooo dun, en ik dus echt NIET.
ik zeg gewoon dat ik idd geen eetstoornis heb, maar ik wil best proberen om te eten ofzo..

Hoe worden die mensen zooo dun? Juist, door een hele tijd amper wat te eten. Iemand is niet opeens heel dun, daar gaat een hele periode aan vooraf. En in die periode heeft die persoon ook een eetstoornis en dat kan ook heel goed anorexia zijn (ga eens op sabn of in de bieb kijken naar de symptomen daarvan). En anders bestaan er nog genoeg andere eetstoornissen, een es hoeft lang niet altijd 'anorexia' of 'boulimia' of wat dan ook te heten, het kan ook gewoon een 'eetstoornis' zijn.

Succes met proberen te eten iig. Als het niet lukt, ga dan ajb wel naar de dokter.

[Gothic]

love-THE-world schreef op 30-05-2005 @ 14:45 :
ja, maar zo is het ook ik heb echt geen eetstoornis ofzo want wat zou ik moeten hebben volgens jullie dan? anorexia? nee, want die mensen zijn altijd zooo dun, en ik dus echt NIET.
ik zeg gewoon dat ik idd geen eetstoornis heb, maar ik wil best proberen om te eten ofzo..

Als je geen eetstoornis hebt, heb je een eetprobleem.

Maar mensen met anorexia zijn echt niet allemaal dun hoor. Je kent misschien alleen die hele extreme foto's van die meisjes, maar volgens mij heb ik ooit gelezen dat de meeste mensen met anorexia overgewicht hebben. En vreetbuien.
Maar als het lang genoeg doorgaat, word je idd zo dun.

[ANGE]

love-THE-world schreef op 30-05-2005 @ 14:45 :



ja, maar zo is het ook ik heb echt geen eetstoornis ofzo want wat zou ik moeten hebben volgens jullie dan? anorexia? nee, want die mensen zijn altijd zooo dun, en ik dus echt NIET.
ik zeg gewoon dat ik idd geen eetstoornis heb, maar ik wil best proberen om te eten ofzo..
en dat probeer ik ook ik ga nu proberen et doen wat Vogelvrij zegt. misschien lukt het niet, misschien wel. ik probeer het iig.
en de dokter, tja nu niet.. misschien later..
het is niet dat ik niet naar jullie ''luister'' ofzo..

Dun zijn is geen indicatie van het hebben van een eetstoornis. Ik ben niet dun. Ik heb ook geen eetstoornis, maar ik weet wel dat ik er gevaarlijk dicht tegenaan zit. En als jij geen eetstoornis hebt, kan best hoor, zit je er iig dicht tegen aan. Kijk er echt mee uit, ik merk het nu zelf, het is zo verschrikkelijk moeilijk om weer te gaan eten. Maar wel de moeite waard! Doe het jezelf dus alsjeblieft niet aan, probeer wat te eten. En bovenal, probeer wat aan je zelfbeeld te doen, want zoals jij nu denkt is dat niet reëel.

[love-THE-world]

Vogelvrij schreef op 30-05-2005 @ 14:55 :
Goed zo meiske en veel succes Je kan me altijd pb'en, ook als dit topic al naar beneden is gezakt of zo, wil wel graag weten of het je is gelukt en anders kan ik altijd nog proberen meer tips voor je te verzinnen of zo?

is goed
dankjewel, ik zal je pm'men.

Leonoor schreef op 30-05-2005 @ 14:56 :
Hoe worden die mensen zooo dun? Juist, door een hele tijd amper wat te eten. Iemand is niet opeens heel dun, daar gaat een hele periode aan vooraf. En in die periode heeft die persoon ook een eetstoornis en dat kan ook heel goed anorexia zijn (ga eens op sabn of in de bieb kijken naar de symptomen daarvan). En anders bestaan er nog genoeg andere eetstoornissen, een es hoeft lang niet altijd 'anorexia' of 'boulimia' of wat dan ook te heten, het kan ook gewoon een 'eetstoornis' zijn.

Succes met proberen te eten iig. Als het niet lukt, ga dan ajb wel naar de dokter.

ja oke.. dat is misschien wel waar.. maar ik kan me gewoon niet echt ''voorstellen'' dat ik een eetstoornis zou kunnen hebben.. ik heb altijd zoiets van ja dat hebben andere mensen, niet IK dat kan ik niet hebben.
en dat is misschien wel fout gedacht ja.
ik probeer te eten iig eerst ontbijt, en als het echt niet lukt misschien naar de dokter ja

Gothic schreef op 30-05-2005 @ 18:01 :
Als je geen eetstoornis hebt, heb je een eetprobleem.

Maar mensen met anorexia zijn echt niet allemaal dun hoor. Je kent misschien alleen die hele extreme foto's van die meisjes, maar volgens mij heb ik ooit gelezen dat de meeste mensen met anorexia overgewicht hebben. En vreetbuien.
Maar als het lang genoeg doorgaat, word je idd zo dun.

ok en eh wat is het verschil precies?

ow dat wist ik niet eigenlijk ik dacht dat die altijd zo heel dun waren enzo.. maar toch anorexia heb ik niet. denk ik.

[Vitamintje]

Ik ben 13 maanden opgenomen geweest en het heeft me heel erg geholpen. Als je gewicht nog niet onder een bepaald BMI zit (weet niet meer precies wat) dan kun je ambulant geholpen worden met bijvoorbeeld gesprekken en/of therapie en kun je dus gewoon thuis blijven. Bij mij kon dat niet meer omdat ik al te veel was afgevallen. Daarom is het heel belangrijk om er snel bij te zijn om een opname te voorkomen. En als je toch opgenomen moet worden kun je dat het beste zo snel mogelijk doen want hoe eerder je erbij bent hoe makkelijker het is om van een eetstoornis af te komen. En over dat je jezelf dik vindt, een vertekend lichaamsbeeld is een van de kenmerken van anorexia. Je ziet jezelf dus niet zoals je werkelijk bent.

[love-THE-world]

Vitamintje schreef op 30-05-2005 @ 21:18 :
Ik ben 13 maanden opgenomen geweest en het heeft me heel erg geholpen. Als je gewicht nog niet onder een bepaald BMI zit (weet niet meer precies wat) dan kun je ambulant geholpen worden met bijvoorbeeld gesprekken en/of therapie en kun je dus gewoon thuis blijven. Bij mij kon dat niet meer omdat ik al te veel was afgevallen. Daarom is het heel belangrijk om er snel bij te zijn om een opname te voorkomen. En als je toch opgenomen moet worden kun je dat het beste zo snel mogelijk doen want hoe eerder je erbij bent hoe makkelijker het is om van een eetstoornis af te komen. En over dat je jezelf dik vindt, een vertekend lichaamsbeeld is een van de kenmerken van anorexia. Je ziet jezelf dus niet zoals je werkelijk bent.

dat is lang hoe gaat het nu met je??
oke.. maar kijk ik zit vast niet onder dat bepaalde BMI dus ik hoef niet worden opgenomen (GELUKKIG!)
maar stel je voor dat ik dan nu toch misschien wel hulp wil, kan dat dan zonder dat mijn ouders het weten denk je ?
en waar enzo..?

love-THE-world schreef op 31-05-2005 @ 08:52 :

maar stel je voor dat ik dan nu toch misschien wel hulp wil, kan dat dan zonder dat mijn ouders het weten denk je ?
en waar enzo..?

Daar is toch al antwoord opgegeven...? (Voor de meeste hulp (behalve algemeen maatschappelijk werk en misschien dat je via school iets kunt regelen) heb je een verwijzing nodig van je huisarts.)

love-THE-world schreef op 31-05-2005 @ 08:52 :
dat is lang hoe gaat het nu met je??
oke.. maar kijk ik zit vast niet onder dat bepaalde BMI dus ik hoef niet worden opgenomen (GELUKKIG!)
maar stel je voor dat ik dan nu toch misschien wel hulp wil, kan dat dan zonder dat mijn ouders het weten denk je ?
en waar enzo..?

Ik heb zelf ook een eetstoornis, hoewel ze het niet precies kunnen definieëren onder de bestaande termen. Ze noemen het een 'Eetstoornis NAO' (Niet Anders Omschreven). Ik heb sinds kort gesprekken met een pyschotherapeute, en ik moet zeggen dat ik me hier best prettig bij voel. Het zal nog wel lange tijd duren voordat ik echt normaal kan gaan eten en mijn lichaam kan accepteren zoals het is, maar ik er werk er tenminste hard aan.

Ik ben bij deze therapeute uitgekomen via mijn moeder. Mijn moeder studeert Hypnotherapie en mijn therapeute is haar lerares. Mijn moeder weet dus wel van mijn eetprobleem, en ze had het ook al door voordat ik haar verteld had. Zoiets kun je nu eenmaal niet zo goed verborgen houden. Het feit dat jouw vriendin het heeft opgemerkt zegt genoeg. Waarschijnlijk hebben je ouders ook al iets door, het lijkt me stug als ze helemaal niets in de gaten hebben.

Mij lijkt het dus het verstandigst om het aan een van je ouders (of beide) te vertellen en hun vertellen dat je hulp wilt. Dit is absoluut niet makkelijk, maar uiteindelijk wel de makkelijkste en effectiefste manier. Je hoeft dan tenminste geen geheimen achter te houden voor je ouders en wellicht kunnen ze je steunen. Bovendien heeft een psycholoog of therapeut beroepsgeheim. Wat jij hem of haar vertelt moet hij voor zich houden, en dat vertelt hij of zij ook echt niet tegen je ouders.

[Wormpjuh]

*Gewoon even ter informatie*
Er zijn verschillende eetstoornissen:

Anorexia:
een van de belangrijkste dingen is dat deze meiden (of jongens) (meestal) erg dun zijn, een verstoord lichaamsbeeld hebben (ze zien zichzelf dikker dan ze in het echt zijn) en zij durven niet meer te eten

Boulimia:
Zij vinden zichzelf ook te dik en hebben ook een verstoord lichaamsbeeld. Meestal hebben zij een normaal gewicht, waardoor de eetstoornis moeilijk te herkennen is. Ook zij willen graag afvallen, alleen krijgen ze vaak eetbuien, waardoor ze zich heel schuldig gaan voelen, en het gaan compenseren.

BED (Bine Eating Disorder)
Zij hebben vaak een overgewicht. Zij hebben vaak eetbuien (vaak als er stress o.i.d. is), waardoor zij steeds zwaarder worden, en zich steeds schuldiger gaan voelen. Overigens compenseren zij het eten niet.

En als je een soort 'combinatie' hebt van verschillende eetstoornissen hebt, dan kun je dus NAO hebben..

[Vogelvrij]

Durven niet meer te eten?

Beetje rare formulering...

[Wormpjuh]

Achja...
Ze vinden het eng om te eten.. Bang om dik te worden.. En vinden het verschrikkelijk als ze het eten in hun buik 'voelen zitten..'

Beter?

[Vogelvrij]

Mja, ietsje.

Ik weet niet zeker of anorexia daar wel om draait. Ja, ze willen niet dik worden en ze voelen zich schuldig als ze niet eten, maar ik denk dat het wel dieper zit vaak.

Maar ik weet het ook niet precies

[Wormpjuh]

Ja, dat is vaak ook wel zo..

bv. na een aanranding, scheiding van ouders, verlies van familielid, iets wat van jongs af aan werd opgedragen, de druk van school of ouders... enz.

Van alles kan ervoor zorgen... Maar als ze dan afvallen, dan voelen ze zich sterker en beter.. En als ze dan toch eten, dan denken ze dat ze hebben gefaald.. (tenminste, zo was dat bij een vriendin van mij).. Ik weet ook niet of dat bij iedereen zo is

Ik wil je aanraden om toch met je ouders te gaan praten. Ik durfde dat ook niet. School heeft een keer naar huis gebeld nadat ik 2x was flauwgevallen maar verder wisten mijn ouders niks van mijn problemen. Na een jaar van depressief zijn werd ik op een gegeven moment door mijn vertrouwenspersoon onder druk gezet om het te vertellen en die avond is hij bij mij thuis geweest en heeft het verteld. Mijn ouders waren natuurlijk heel bezorgd enzo. En in het begin hebben ze door die bezorgdheid domme dingen gedaan, mijn vertrouwen beschaadt. en een hele tijd liep het niet echt lekker tussen mij en mijn ouders maar uiteindelijk ben ik zo blij dat ze het wisten en dat ik goede hulp kon krijgen (en zei kregen ook hulp om zodat het tussen ons beter zou lopen) en nu heb ik gewoon zo'n ontzettend goede band met mijn ouders!

[Vitamintje]

Met mij gaat het nu goed, ik ben nog niet helemaal beter maar wel al een heel eind. Ik snap dat het heel moeilijk is, maar je moet toch tegen je ouders vertellen dat je problemen met eten hebt. Dan kunnen ze je steunen en die steun heb je nu hard nodig.

Misschien hoort dit hier niet helemaal thuis maar 't valt me op dat er relatief veel mensen zijn met een eetstoornis, of op 't randje zitten van een eetstoornis. Ik ben onlangs ook te weten gekomen dat 2 meisjes van mijn school - waar ik het totaal niet achter had gezocht - ook een eetstoornis hebben (of hadden).

[love-THE-world]

me blackrose schreef op 31-05-2005 @ 17:16 :
Ik wil je aanraden om toch met je ouders te gaan praten. Ik durfde dat ook niet. School heeft een keer naar huis gebeld nadat ik 2x was flauwgevallen maar verder wisten mijn ouders niks van mijn problemen. Na een jaar van depressief zijn werd ik op een gegeven moment door mijn vertrouwenspersoon onder druk gezet om het te vertellen en die avond is hij bij mij thuis geweest en heeft het verteld. Mijn ouders waren natuurlijk heel bezorgd enzo. En in het begin hebben ze door die bezorgdheid domme dingen gedaan, mijn vertrouwen beschaadt. en een hele tijd liep het niet echt lekker tussen mij en mijn ouders maar uiteindelijk ben ik zo blij dat ze het wisten en dat ik goede hulp kon krijgen (en zei kregen ook hulp om zodat het tussen ons beter zou lopen) en nu heb ik gewoon zo'n ontzettend goede band met mijn ouders!

ik denk ook wel dat ik er uiteindelijk blij mee zal zijn als ik het ze vertel ja.. Maar ik denk dat het eerst ruzie wordt, en dan dat ze me gaan dwingen om te eten, of om naar een psycholoog of weet ik wat te gaan.. (oke ik weet ook niet of ik het zelf kan veranderen, zonder hulp.. maar ze gaan me dwingen dat weet iknu al)
Ze begrijpen me nooit echt.. bij niks wat ik doen, of iig dat gevoel geven ze me. misschien heb ik het fout, maar ik heb nog nooit in mijn leven zoiets gehad van als ik een probleem had, kom laat ik het eens tegen mijn ouders vertellen ofzo.. dat lukt me gewoon niet!! ik heb het heus wel eens geprobeerd. We praten hier thuis nooit echt over problemen, behalve over problemen die mijn zus heeft dan ben ik zo jaloers dat ik niet gewoon net zo een goeie band met m;n ouders heb... (ok dit klinkt allemaal vreemd maar ja sorry..)
het komt er dus op neer dat ik het niet durf te vertellen omdat ik bang ben dat ze dingen doen die ik niet wil, ook schaam ik me gewoon dood als ze het weten ik snap zelf ook niet echt waarom.

[love-THE-world]

Vitamintje schreef op 31-05-2005 @ 17:27 :
Met mij gaat het nu goed, ik ben nog niet helemaal beter maar wel al een heel eind. Ik snap dat het heel moeilijk is, maar je moet toch tegen je ouders vertellen dat je problemen met eten hebt. Dan kunnen ze je steunen en die steun heb je nu hard nodig.

gelukkig wel super goed van je!!!
ik zal er over denken..

love-THE-world schreef op 31-05-2005 @ 20:43 :
We praten hier thuis nooit echt over problemen, behalve over problemen die mijn zus heeft dan ben ik zo jaloers dat ik niet gewoon net zo een goeie band met m;n ouders heb... (ok dit klinkt allemaal vreemd maar ja sorry..)

Dan zal je zus er zelf ook over praten, toch? Misschien is dit wel je kans om te proberen om ook een dergelijke band op te bouwen? 100% hetzelfde kan het nooit worden, jullie zijn twee verschillende mensen. (Ik zeg niet dat het een kans is, maar het zou het wel kunnen zijn, denk ik.)

[Apomes]

Sinds mijn 16de heb ik een eetstoornis gehad.
van het ene extreme naar het andere (vermageren, maar niet meer kunnen stoppen).
Ik heb alles gehad: gesprekken met dokters, psychologen, psychiaters, dietisten en ben zelfs ff opgenomen geweest.
Niets hielp.

Ben er allemaal mee gestopt.
En mijn gewicht begint nu stilletjes terug te stijgen, (59 kilo maar ik vrees er toch voor dat ik morgen ga zeggen: tutut da moet terug 57 worden).
De reden waarom mijn gewicht stilletjes begint toe te nemen is omdat ik ne een ongezonde obsessie heb met mijn huid en alle aandacht gaat daar nu naar toe...tot grote spijt van mezelf...dus het wordt terug eens psycholoog om dan weer dezelfde zever te horen krijgen.
zucht, het zou leuk zijn om gewoon eens normaal te kunnen leven zonder stoornissen of obsessies

Moraal van het verhaal: zoek afleiding!

[A*]

Ik vind het niet goed dat je gelijk met haar naar leraren gaat enzo.
Zeker omdat ze eigenlijk niet wilde. Het ergste wat er bestaat in mijn ogen is wanneer ouders erbij gehaald worden. Mensen met een eetprobleem houden het over het algemeen veborgen voor de rest van de buitenwereld (uit schaamte ofzo) omdat ze vinden dat het hun zaak is en denken dat de rest ze toch niet begrijpen of respect ervoor hebben.
En in jou verhaal kan ik ook opmaken dat dat meisje het liever verborgen hield, maar ze vetrouwde jou en ze moest het waarschijnelijk toch wel kwijt.
Maar denk niet dat mensen die een eetstoornis hebben lekker in hun vel zitten juist omdat ze niet eten.
Je voelt je kut omdat je voordurend bezig bent met je gewicht, en als je eenmaal afvalt is het niet genoeg.

Ik denk niet dat het nuttig is haar naar dokters of wat dan ook te sturen.
Het is nuttigeren om gewoon met haar te blijven praten als ze daar behoefte aan heeft, en haar in de gaten te houden dat ze niet te ver gaat. Gaat ze wel te ver, dan is het wel goed voor haar om in actie te komen anders hongert ze zich dood.

Ik denk dat wanneer mensen een eetstoornis hebben ze zich niet gewaardeerd voelen in de maatschappij en door af te vallen waardering zoeken. Het belangrijkste voor zo'n persoon is dus dat ze vrienden en vriendinnen heeft die om dr geven en haar níet dwingen te eten, maar gewoon haar de ruimte geven zodat ze zelf kan beslissen te eten of niet. Hopelijk krijgt ze vanzelf door dat waar ze mee bezig is niet goed is, en zal ze misschien zelfs toegeven aan haar honger. Maar dat heeft tijd nodig, en ik weet vrijwel zeker dat ze liever de tijd krijgt zichzelf terug te vinden dan dat ze dat onder dwang moet doen van een dokter of dr ouders.


Ikzelf heb ongeveer vanaf mijn 13de met een eetprobleem gezeten. Van niet eten tot veel eten en uitkotsen tot weer weken vrijwel niets eten.
Ik hield het zo goed verborgen dat zelfs mijn beste vriendin niks doorhad. Dat was 1 van de dingen waar ik trots op was. Verder heeft het totaal mijn leven verpest, want het enige waar ik aan dacht was wegen, in de gaten houden of ik niet teveel at en kijken of ik op de 1 of andere manier onder het avondeten uit kon komen.
Tot ongeveer mijn 18de zat ik op rotscholen, in rotklassen met mensen die me alleen maar depressiever maakte. Op een gegeven moment ging ik om met andere mensen, en merkte ik pas echt dat het echt geen donder uitmaakte hoe ik eruit zag, want die mensen mochten me sowieso wel. Dat duurde ongeveer een jaar voordat ik me dat echt realiseerde, en toen ben ik langzaam met behulp van mijn vriend gaan eten. Dat ging in het begin niet zo, want ik was te gewend aan het niet eten of uitkotsen, maar na zo'n 6 maanden is alles zo'n beetje weer op orde. Ik eet normaal, ben maar 3 kilo aangekomen sinds ik eet en zit nu al maanden op het zelfde gewicht (wat overigens nog niet veel is maargoed).

In die periode dat ik aanmezelf werkte kwamen mijn ouders erook achter, die begonnen te dwingen te eten wat uiteraard averechts werkte. De enige mensen die mij hebben kunnen helpen waren mijn allerbeste vrienden, omdat die mij de waarheid konden laten zien.
Geen enkele psychotherapeut kan daar tegenop.

love-THE-world schreef op 31-05-2005 @ 20:43 :
ik denk ook wel dat ik er uiteindelijk blij mee zal zijn als ik het ze vertel ja.. Maar ik denk dat het eerst ruzie wordt, en dan dat ze me gaan dwingen om te eten, of om naar een psycholoog of weet ik wat te gaan.. (oke ik weet ook niet of ik het zelf kan veranderen, zonder hulp.. maar ze gaan me dwingen dat weet iknu al)
Ze begrijpen me nooit echt.. bij niks wat ik doen, of iig dat gevoel geven ze me. misschien heb ik het fout, maar ik heb nog nooit in mijn leven zoiets gehad van als ik een probleem had, kom laat ik het eens tegen mijn ouders vertellen ofzo.. dat lukt me gewoon niet!! ik heb het heus wel eens geprobeerd. We praten hier thuis nooit echt over problemen, behalve over problemen die mijn zus heeft dan ben ik zo jaloers dat ik niet gewoon net zo een goeie band met m;n ouders heb... (ok dit klinkt allemaal vreemd maar ja sorry..)
het komt er dus op neer dat ik het niet durf te vertellen omdat ik bang ben dat ze dingen doen die ik niet wil, ook schaam ik me gewoon dood als ze het weten ik snap zelf ook niet echt waarom.

Dit is precies wat ik ook had! en het kan goed zijn dat je ouders je gaan dwingen, maar misschien is dit wel goed, als je er tenminste van af wil. En die band met je ouders komt wel, het vertellen is de eerste stap. samen hulp zoeken. als je dit weet te overwinnen brengt het jullie bij elkaar.

[Snow White]

Vogelvrij schreef op 31-05-2005 @ 15:30 :
Durven niet meer te eten?

Beetje rare formulering...

Nee, zo'n rare formulering is het dus niet. Ik spreek uit ervaring. Heb 2 langdurige opnames achter de rug voor mijn anorexia die ontstond toen ik 14 was en ik ben nu 20. De opnames duurden 9 maanden en 13 maanden.
Wanneer je steeds verder in de neerwaardse spiraal van anorexia terecht komt is al het eten eng. Het is vet, bevat te veel calorien, maakt je dik enz. Mensen met anorexia hebben zo'n extreme angst om aan te komen dat ze soms niet meer durven te eten. Een goed voorbeeld is de site van dit meisje :

http://home.wanadoo.nl/nickyroos/

Zij is ernstig heel ernstig ziek en hier lees je hoe zij denkt en zich voelt. Misschien een zwaar geval maar het geeft wel het beste weer hoe erg het kan gaan en ze beschrijft hierin ook dat ze zelfs geen thee meer durft te drinken, dat dit zelfs al moeite kost.

Dit schrijft zij hierover letterlijkk :

Ik heb sondevoeding thuis en eet helemaal niks meer. Ik heb het zelfs moeilijk bij het drinken van een kopje thee, wat ik werkelijk nooit had.
Het word van kwaad tot erger.
.