[eerste verhaal] Wouter giraf is verliefd

[Vogelvrij]

Oké, het is niet het niveau dat Letteren doorgaans heeft, maar ik post het toch maar. Je hoeft het natuurlijk niet te lezen, als je graag hoge literatuur wilt, moet je maar naar een ander topic gaan... Maar als jullie nog jullie eerste verhaaltjes kunnen terugvinden, zou ik die ook graag willen lezen Helaas kan ik jullie de geweldige (ahum) illustraties bij dit verhaal niet laten zien, maar ik zal wel de "flaptekst" overtypen. Ow ja, ik was waarschijnlijk zes toen ik dit verhaal schreef, want ik kan nog niet aan elkaar schrijven. En het bestaat maar uit één hoofdstuk, maar dat is niet zo erg want het leest toch irritant omdat ik nog nooit van interpunctie had gehoord Voor de leesbaarheid heb ik wat extra punten toegevoegd

Giraf Wouter word uitgescholde omdat hij wijnig vleken heeft. Wat geeft dat nou? Samen met een donkere giraf (die later haar vriendje word) lossen ze het op. Wouter vind de donkere giraf erg aardig en dan...

De leeuw

Giraf Wouter loopt door het warme zand. Hallo zegt hij tegen mama.
Ga aan de kant ik wil eten roept mama op een hoog stemetje. Nou Wouter gaat er wel vandaar hoor! Rrts weg is hij.
Woe schreeuwt giraf Sabbastiaan. Op zijn klijne pootjes springt hij opzij. Kijk uit lege Wouter roept Sabastiaan.
Ik wor alltijd geplaagt moppert Wouter.
Ik wou je iets vragen zegt Sabastiaan verlegen.
Wat dan zegt Wouter. Hij buigt zijn nek naar beneden.
Ik vind je soms aardig, zegt hij dan.
Ik jou ook zegt giraf Wouter.
Dat donkere meisje is op jou zegt Sabastiaan. O ja Wouter is er stil van.
Ze word uitgescholden omdat ze bruin is zegt Sabbastiaan. Ze heet renske wil Sabastiaan zeggen als er een leeuw brult.
Het is Joep de leeuw.
Rennen schreeuwt Renske ze heeft het gebrul ook gehoord.
Wouter rent achter Renske. Maar waar naar toe? Wouter onze giraf Wouter weet het niet.
waar gaan we naar toe! roept Wouter.
Maar Renske weet het niet.
Ik weet het niet. Renskes stem klingt benauwt.
Wauw ik pak jullie roept joep. er lopen meer dieren mee. Wouter ziet het.
Opa zebra een kowalabeer. De mam en pap van Wouter en Renske en familie konijn.
Allen rennen ze.
Allen zijn ze bang.
Konijnen zigzagen over de weg om hen vijand kwijt te raken.
En dat was nou presie wat het jonge konijntje ging doen.
Ze sprong in de bosjes.
Net in de sprong gebourde het.
Er klonk een luide kreet: help.
Iedereen wist het.
Maderilia is dood.
Ja zo was dat.
Ik heb het opgeschreven.

Het is wel dé shit voor kinderen, nu zou je eigenlijk nog geen spellingscheck overheen moeten laten gaan.

[I C U]

Oeh wat cool! Ik vind het echt jammer dat ik dat soort verhaaltjes niet meer heb... Jong geleerd, oud gedaan, zeg maar

[Zeenimf]

zo leren kinderen nooit goed nederlands.

Zeenimf schreef op 03-06-2005 @ 19:59 :
zo leren kinderen nooit goed nederlands.

Ze was zes toen ze dit schreef.
Overigens, begin bij jezelf, dat zou stukken schelen.

[Roosje]

Geweldig.

kowalabeer

[Cethlion]

Leukheid! Ik weet nog dat ik vroeger ook rijk geïllustreerde boekjes maakte, over een aap die ruzie maakt met een beer en daarna weer vriendjes met 'm wordt omdat hij een pot honing krijgt, of iets dergelijks.

Mijn moeder kwam gisteren toevallig breed grijnzend aanzetten met twee oude gedichtjes van mij toen ik 9 was. Ze gaan over de warme zonnestralen en een snoepjeshaan die treurig kraait, omdat iemand zijn vriendje, de zoute koe, heeft opgegeten.
Heel leuk en grappig om terug te lezen.

Vogelvrij schreef op 03-06-2005 @ 13:33 :

Renskes stem klingt benauwt.

Deze vind ik ook wel .

[Anki]

Heel gaaf! ik had ook altijd van die verhalen!...

[Zut Alors!]

Vogelvrij schreef op 03-06-2005 @ 13:33 :
Ja zo was dat.
Ik heb het opgeschreven.

dat denk ik dan. Echt

Dat wordt heel hard zoeken. Het merendeel is namelijk opgegaan in een van de vele rituele verbrandingen.

[Vogelvrij]

Zeenimf schreef op 03-06-2005 @ 19:59 :
zo leren kinderen nooit goed nederlands.

Het is toch ook niet voor kinderen geschreven, het is gewoon het eerste verhaaltje dat ik ooit schreef. Ik was zes toen en ik vind dat ik echt leuke fouten maakte toen. Die kowalabeer inderdaad Ik heb ook nog een ander verhaal, van toen ik zeven was, waarin ik consequent monser in plaats van monster schrijf Maar bedankt voor de lovende reacties verder

Let trouwens ook op het typische Vogelvrij-einde Mijn verhalen hebben blijkbaar altijd redelijk slecht geëindigd, er moet altijd iemand dood of zo

Meesterlijk

Leuk, dit soort dingen.

zigzagen <3

Pf, toen ik was zou ik nooit een verhaal schrijven waarin iemand met een hoog stemetje iets zegt
Mijn verhalen begonnen altijd met een heleboel lege blaadjes aan elkaar nieten en dan was altijd de eerste zin:
Ttttttrrrriiiiiiiinnnnnngggggg de schoolbel gaat.

[SiemdeCyper]

Ghehe, idd erg leuk. Ik heb nog wel een verhaaltje, wat ik, denk ik, op mijn tiende geschreven heb ofzo, ik zou het eigenlijk echt niet meer weten, maar ik wil het wel posten opzich :

De grens achter de regenboog

Er was eens hoog in de lucht regenboogland.
Daar woonde koning Blauw met zijn onderdanen en zijn dochter, die Goud-Geeltje heete.
Zij droeg een zijden jurk van goud en zilver.
En ze was 14 jaar oud.
Ze had een heel zacht huidje ze had haren van goud en lippen zo rood als de kleur van de regenboog.
Ze was het mooiste meisje uit regenboogland.
Maar er was ook een hele knappe jongen die Johnatan heete.
Hij was 16 jaar oud.
Hij droeg een zilvere wijde broek en een heel donker rood vest met goude knopen.
Hij had veel verhalen gehoort over Goud-Geeltje.
Maar hij had Goud-Geeltje nog nooit ontmoet.
Op een dag toen Goud-Geeltje aan de waterkant met de wateval zat kwam Johnatan er aan.
Toen hij haar zag was hij meteen verliefd.
Goud-Geeltje merkte hem pas later op.
Ze schrok en wou weg rennen maar Johnatan hielt haar tegen.
Johnatan vroeg wie ze was en ze zij Goud-Geeltje toen Johnatan haar zachte stem hoorde werd hij nog meer verliefd.
Goud-Geeltje vroeg wie hij was en hij zij Johnatan.
Toen zij zijn knappe stem hoorde werd zij ook verliefd en blooste.
Ze was niet meer bang en vroeg of hij wou zitten?
Hij zij ja.
Johnatan vertelde dat hij de zoon was van de schoenmaker.
En hij toonde de zwarte leeren laarzen.
Ze was een beetje jaloers want zij had geen schoenen.
Toen keek Johnatan naar haar voeten hij dacht daar ik iets aan doen.

---

Volgens mij ging hij parelschoenen voor haar maken en werd hij ontvoerd door een jaloerse heks, waardoor Goud-Geeltje op reis moest om hem te bevrijden, maar dat heb ik nooit geschreven, ik ben wel een keer opnieuw begonnen, maar dat project is ook weer een beetje verwaterd. Wie weet wordt de geschiedenis in de toekomst nog geschreven .

btw. Ik zie hier nog meer onzinnigs

Dit was overigens het begin van de herschreven versie:

Er was eens, hoog in de lucht, een land dat slechts wanneer regen en zonneschijn elkaars pad kruisten, tevoorschijn kwam. Regenboogland. Koning Blauw en zijn onderdanen huisten daar in vrede op de wolken die hen meevoerden naar elk denkbaar oord op de wijde wereld. Goud-Geeltje was de lieflijk dochter van koning Blauw. Ze betekende meer dan alles voor hem.
Dit verhaal gaat over hoe Goud-Geeltje een andere wereld leerde kennen en meer ontdekte dan haar nieuwsgierig wipneusje ooit had willen weten.

[Changshan]

Lief!

[Vogelvrij]

Simoen, de spelling van Jonathan in jouw verhaal<3
Grappig, van die oude dingetjes

Changshan schreef op 05-06-2005 @ 21:22 :
Lief!

[hmhm]

Wat leuk!

[SiemdeCyper]

Vogelvrij schreef op 06-06-2005 @ 14:00 :
Simoen, de spelling van Jonathan in jouw verhaal<3
Grappig, van die oude dingetjes

Wist ik veel op die leeftijd

[Roosje]

Dit soort verhaaltjes zijn echt leuk. Ik heb vast nog wel ergens iets liggen, en ik brak woorden af waar ik maar wilde. Dat was echt grappig. En verder was het zo'n beetje een letterlijke kopie van de boeken die ik toen las, maar dan hoe ik het leuk vond.

Roosieh schreef op 06-06-2005 @ 21:20 :
Dit soort verhaaltjes zijn echt leuk. Ik heb vast nog wel ergens iets liggen, en ik brak woorden af waar ik maar wilde. Dat was echt grappig. En verder was het zo'n beetje een letterlijke kopie van de boeken die ik toen las, maar dan hoe ik het leuk vond.

Postpostpostpost.

Ik zal eens op zoek gaan naar oude schriften.

[Vogelvrij]

Roosieh schreef op 06-06-2005 @ 21:20 :
Dit soort verhaaltjes zijn echt leuk. Ik heb vast nog wel ergens iets liggen, en ik brak woorden af waar ik maar wilde. Dat was echt grappig. En verder was het zo'n beetje een letterlijke kopie van de boeken die ik toen las, maar dan hoe ik het leuk vond.

Ja, dat deed ik later ook. Maar op zesjarige leeftijd las ik geloof ik zelf nog niet zoveel, al weet ik dat niet zeker. Maar later heb ik een hele Vogelvrijversie gemaakt van de Kleine Kapitein, ken je dat? Ik was de Kapitein en ik had een mes

En Mijns. ik ben benieuwd!

[Roosje]

Ga je Vogelvrij als Kleine Kapitein posten? Ik vond die boeken vroeger altijd geweldig.

[Vogelvrij]

Ik weet niet meer waar ik die heb gelaten, is waarschijnlijk kwijt geraakt

Ik heb ook nog een verhaaltje over Roosmarijn en Lieke die een tekenwedstrijd wint en in een luchtballon mag vliegen. Toen was ik zeven, denk ik. En op een gegeven moment staat er zo:

Roosmarijn glundert.

Een intelligent woord voor een zevenjarige, nietwaar?

[SiemdeCyper]

Vogelvrij schreef op 08-06-2005 @ 13:57 :
Ik weet niet meer waar ik die heb gelaten, is waarschijnlijk kwijt geraakt

Ik heb ook nog een verhaaltje over Roosmarijn en Lieke die een tekenwedstrijd wint en in een luchtballon mag vliegen. Toen was ik zeven, denk ik. En op een gegeven moment staat er zo:

Roosmarijn glundert.

Een intelligent woord voor een zevenjarige, nietwaar?

zker weten

[Cethlion]

Oeh! Ik ben in wat oude dozen gaan zoeken en heb twee verhaaltjes gevonden. Mijn moeder bewaart alles en heeft op bijna alles een datum gezet. De eerste is in 1996 geschreven, dus dan was ik net 8 . Van de andere weet ik 't niet. Ik denk ook 8 of net 9.

Den eerste. Aan het einde staat er 'bott'. Ik dacht dat dat Engels voor 'botten' was en het hondje is Engels, dus vandaar.

Er was eens een engelse hond die dasjo hete.
Hij wou zó graag een bot hebben.
Hij dacht: mischien komt hij wel als ik graaf!
Hij begon te graven.....
Maar hij graavde een laars op!
Dasjo zette groote ogen op wat moet ik hier nou mee! dacht hij.
En hij begon weer te graven...
Maar wat een pech!
Er kwam een metro uit de grond gevlogen!
Hij schrok zich kapot!
Hij graavde weer verder. Wat een geluk!
Er kwam een dinosaurus uit de grond!
Dasjo maakte en sprongetje van plezier.
Hij zei: I love bott!
En zo had hij een jaar lang bot.
UIT.


De puzzle waar geen ijnt aan was.

er was eens iemand die een puzzle wou doen.
Toen hij was begonnen kon hij niet meer stoppen,
hij wou immers de puzzle af hebben.
de hele dag was hij bezig, toch kwamen er steeds meer stukjes bij.
Even later was de hele tafel vol en kon er geen stukje meer bij.
Toch lagen er nog honderden in de doos.
de man begon er onderhand genoeg van te krijgen,
en werd een beetje moe van het zoeken en werd een beetje boos.
Een puzzle kan toch niet zo groot zijn.
Hij zette een advertentie in de krant.
En inderdaad staat er de volgende morgen een advertentie in de krant als hij kijkt, er staat:
Te koop:
Een pragtigge puzzle van duizend stukken.
En het is van de wereld kaart.
als u hem wilt hebben moet u naar:
Puzzle laan 1000. 1005 puzzlehoven.
Tel: 1000000000.
We bellen als je hem wil kopen.
De volgende dag stond er iemand voor de deur.
Ik kom voor de puzzle, voor hoeveel geld kan ik hem krijgen?
100 gulden, want hij is heel bijzonder.
OKE, ik koop hem.
Toen die iemand weg was, ging hij even lezen,
Hij keek even achter in het boek, om te kijken hoeveel bladzijdes er in het boek zaten.
Tja, zij de man tegen zigzelf, je kunt maar niet te voorzichtig zijn.

[Vogelvrij]

Je was wel Engels gericht, ook al met je puzzle