Mijn theorie:
Ieder mens heeft een bepaalde liefdesbehoefte (LB) en een bepaalde liefdescapaciteit (LC). Dus ieder mens heeft een bepaalde 'hoeveelheid'/'gradatie' in liefde nodig, en ieder mens kan een bepaalde hoeveelheid geven.
Nu zijn er een aantal mogelijkheden voor twee partners 1 en 2:
LB1 > LC2 --> In deze situatie kan persoon 1 niet genoeg liefde geven aan persoon 2... Persoon 2 zal dus waarschijnlijk de relatie verbreken. In de tijd dat de relatie voortduurt en persoon 1 zich daarvoor inzet kan zijn LC groeien, waardoor deze (hopelijk voor hem) mogelijk op het niveau komt van de behoefte van de partner.
LB1 < LC2 --> In dit geval is er niets aan de hand.
LB1 = LC2 --> Ideale situatie
Dit systeem werkt natuurlijk beide kanten uit: Bij LB1=LC2 zal partner 1 de relatie door willen laten gaan, maar als tegelijkertijd LB2>LC1 zal partner 2 de relatie *waarschijnlijk* willen verbreken.
Wat vinden jullie van deze stelling? Dit systeem treedt pas in werking als de 'verliefdheid' uitgewerkt is, en het 'houden-van' begint (De relatie dus was serieuzer wordt).
PS Je LB is in principe aangeboren, kan echter wel door traumatische gebeurtenissen oid bijgesteld worden. De LC kun je laten groeien door je in te zetten voor een relatie. Als de LB van je partner groter is dan jouw LC moet je je dus enorm inzetten om haar 'tevreden' te houden... Als dat je lukt groeit daarmee je LC, misschien wel tot het niveau van je partner...
|