relatie tussen een gelovige en niet.

[gurl19]

Ik weet dat er weinig gelovige mensen op het forum zitten maar ik hoop dat ik toch wat tips kan krijgen.

Ik ben dus christelijk opgevoed en ik geloof nu nog steeds. Mijn ouders zijn wel wat strenger dan mij. Ik ga nu meestal na een 'makkelijkere' kerk en ik vind het ook niet nodig om elke zondag te gaan. Ook willen mijn ouders absoluut geen geld uitgeven op zondag. Hierin ben ik wel makkelijker, maar ik doe het niet vaak omdat het voor mij heel vreemd etc voelt.

Maar nu komt het probleem. Ik heb een jongen ontmoet die ik echt ontzettend leuk vind. Ik heb zijn familie al ontmoet en daar klikt het goed mee. Hij is nog niet bij mij thuis geweest. Maar mijn ouders weten wel van zijn bestaan.

Hij is dus katholiek. En hij doet eigenlijk nergens aan. Mijn ouders vinden dit niet erg leuk. Ze zijn bang voor problemen voor later. En om eerlijk te zijn ben ik daar ook bang voor. We hebben er al wel over gepraat. Maar ik twijfel toch nog een beetje. Daarom hebben we ook nog niets officieels

Hij is bereid om soms mee te gaan naar de kerk. Vooral omdat die 'makkelijkere' kerk niet lang duurt, en niet zo heel veel verschilt van zijn kerk. Maar ik vraag me af hoe dat dan later moet. Met chatechesatie, belijdenis, na kerk gaan, bidden voor het eten en ga zo maar door. Ik kan hem natuurlijk niet alles verplichten, en hij moet er zelf ook achter staan.

Heeft iemand ervaringen hiermee, of gewoon handige tips

iig bedankt voor het lezen van het hele verhaal!!

[kikounette]

als hij al bereid is af en toe mee te gaan naar jouw kerk is dat al n stap lijkt me. hij toont interesse en respect voor jou. andersom lijkt me dat jij dat ook wel zult doen.
je kunt het aankijken, als je hem echt heel leuk vind, en hij jou ook, dan komen jullie samen wel tot een oplossing. mocht het echt niet werken....dan weet je dat ook weer.
ik hoop voor jou dat t gaat werken
succes

[Roos]

Ik heb gedate met joden en moslims, nooit problemen over gehad omdat ik wist dat het toch wel uit zou gaan (misschien na een maand, misschien na een jaar).

Je kunt toch ook een leuke tijd met elkaar te hebben, zonder over al die moeilijke dingen na te denken? Als je elkaar echt leuk vindt, valt dat heus wel op zijn plek.
Het enige probleem zijn je ouders die natuurlijk wel voor problemen kunnen zorgen.

[poepdrol]

Geloof is echt een pain in the ass blijkt maar weer

Als iedereen atheistisch was, dan zou het een veel betere en leukere wereld zijn!

Geen christenen, geen joden, geen moslims. Heerlijk!

[gurl19]

poepdrol schreef op 04-07-2005 @ 10:48 :
Geloof is echt een pain in the ass blijkt maar weer

Als iedereen atheistisch was, dan zou het een veel betere en leukere wereld zijn!

Geen christenen, geen joden, geen moslims. Heerlijk!

op zulke reacties zit ik niet te wachten.. Die kun je ook gewoon denken ipv posten!!

Je stelling slaat nergens op. Kan ik ook zeggen als iedereen geloofde was de wereld een betere wereld!!

De andere bedankt! Mijn ouders zijn niet echt een probleem. Maar ze waarschuwen me gewoon. Het is niet zo dat ze hem niet accepteren ofzo. Maar ze zien het gewoon liever anders!

[kikounette]

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 10:57 :
op zulke reacties zit ik niet te wachten.. Die kun je ook gewoon denken ipv posten!!

Je stelling slaat nergens op. Kan ik ook zeggen als iedereen geloofde was de wereld een betere wereld!!

De andere bedankt! Mijn ouders zijn niet echt een probleem. Maar ze waarschuwen me gewoon. Het is niet zo dat ze hem niet accepteren ofzo. Maar ze zien het gewoon liever anders!

idd dit kun je beter voor je houden. ik denk dat als blijkt dat je vriend inderdaad zich goed inpast in jouw leefwereld, dat ook je ouders wellicht een beetje bijdraaien. respect...blijkt maar weer...is 1 van de belangrijkste dingen in een relatie

Als je gelooft en het maakt echt serieus deel uit van je leven is het niet zo 'fijn' om een relatie met iemand aan te gaan die er botgezegd schijt aan heeft. 't Is gewoon not done, je kunt heel weinig dingen combineren en zeker met dit soort dingen kún en hóef je niet van hem te verwachten dat hij spontaan weer actief wordt.

Hij is misschien wel bereid mee te gaan, maar dan doet hij het alleen maar voor jou en niet voor zichzelf. Hij zal zich binnen de kortste keren mateloos gaan ergeren of vervelen, en dan ben je nog verder van huis...

Hard maar waar, moet je ouders gelijk geven. Lijkt me geen slim plan.

Mja, ik als niet-gelovige moet er niet aan denken om een relatie te hebben met iemand die wel gelooft. Ik wil toch wel enig respect voor mijn geliefde kunnen opbrengen.
Maar goed, als hij wel een beetje gelooft, zou je 'm misschien wat kunnen pushen. Hoe dan ook lijkt het mij een probleem voor 'later'.

Morgan schreef op 04-07-2005 @ 11:17 :
Mja, ik als niet-gelovige moet er niet aan denken om een relatie te hebben met iemand die wel gelooft. Ik wil toch wel enig respect voor mijn geliefde kunnen opbrengen.

Ik denk dat je dit het beste met hem kunt overleggen. Vraag hem in hoeverre hij open staat voor het geloof ed, hij is de enige die dat je kan vertellen. En bedenk hoeveel waarde je er zelf aan hecht dat hij net zo over dingen denkt als jou.

Bij vrienden van mij is het ook zo dat de één (erg) gelovig is en de ander voor zo ver ik weet minder. Hij heeft belijdenis gedaan, zij niet, enz., maar of dat nu werkelijk zo'n probleem is? Ze respecteren elkaar en laten elkaar vrij in wat ze wel/niet doen. Bidden voor het eten en naar de kerk gaan lijkt me nog minder een probleem, als de één het wel wil en de ander niet, dan kan dat toch? Als je elkaar de ruimte maar geeft. (Tenzij je natuurlijk van mening bent dat iemand bepaalde dingen moet doen, dan wordt het lastiger.)

[gurl19]

Ik vind het geen probleem voor later. Dan kun je er beter nu mee stoppen dan over een paar jaar. Verder heb ik ook gevraagd of hij het alleen voor mij deed. Dit was natuurlijk wel een beetje zo maar hij wilde het zelf ook.

@t leonoor.. Ik zie in dat bidden etc wel een probleem. Als je het altijd alleen moet doe je het gauw niet. Ook is het leuker om zulke dingen samen te doen. Je hele leven alleen naar de kerk of alleen belijdenis doen lijkt me niet leuk. Als je geen belijdenis doet beide, mag je je kinderen ook niet laten dopen (maar dat is natuurlijk nog wel heeeeeeeeel ver weg)

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 11:54 :
@t leonoor.. Ik zie in dat bidden etc wel een probleem. Als je het altijd alleen moet doe je het gauw niet. Ook is het leuker om zulke dingen samen te doen. Je hele leven alleen naar de kerk of alleen belijdenis doen lijkt me niet leuk. Als je geen belijdenis doet beide, mag je je kinderen ook niet laten dopen (maar dat is natuurlijk nog wel heeeeeeeeel ver weg)

Als je het alleen om de gezelligheid doet en zodat je het zelf ook volhoudt ed, dan vind ik dat niet echt een heel goede reden... Als je echt veel waarde hecht aan het geloof, dan doe je die dingen toch wel, denk ik, ook als je partner het niet doet.

Vind jij het erg als je je kinderen niet zou kunnen laten dopen? (Er zijn btw toch ook mensen die zich laten dopen terwijl hun ouders allebei niet gelovig zijn...? Of kan dat wel als je volwassen bent maar eerder niet dan oid?)

Maar als jij dergelijke dingen als probleem ziet en hij wil bv. geen belijdenis doen, niet dagelijks bidden en (wekelijks?) naar de kerk...dan lijkt het me eigenlijk al wel duidelijk...

[Avalon_Mae]

Ik ben het wel met Leonoor eens. Ik denk dat als je elkaar respecteert in de keuzes die je maakt met betrekking tot het geloof, het wel gaat. Natuurlijk is het dan ook wel eens moeilijk, omdat je er andere ideeën bij hebt. Maar vooral als je erover kunt praten lijkt het me geen onoverkomelijk probleem. Als je dingen van hem verwacht die eigenlijk uit hemzelf moeten komen, nee, dan gaat het niet werken. Ik vind geloof iets persoonlijks, je moet dat niet op willen dringen. Ik begrijp wel dat je het moeilijk vind, however.

Mijn ex was ook gelovig, ik ging zo af en toe mee naar de kerk, maar ik bad niet mee en ik had zeker ook geen belijdenis gedaan voor hem. Ik had er eigenlijk weinig problemen mee en hij andersom ook niet. Wel had ik moeite met zijn houding, omdat hij er zelf nooit werkelijk over nadacht. Als ik vragen had, of erover wilde discussiëren (wel met respect voor zijn ideeën hoor! Want ik vind het wel interessant, het geloof) dan wist hij het ook allemaal niet, of had hij er geen mening over. Als ik mee was naar de kerk, zat hij echt half te slapen. Zijn ouders hadden misschien ook liever een gelovig meisje gehad voor hem, maar respecteerden mij wel gewoon. Dat het bij ons stukliep, kwam niet doordat hij gelovig was en ik niet.

[poepdrol]

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 10:57 :
op zulke reacties zit ik niet te wachten.. Die kun je ook gewoon denken ipv posten!!

Je stelling slaat nergens op. Kan ik ook zeggen als iedereen geloofde was de wereld een betere wereld!!

De andere bedankt! Mijn ouders zijn niet echt een probleem. Maar ze waarschuwen me gewoon. Het is niet zo dat ze hem niet accepteren ofzo. Maar ze zien het gewoon liever anders!

Als iedereen geloofde, was de wereld een hel.

Duidelijk?

[Poeperd]

Ik denk niet dat dit gaat werken. Zoals anderen al zeggen gaat hij zich overal aan ergeren uiteindelijk. Hij doet al die dingen voor jou en niet voor zichzelf, dat kan nooit lang goed gaan.

Dus mijn advies is óf zoek een andere jongen die wel hetzelfde geloof heeft etc, óf probeer je een beetje aan elkaar aan te passen. Dus hij gaat af en toe mee naar al die kerk dingetjes en jij doet wat minder serieus erover oid. Dus dat je je een beetje aan hem aanpast (op zondag gewoon fietsen en winkelen en dat soort dingen. Normale dingen dus).

Maar als je heel erg verliefd op em bent en hij op jou, je verwacht dat het allemaal heel serieus kan worden, dan zou ik het wel proberen. Je kan sowieso wel begrip voor elkaar opbrengen. En wie weet, misschien gaat het wel heel makkelijk en maak je je voor niks zorgen.

Ik zou zelf ook nooit met een gelovige kunnen hebben. Ben atheïst. Vooral ook om het feit dat de meeste gelovigen zeggen dat God geweldig is, dat hij 'aardig' is, vergevingsgezind etc. Maar als je dan in de bijbel begint te lezen, lees je dingen die heel duidelijk het tegendeel bewijzen.

Maarja, dat was ff heel kort mijn mening over het geloof.

[gurl19]

ik doe het niet om het gezelligheid etc. Maar ik vind het wel belangrijk dat je zulke dingen kunt delen. Maar je hebt wel gelijk. Het kan best werken. Hij wil zowiezo wel is mee. En ik kan natuurlijk ook vaker alleen of met fam. gaan. Hij respecteert het wel.

Ik mag wel fietsen op zondag hoor Alleen mijn ouders geven geen geld uit. Dus geen ijsje ofzo halen. Maar ik vind dit persoonlijk een beetje onzin. Dus ik geef wel eens geld uit. Ik ben vorige week zondag ook met zijn fam. na een optocht geweest in een dorpje, daar hebben we ook wel gewoon elke keer drinken gekocht. En zijn we nog even na de kermis gelopen.

Het moet niet van een kant komen. Ik kan mij natuurlijk ook aanpassen. Niet te strenge kerk, niet te veel eisen, en ook met zijn activiteiten mee doen op zondag.

[Kaa]

Ik denk dat het niet al te veel problemen op moet leveren. In een relatie is het sowieso van belang dat beiden partners ook een "eigen" leven hebben. De tijd die je besteed aan je religie (aangezien je niet zwaar gelovig bent, zal het niet je leven beheersen lijkt me) kan je dan mooi daarin passen.
Natuurlijk is het leuk als hij ook mee zou doen, leuker voor jou, maar misschien past het helemaal niet in zijn straatje. Dat heb jij dan weer te respecteren. (En daarnaast; een religie volgen zou toch ook individueel moeten kunnen? Wat verlies je er dan aan als hij niet staat te springen om mee te doen?)
Het is wel een beetje te vergelijken met wanneer je beide n totaal verschillende baan hebt. Hier ben je ook niet altijd met elkaar in bezig. Geloven idem dito.
Doe gewoon je ding en laat hem doen waar hij zich goed bij voelt.

Zo lang jij accepteert dat hij niet gelovig is (is hij trouwens echt atheist, of eerder een non-actieve katholiek, of ietsist, ofzo?) en hij accepteert dat jij wel gelovig bent, lijkt mij dat voorlopig geen probleem. Je kunt toch ook wel zonder vriendje naar de kerk? Als jij bidt voor het eten kan hij even stil zijn of misschien op 'zijn manier' danken.

Alleen het opvoeden van kinderen zou misschien een probleem kunne worden, maar dat lijkt me voorlopig nog niet iets om over na te denken. Daarbij zou het kunnen dat hij het geen probleem vindt om kinderen gelovig op te voeden, die kinderen kunnen immers later altijd nog zelf besluiten om ermee op te houden, net zoals hij gedaan heeft.

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 11:54 :
Ik vind het geen probleem voor later. Dan kun je er beter nu mee stoppen dan over een paar jaar. Verder heb ik ook gevraagd of hij het alleen voor mij deed. Dit was natuurlijk wel een beetje zo maar hij wilde het zelf ook.

@t leonoor.. Ik zie in dat bidden etc wel een probleem. Als je het altijd alleen moet doe je het gauw niet. Ook is het leuker om zulke dingen samen te doen. Je hele leven alleen naar de kerk of alleen belijdenis doen lijkt me niet leuk. Als je geen belijdenis doet beide, mag je je kinderen ook niet laten dopen (maar dat is natuurlijk nog wel heeeeeeeeel ver weg)

Nou, dan zou ik maar gauw een brave christen zoeken.

[gurl19]

hijs is een non-active katholiek.. Vroeger ging hij regelmatig. Nu niet meer. Hij doet ook wat hij wil op zondag etc. Hij is dus wel gedoopt en heeft communie gedaan.

[poepdrol]

Wat een conservatieve teringzooi

Denk na... dynamiek in je leven enzo ipv vastklampen aan 2000 jaar oude poepzooi!

[kikounette]

poepdrol schreef op 04-07-2005 @ 14:54 :
Wat een conservatieve teringzooi

Denk na... dynamiek in je leven enzo ipv vastklampen aan 2000 jaar oude poepzooi!

poepzooi in je hoofd doe alsjeblieft normaal en respecteer anderen een beetje. als je niks nuttigs te melden hebt wat haar kan helpen hou dan helemaal je mond dicht

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 14:25 :
hijs is een non-active katholiek.. Vroeger ging hij regelmatig. Nu niet meer. Hij doet ook wat hij wil op zondag etc. Hij is dus wel gedoopt en heeft communie gedaan.

Dat zeg ik, zoek een bráve christen.

[Boris_Beer]

Aan de ene kant vind ik het bespottelijk dat je jezelf zou laten tegen houden door zoiets, aan de andere kant is het ook logisch dat je niet met iemand iets begint die qua levenshouding en opvatting mijlen ver van de jouwe ligt.

Dat is een beetje het nadeel van geloof denk ik, het sluit zoveel uit omdat het zo slecht mensen met andere opvattingen verdraagt.

Veel succes!

Ik ben er wel eens aan begonnen, maar dat liep altijd fout. Inderdaad, ze doen het voor jou, en daar heb je niets aan. Het gaat inderdaad na een tijdje irriteren denk ik. Bovendien is het heel wat anders om iets te hebben met iemand die daadwerkelijk christen is, en iemand die het leven leidt van een christen maar zich niet zo voelt.

Mijn vriend is een christen en ik merk het verschil absoluut. Hij begrijpt mijn basis en we zijn het daar ook over eens. We kunnen er samen over praten en handelen, dat scheelt. Het is inderdaad belangrijk dat je het voor jezelf doet, maar als je van plan bent om je hele leven bij elkaar te blijven, is het toch wel heel fijn dat je die dingen samen kunt doen.

[hola]

Ik denk dat ik qua geloven wel met jou overeen kom. Ik geloof, maar ga niet elke week naar de kerk enzo. Ik heb ook niet de behoefte om uren over het geloof te praten bijvoorbeeld.

Nu heb ik een relatie gehad met een jongen die juist veel 'harder'geloofde dan ik, en dat was ook niet alles. Overal werd God bij betrokken, en dat vind ik niet nodig.. niet alles gebeurt door God.

Nu heb ik half wat met een ongelovige jongen, we hebben het nog niet over geloven gehad, maar ik weet dat hij het maar iets 'doms' vind. Hoe dat gaat lopen weet ik dus ook nog niet, maar aangezien ik zo vrij ben in mijn geloof zal het wel meevallen. Als mensen horen dat ik geloof zijn ze meestal verbaasd ( ben blijkbaar het tegenovergestelde van het proto-type gelover). Hij hoeft dus geen last van mijn geloof te hebben, want ik zou hem niets opdringen, en praten erover doe ik sowieso al niet. Zolang die jongen het maar respecteerd wat ik doe vind ik het prima. En hoe het zou moeten met trouwen en kids dopen wil ik nog niet eens nadenken.

[WolterB]

Als hij jouw geloven respecteert en jij zijn niet-geloven, zijn jullie al een stuk op weg.

Dat hij met jou meegaat naar de kerk, vind ik al heel wat hoor, denk dat dat vast wel goed moet komen.

[Lorelei]

Is het probleem dat-ie Katholiek is of dat-ie niet actief is?

[little nemo]

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 14:25 :
hijs is een non-active katholiek.. Vroeger ging hij regelmatig. Nu niet meer. Hij doet ook wat hij wil op zondag etc.

wat een rebel !! zou je dat nou wel doen?

[gurl19]

grl schreef op 04-07-2005 @ 17:38 :
Is het probleem dat-ie Katholiek is of dat-ie niet actief is?

Ik denk beide wel. Katholiek verschilt best nog wel veel, de rozenkransjes, de hosti, het biechten, het knielen constant en de rol van maria etc.. Zijn levenswijze is gewoon heel anders omdat hij niet actief is.

Bedankt voor alle reacties. Ik zie het al wel wat positiever eigenlijk. Maar uiteindelijk zul je gewoon moeten afwachten hoe het loopt.

[filia dei]

Ik zou het er gewoon op wagen, je kan wel kleine afspraakjes maken over dat hij gewoon meebid als hij bij jullie eet en dat soort dingen. Maar ik zou niet meteen over trouwen en kinderen krijgen.

Niet alle verkeringen draaien uit op trouwen en kinderen krijgen... Je maakt gewoon lol en naarmate je langer bij elkaar blijft en ouder wordt en serieuzer naar jullie relatie gaan kijken, kan je gewoon langzamer hand de afspraken maken die nodig zijn.

Maar om daar nu al over te beginnen lijkt mij een beetje te hard van stapel lopen.

Het hoeft niet persee op het geloof stuk te lopen, er zijn nog veel meer dingen die ervoor zouden kunnen zorgen dat jullie relatie niet werkt. Maar voor hetzelfde geld werkt het wel gewoon, en je wilt later geen spijt dat je het bij voorbaad al nooit geprobeert hebt lijkt mij.

[Mr.Hypert€xt]

Ik denk niet dat het zo'n groot probleem is wanneer het erg gematigd geloven is, maar 2 mensen met elk een duidelijke eigen mening over het bestaan van god zal niet goed gaan. Al is mijn moeder dan nog wel lid van de kerk, en gaat nog wel eens naar bepaalde diensten, ik heb er totaal niets mee. En ik hoef ook geen vriendin die geloofd in god.

Ik denk dat je toch beter verder kan zoeken, want het lijkt me niet dat hij constant voor hem ongewone gebruiken wilt uitvoeren, alleen maar omdat hij jou leuk vindt. Misschien zijn je ouders gewoon bekrompen, kan ook.

[BrunetJuh]

In liefde gaat het erom dat je elkaar respecteerd, en ook qua geloof dus. Ik snap niet waar je moeilijk over doet. Hij hoeft toch niet perse met jou 'kerkelijke' dingen te doen en te bidden?

En Poepdrol heeft wel gelijk. Meeste ruzies, oorlogen en al onstaan door zulke geloofskwesties

[koekiemonstertje]

al dat geloof.... ik weet niet eens wat ik geloof!

Ik heb 3 dominees in de familie (mijn opa, oom en tante) en heb met een katholiek... en helemaal niemand die dat ook maar iets uitmaakt...!

[mcflem]

Ik denk niet dat het mij veel zou uitmaken, ik ben zelf niet gelovig. Mijn ouders en broer zijn gedoopt, ik niet maar we doen er verder ook niks aan ofzo.
De enige keren dat ik een kerk ben geweest was met begrafenissen of trouwerijen en soms op vakantie een toeristisch kerkbezoek ofzo.
Mijn ouders zijn ook niet echt gelovig opgevoed volgens mij.

Zolang mijn eventuele partner open staat voor mensen die een ander of geen geloof hebben kan het voor mij werken.
En hij moet niet bij elke discussie/elk gesprek God/Allah/? erbij halen of heel extreem geloven en het elk moment van de dag over God hebben en hoe geweldig Hij wel niet is.

[Yaris]

BrunetJuh schreef op 04-07-2005 @ 23:40 :
In liefde gaat het erom dat je elkaar respecteerd, en ook qua geloof dus. Ik snap niet waar je moeilijk over doet. Hij hoeft toch niet perse met jou 'kerkelijke' dingen te doen en te bidden?

Niet alleen in de liefde maar in het algemeen ook en daar schort het behoorlijk aan.

En Poepdrol heeft wel gelijk. Meeste ruzies, oorlogen en al onstaan door zulke geloofskwesties

Daar sluit ik me bij aan.

BrunetJuh schreef op 04-07-2005 @ 23:40 :
In liefde gaat het erom dat je elkaar respecteerd, en ook qua geloof dus. Ik snap niet waar je moeilijk over doet. Hij hoeft toch niet perse met jou 'kerkelijke' dingen te doen en te bidden?

Het heeft er niet zozeer mee te maken dat je de ander betrekt in actieve geloofsbelijdenis, want dat is zo persoonlijk dat men daar meestal geen behoefte aan heeft. Het gaat erom dat een strenge gelovige echt een andere manier van denken heeft dan een atheïst en dat werkt overal in door. Dat zal dus licht fout gaan. Dat geldt voor alle overtuigingen, een relatie tussen een overtuigd GroenLinks-stemmer en een keiharde Nieuw Rechts-aanhanger zal hoogstwaarschijnlijk ook niet werken, als het tenminste gaat om mensen die hun idealen een beetje hooghouden.

[T_ID]

poepdrol schreef op 04-07-2005 @ 10:48 :
Geloof is echt een pain in the ass blijkt maar weer

Als iedereen atheistisch was, dan zou het een veel betere en leukere wereld zijn!

Geen christenen, geen joden, geen moslims. Heerlijk!

En hierbij een prachtige voorbeeld als onderbouwing.

Toppunt van zieligheid om niet eens een debat aan te gaan en weer het 'respect' te gaan moddergooien.

Mensen moeten eens een wat dikkere huid krijgen. Dat gemekker over respect en kwetsing ook altijd.

[gurl19]

veel oorlogen ontstaan idd door het geloof. Maar op zich mag dit helemaal niet. Het is in strijd met wat de bijbel zegt. Maar dit komt weer omdat er teveel soorten geloven zijn

Verder las ik ergens iets over respect. Ik vind dat wel heel belangrijk. Ik respecteer toch ook dat er mensen zijn die niet geloven. Ik ga echt niet iedereen bekeren ofzo.

Ik respecteer hem ook, en die jongen mij ook. Ik pas mij gedeeltelijk aan en hij ook. Maar ik hoor gewoon vaak dat relaties niet werken om deze redenen en daarom vroeg ik aan jullie hulp en ervaringen. Maar of het niet werkt is natuurlijk ook erg verschillend. Ik kom ook uit een hele christelijke stad dus dat is heel anders denk ik dan waar jullie vandaan komen.

Maar we zullen het vanzelf zien. Tot nu toe loopt het nog goed. Het zal ook niet lang meer duren en hij komt hier thuis. Mijn ouders zijn trouwens niet bekrompen wat ergens werd gesuggereerd. Ze houden me niet tegen ofzo, maar waarschuwen alleen. Ze vonden het ook super dat hij een keer mee wou naar de kerk. Natuurlijk is het het makkelijkste met een jongen die gelooft, maar ja je kunt niet alles hebben!

[vampire_esje]

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 10:07 :
Ik weet dat er weinig gelovige mensen op het forum zitten maar ik hoop dat ik toch wat tips kan krijgen.

Ik ben dus christelijk opgevoed en ik geloof nu nog steeds. Mijn ouders zijn wel wat strenger dan mij.
Hij is dus katholiek. En hij doet eigenlijk nergens aan.
Heeft iemand ervaringen hiermee, of gewoon handige tips

mijn moeder is protestant-regeformeerd opgevoed en mijn vander van huis uit katholiek. mijn moeder haar ouders waarschuwden haar ook, zo van 2 gelovigen op 1 kussen daar slaapt de duivel tussen. Ze hebben gewoon doorgezet en vonden de liefde belangrijker als hun geloof.

Dit jaar zijn zij 39 jaar getrouwd...


Vampire_esje

nare man schreef op 05-07-2005 @ 11:18 :
Mensen moeten eens een wat dikkere huid krijgen. Dat gemekker over respect en kwetsing ook altijd.

Juh, daar word ik ook schijtziek van. En dat mensen "Ja maar, dat is JOUW mening!" gaan roepen. a) Meestal is het geen mening maar een logisch onderbouwde redenering. b) Als het wél een mening is, dan kun je dat zien omdat er geen logische onderbouwing bij zit.

Stelletje stompzinnige biggen, overal.

[MissFreaky]

poepdrol schreef op 04-07-2005 @ 10:48 :
Geloof is echt een pain in the ass blijkt maar weer

Als iedereen atheistisch was, dan zou het een veel betere en leukere wereld zijn!

Geen christenen, geen joden, geen moslims. Heerlijk!

Wat heb je eraan om een ALS verhaal op te gaan hangen?

Ik geloof ook en het is niet altijd even makkelijk maar ik kan de pain in the ass verdragen doordat ik geloof.

[boer]

Ik heb ook welleens zo'n situatie gehad, maar dan was ik de ongelovige jongen. Dat meisje was denk wel wat strenger dan jou (geen sex voor het huwelijk, zit in een kerkgroep, gaat met andere gelovigen op kamp enz.) Toen koos zij ervoor om niks te beginnen met iemand die niet gelooft. Toen was ik er natuurlijk niet blij mee, maar achteraf gezien was het veel beter. Je verschilt op belangrijke punten dan wel heel erg van mening, en ik zou het ook niet lang volgehouden kunnen hebben om die dingen (kerk, bidden enz.) mee te doen en was het alsnog stukgelopen.

[Roos]

gurl18 schreef op 04-07-2005 @ 11:54 :
Je hele leven alleen naar de kerk of alleen belijdenis doen lijkt me niet leuk.

Je hoeft toch niet je hele leven bij die gast te blijven?

Roos schreef op 05-07-2005 @ 18:01 :
Je hoeft toch niet je hele leven bij die gast te blijven?

Gurl wel

[U*NiQ]

Als hij al aangeeft bereid te zijn met jou mee te gaan naar jouw kerk, geeft dat al aan dat hij er in ieder geval wel zijn best voor wil doen. Ik zou het gewoon proberen als ik jou was en even afwachten waar het schip strand.
Succes

vampire_esje schreef op 05-07-2005 @ 13:27 :
mijn moeder is protestant-regeformeerd opgevoed en mijn vander van huis uit katholiek. mijn moeder haar ouders waarschuwden haar ook, zo van 2 gelovigen op 1 kussen daar slaapt de duivel tussen. Ze hebben gewoon doorgezet en vonden de liefde belangrijker als hun geloof.

Dit jaar zijn zij 39 jaar getrouwd...

Tuurlijk kan het goed gaan: mijn vader is van huis uit Nederlands-hervormd, mijn moeder 'ongelovig' (haar ouders hadden allebei een ander geloof en hebben hun kinderen daarom niet gelovig opgevoed om zo ook geen conflicten daarover te krijgen (met elkaar of met de rest van de familie), ze zijn dit jaar 25 jaar getrouwd. Mijn schoonouders zijn gereformeerd en katholiek opgevoed (de één dus het één en de ander het ander ) en ook zij zijn inmiddels al een flink aantal jaar getrouwd.

Maar of het goed kan gaan is voornamelijk afhankelijk van de twee personen waar het hoofdzakelijk om draait. Wat vinden zij belangrijk? Wat willen zij wel of juist niet opgeven/veranderen voor hun relatie? Enz.

-alleen beginpost gelezen-
Ik denk dat je wel een beetje voorloopt op een heleboel zaken. Ik bedoel het is niet zo dat je nu bij die jongen MOET blijven. Natuurlijk vind ik het vanuit jou ook wel logisch dat je hierover nadenkt. Ik denk alleen dat het op dit moment niet erg veel zin heeft.
Ik zou doen wat jou het beste lijkt. Met hem doorgaan, of niet. Of met hem erover praten, al lijkt me dat nu ook een beetje raar, om het er bijvoorbeeld nu al met hem over te hebben hoe jullie dat gaan aanpakken wanneer er kinderen zijn .
Maar ja je kan er natuurlijk wel in het algemeen over praten met hem. Zodat hij er ook over na kan denken, en dat jullie samen tot een goede oplossing kunnen komen.

Bij mij op de opleiding zit een meisje die ook erg gelovig is. Ze ontmoette toen een jongen die n iet gelovig was. Die jongen heeft zich laten dopen, en vrijdag gaan ze trouwen... (zij is 21 jaar).
Dus als een jongen echt van je houdt, heeft hij alles voor je over .

[bbyn]

ik zou zelf niet met een ongelovige iets willen hebben.. of t nou lang duurt of niet.. tis een gevoel dat je wilt delen.. snappen jullie waarschijnlijk niet als ongelovigen.. k kan t ook niet uitleggen.. maja ik ben ik en jij jij, dus kan ik je wel tip geven maar je moet t uiteindelijk zelf kiezen...