hoe te leven met een alcoholistische ouder?

[MysticRiver]

hallo allemaal,

5 jaar geleden is mijn moeder helaas overleden aan kanker. Mijn vader heeft zich toen heel erg op de zorg voor mijn zusje en mij gericht, en daardoor denk ik nooit haar dood echt verwerkt. Daar kwam bij dat 2 jaar later ook nog n neefje van 16 maanden overleed, dat jochie was t steunpunt voor onze hele familie, mn vader begon ook eindelijk dingen te verwerken in die tijd, maar toen t neefje overleed gleed hij, net zoals de rest van de familie, weer in een diep gat. Dit loste hij op door alcohol.

Hij is een paar maanden geleden gelukkig tot het inzicht gekomen dat alcohol niet helpt en heeft hulp gezocht. dat ging een tijdje goed, maar nu lijkt hij niet meer zo opgewekt hij ziet t niet meer zitten allemaal, en ik ben bang dat hij weer in zn oude patroon terugvalt. In plaats van zn dochter ben ik nu meer zn babysit, bij alles wat ik zeg hou ik rekening dat ik hem niet boos maak of zo, want ik wil niet dat hij weer naar de alcohol grijpt.

Nu is mijn vraag: heeft iemand van jullie ervaring met alcoholistische ouders? En zo ja hoe ging jij er toen mee om? want ik weet t dus ff niet meer, aan de ene kant wil ik m helpen, maar als ik steeds afgesnauwt word en zo dan begin ik me af te vragen of hij niet beter gwoon weer aan de zuip kan, was tenminste lekker rustig... Mensen met ervaring kunnen me mailen of toevoegen op msn : Penta_Girl88@hotmail.com

alvast bedankt

Elvira

[Hem]

beste Mysticriver

ik begrijp dat het heel erg zwaar voor je is, je zegt dat je hem niet boos wilt maken. toch denk ik dat als je hem op het juiste moment vraagt of hij er serieus over wil praten, jullie er samen wel uit zullen komen.

mogelijk zou je het probleem ook voor kunnen leggen aan een familielid dat erg 'close' is met je vader, mischien dat die persoon er raad mee weet.

verder wens ik je heel veel sterkte toe

Hem

overigens zou ik je mail adres nog even aanpassen naar:
Penta_Girl88[AT]hotmail.com i.v.m. spambots

Ik heb even getwijfeld of ik hier antwoord zal geven, maar ik pm je even.

[Mariekje*]

Hoi,

Ik herken het wel een beetje. En ik weet dat het soms verschrikkelijk moeilijk kan zijn. Alcoholisten zijn geen gemakkelijke personen: Ze verdraaien vaak hun verhaal, halen vaak onnodig uit, worden agressief, dagen soms uit tot ruzie, willen altijd gelijk hebben, en zodra ze weten dat het gezin het liefst zou zien dat hij/zij, zijn/haar handen van de drank af zou houden willen ze dat ook nog wel eens tegen je gebruiken. "Als jij dit niet doet, dan neem ik weer een glas wijn".

Mijn vader is een hele zware alcoholist. Inmiddels heb ik hem al 4 jaar niet meer gezien, maar als 11 jarig meisje in hartje Griekenland (tijdens onze laatste vakantie samen) liep ik om half 6 s'morgens, terwijl ik nog geen bed had gezien met mijn vader over straat te zeulen omdat hij nog amper op zijn benen staan kon...

Hij zette me voordurend voor schut tegenover anderen, iets wat hij ook lange tijd bij mijn broers en moeder heeft gedaan. Soms werd hij ineens boos, nadat hij in een uur tijd een halve fles whisky had weggewerkt en 3 wijn. Begon hij te snauwen, konden we niets meer goed doen en kon je vooral het beste je slaapkamerdeur op slot doen. Het voelde soms alsof hij mijn kleine broertje was, waar ik voordurend de verantwoordelijkheid over had (Iets wat alcoholisten zelf vaak ontbreekt). Als meisje van 5 heb ik ook al eens tussen mijn ouders ingestaan omdat hij mijn moeder dreigde te slaan en wel meer van dat soort ongein.

Misschien moet je hem eens aanspreken op het moment dat hij nuchter is, geen kater heeft en bereid is naar jou te luisteren. Desnoods bespeel je hem maar een beetje op zijn gevoel ('mama luisterde anders wel altijd') Als hij niet luisteren wil kan je hem misschien een brief schrijven waar jij je verhaal in doet. Maak voor de zekerheid een kopie (als hij net zo gehaaid is als mijn vader, ivm verhalen verdraaien). Het is enkel een idee, maar ik denk dat het in iedergeval valt te proberen.

Dat hij zijn heil in alcohol zoekt moet hij zelf weten. Maar hij is wel heel egoïstisch wanneer hij denkt dat hij alleen zichzelf er maar mee heeft. Jij lijdt eronder, en hij heeft zolang jij nog niet uit huis bent de verantwoording over jou. Jij niet over hem.

Ik weet dat het moeilijk is, en als je er over wil praten mag je me ten alle tijden toevoegen op: absoluut_vaag@hotmail.com

Liefs,

[MysticRiver]

weet niet of t duidelijk genoeg was, waarschijnlijk niet, maar mn pa is gestopt met drinken voor zover ik weet. alcoholisten zijn meesters in t om de tuin leiden dus t zou ook best kunnen van niet, maar bij mijn weten iig wel. maar eens een alcoholist altijd een alcoholist.

[Stefanie]

MysticRiver schreef op 14-09-2005 @ 14:26 :
weet niet of t duidelijk genoeg was, waarschijnlijk niet, maar mn pa is gestopt met drinken voor zover ik weet. alcoholisten zijn meesters in t om de tuin leiden dus t zou ook best kunnen van niet, maar bij mijn weten iig wel. maar eens een alcoholist altijd een alcoholist.

Hij zal er altijd vatbaar voor blijven, net als roken. Als je daar ooit verslaafd aan bent geraakt ben je het zo weer door 1 sigaret.

Ik denk dat je vader heel veel tijd nodig heeft om 'beter te worden'. Hij snauwt je nu af omdat hij die ontwenningsverschijnselen heeft. Het enige wat hij wil is drinken en dat mag niet. Daar word je heel chagrijnig van en dat kan best lang duren.

[Ramia]

hoihoi,
ik heb ook een moeder die afhankelijk is van alcohol. Ik had het er nooit zo moeilijk mee, maar nu gaat het niet goed meer op school. Ik praat er wel veel over met vriendinnen en een maatschappelijk werkster. Nu heb ik samen met haar besloten om een brief te schrijven en te geven en daarna nodigd zij mn moeder uit voor een gesprek. Ik hoop dat er wat kan gebeuren.