Wat doe jij?

Ik ben over het algemeen best stil als ik in een groep ben. Ik ben heel verlegen, onzeker enzovoorts. Ik stoor me er best aan dat ik in een groep zo stil kan zijn. Ik weet niets te zeggen, soms te moe ook. Hoe kun je jezelf in een gesprek mengen als je niets van het onderwerp weet en de personen niet/nauwelijks kent? Ik wil graag wat meer "leren" praten. Hoe gedragen jullie je in een groep of bij vreemde mensen? Ik wil graag ook eens gek doen als ik er zin in heb. Helaas ben ik daar vaak te verlegen voor. Ik vind het heel raar, maar ik vind het bijvoorbeeld al eng om een drankje te bestellen in een kroeg ofzo. Soms ben ik zonder na te denken al bang. Al deze kleine dingetjes stoor ik mezelf heel erg aan. Hebben jullie misschien eigen ervaringen ermee, ken je iemand die dit ook heeft of misschien tips? Alvast bedankt

Als iets niet duidelijk is vraag het maar

[Vogelvrij]

Als ik de mensen aardig vind, ben ik er wel redelijk makkelijk in. Ik zeg altijd als ik het onderwerp niet leuk vind: "Zullen we nu over iets leuks praten?" of als ik er niets vanaf weet of net aan kom lopen: "Mag ik ook mee praten?"
Hm, misschien vinden mensen dat ook wel een irritante eigenschap van me, maar het helpt meestal wel

Maar ik vind het ook doodeng om een drankje te bestellen en tijdens college durf ik ook nooit wat te zeggen, dus daar kan ik je eigenlijk niet mee helpen. Ik praat alleen als ik niet per se iets goeds moet zeggen, of zo

[Ruudje]

Ik denk dat een sociale training je goed zal doen
Misschien bestaat er ook een kans dat je sociale angst heb... dat heb ik namelijk ook. Gelukkig kun je hieraan geholpen worden door een therapie te volgen

Misschien iemand ervaringen met zo'n therapie?

[Nona]

Als ik in een groep vreemde mensen niets te melden heb zeg ik ook niets en ik denk dat dat heel normaal is. Als je maar kunt praten wanneer je wel wat te vertellen hebt, bijvoorbeeld als het over een onderwerp gaat waar jij het één en ander van weet.

Dat is het probleem, ik ben altijd heel stil. Ik wil er graag iets aan veranderen, maar ik weet niet goed hoe. Kun je wel zeggen, ja open je mond en spreek, maar dat is niet zo makkelijk als je verlegen en onzeker bent. Ik zou graag wat tips hebben.

[Nona]

Stel een ander vragen. Dan ben je direct in het gesprek betrokken, maar praat een ander meer, vooral als je open vragen stelt. Dan kun je geleidelijk aan gaan proberen zelf ook eens iets te gaan vertellen.

Ja, okee, ik hoop dat het me lukt om wat meer te gaan praten
Ik wil ook graag wat meer lachen en meer betrokken zijn met de anderen, alleen vind ik dat heel moeilijk. Ik wil graag ook eens een keer iets "spontaans" doen, gezellig meepraten enzovoorts. Want ik weet vaak gewoon niets te zeggen en soms begrijp ik ze ook helemaal niet of hebben ze het over iets waar ik niets van af weet. Ik wil niet langer overkomen als de saaie, pessimistische meid. Ik weet dat ik zelfverzekerd en vrolijk kan zijn, want dat was ik vroeger ook! Het is alleen moeilijk om het "terug te vinden". Misschien is het leuk om wat mensen eens te trakteren met uitgaan ofzo Ik zal proberen om meer te praten en als iemand tips heeft, dan hoor ik het graag.
Bedankt voor de reacties

[DrunkenMagician]

Ik kan ook best stil zijn bij een groep mensen die ik niet ken. Zou wel willen dat ik wat spraakzamer zou zijn, maar eigenlijk zit ik er niet echt mee. Ben nou eenmaal niet zo'n prater denk ik.

Kan alleen maar 1 tip geven: oefenen!
En als je niemand weet om mee te oefenen, kan je altijd nog een oproepje plaatsen bij Contact Gezocht.

[Spiteful]

Jij leeft dus toch nog
Idd oefenen, er op letten wat anderen zoal zeggen om een praatje te maken, niet te veel nadenken voor je iets zegt, gewoon zeggen wat je denkt, vragen stellen, ingaan op wat iemand tegen je zegt en er volgende keer opnieuw wat over praten, je onzekerheid miss een klein beetje proberen te verdoezelen... Iemand vinden die je Sanax of zo voorschrijft kan ook handig zijn, zelf geen ervaring mee maar kheb een vriendin die zowat leeft op die pilletjes Ik denk dat veel mensen niet erg spontaan zijn bij vreemden, ze weten alleen hoe ze er mee om moeten gaan. Ik kan er bij mezelf geen staat op maken, soms zeg ik geen woord, gisterenavond dan weer 2u aan een stuk gebabbeld met een meisje dat ik nauwelijks ken Het hangt van de situatie af. Gisteren in de aula ging ik naast mijn stoel zitten, en voila, een gespreksonderwerp
Sociale vaardigheidstraining miss? Zelf zag ik dat nooit zitten, kheb hoegenaamd geen problemen met een drankje te bestellen of zo, maar nu heeft mijn psychologe me iem aangeraden die een wat serieuzere training geeft, voor gevorderden zeg maar. Zij is er van overtuigd dat ik er wat aan zal hebben.