Intuïtie

Ik had het hier laatst over met mn moeder. In deze maatschappij wordt ontzettend geleerd om dat innerlijk stemmetje dat je zegt wat goed voor je is uit te schakelen, je gevoel dus eigenlijk.

Dit wordt van kinds af aan dr in gestampt, dat je je verstand moet gebruiken, en niet impulsief op je hart/gevoel af moet gaan.

Maar eigenlijk heeft dat innerlijke stemmetje wel altijd gelijk. Voorbeeld: Je staat voor een donker, verlaten bos. Je gevoel zegt, ga dr om heen want het is gevaarlijk daar, maar dan leer je met je verstand te bedenken van nee, niet zo'n mietje zijn, dr doorheen is de snelste route dus dr doorheen. Maar eigenlijk heeft dat stemmetje gelijk dat het gevaarlijk is in dat bos.

Ja, ik kan niet helemaal duidelijk maken wat ik bedoel. Maar je gevoel zegt je eigenlijk altijd wat juist is, alleen wordt ons geleerd dat met ons verstand, niet met ons hart te bepalen, wat eigenlijk alles een stuk moeilijker maakt. Een keuze tegen je gevoel in maken is namelijk erg lastig..

Ik heb moeten leren weer naar dat stemmetje te luisteren... Hoe zit dat bij jullie? Bij een keuze, ga je dan af op wat je het verstandigst lijkt, of op wat je hart je ingeeft?

[tacidvs]

Misschien een ietwat onzinnig, maar vooruit.

Intuïtie zegt me niet zoveel, ik denk dat het meer iets als 'vrouwelijke intuïtie' is dan, maar ik ben maar een. Gevoel is weer iets heel anders, maar eigenlijk ben ik daar nog niet met mezelf over uit. Eigenlijk ben ik tegen uitspraken als 'met je hart denken', omdat je daar helemaal niet mee denkt. Het gaat er gewoon om of je aan jezelf toe kan geven. Daar moet je een beetje lef voor hebben, ja, maar dodelijk is het niet.

tacidvs schreef:
Misschien een ietwat onzinnig, maar vooruit.

Intuïtie zegt me niet zoveel, ik denk dat het meer iets als 'vrouwelijke intuïtie' is dan, maar ik ben maar een. Gevoel is weer iets heel anders, maar eigenlijk ben ik daar nog niet met mezelf over uit. Eigenlijk ben ik tegen uitspraken als 'met je hart denken', omdat je daar helemaal niet mee denkt. Het gaat er gewoon om of je aan jezelf toe kan geven. Daar moet je een beetje lef voor hebben, ja, maar dodelijk is het niet.

Je moet ook niet met je hart denken, maar luisteren naar wat je gevoel je zegt/vertelt.

Als iets je bijv. een rot gevoel geeft, het dan niet doen. Veel mensen doen het dan toch, tegen hun gevoel in..

En intuïtie is ms ook niet het goede woord, ik kom er ook niet helemaal uit hoe ik nu precies moet uitleggen wat ik nou bedoel, zal dr nog over nadenken

De kunst is om een evenwicht tussen verstand en gevoel te vinden.

Vertelt je gevoel dat er iets kan gebeuren, moet je de situatie objectief bekijken en jezelf afvragen wat er nou echt fout kan gaan (daarmee bedoel ik niet de algemene bagatellisatie, maar gezond verstand).

Kom je ergens met je verstand niet uit, dan zul je op je gevoel moeten vertrouwen.

Uitsluitend handelen naar gevoel is in mijn optiek verkeerd.

[Gothic]

Ik geloof dat ik snap wat je bedoelt.

Ik weet eigenlijk niet wat ik laat overheersen. Ik heb een sterkgevoelsleven, en ik vind dat ik een goed verstand heb. Meestal heb ik 2 dingen die gezegd worden. Over een onderwerp. Dan laat ik beiden spreken. Ik bekijk mijn gevoel bij een situatie objectief, en vraag me af of mijn gevoel daar terecht is, of overdreven is. Daarbij laat je je idd iets beinvloeden door wat 'de maatschappij'vind enz. En ik zal idd ook de kortste weg nemen. Met de gedachte: Tja het ergste wat kan gebeuren is dat ik word verkracht, nou ja ok, zie ik dan wel weer. Ik luister niet naar mijn gevoel op dat moment. Meestal laat ik mijn verstand een redelijke beslissing nemen, tenzij ik vind dat mijn gevoel gelijk heeft. Maar ik ben snel jaloers, voel snel dingen, kan soms helemaal ongelukkig worden en huilen omdat iemand van mij houd. Op zo'n punt ga ik er tegenin. Normaal liep ik dan van de situatie weg, nu heb ik zoiets: als ik die persoon wil behouden, dan maar het risico lopen dat er iets fout kan gaan, tot dan heb ik diegene tenminste nog...

Ook bij dingen als seks zie je het. Je hoort geen seks te hebben met een persoon die je nauwelijks kent. Maar misschien dat het zo vertrouwd voelt... toch zal je het niet zo gauw doen, omdat 'het niet hoort'. Of je wordt verliefd op je neef, en hij op jou. Hij is familie, dus het hoort niet, weer gevoel dat weggemoffeld word, door wat 'de maatschappij' vind...

Ik probeer zo veel mogelijk om mijn inschattingsvermogen te vertrouwen en het objectief te bekijken. So what als hij mijn neef is, zolang er geen kinderen komen, is er toch niets 'kwaads' aan... (niet dat ik iets met mijn neef heb, maar voorbeeld)

Er zijn zeker wel gevallen waarin je gevoel niet gelijk heeft. Je gevoel is namelijk irrationeel, en dat dekt de lading precies. Irrationeel betekent niets anders dan 'niet van het verstand' aangezien verstand ratio is. Het probleem met gevoel/innerlijke stemmetjes/intuïtie is alleen, dat het niet verder dan één stap vooruit kan 'denken' (voelen). Zo kun je bijvoorbeeld met ratio beredeneren dat je éérst iets moet doen wat niet goed voelt, door de zure appel heen moet bijten, en dat daarná pas de verdienste komt.

Als je nu echter op je gevoel afgaat, dan zal dat gevoel weerstand bieden omdat je op het punt staat een beslissing te nemen die je aanvankelijk alleen nadeel oplevert. Daartegen protesteert je gevoel, maar met ratio kun je over die drempel heenkijken en zien dat het in dít geval het beste is. Ik heb het zelf wel meegemaakt, een beslissing genomen puur op gevoel, hoewel ik wist dat ik ratio moest volgen en verder kijken...uiteindelijk toch op gevoel de beslissing genomen, omdat ik gek werd van dat stemmetje in m'n hoofd en het me slapeloze nachten bezorgde.

In ieder geval: gevoel/intuïtie heeft redelijk vaak bij het juiste eind, maar lang niet altijd.

[DarkCat]

Intuitie.. ja dat ik tegen mn verstand in weer wat met mn ex heb.. terwijl dat gewoon het stomste leek wat ik kon doen, is het een van de beste beslissingen ooit geweest..

Maar intuitie vind ik meer dat je dingen aanvoelt die je niet aan kan voelen. Bijvoorbeeld bij iemand waarvan je dat niet weet, dat hij/zij als kind mishandeld is, bijvoorbeeld. Of dat je om de een of andere reden weet dat de winkel waar je heen fietst, dicht zal zijn wegens een verbouwing.. etc..

Naja ik volg bijna altijd mn gevoel.. tenzij ik zeker weet dat ik dat niet moet doen.. bijvoorbeeld als ik iemand leuk vind terwijl ik van iemand anders hou, zegt je gevoel/instinct dat je erachteraan moet, terwijl je verstand zegt dat je van iemand anders houd, dat het niks kan worden, etc. En tenzij je zeker weet dat je ervoor gaat omdat je gevoel heel sterk is, kun je beter voor je verstand gaan

[mood indigow]

ik ben behoorlijk impulsief en denk haast nooit na als ik iets doe..
mijn ouders zeggen altijd dat ik eens een keer moet nadenken..

maar ik vind het fijn om me gevoel te volgen.. want mijn gevoel voelt meestal goed..

[vixen]

ik luisterde eerst niet naar mn gevoel. Nooit.

totdat ik een keer duidelijk kreeg dat dat toch echt het beste zou zijn. Dat was namelijk toen ik met een jongen had (nu mn ex). Toen ik met hem had/ bij hem was, was ik heel de tijd misselijk, alleen als ik bij hem was of naar hem toe zou gaan enzo. Ik dacht dat ik gewoon ziek was. Op het eind van onze relatie is hij vreemd gegaan. ik weet nu dat het een ongelofelijke klootzak is en altijd geweest is.
Had ik nou maar geluisterd..

Nu luister ik echt wel naar mn gevoel. Als ik een misselijk gevoel bij mensen krijg, of als ik me gewoon niet fijn voel denk ik dat de mensen niet te vertrouwen zijn of foute dingen doen of bedoelingen hebben, en meestal krijg ik nog gelijk ook.

[me-myself&anne]

Bij belangrijke beslissingen kijk ik zowel 'intuitief als objectief', maar bij bepaalde dingen (onmoetingen met mensen etc) ga k gewoon op mn intuitie af. Vind het al1 wel vaak moeilijk om dan uit te leggen 'waarom' aan mensen ("ja, gewoon dat voel ik gewoon zo" )

intuitie is er niet voor niets... dat stemmetje heeft altijd gelijk

meestal weet je bij de eerste ontmoeting tog ook al: die mag ik wel, die mag ik niet... dat is gewoon afgaan op je gevoel en daar is niks mis mee, het is zelf goed

zolang je maar niet je verstand uitschakelt