Ier es een gedichtje over hoe da ik de wereld zie voort moment.
In den beginne (cliché titel; tbegint dus al goe

)
Op den eerste dag schiep god een bol aarde.
Op den 2de dag levende willoze wezens met allerlei vormen.
Op den 3de dag schiep hij het bezit, oorzaak van alle conflicten.
Op den 4de dag schiep hij ziektes en bacteriën.
Op den 5de dag schiep hij egoïstische gedachten.
Op den 6de dag schiep hij mij, zen grootste fout.
En op de laatste dag ruste hij uit en hij genoot.
Genoot van hetgeen hij had geschapen.
Het leed gij had geschapen.
En hij lachte. En was blij en trok zich terug.
Om nooit nog terug te komen.
[Dit bericht is aangepast door Ashke (02-02-2002).]