heej ik heb dit een tijdje geleden geschreven. Kzou graag weten wat jullie er (eerlijk) van denken. Alvast bedankt !
Complex? Misschien. Simpel? Misschien. OF een betoverende mix van deze karaktertrekken. Maar is complex+simpel= normaal? Wie zal het zeggen.
Ik ben niet normaal. Wat er mis is met me, moet nog uitgedokterd worden door mannen in witte jassen. Of door jou. Kan jij het aan?
Wat ik wel weet, is dat ik hou van mooie dingen op papier. Kunst (met een grote K, jaha), woorden, alles op papier. Maar ook in levenden lijve. Want liefde op papier, is dat mogelijk? Jazeker, ik ben volledig in staat om te huilen door wat jij schreef voor mij. Of schrijft. Of zegt. Of door je ogen.
Ik hou van ogen. Herfstogen, die ruiken naar bruin en groen en zo. Lange wandelingen met rode neuzen als resultaat. Zomerogen. Bestaan die wel? Winterogen. Kil en koel. Maar eens je door die kilte bent geraakt, wacht daar op je… warme chocomelk en koekjes en kerstmis.
Lenteogen. Ik wil je omarmen. Ik wil je leven voelen.
Ik zoek naar … ja naar wat zoek ik? Mezelf, denk ik. Hoop ik.
Ik wil mezelf opsluiten, met tralies en dwangbuizen en de hele rompslomp. Waarom? Impulsiviteit, onzekerheid, radeloosheid, futiliteit. Eit, eid, eid. Welk woord hoort hier niet thuis?
Ik hou van zwoele zomeravonden met zwoele mensen en zwoele drankjes. En niet te vergeten, ophitsende muziek. De temperatuur daalt maar de passie stijgt. Terwijl ik fladder als een vlinder, wappert mijn rokje wellustig met me mee. Fantastisch. Ik hou van verrassingen. Verras me! Wie weet kan ik dan wel van je houden.
Kut. Ik hou niet zo van onaangename verrassingen. Die zijn te talrijk aanwezig.
Het zou allemaal zo simpel kunnen zijn. Ik hou van iedereen en iedereen van mij. Maar je bent natuurlijk niet zo naïef om dat te geloven. Gelukkig maar. Ik haat naïevelingen. Ik zou ze wel kunnen slaan, met hun hoofd tegen de stenen muur. Castratie. Dan hang ik hun ballen aan een ballon vol helium en laat ik ze vrij. Wel na de typische grap: het heliumstemmetje.
Wat haat ik typische grappen.
Hier komt mijn agressie boven. Ik zei het al, ik ben complex. Maar misschien ook niet.
Ik wil mensen betoveren. Ik wil met 1 zwaai van mijn toverstok hen in mijn macht hebben. Of in 1 oogopslag. Zo kan ik misschien voelen hoe het is om echt te leven. Of geleefd te worden. Of om inwendig dood te zijn. Of ben ik dat al?
Ik hou van mooie mensen. Ik wil ze vastgrijpen, verscheuren en verkrachten. Alles met een v. Maar ik wil ook met ze praten. En de mens achter het masker ontdekken.
Lelijke mensen hebben geen masker. Zij houden niet zo van uiterlijk vertoon. Of misschien wel. Zoals ik al zei, (of toch niet?) alles is relatief.
Behalve het feit dat alles relatief is.
Er zit nergens regelmaat in. Geen symmetrie, geen rechte lijnen en kubussen. We denken wel graag dat het zo is. Maar je moet niet bang zijn voor de harde werkelijkheid. Uiteindelijk ga je toch terug naar de veilige moederschoot.
Wat is dat een vuil woord.
Ik kan het niet meer. Ik wil dat iemand me kent. Ik ben het beu dat mensen denken me te kennen. Ik wil mezelf leren kennen. Ik hou van jou. Hou jij van mij? Maar wie ben jij? Ik ken je niet. Jij kent mij niet. Wil jij me leren kennen? Ik denk het niet. Misschien… ooit.
Ik wil proberen. Het proberen.
|