Star Wars: kapitein Tavus en de kloonoorlogen

[Eye of Sauron]

‘Kapitein? Kapitein, wakker worden…. ‘
Kapitein Correc Tavus schrok wakker. Er stond een kloontroeper naast zijn bed. ‘Meester Rui-Jo vraagt uw aanwezigheid op de brug’ ‘Zeg maar dat ik eraan kom’ de troeper salueerde en verliet de kamer.
Tavus kon er nog steeds niet aan wennen, die klonen. Hij vloog al meer dan tien jaar als kapitein van de Phalanx, een dreadnaught in dienst van de Republiek, maar toen een half jaar gelden de kloonoorlogen uitbraken, werd zijn bemanning vrijwel onmiddellijk vervangen door kloontroepers. Nu was zijn schip erop uit gestuurd om een groep kolonisten te evacueren van een planeet die zo vaak was gebombardeerd door de Seperatisten dat hij onbewoonbaar was geworden.
Toen Kapitein Tavus op de brug was aangekomen, stond Meester Rui-Jo, een Jedi-meester van hetzelfde ras als de evacuees, hem al op te wachten. Zoals gewoonlijk stond Rui-Jo’s jonge padawaan Savodia, een menselijk meisje van een jaar of tien, een stukje achter hem de omgeving in haar op te nemen. De Jedi-meester begon te spreken. ‘Kapitein, alle transportschepen zijn volgeladen. We zijn klaar om naar Tarran te vertrekken’ Tarran was de planeet waar de kolonisten een nieuwe start zouden gaan maken. Tavus keek door het transparistalen venster naar buiten, de Jedi negerend. Hij zag de tien transportschepen in een baan om de planeet liggen. Elk schip was 500 meter lang, ontzettend langzaam en volledig onbewapend. En in elk schip bevonden zich 10.000 personen: mannen, vrouwen en kinderen. Als escorte had de republiek voor twee politiekruisers gezorgd: de Liberator en de Salvation. Deze schepen zagen er hetzelfde uit als de karmozijnrode diplomatieke kruisers, maar hun witte kleur gaf aan dat deze schepen wel degelijk bewapend waren. Ze zegen er met hun 120 meter echter vrij nietig uit vergeleken met de transporten. De Phalanx was een dreadnaught: een oorlogsschip van 600 meter lang dat al lang door de republiek gebruikt werd. Maar met de komst van de nieuwere en beter bewapende Victory- en Acclimatorklasse stardestroyers werd zijn schip alleen nog maar gebruikt bij dit soort niet-militaire missies. En dat stak kapitein Tavus. Om zich beter te voelen reageerde hij dit af op de Jedi-Meester, die hem altijd rustig liet begaan, zoals Jedi nu eenmaal zijn. Nadat Tavus de Jedi een tijdje doodgezwegen had, pakte hij een comlink en nam contact op met de andere kapiteins: ‘Liberator, Salvation, transportschepen, dit is kapitein Tavus. Iedereen klaarmaken voor de hyperruimte. We zetten koers naar Tarran.’ Er klonken bevestigende stemmen door de comlink. De stemmen klonken erg gefilterd: de kapiteins van de andere schepen waren allen kloontroepers.
Toen de kapitein zich omdraaide om wat tegen de Jedi te zeggen, riep zijn eerste luitenant ineens iets tegen hem. ‘Kapitein Tavus! Er komt een andere vloot de hyperruimte uit! Het zijn vijanden!’ De vrouw klonk paniekerig. En Tavus wist dat zijn luitenant, luitenant Lionne, alleen in paniek raakte als er ook echt reden toe was, hij kende haar immers al tien jaar: ze was de enige van zijn bemanning die niet vervangen was door een kloon.
Tavus keek weer uit het venster. Er waren minstens 25 Federatie-droidschepen uit de hyperruimte gekomen: grote schepen bestaande uit een centrale bol met een bijna gesloten ring eromheen. Maar Tavus’ aandacht werd vooral getrokken door het gigantische schip dat ertussen lag. ‘Het vlaggeschip van Generaal Grievous’ zei Meester Rui-Jo voordat Tavus ernaar kon vragen. ‘We worden aangeroepen!’ berichtte luitenant Lionne. Op het grote scherm verscheen een gezicht dat je normaal gesproken alleen in een nachtmerrie tegenkomt. Het was een droid, maar toch ook weer niet: de ogen zagen er heel erg organisch uit. Tavus voelde een rilling over zijn rug lopen. Hij had de droidgeneraal nog nooit ontmoet, maar hij wist instinctief dat dit generaal Grievous was. ‘Laat jullie schilden zakken en geef jullie over!’ sprak de generaal ‘Anders doen we dit ook met jullie schip!’ Voordat iemand iets kon zeggen vuurde het schip van Grievous op een van de onbewapende transportschepen. In vijf seconden was het schip in een vuurbal verdwenen. De ongelukkige inzittenden hadden niet eens tijd om de reddingscapsules in te gaan….
Tavus slaakte een kreet van onmacht. ‘Dat schip was onbewapend! Er zaten kinderen in! Wij hebben niks te maken met de oorlog!’ Grievous lachte alleen maar en verbrak de verbinding.
Tavus draaide zich geschokt om. Hij zag dat Lionne tranen in haar ogen had, en dat de padawaan Savodia haar handen voor haar ogen had. De Jedi-Meester echter stond uiterlijk onbewogen op het dek. Hij sprak: ‘We kunnen ons niet overgeven. Als we ons gevangen laten nemen worden de kolonisten als slaven verkocht. Dat kan ik niet toestaan.’ ‘Wat wil je dan??’ antwoordde Tavus scherp. ‘Als je het niet opgevallen is, we zijn een tikkeltje in de minderheid! Als we ons niet overgeven blaast die gek alle schepen op!’ Op dat moment sprak Lionne weer: ‘We worden weer aangeroepen’ Tavus verwachtte weer het enge gezicht van generaal Grievous te zien, maar er verscheen nu een ander gezicht. Het was een oudere, menselijk man. Hij had aristocratische trekken en een prettig gezicht. Deze man kende Tavus wel: Graaf Dooku. De Graaf sprak: ‘Ik moet u mijn excuses aanbieden voor mijn….compagnon. Hij is echt te ver gegaan.’ ‘Te ver!?’ schreeuwde Tavus erdoorheen ‘hij heeft zojuist 10.000 kinderen vermoord!’ ‘En dat spijt me heel erg’ sprak Dooku weer. ‘Als u nu de schilden laat zakken en u overgeeft, beloof ik dat we erover kunnen praten. Er hoeven verder geen doden meer te vallen. Ik geef u vijf minuten bedenktijd zodat u kunt overleggen met de Jedi.’ Daarna verdween Dooku van het scherm. Dooku had gesproken met een prettige, vriendelijke stem. Tavus was aan het twijfelen gebracht. Misschien was overgeven toch niet zo’n slecht idee. Zijn hand ging al naar de knop waarmee de schilden uitgezet konden worden.
Toen werd hij in zijn gezicht geslagen door Meester Rui-Jo. ‘Kom tot uzelf!’ sprak hij. ‘Dat was een gedachtetruc van de Sith.’ Tavus knipperde met zijn ogen. ‘Ik ben er weer. Daar gaat die vuile slijmbal spijt van krijgen’ Hij pakte de comlink en riep zijn eigen schepen aan. ‘Transportschepen, begin de voorbereidingen voor de sprong naar de hyperruimte. Vertrek zodra de berekeningen gemaakt zijn.’ Er klonk een bevestiging. ‘Dit gaat een minuut of vijf duren’ Daarna riep hij de escorteschepen aan. ‘Liberator, Salvation, alle energie naar de wapensystemen en de schilden.’
‘Je gaat ze aanvallen?’ vroeg Lionne. Tavus schudde zijn hoofd. ‘Nee, afleiden. We kunnen dit nooit winnen, maar misschien geven we die transporten net genoeg tijd om weg te komen.
Alle energie naar de wapens en de schilden. Laat de kloonfighters opstijgen, en leg het schip dwars voor de transportschepen. Dan schermen we ze af.’ Lionne wou nog een opmerking maken over het feit dat een schip van 600 meter nooit negen schepen van 500 meter kon afschermen, maar hield toch haar mond maar dicht en deed wat haar opgedragen was.
‘Meester’ richtte Tavus zich tot de Jedi. ‘De kans dat we dit overleven is nihil. Ik stel voor dat u en uw padawaan en shuttle pakken en ervandoor gaan’ De Jedi schudde zijn hoofd. Ik moet Dooku confronteren. Mijn padawaan zal alleen gaan, ze is nog veel te jong voor een gevecht. Ze is pas vier weken mijn padawaan. De padawaan wou nog protesteren maar Tavus had al twee kloontroepers opdracht gegeven om haar naar een shuttle te brengen en die dan naar de Jedi-tempel te vliegen.
Ondertussen lag de Phalanx dwars, met aan weerszijden de beide politiekruisers. Om de dreadnaught cirkelden 12 kloonfighters. Een dreadnaught bood maar plaats aan één eskader, dus meer waren er niet.
De Seperatisten hadden ondertussen in de gaten dat Tavus zich niet ging overgeven en hun slagschepen begonnen met het uitspuwen van droidfighters: honderden en honderden.
Dit beloofde een erg kort gevecht te worden……..

wordt vervolgd

[goodfella]

is dit eigen werk? Niet slecht, vind alleen de kapitein onbekwaam overkomen.

[Eye of Sauron]

goodfella schreef op 11-01-2006 @ 11:29 :
is dit eigen werk? Niet slecht, vind alleen de kapitein onbekwaam overkomen.

Yep, is eigen werk.
Het was ook de bedoeling dat de kapitein iewat onbekwaam is. Iemand van de oude garde die enigzins is vastgeroest in zijn methodes en opvattingen. Gaat later in het verhaal veranderen hoor....

[Eye of Sauron]

Tijd voor het volgende deel dan maar, ondanks dat er erg weinig activiteit is op het letteren-forum....

De federatie-droidjagers gingen onmiddellijk in de aanval. Ze begonnen als wespen om de Phalanx te cirkelen. De grote turbolasers van de Dreadnaught waren echter veel te traag om de snelle jagers te raken. Daarom opende het schip het vuur op één van de schepen van de Handelsfederatie. Ondertussen waren de quadlasers van beide politiekruisers op de jagers gericht. Maar Tavus zag al snel dat Grievous niet in zijn afleidingsmanouvre was getrapt: meer als de helft van de droidjagers negeerde de gevechtsschepen en vloog door naar de transporten.
Meteen kreeg Tavus een bericht door in zijn comlink: ‘Kapitein, we worden aangevallen. Houd ze nog drie minuten bij ons weg.’ ‘Zelfs als ze de dood in de ogen krijgen blijven die kloontroepers kalm’ dacht Tavus bij zichzelf.
Toen schreeuwde Lionne een schaderapport: ‘Kapitein, onze schilden zijn nog maar op dertig procent! De schildgenerator begint overhit te raken! We moeten nu de berekeningen voor de hyperruimte maken!’ ‘Nee, doorvechten! We moeten ze nog drie minuten bezighouden.’ blafte Tavus kortaf. Toen klonk er een gigantische ontploffing. Eén van de transportschepen had al zijn schilden verloren en nu werd de zwakke scheepsromp gepenetreerd. Het schip begon te tollen: het wrak werd aangetrokken door de zwaartekracht van de planeet. ‘Kapitein?!’ Lionne klonk smekend. Tavus negeerde haar en pakte de comlink. Hij riep de kloonfighters aan. ‘Rood één tot en met twaalf! Doe je werk en houd die droids bij ons vandaan!’ Slechts één troeper antwoordde: ‘Jawel kapitein.’
Toen kreeg Tavus een bericht van één van zijn boordschutters. ‘Kapitein, het schip dat wij aanvallen heeft zijn schilden verloren. We richten ons nu op de vitale systemen. Toen Tavus uit de brugvenster keek zag hij inderdaad een van de federatieslagschepen in brand vliegen. ‘dat is er alvast één’ dacht Tavus bij zichzelf. ‘Lionne, schaderapport.’ De doodsbange luitenant dreunde vlug de schade op: ‘Schildgenerator buiten werking. Achterschild op nul procent, voorschild op 10 en neemt snel af. Schade aan de sublicht motoren. Motoren nog voor 80 procent actief. Imposie in de hyperdrivegenerator. hyperdrive buiten werking. Wapensystemen buiten werking.
Geen contact meer met de dekken 9 tot en met 12.’
Dat was het. Ontsnappen was niet meer mogelijk. Terugvechten was niet meer mogelijk.
Door het transparistalen venster was te zien hoe de Liberator in tweeën brak en de wrakstukken tollend de ruimte in schoten.
Toen kreeg Tavus nog een laatste comlinkbericht. ‘Kapitein, dit is transport nummer 5. Berekeningen zijn gemaakt. We springen nu de hyperruimte in. Toen was er een witte flits en schoot één van de transporten de hyperruimte in, gevolgd door een tweede en een derde totdat alle overgebleven acht transporten in veiligheid waren.
Toen riep Tavus het andere escorteschip aan. ‘Salvation, onze hyperdrive is buiten werking. De transportschepen zijn in veiligheid. Het heeft geen zin voor jullie om hier nog langer te blijven. Maak dat jullie wegkomen als jullie dat nog kunnen.’
De kapitein van de ‘Salvation antwoordde: ‘We zijn zwaar beschadigd maar onze hyperdrive doet het nog. Het transport dat als laatste vertrok heeft ons de coördinaten doorgestuurd. We gaan er vandoor. Sterkte, kapitein.’ Toen verdween ook het escorteschip in de hyperruimte, gevolgd door de enige overlevende kloonjager.
Tavus draaide zich om naar Meester Rui-Jo. ‘Nou, dat was het dan’ spottend voegde hij eraan toe: ‘Bent u klaar om één te worden met de Kracht?’
‘Natuurlijk ben ik dat.’ Antwoordde de Jedi-Meester. ‘Maar dat gaat nu nog niet gebeuren. Dooku is niet van plan om dit schip op te blazen, hij wil het gaan kapen. Ik voel het.’ Uit het raam was inderdaad te zien dat verschillende shuttles van de federatieschepen onderweg waren naar de vleugellamme Dreadnaught.
Op dat moment piepte de comlink van kapitein Tavus weer. ‘Kapitein, dit is troeper GK-256. De hangar is geraakt. Er is een lek in een koelgasleiding en de hangardeur is geblokkeerd. Er kunnen geen shuttles vertrekken. Het is onmogelijk om de padawaan te evacueren.’ ‘Begrepen troeper. Breng haar dan maar weer naar de brug toe.’ Daarna drukte Tavus op de alarmknop om aan alle overlevende kloontroepers door te geven dat het schip op het punt stond om geënterd te worden.
‘Meester-Jedi, de evacutie van uw padawaan is mislukt. Ze komt nu terug naar de brug.’ Rui-Jo sloeg zijn ogen neer. ‘Ik had al een storing in de kracht gevoeld. En de ontsnappingscapsules?’ Tavus schudde zijn hoofd. ‘Door het lek in de koelgasleiding is de hele hangar radioactief geworden. Ontsnappen is niet meer mogelijk.’ ‘Dan vechten we ons naar één van hun enterschepen.’ Antwoordde Meester Rui-Jo.
Toen kwam de padawaan aan op de brug. De kloontroepers die haar escorteerde salueerde naar Tavus en één van hen zei: ‘De droids hebben het schip geënterd. De landingsschepen zijn geland via een gat in de scheepsromp. Onze troepen zijn een tegenaanval begonnen.’
De Jedi-Meester reageerde hierop. ‘Kom op kapitein, we moeten een van die landingsschepen buitmaken’ Hij activeerde zijn lichtzwaard en verliet de brug. De padawaan activeerde haar lichtzwaard ook en volgde haar meester. Tavus en Lionne pakte allebij een straalgeweer uit het dichtbijzijnste wapenrek en volgde de Jedi, gevolgd door de kloontroepen die ook hun wapen trokken.
De Jedi leek precies te weten waar hij heen moest, want hij liep heel doelbewust in één richting. De gang was bezaaid met dode kloontroepers, gedood door de ontploffingen aan boord van het schip. Maar er waren er ook enkele die nog leefde en die sloten zich aan bij de groep. De kloontroepers wisten precies hoe ze moesten manouvreren in de nauwe gang. Ze zochten dekking achter de muur, keken voorzichtig om de hoek bij elke kruising en gaven elkaar dekking, ook al was er nog geen enkele droid te zien.
Op dat moment kwamen ze aan in de sectie waar gevochten werd. Verscheidene kloontroepers waren in gevecht met een groepje gevechtsdroids, en uit de enterschepen kwamen alleen maar meer gevechtsdroids naar buiten. Middenin het gevecht stond nog een nare verassing: generaal Grievous was ook met de enterschepen meegekomen, en hij leek helemaal geen moeite te hebben met een grote meerderheid van kloontroepers: vijf lagen er al dood op de grond. Toen zag Grievous de Jedi aankomen en hij schreeuwde enthousiast: ‘Ah, eindelijk een krijger die mij waard is! Maak je klaar om te sterven, Jedi.’ Met een snelle, ronddraaiende beweging met zijn twee lichtzwaarden maakte hij alle kloontroepers af die in zijn buurt stonden en stapte op Meester Rui-Jo af, met zijn lichtzwaarden in de en-garde positie.

wordt vervolgd

[CharmingPiper]

Me wants more... Me wants more..

I demand more

[A Narrator]

Het verhaal is interessant, tot nu toe ben ik erg onder de indruk!

[Spoonie]

idd best wel goed....give us more