Een meisjeshand: zij geeft het fictieve aanzien der liefde weer kans. II

[xineof]

Hij maakt van mij 'n lief van prins der aarde,
voedt me zacht met alles naarwaar ik zo verlang.
Dwingt me toch tot tranen; 't afscheid maakt me bang.
Dus vecht ik terug; mijn troef is liefde's waarde.

Want waar ik van u houd, daar wil ik wonen.
Oh sluit mij in uw leven en geef me wat ik acht.
T'is droevig, te weten wat je zei vannacht; en
pas als je lacht, vind ik de moed om te vertonen.

'Ik kan niet bij je blijven, want plots dan moet ik weg.'
- het bonken van de hartslag, wanneer je wacht tot ik iets zeg -
In tranen dan, 'k behuil je: 'Hoelang dan nog, amir?'

En pas dan, het zacht bevrijden, want beter dat 'k besef.
In hartstocht, pracht en leven, zal ik voor jou volstaan:

Je mag alleen van iets genieten, als je het ooit voorbij laat gaan.

Waarom reageert hier niemand op?

Ik had hem meteen gelezen, maar ik weet niet zo goed wat ik erop moet zeggen. Wat ís dit voor gedicht zeg, het loopt als een trein, klinkt alsof je het jaren (zeg 50 jaar) geleden geschreven hebt (en dan niet negatief bedoeld) ik vind het echt heel erg mooi klinken. Het doet me stiekem een beetje aan lovetear denken.

Over de inhoud, daar vind ik het moeilijker om wat over te zeggen. Het woordgebruik is mooi en daarom raakt het me vooral. Dingen als Hij maakt van mij 'n lief van prins der aarde, en In tranen dan, 'k behuil je: vind ik erg mooi, maar verder is het vooral hoe het gedicht loopt waar ik heel veel bewondering voor heb.

Ik ga er nog wel eens over nadenken.

Waarom doet die laatste zin me aan Acda en de Munnik denken?

[Sketch]

Goed, nu een meer gestructureerde herhaling van wat ik al had gezegd.

Ik vind deze minder dan je vorige, maar ik weet niet precies waar het aan ligt.
Hij is makkelijker dan de ander, ik mis bijzondere zinnen en woorden, zoals reilenzeilen. Reilenzeilen herinner ik me nog, van dit gedicht is me niks bijgebleven.
De rijm is opvallender. Bij de meeste van je vorige gedichten had ik niet door dat je rijmde, tot ik het voor de tweede of dere keer bekeek. Hier viel het me meteen op.
Hmm, ja, het geheel is gewoon minder sterk.

Maar het is niet slecht.


T'is is vreemd trouwens.

[Porcelain]

Nu heb ik de neiging dit ook te zien als een gedicht over DoP. Maar eigenlijk doet het me meer aan een oosterse middeleeuwse ridderroman denken, zelfs aan een specifieke: Floris ende Blancefloer.

Ja, t'is prachtig. De laatste zin is wel erg deze tijd, maar ook dat past weer precies in de boodschap van Floris ende Blancfloer, dat de liefde van alle tijden is. Ik zou haast denken dat je 't ervoor hebt geschreven.

Oh, wel een heel klein puntje ter verbetering: misschien kun je zorgen dat de eerste strofe nog wat fijner loopt. De tweede zin, daar zou het nog wat vloeiender kunnen.

Maar verder, echt heel mooi, ik word er sentimenteel van.

[Halogeen]

Is het nu zo dat elke keer als Sketch reageert, Porcelain ook reageert en vice versa?

De eerste keer dat ik het gedicht las was ik erg aangedaan. Het raakte me best wel heel diep. Maar nu ik het voor de tweede keer (en derde en vierde) keer lees, minder. Of nee, ik begrijp niet meer wat het precies was dat mij de eerste keer zo raakte.

vind ik de moed om te vertonen.

vind ik een beetje zwakjes verwoord.

Dat heb ik sowieso wel een beetje. Sommige dingen zijn prachtig verwoord, zoals de eerste zin. Maar de stukken ertussen vind ik eigenlijk een beetje saai.

Grappig:
In tranen dan, 'k behuil je: 'Hoelang dan nog, amir?

Ik zag dit echt voor me .

En pas dan, het zacht bevrijden, want beter dat 'k besef.

prachtig. vooral "het zacht bevrijden".

De laatste zin is verrassend, omdat je deze waarheid: Alles waarvan wij genieten is van voorbij gaande aard, daarom blijven wij voortdurend streven naar genietingen, omdraait . Interessant.

Ik ben het wel met Sketch eens. Het is niet zo goed als deel 1, maar ik ben blij om weer wat van je te lezen.

[Porcelain]

Halogeen schreef op 12-01-2006 @ 16:39 :
Is het nu zo dat elke keer als Sketch reageert, Porcelain ook reageert en vice versa?

Hij typte tegelijk met mij, ik wist niet dat ie reageerde. Ik heb nog wel een eigen mening hoor.

[CSN]

'Amir' doet me aan een jongen uit mijn klas denken met die naam, maar het zal dus wel een betekenis hebben waar ik nooit bij stil heb gestaan. Ik denk dat ik dit gedicht niet beter, maar wel mooier dan I vind. Ik heb namelijk een verschrikkelijke zwak voor sterke slotzinnen. Dat is overigens niet de zin die me het meest raakt, want dat is deze: "Want waar ik van u houd, daar wil ik wonen."

Dat de rijm hier opvallender is, wat Sketch opmerkte, lijkt me logisch: Het is immers een sonnet, en het stoort me dan ook niet.
Edit: Ik weet wel dat het andere gedicht ook een sonnet is, maar wat ik bedoelde is dat ik opvallende rijm niet storend vind. Opvallend is iets anders dan geforceerd.

Ik ben nog even bezig de titel in verband met het gedicht te brengen.

[xineof]

Thoughtful schreef op 12-01-2006 @ 13:22 :
Waarom doet die laatste zin me aan Acda en de Munnik denken?

Stil nou toch.

Maar tnx voor je reactie, dat deed me goed ^^!

Sketch, 'T'is' omdat het dan écht in één lettergreep wordt gelezen, ik zag geen andere uitweg, haha.

Porcelain, het gaat niet over DoP, maar ik kan me voorstellen dat je dat idee krijgt. Mijn gedachten gingen evenmin uit naar iets middeleeuws, maar ook dat kan ik me voorstellen. Liefde kan betrekking hebben op alles ^^. De tweede zin, daar heb ik ook lang op gezeten, maar ik krijg hem niet echt beter en het is ook vooral de manier waarop je hem leest, denk ik. (ik lees het gewoon zo dat het in het ritme past )

Halogeen, erm ja 'vind ik de moed om te vertonen' is juist dubbelzinnig ^^. Daar moet je nog maar even over nadenken hoor, haha .

CSN, dankjewel voor t compliment over die ene zin! 'Amir' is niet alleen een naam, het betekent ook 'prins'. Daar komt het woord 'emir' ook vandaan. Mocht je trouwens de titel nog niet snappen, dan hoor ik het wel haha.

[Mooneh]

Ja, ook ik heb een zwak voor sterke slotzinnen. Zo erg zelfs, dat ik er tranen van in m'n ogen kreeg. (en stiekem een traantje wegpinkte)