Uw oordeel graag, wees mild; ik ben een beginner
Lokaal 282
Grijnzend, pokdalig en hangend uit het raam
Ziet hij mij tevreden met mijn choco-wafeltje gaan
Ik weet dat hij er is want hij roezemoest en daarnet; hij wees
En terwijl ik geen verstand maar vermaak uit zijn ogen lees
Bedenkt hij iets lulligs om te roepen maar het duurt wel even
Tot er in zijn ogen eindelijk iets begint te leven
Hij kijkt trots, "ALTO!" roept hij vergenoegd
Peinzend kijk ik terug, heb je daar al die tijd op gezwoegd?
Jij knuppel met je verstand op nul
Jij steriotype boerenlul
Jij onbenulllig stuk verdriet
Veel verder dan een huls ga je dus niet?
Dit alles, zonder een greintje tact
Heb ik in mijn rechtermiddelvinger verpakt.