Veel in het buitenland zijn

[blurred]

Als je dit hele verhaal te lang vindt om te lezen, ga dan naar de laatste alinea, daar staat de vraag in.

Ik heb nu 4.5 jaar een relatie, met de liefste jongen van de wereld. We passen in elk opzich bij elkaar, vullen elkaar aan, en begrijpen elkaar volkomen. Eigenlijk is hij de enige persoon die mij echt helemaal begrijpt. We hebben dan verder ook geen problemem op het gebied van onze relatie, maar ik zit wel met het volgende:

Ik studeer Chinees. Ik ben ontzettend blij dat ik heb gekozen voor deze studie, want ik wil al sinds ik een jaar of 7 ben niets liever dan deze taal studeren, vind China echt heel erg boeiend. De tweede helft van het derde studiejaar brengt iedere student verplicht door in China. Voor mij is dat over precies een jaar. Vorig jaar in de zomer ben ik al 5 weken in China geweest, om een zomercursus aan de universiteit te volgen, en wat rond te reizen. Dit vond mijn vriend in het begin wel moeilijk, omdat ik voor het eerst van mijn (ons) leven naar de andere kant van de wereld ging. Aan de andere kant duurde het maar 5 weken, dus dat was te overkomen.

Nu hebben een vriendin en ik het idee om deze zomer weer naar China te gaan. Deze keer voor 2 maanden, om te werken in een weeshuis op het platteland. Ik wil dolgraag China vanuit de kant van de Chinezen leren kennen, dus deze keer niet op een campus met alleen maar buitenlanders. Het spreekt me echt heel erg aan om 2 maanden lang onder de Chinezen te zijn, en ook nog iets te kunnen betekenen voor dat weeshuis. Deze manier is de enige mogelijkheid om goedkoop een tijdje in China door te brengen. Als alles doorgaat zou ik dan ook heel gelukkig zijn.

Mijn vriend is dat echter niet. Hij begrijpt heel goed dat ik naar China wil, en eigenlijk ook moet, wil ik echt goed worden in wat ik doe. Ik kan van hem ook heel goed begrijpen dat hij het niet leuk vind als ik zo lang weg ben. Ik ben daar constant druk bezig, maar als ik hier niet ben, heeft hij zelf niet zoveel om de tijd op te vullen die hij anders met mij door zou brengen, of in ieder geval niet zulke enerverende dingen als ik daar te doen heb. Voor hem is het een beetje alsof ik zomaar wat heen en weer vlieg, en altijd een warme plek heb om naar terug te keren, als het me uitkomt. Ik vind echter Nederland te klein. Ik houd ontzettend veel van hem, en wil hem het liefst ook niet 2 maanden (of langer) missen, maar als ik alleen maar hier blijf om hem ben ik ook niet goed bezig.

Dus nu mijn vraag aan jullie; hoe zouden jullie er tegenover staan wanneer jullie een vriend(in) zouden hebben die af en toe voor wat langere tijd van huis is, of zit je zelf in een dergelijke situatie? Denken jullie dat dit de relatie in de weg kan staan, of valt hier goed mee te leven? Ik vind zelf het laatste, maar ben toch benieuwd naar wat anderen hier van vinden.

[LiefsvanHier]

Ik zou het erg rot vinden.
Je zegt zelf dat je daar wel mee kan leven maar is hij dan ook wel eens 2 maanden weg?

Denk dat dat voor een groot deel ligt aan hoe jij bent.. Ik zou écht niet 2 weken of meer zonder mijn vriend willen zijn.. En als hij dat voor zijn werk oid zou moeten zou ik dat heel moeilijk vinden, weet niet of ik het zou kunnen.

Maar ik ken ook mensen die het zelf hebben, en dat gaat wél goed, dus het kan in principe wel..

[Megadeth]

Ik zou het niet op prijs stellen nee, maar als m'n vriendin er gelukkig mee is... kan haar moeilijk tegenhouden toch?

Andere vraag: Kan hij niet mee? Zou ik wel doen

[Bloem]

Ik zou niet om hem thuisblijven en ik zou ook niet willen dat mijn partner om mij thuis zou blijven. Zo reizen en in het buitenland werken zijn zulke mooie dingen, ik zou niet willen dat iemand dat niet deed omdat ik hem geen 2 maanden kan missen. Bovendien, het is 'maar' 2 maanden, je bent niet een jaar weg ofzo.

Nou ja, ik denk dat een relatie daarnaast gewoon moet kunnen, maar dat is misschien omdat ik me heel goed voor kan stellen dat je de behoefte hebt dit soort dingen te doen. Als je zelf de behoefte niet hebt om te reizen of in het buitenland te werken sta je er misschien heel anders tegenover.

Tsja, in onze relatie denk ik niet dat dat zoveel zou voorkomen. Zo zitten wij niet in elkaar, en anders zouden we samen gaan.

Maar dat maakt niet uit, jij hebt je eigen relatie met hem en die is niet zo makkelijk te vergelijken met die van anderen. Je krijgt kansen die je misschien nooit meer pakken kan, dus ik denk dat je het moet doen. Je hebt het idee, en weet ook hoe je het vorm kan geven. Doen, gaan en misschien kan hij inderdaad ook even komen kijken?

[blurred]

Mijn vriend is nooit twee maanden weg van huis. Hij heeft net zoveel dingen naast onze relatie als ik heb, alleen is alles bij hem binnen de regio. Hij begrijpt dan ook heel goed dat ik veel dingen te doen heb waar hij niet veel mee te maken heeft, en ik ben heel blij dat we elkaar daar vrij in kunnen laten. Alleen zijn zijn dingen niet aan de andere kant van de wereld, en die van mij wel.

Daarom kan hij het niet zo goed begrijpen, dat ik vaak weg ben. Natuurlijk kan hij zich goed inleven, en weet ook wat het voor mij betekent, maar het écht begrijpen doet hij niet. Daarom is het ook niet echt handig als hij naar China zou komen. Hij komt wel langs als ik er volgend jaar een half jaar studeer, dan gaan we samen rondreizen. Maar deze zomer, in een weeshuis op het platteland, waar niemand een woord Engels spreekt, is er voor hem heel weinig te doen. Ook omdat het reizen hem op zich niet zo trekt.

Dat is het enige grote verschil tussen ons tweeën. Dat ik wel de behoefte heb om veel te zien en te doen op het gebied van reizen, en hij niet. Zo is hij bijvoorbeeld veel bezig met muziek maken, iets waar ik weer niets mee heb. Alleen valt muziek maken iets makkelijker te combineren met een relatie dan in China werken.

Ik vind zelf dat deze twee dingen goed samen kunnen gaan. Ik wil ook niet mezelf laten beperken door een relatie, een relatie zou juist een extra dimensie aan je leven toe moeten voegen, in plaats van er grenzen aan te leggen. Ik vroeg me alleen af hoe anderen hier tegenaan kijken. Ook omdat ik mezelf zo goed mogelijk in wil leven in wat mijn vriend denkt.

[toxic-candy]

ik zou gewoon gaan, hoevaak krijg je zo'n kans? en wat zijn 2 maanden nou op een heel mensenleven?

Ik denk inderdaad dat je moet gaan, ook al is het moeilijk voor je vriend. Dit is zo'n unieke kans en reizen is gewoon zó geweldig; ik zou het gewoon doen.

[Yaris]

Er zijn mensen die 5 jaar lang in een oerwoud gestationeerd worden vanwege hun specialisme. Mogen blij zijn dat ze hun vrouw/vriendin/kinderen om de 6 maanden eens een keer zien.

Beetje zielig lopen doen over 2 maanden..........

[Roos]

Wat is twee maanden nou? Een lange vakantie duurt ook een maand. Dit is maar 2x zo lang.

En ookal blijf je langer dan de 2 maanden, dan zou ik nog gewoon gaan!

[Smokin']

Ik weet niet of het goed vergelijkingsmatteriaal is ..maar here goes..

De vriend van mijn zus komt uit Australië. Ze hebben elkaar ontmoet toen ze beiden in Londen werkten. Hij studeert echter nu in Australië en zij heeft hier haar studie. Ze ziet hem hierdoor ongeveer twee maal per jaar voor een periode van zo'n 8 weken (in zomervakanties dus). Zo'n relatie kost gruwelijk veel geld en je ziet elkaar veel te weinig.. maar het houd al wel zo'n 5 jaar stand. Ik denk daarom dat als je echt een serieuze relatie hebt waar voor de rest weinig mis mee is, dat er dan best mee te leven valt en dat jullie relatie er niet perse onder hoeft te leiden.

[Experiment]

Ik denk niet dat je elkaar in die dingen tegen moet houden. Natuurlijk is het moeilijk maar een relatie is niet mogelijk als je elkaars dromen frustreert.

[Myuki]

Mijn lief is nu langer dan 2 jaar mijn vriendje. Ik ben nu bezig met mijn laatste jaar van het vwo. Hij heeft vorig jaar eindexamen gedaan. Hij is een Zwitser, maar woonde al wel in Nederland vanaf zijn 3e.

In Zwitserland is dienstplicht, en hij is hier in principe van ontzegd, maar hij wilde zelf graag in dienst. Dat betekende dus dat hij 21 weken, dus ongeveer 5 maanden in Zwitserland zou zijn.

Hij heeft er nu 13 weken opzitten. De eerste 7 weken waren niet leuk. Ik heb momenten gehad dat ik vreselijk verdrietig was, omdat ik hem zo miste. Op zo'n moment ga ik gewoon even op mijn kamer zitten huilen, of schrijven en muziek luisteren. Maar verder moet je je niet aanstellen, anders kom je nergens.

Hij kon na 7 weken 2 weken naar huis komen. En na die 2 weken ging het eigenlijk veel sneller. Wat ik vooral moeilijk vond in die tijd ervoor is dat ik absoluut geen idee had van wat hij daar deed, hoe hij zich voelde enz. Hij kon me wel in de weekenden bellen en schrijven, maar daaruit krijg je toch niet alles mee.

Ik vind dat een relatie zulke dingen niet in de weg mogen zitten. Vooral niet omdat we zo jong zijn, we moeten vliegen. Ik heb het er wel moeilijk mee gehad, dat hij ging, maar ik vond wel dat hij moest gaan als hij dat wilde.

Ik vind het wel heel erg leuk om brieven uit Zwitserland te krijgen en de afstand staat onze relatie niet in de weg. Ik weet ook dat hij hier volgend jaar gaat studeren, dus hij blijft niet voor altijd weg.

Of het bij jullie de relatie in de weg staat ligt natuurlijk aan verschillende dingen. Hoe staat je vriendje er tegenover, vindt hij uiteindelijk toch dat je deze kans moet grijpen of blijft hij er bitter over? Betrek je hem tot op zekere hoogte bij je dromen?

Je gaat nu 2 maanden en over een jaar weer, een half jaar. 2 maanden is niet leuk, maar dat zou geen probleem mogen zijn. Hij moet het je gunnen en niet het gevoel hebben dat je kiest tussen hem en China. Dan denk ik dat wel goed komt


Ik hoop dat je iets aan mijn verhaal hebt je mag pm'n

[Iduna]

Ik denk niet dat het alleen om die 2 maanden gaat, maar dat hij misschien wat verder in de toekomst kijkt? Je wil iets met het land China, dat ligt ver weg. De afstand is niet zo gemakkelijk te overbruggen. 2 Maanden is weer langer dan 5 weken en na 2 maanden ga je nog langer weg. Wie weet wat je in de toekomst nog gaat doen?

Het is, denk ik, meer dat hij het niet kan begrijpen dat jij het zo ver weg zoekt, terwijl zijn interesses dichtbij hem in de buurt te vinden zijn. Hij kan wel een keer met je mee, maar als het hem niet zo trekt als het jou trekt, is het voor hem nog niet echt te begrijpen. Het is dan gewoon jouw interesse en niet de zijne.

Betrek hem bij je plannen, ook al ga jij zonder hem op reis. Zo laat je hem zien dat je zijn ideeën ook wil aanhoren.

Maar goed, ik zou het ook niet prettig vinden als mijn vriend vaak van huis is, maar ik zou er wel mee kunnen leven. Ik wil zijn interesses niet in de weg staan en ik wens ook niet dat hij mij in dingen gaat belemmeren. Zoiets kan niet in een normale relatie. Het zal moeilijk moelijk zijn voor degene die thuisblijft, de ander gaat op reis met een doel. Diegene komt thuis met duizenden verhalen en de thuisblijver heeft weinig spannends meegemaakt.
Je moet vooral de interesse in elkaar niet verliezen. De reiziger heeft vast leuke verhalen, maar de thuisblijver wil misschien ook wel eens iets vertellen.

Er zijn succesverhalen en er zijn minder leuke verhalen, maar geen situatie is hetzelfde.

[blurred]

*Juliah* schreef op 17-02-2006 @ 22:15 :
Het is, denk ik, meer dat hij het niet kan begrijpen dat jij het zo ver weg zoekt, terwijl zijn interesses dichtbij hem in de buurt te vinden zijn. Hij kan wel een keer met je mee, maar als het hem niet zo trekt als het jou trekt, is het voor hem nog niet echt te begrijpen. Het is dan gewoon jouw interesse en niet de zijne.

Dat is het inderdaad Om de beroemde quote van Bassie aan te halen: "Ik snap het wel, maar ik begrijp het niet" Hij snapt dat ik naar China moet en wil, maar hij begrijpt het niet, omdat hij zelf niet die behoefte heeft. Voor hem is dat moeilijk, en dat begrijp ik heel goed. Als hij er echt niet mee akkoord zou gaan dat ik vaak in China ben, dan zou de relatie gauw afgelopen zijn, want een relatie mag je leven nooit begrenzen. Gelukkig kunnen wij hier wel mee omgaan, al is het (vooral voor hem) soms moeilijk.

Wat ik zo van je lees ga je er zelf al ontzettend goed mee om. Je hebt begrip voor je vriend, probeert je in hem in te leven maar blijft toch je eigen ambities volgen. Ik denk dat je verder weinig voor hem kunt doen. Ik hoop dat hij inziet dat je, door er zo mee om te gaan, echter wel serieus bent over hem ook.. Ik denk dat hij ook wel snap dat een vriendin die thuisblijft maar ongelukkig is, ook voor hem minder leuk is dan een vriendin die vaak weg is maar wel het leven leidt dat ze wil leiden.

Ikzelf woon in Finland, mijn vriend in Nederland. Ik doe hier een opleiding die nog twee jaar gaat duren, pas daarna keer ik terug naar Nederland. Per jaar heb ik ongeveer 4x vakantie, waarvan 1x in de zomer 2,5 maand. Echt veel kunnen we elkaar dus niet zien.. al is dit wel anders, doordat het pas officïeel aan is gegaan toen ik hier al was en we dus niet beter weten. Als je meer wilt weten, PM, ik wil het hele verhaal niet hier op het forum zetten namelijk..

In ieder geval is het zeker mogelijk, goed te doen. Het gaat er vooral om hoe je met elkaar omgaat hierin.. Wat volgens mij van jou uit helemaal goed zit, hopelijk van hem uit toch ook. In ieder goed erover te blijven praten met elkaar, zijn gevoelens niet aan de kant te schuiven maar te blijven luisteren.. ookal zul je je plannen sowieso doorzetten.

[Multilot]

Ik zit op dit moment voor 4 maanden in IJsland, maar dat is eenmalig.. M'n vriend staat gelukkig voor 100 procent achter me, anders weet ik ook niet of ik het wel gedaan had.
Ik denk niet dat ik snel nog zoiets zou gaan doen, gewoon omdat ik het toch wel een lange tijd zonder hem vind..

Ik denk dat het in jullie geval helemaal lastig is. Je vriend begrijpt jouw passie niet, terwijl jij graag wilt dat het jouw leven wordt. Ik denk dat het erg lastig wordt om die afstand te overbruggen, als ik in jullie schoenen stond dan... Prioriteiten he

Roos schreef op 17-02-2006 @ 15:02 :
Wat is twee maanden nou? Een lange vakantie duurt ook een maand. Dit is maar 2x zo lang.

En ookal blijf je langer dan de 2 maanden, dan zou ik nog gewoon gaan!

Helemaal mee eens. Je bent blijkbaar al in een vergevorderd stadium van je studie Chinees, waarom zou je er ook maar énig moment over twijfelen om dat te vertragen of een omweg te nemen? Als ik dit zo lees:

(...) maar als ik hier niet ben, heeft hij zelf niet zoveel om de tijd op te vullen die hij anders met mij door zou brengen (...)

lijkt het me eerder een kwestie dat hij wat meer activiteiten naast die relatie moet zoeken, dan vindt hij het ook minder erg dat jij twee maanden weg bent. En dan kan hij gewoon blij zijn voor jou, omdat je je doelen waarmaakt.

[zeep007]

2 maanden valt te overzien! Voordat je het weet is die tijd voorbij en heb je een superervaring opgedaan en zie je je vriend alweer. Als je elkaar 2 maanden niet ziet en je relatie loopt al meteen spaak, vind ik dat toch heel wat over je relatie zeggen...
Kijk, leuk is anders voor je vriend, maar dit is toch echt geen ramp.
Een jaar weg, kan ik me voorstellen dat je daar echt problemen van gaat maken, maar 2 maanden...

[RedQueen]

Het is moeilijk voor degene die thuiszit, ik moet ook elke keer weer 2 weken mn vriend missen om hem daarna een weekendje weer te zien en dat is zwaar... Hij is aan het werk op het binnenvaartschip, maar ik doe eigenlijk niets anders dan normaal, en verveel me dan ook dood soms... Toch ben ik bereid om op hem te wachten omdat onze relatie gewoon zo goed is en zo... En hij heel blij is met zn baan...

[blurred]

nare man schreef op 18-02-2006 @ 14:21 :
lijkt het me eerder een kwestie dat hij wat meer activiteiten naast die relatie moet zoeken, dan vindt hij het ook minder erg dat jij twee maanden weg bent. En dan kan hij gewoon blij zijn voor jou, omdat je je doelen waarmaakt.

Oh, hij heeft wel genoeg dingen te doen hoor Alleen is het logisch dat in dit soort situaties de thuisblijver zich sneller zal vervelen dan degene die aan de andere kant van de wereld een superervaring aan het opdoen is

Bedankt voor jullie reacties allemaal!! Het doet me wel goed om te lezen dat heel veel mensen er zo over denken als ik, of eigenlijk als wij. Dit weekend heb ik mijn vriend weer gezien, en hij maakte er eigenlijk geen enkel probleem van. Toen ik hem belde met het nieuws schrok hij misschien een beetje, omdat hij het niet verwacht had. Maar nu is het gewoon goed. In zijn eigen woorden: "Wij kunnen dit wel aan"

[knir]

Ik zit met een soortgelijk iets..
Ga een jaar naar Canada om te studeren, en dat is allemaal heel leuk en aardig, maar ik heb al wel 2 jaar een vriend. Hoe kan je nou een relatie onderhouden als je elkaar een jaar niet ziet? Maar om het nou uit te maken is ook weer zo radicaal Kortom ik weet niet wat ik moet doen, aan de ene kant wil ik daar graag 'vrij' zijn, aan de andere hou ik natuurlijk heel veel van mn loverr. Iemand advies/ervaringen?

[Mariekje*]

Ik zou het niet erg vinden als ik een vriend zou hebben die af en toe voor lange tijd van huis is. Tuurlijk, leuk is anders. Maar zeker wanneer het zijn toekomst (en dus bijvoorbeeld ook opleiding) ten goede komt vind ik niet dat hij iets moet laten omwille van mij. Er bestaat internet, dus dagelijks een emailtje sturen is over het algemeen en in de meeste landen niet zo'n heel groot obstakel meer. Zolang hij af en toe wat van zich laat horen vind ik het prima.

Ik ben zelf ook een stuk reislustiger dan mijn vriend. Ik wil de halve wereld nog zien voordat ik bijwijze van aan kinderen begin. Ik wil nog vrijwilligerswerk doen in o.a. Kenia, Oeganda en Sri Lanka, ik heb hem inmiddels zover dat hij tegen die tijd misschien wel mee wil... Maargoed anders zal ik het toch echt in mijn eentje gaan ondernemen, wetende dat het er anders nooit meer van zal komen.

Ik ga er gewoon vanuit dat onze relatie sterk genoeg is om elkaar bijv. eens 3 maanden te moeten/kunnen missen. En hoevaak krijg je nou de kans in je leven om elders zo'n lange tijd door te mogen brengen? Ik zou gewoon gaan als ik jou was.

[Kindmeisje]

knir schreef op 23-02-2006 @ 14:09 :
Ik zit met een soortgelijk iets..
Ga een jaar naar Canada om te studeren, en dat is allemaal heel leuk en aardig, maar ik heb al wel 2 jaar een vriend. Hoe kan je nou een relatie onderhouden als je elkaar een jaar niet ziet? Maar om het nou uit te maken is ook weer zo radicaal Kortom ik weet niet wat ik moet doen, aan de ene kant wil ik daar graag 'vrij' zijn, aan de andere hou ik natuurlijk heel veel van mn loverr. Iemand advies/ervaringen?

Ik zou het gewoon proberen en het zéker niet bij voorbaat al uitmaken. Met internet (MSN, webcam, mailen) kom je al een heel eind en misschien kan hij tussendoor een keertje komen, of jij hier. Het zal zeker zwaar worden, maar 2 jaar is niet niets en ik denk dat als je zoiets aankunt, dat je een hele sterke relatie hebt die overal zo'n beetje tegen bestand is.

Ik ben nu & de komende maanden maandag t/m vrijdag altijd in Parijs dus een relatie zit er niet echt in ... Ik heb het idee dat het te moeilijk voor beiden zou zijn!

Aan de andere kant, als het echte, echte liefde is zou het wel mogelijk moeten zijn ... Alleen ben ik niet zo bekend met echt, zware & diepe liefde dus kan daar jammergenoeg nog niet over oordelen

[Muchacha]

Gaan! 2 maanden stelt echt niets voor, zeker niet na een relatie van een 5 jaar. Het zou pas een issue worden als je in China wilt gaan wonen of werken.

[indo0tju]

o0wke meis 1 tip:
doe waat ju moet doen als die bij ju is...

indo0tju schreef op 01-03-2006 @ 13:10 :
o0wke meis 1 tip:
doe waat ju moet doen als die bij ju is...

OT: Ik zou gaan. Zeker als jullie al 5 jaar bij elkaar zijn, moet dit goed kunnen. Het is zeker niet leuk, maar dit is iets wat je nu meot doen, want over een jaar krijg je die kans waarschijnlijk niet meer. Ik snap best dat het moeilijk is, maar dit is iets wat jij graag wil, en ik zou het niet eerlijk vinden als jij thuis zou blijven omdat je vriend je zo lang niet kan missen.

[underthabridge]

indo0tju schreef op 01-03-2006 @ 13:10 :
o0wke meis 1 tip:
doe waat ju moet doen als die bij ju is...

Anders zeg je volgende keer gewoon niets

[Orpheo]

als mijn (imaginaire, in dit geval, ghehe) vriendin voor een paar maanden of langer weg zou moeten naar t buitenland, dan zou ik proberen mijn studie zo om te bouwen dat ik daar ook eventjes een maand of wat kan studeren of iets dergelijks, stage, weet ik t.. zou ik echter zelf weggaan, en mn vriendin wil/gaat niet mee, dan zou ik dat wel heel lastig vinden. geen idee hoe dat 'op te lossen".

[indo0tju]

Anders zeg je volgende keer gewoon niets

wie ik????

[indo0tju]

underthabridge schreef op 01-03-2006 @ 18:41 :
Anders zeg je volgende keer gewoon niets

wie ik????

indo0tju schreef op 06-03-2006 @ 09:45 :
wie ik????

Ja. Leer Nederlands.

[Fa Sai]

Ten eerste wil ik zeggen dat ik vind dat je een hele gezonde kijk hebt op je relatie. Dat zie je niet veel!
Laat me je kort vertellen wat ik ervan vind, en dit is alleen maar mijn mening natuurlijk. Ik heb zelf een relatie van 3.5 jaar gehad, en toen we 2 jaar iets hadden ben ik een half jaar naar het buitenland gegaan. Uiteindelijk heeft dit geleid tot het einde van onze relatie, ik had daar een ander ontmoet. Echter, natuurlijk is de uiteindelijke oorzaak van het uitgaan van de relatie niet het feit dat ik een half jaar weg ben geweest, maar het feit dat er fundamenteel al andere dingen fout hebben gezeten tussen ons. Onder andere was ik nog niet toe aan 1 man voor de rest van mijn leven, hij was veel burgerlijker dan ik, we waren emotioneel vrij afhankelijk (vooral ik) en dit benauwde me.
Wat ik hiermee wil zeggen is dat het naar het buitenland gaan op zich absoluut niet het einde van een relatie hoeft te zijn (vooral een lange relatie), maar dat als er al dingetjes zijn, deze uitvergroot worden en de relatie tot een versneld einde kunnen brengen.
Conclusie is dus, hoe dan ook gaan, want als het uitgaat was het blijkbaar toch niet helemaal goed en uiteindelijk toch fout gegaan. Met op de koop toe dat jij door hem een enorm geweldige kans hebt laten lopen. En dat is denk ik het ergste gevoel van de wereld!
Ik ben op het moment samen met mijn vriend in Amerika, ik ga ervoor en kijk wat ervan kan worden, en al gaat het mis, dan heb ik het wel geprobeerd. Ik denk dat je het leven zo een beetje moet zien. Veel plezier en succes!

[babylove]

Fa Sai schreef op 07-03-2006 @ 21:05 :
Ik heb zelf een relatie van 3.5 jaar gehad, en toen we 2 jaar iets hadden ben ik een half jaar naar het buitenland gegaan. Uiteindelijk heeft dit geleid tot het einde van onze relatie, ik had daar een ander ontmoet.

Dit had ik kunnen typen Zie alleen maar overeenkomsten in jouw verhaal!

[Gent]

Misschien een dooddoener wat ik nu ga zeggen. Ik heb nml ook in dezelfde situatie gezeten. Ik ging ook 5 maanden naar het buitenland.

Maar... als jullie echt voorbestemd zijn voor elkaar. Dan is dat verder geen probleem. Ten tijde van mijn periode buitenland ging het wel aardig okay. Het gemis is er wel, maar ach ik koos ervoor om naar het buitenland te gaan.

(moet er wel even bij zeggen dat ik nu niet meer met mijn toenmalige vriendin ben). Enige wat ik kan zeggen is... Ga ervoor! Geniet van je leven, het leven heeft zo zijn makkelijke en moeilijke kanten.

Juist door de moeilijke kanten op te zoeken of te ervaren word je sterker. Heel veel sterkte en succes in iedergeval.
(Pm-en mag)