[Winnaar verhalenwedstrijd] Paarse en witte lentebloemen

Had ik het moeten zien?
Elk jaar op 16 april vraag ik het me wéér af. Dan pak ik weer het foto-album en blader ik het door, op zoek naar foto’s waar ik het kan zien. Want het geloven, dat is nog steeds een beetje moeilijk. Ik weet eigenlijk niet precies waarom. Zoveel betekenden we niet voor elkaar. Ik kende jou net drie maanden, we waren de grenzen van wat een vriendschap had kunnen zijn aan het aftasten.
En toch vraag ik me, één dag per jaar, altijd af of ik het had moeten zien. Eén dag per jaar spook je door mijn hoofd, besla je driekwart van mijn gedachten en weet je door te dringen in alles wat ik doe. Meestal kan ik het opzij zetten - wat geweest is, is geweest, nietwaar? – maar op zestien april word ik bevangen door een alles verslindende… ja, door wat eigenlijk? Angst voor de doden heb ik niet, angst voor de levenden wél, maar daar heb jij niets meer mee te maken. Ik weet niet waar ik last van heb op de dag dat jij er ooit ‘mee ophield’, zoals je het zo mooi had gezegd, maar het beheerst al mijn handelen.


Januari

Haar rode haar was half verborgen onder de felgekleurde haarband. Her en der sprong er een plukje krullen onderuit. Ze stak haar smalle hand uit. “Senna. Aangenaam.”
Het meisje met het zwartgeverfde haar hief haar hoofd op en staarde haar aan. “Ben jij moslim, of zo?”
Senna trok haar wenkbrauwen op. “Hoe bedoel je?”
“Nou,” zei het meisje met het zwarte haar, “ik kan je haar niet zien. Je hebt een hoofddoek op je hoofd.”
Senna glimlachte. “Dat is wel een erg snelle conclusie. Nee, ik ben geen moslima, en nee, dit is geen hoofddoek, dit is mijn haarband. Mijn haar is te saai om te laten zien en bovendien houd ik van kleur.”
“Ik niet,” zei het meisje met het zwarte haar. Ze beet op haar zwartgeverfde nagels. “Ik houd van zwart.”
“Dat kan ik zien,” zei Senna.
“In ieder geval,” zei het meisje met het zwarte haar, “ik heet Alexandra, maar noem me maar Alex, dat is korter.”
Senna stak alweer haar hand uit. “Aangenaam, Alex. Hé, dat allitereert mooi.”
Alex hield op met op haar nagels bijten. “Allitereert?”
“Ja,” zei Senna, “dezelfde beginletters. Ik heb Nederlands gestudeerd,” zei ze met een handgebaar.
“Vandaar.” Alex was even stil. “Wij allitereren wel achterstevoren,” zei ze.
“Achterstevoren?”
“Ja! Alex begint met een –a, en Senna eindigt op een –a.”
Senna grinnikte. “Leuk gevonden.” Ze keek Alex even aan. “Heb je zin in een cola?”
“Jawel,” zei Alex. “Hoe wist je dat ik dat lekker vond?”
“Het was cola of koffie.”

Februari
De deurbel klonk hol in de grote gang. Senna hoorde voetstappen en zag door het matte glas iemand naar de deur komen. De deur ging op een kiertje. “Ja?”
Ze schraapte haar keel. “Ik… ik kom voor Alexandra.”
“Voor Alexandra?” De deur zwaaide iets wijder open. “Nou, kom maar binnen. Ze wil niemand zien, maar van mij mag je het proberen.”
Senna liep de smalle trap op naar de zolder en klopte op de deur.
“Ik had gezegd niemand! Niemand!”
Ze deed de deur voorzichtig een stukje open. “Alex?”
Alex zat op de rand van het bed, haar hoofd in haar handen. Maar bij het horen van haar stem keek ze op.
“Senna?”
“Wat is er aan de hand, Alex?” Senna kwam naast haar zitten. Haar blik viel op de krassen in Alex’ onderarmen.
“Ik weet het niet,” zei Alex. “Het is gewoon zo zwaar allemaal. Het ene moment ben ik blij en gelukkig, en het andere moment wil ik gewoon niet meer. Ik weet het gewoon niet meer.”
Senna sloeg een arm om haar heen en streelde met haar vingers over het zwartgeverfde haar. “Ik weet niet wat ik moet zeggen.”
Alex schudde haar hoofd. “Je hoeft ook niets te zeggen. Het komt uiteindelijk wel weer goed.” Ze keek even naar Senna. “Dat hoop ik tenminste.”
“Dat hoop ik ook,” zei Senna en ze hoestte. “Ben je er morgen wel weer?”
“Zelfde tijd, zelfde plaats,” zei Alex.

Maart
Alex zat op een bankje in het park. Ze keek op haar horloge.
Op het grasveld voor haar begonnen de eerste lentebloemen uit te komen. Volkomen willekeurig doken er paarse en witte bloemen op tussen de grassprietjes.
Alex keek nogmaals op haar horloge en schudde haar hoofd. Ze stond op en liep naar huis.

De lentebloemen stonden er nog steeds toen Alex de volgende dag terugkwam. Ze ging op het bankje zitten en keek op haar horloge. Haar vingers voelden aan haar onderarm. Ze likte het bloed eraf en wachtte.

De lentebloemen begonnen een beetje te verwelken. Alex stond op van het bankje en begon de paarse en de witte bloemen tussen het gras te plukken. Ze keek nog een keer op haar horloge en schudde haar hoofd.

Alex kon haar horen hoesten toen ze de trap op liep. In de deuropening bleef ze staan.
Senna lag in haar bed, haar dekbed opgetrokken tot haar kin. Haar gezicht lichtte op toen ze Alex zag staan. “Hé, kom binnen!” Ze hoestte hevig en greep naar het flesje water op haar nachtkastje.
“Je bent al twee weken niet in het park geweest,” zei Alex. “Ik was ongerust.” Ze gaf haar de lentebloemen. “Deze zijn uit het park.”
Senna ging wat rechter op zitten. “Dankjewel.” Ze pakte de bloemen aan van Alex, maar liet ze bijna vallen. Ze hoestte. “Maar je wist toch dat ik niet kon komen? Ik heb je een brief gestuurd. Ik ben ziek geweest.” Ze glimlachte. “Nou ja, eigenlijk ben ik nog steeds ziek.”
“Ik woon niet meer bij mijn ouders,” zei Alex.
Senna keek verbaasd. “Maar waar woon je nu dan?”
“Bij vrienden. Het ging gewoon niet meer thuis. Ik had je toch verteld wat mijn moeder allemaal heeft gezegd toen ik ruzie met haar had? Het is alleen nog maar erger geworden.” Alex ging op de rand van het bed zitten. “Maar wat heb je?”
“Griep, of zo.” Senna maakte een gebaar. “Niet zo interessant.” Ze pakte Alex’ arm beet en schoof haar mouw omhoog. Alex beet op haar lip en staarde naar de neuzen van haar schoenen.
“Je doet het nog steeds?” Het was geen vraag.
“Soms weet ik het gewoon niet meer,” zei Alex. “En ik weet eigenlijk ook niet waarvoor ik leef. Niet altijd, hoor,” voegde ze eraan toe toen ze Senna’s bezorgde gezicht zag. “Het komt wel goed.”
“Ik begrijp het niet,” zei Senna. “Hoe kun je nou niet willen leven?” Ze wees op de bloemen die ze op het nachtkastje had gelegd. “Daar kun je toch alleen al voor blijven leven? Jij vindt ze toch ook mooi? Je hebt ze zelf geplukt.” Ze keek Alex even aan. “Zolang je nog dingen mooi kunt vinden, heb je ook geen reden om ermee op te houden.”
Alex knikte.
“Tenzij,” zei Senna, “tenzij je niet anders kunt.”
“Zo voel ik me soms wel,” zei Alex. “Maar ik zal mijn best doen.”

April
Toen Alex haar ogen opendeed, was het plafond wit in plaats van het grauwe grijs van de opvangcentra. Ze ging overeind zitten.
De kamer was klein en deed haar denken aan haar eigen kamer, thuis. Steriel witte muren en plafonds, witte bedden met wit beddengoed en witte nachtkastjes met witte bloemen.
Witte bloemen.
Er lagen witte en paarse lentebloemen op haar nachtkastje.
Alex ging op de rand van het bed zitten en merkte toen pas dat er een infuus in haar arm zat. Dat maakte het wat lastiger, maar deze procedure kende ze al.
Ze ging staan en liet haar witte nachthemd naar beneden vallen. De stellage met het infuus ging mee. De bloemen ook. Ze moest op zoek naar een telefoonboek. Ze moest Senna bellen, het uitleggen, verklaren waarom ze het had gedaan, waarom ze niet meer wilde, waarom ze er mee wilde ophouden. En waarom ze blij was dat het niet gelukt was. Dat ze blij was dat ze Senna nog had, haar steun en toeverlaat, haar optimistische licht in de duisternis.
Alex zwalkte door de gangen van het ziekenhuis en geen dokter hield haar tegen. Ze had een missie en was niet van plan te stoppen voordat de missie volbracht was.

Alex herkende de vrouw meteen. Senna’s moeder. Haar hoofd was gebogen en een grote, brede man had zijn arm om haar schouders gelegd.
Misschien was Senna’s oma wel overleden. Daar had ze het wel eens over gehad, haar oma die niet zo lang meer te leven had. Ze had verteld over hoe haar oma’s haar langzaam uitgevallen was, over de vermoeidheid en de vatbaarheid voor allerlei stomme ziektes waar niemand ooit ziek van werd, behalve als je ongeneeslijk ziek was. Ze had het heel levendig verteld.

Senna lag in haar bed, haar dekbed opgetrokken tot haar kin. Maar dit keer lichtte haar gezicht niet op toen Alex in de deuropening stond. Dit keer hoestte ze niet en riep ze niet enthousiast dat Alex moest binnenkomen. Dit keer zei ze geen dankjewel toen Alex haar paarse en witte lentebloemen gaf. Dit keer keek ze niet naar Alex’ onderarmen die in het verband zaten.
Alex ging op de rand van het bed zitten en staarde naar Senna, die stil onder het dekbed lag. Tranen gleden langzaam over haar wangen.
Haar blik viel op een agenda, die opengeklapt op het nachtkastje lag. Alex ging staan om te lezen wat er stond.

16 april

Nu houd ik er mee op.

[Vogelvrij]

Wow, gefeliciteerd! Zoals je in mijn commentaar al hebt kunnen lezen, goed verhaal! En je hebt natuurlijk erg overtuigend gewonnen, dat moet wel plezierig voor je zijn geweest.

Mijn verhaal was dus "Soms hoor ik een schaterlach". Ik was zelf eigenlijk erg tevreden over mijn verhaal en vind het daarom aan de ene kant wel jammer dat ik maar één stem heb. Aan de andere kant ben ik ook wel weer blij met mijn stem, zeker omdat ik het gevoel heb dat Fri mijn verhaal heeft gelezen zoals ik had bedoeld dat het gelezen moest worden. Zeg maar.

Ik vond dit een leuke verhalenwedstrijd.

@Quis: Ik had al zo'n gevoel dat Motori... van jou was! Je was mijn tweede keus voor een stem

Vogelvrij schreef op 28-03-2006 @ 13:23 :
Ik vond dit een leuke verhalenwedstrijd.

Ik ook
Ik vond het ook heel leuk om al die verhalen te lezen en te stemmen.

zal ik de rest van mn commentaar nog posten?

[Vogelvrij]

Krummeltje schreef op 28-03-2006 @ 13:24 :
Ik ook
Ik vond het ook heel leuk om al die verhalen te lezen en te stemmen.

zal ik de rest van mn commentaar nog posten?

Ja, heel graag!

Soms hoor ik een schaterlach
Het thema lijkt er een beetje achteraf ingefrommeld te zijn, dat is jammer. De schrijfstijl is goed en het geheel leest prettig. Geen ernstige fouten of rare zinswending, chapeau voor de schrijver. Maar verrassen doet het nergens.

Morituri te salutant
Wederom fijne schrijfstijl. Humor is goed, zoals in: “Vrouwen, drank, drugs, ik word er alleen maar misselijk van.” Maar één zin later zegt Victor iets dat niet bij hem past. “of zo”. Hij is er niet het type naar om of zo te zeggen, omdat de rest van zijn gepraat nogal… formeel is. Let wel op d/t fouten! Want ‘er veranderd wat’ is een beetje ergerlijk en moet natuurlijk verandert zijn. ‘Er is wat veranderd’ mag weer wel.
Leuk einde wel, een letterlijk interpretatie van het thema, grappig.  Maar wederom kan het verhaal me niet helemaal raken.

Er stond ‘boeven’
De schrijfstijl komt af en toe geforceerd ‘literair’ over en de vergelijkingen zijn niet altijd even treffend. Het geheel is een nogal verwarrend verhaal waar ik geen chocolade van kan maken en daar houd ik niet van. Verwarren is één ding, maar je lezer compleet in het duister laten tasten is een tweede. Niet een best plan.

Daglicht
Ook hier weer een schrijver die volgens mij echt literair wil zijn of schrijven – een overdaad aan vergelijkingen, alliteraties, woorden als ‘sedertdien’ enzovoorts. Ze voegen weinig toe aan het verhaal. Toch zijn sommige vondsten verrassend, zoals de eerste zin. Verder vind ik het verhaal zelf niet echt meeslepend, maar ook niet slecht. Vraag blijft: waarom lacht ze?

Zladko Vladcik
Erg goede inleiding, goed geschreven en duidelijk. Het verhaal zelf loopt iets minder vlot (meer beschrijvingen) maar blijft wel boeiend. Leuk dat de alwetende verteller rept over ‘we’. Zo voel je je wel betrokken! Het einde, met de conversatie tussen computer en Zladko, vind ik minder. Het leest heel onnatuurlijk hoe zij spreken. Het einde is wel goed bedacht en bij vlagen grappig. Verdoemski!

Van tweede naar eerste viool
Een sprookje. Interessant. Jammer dat de koningin ‘dondersgoed’ zegt en dat ze niet een statig persoon is, zoals ik een koningin zou zien. Het is hier meer een verwend nest. Het einde – ik vraag me af hoe je je tanden ‘ontbloot’ lacht? De reactie van Louise had hier nog wel iets meer beschreven kunnen worden, emotioneler misschien. Helaas staan er in het verhaal slordigheden en fouten die ik niet vind kunnen… jammer. Op zich was het wel leuk, maar niet bijzonder.

Een leven ondersteboven
Een erg leuk idee, een matige uitwerking als ik het zo mag zeggen. Er wordt zó expliciet gezegd dat de hoofdpersoon dat nóóit zou overkomen – dat is jammer! Zo duidelijk hoeft het voor de lezer nou óók weer niet te zijn, en bovendien kun je dat door de handelingen van de hoofdpersoon ook wel door laten schemeren. Ik vind het idee van een column/gedachtengang combineren met een stuk fictie niet zo geslaagd. Helaas.

De wakkere wolf werd een slapend lam
Erg goed geschreven, met gevoel voor taal. Het einde, het thema dat er zo in wordt gegooid vind ik een groot nadeel, maar verder heb ik niets te miepen.

Als een sprong in het diepe
De schrijfstijl is houterig en het verhaal is met wat weinig taalgevoel geschreven. De gedachten van het basisschoolkind zijn soms te gecompliceerd voor een kind van die leeftijd. Het thema is er wel mooi in verwerkt in het verhaal, alleen is het einde is te zwak. Het wijkt teveel af. Voortdurend zit je in de gedachten van de hoofdpersoon, als kind en nu, en ineens is het ‘de jonge vrouw’. Jammer.

Ik mis je voor altijd
Goede verwerking van het thema! Goede schrijfstijl ook, met hier en daar wat schoonheidsfoutjes. Mooiste zinnetje is ‘Andere mensen kusten elkaar omdat het zo hoorde, wij deden het omdat het straks niet meer kon.’ Hier en daar had het verhaal nog wel wat beter uitgewerkt kunnen worden, vooral bij het stukje waarin de ikpersoon het nieuws hoort en de zin ‘Toen kwam dat ene telefoontje’ vind ik slecht. Maar voor de rest is het goed.

Verlost
Mijn eerste gedachte: de hoofdpersoon is vast een meisje. Het verhaal is goed geschreven, maar kan mij niet zo boeien. Het in de zee lopen, de zelfhaat… het was leuk geweest als de lezer had geweten wáárom dat moest gebeuren. Het verhaal mist een ziel.

Ondersteboven
Sarcasme, daar houd ik van. Cliffhangers mogen wat mij betreft alle kanten opvallen. Formeel geschreven verhaal, daar moet je wel van houden. Ik vind het niet helemaal passen. Ja, bij het verhaal wel denk ik, maar ik begrijp niet helemaal waar het over gaat. Een beetje een gemiste kans dus denk ik. Misschien volgende keer ietsje minder formeel?

Het land van OM
De schrijver van dit verhaal heeft een zeer rijke fantasie en heeft het thema leuk verwerkt. Ik heb niet zoveel aan te merken op dit verhaal. Het is origineel en goed geschreven, maar het raakt me niet helemaal.

[Vogelvrij]

Goed commentaar, ben het ook wel eens met de dingen die je zegt over mijn verhaal (al was mijn eerste idee iets te doen met "het voelt alsof de wereld ondersteboven is gegaan", alleen het thema verwerken bleek op die manier toch nog best lastig

Kerboga, hoe vermoedde jij eigenlijk dat dat mijn verhaal was, of had je dat ergens gelezen?

En iedereen houdt van het woord verdoemski

Gefeliciteerd!

Ik geloof dat het onderhand een publiek geheim is dat Zladko Vladcik. van mijn hand is. Ik moet iets minder opzichtelijk omgaan met rare namen en Oostblokmensen.

Tijd om op te biechten. De naam Zladko Vladcik en het land Molvanië zijn ontleend aan een satirisch reisboekje en deze site. Als je je best doet (of klikt op 'press releases'), kun je daar een artikel vinden over hoe de Zladko Vladcik electromuzikant mee wilde doen aan het Eurovisie Songfestival met zijn superhit Elektronik – Supersonik, maar gediskwalificeerd werd wegens drugsbezit. Download de clip en je snapt direct waarop Zladko zo geniaal is.

Verdoemski is ook niet van mij, maar pikte ik uit een Joop Klepzeiker van Eric Schreurs, waar het gebruikt werd door een Ivan die in de kroeg Wodka! bestelde, met zijn vuist op de toog sloeg en 'Goedverdegoedverdoemski!' zei.

De rest is wel van mezelf, hoewel het 'Helaas moet ik de festiviteiten onderbreken' een toespeling is op HAL 9000 uit 2001: A Space Odyssey.

LUH-3417

Van Nirav Christophe mag je jatten wat je wilt

overigens had ik niet door dat ie van LUH was. Maar ik ben daar dan ook absoluut niet goed in.

[Vogelvrij]

Het was inderdaad vrij duidelijk dat die van jou was, LUH, die stijl van jou is echt té opvallend Maar het was wel een aardig verhaal hoor

Krummeltje schreef op 28-03-2006 @ 13:56 :
Van Nirav Christophe mag je jatten wat je wilt

Intertekstualiteit noemen we dat. Niemand die je meer kan aanklagen.

LUH-3417

[Kerboga]

Vogelvrij schreef op 28-03-2006 @ 13:33 :
Goed commentaar, ben het ook wel eens met de dingen die je zegt over mijn verhaal (al was mijn eerste idee iets te doen met "het voelt alsof de wereld ondersteboven is gegaan", alleen het thema verwerken bleek op die manier toch nog best lastig

Kerboga, hoe vermoedde jij eigenlijk dat dat mijn verhaal was, of had je dat ergens gelezen?

En iedereen houdt van het woord verdoemski

Dat vermoedde ik niet, dat was Wolter. Hij had al een lijstje, ik heb die enkel aangevuld.

[Vogelvrij]

Kerboga schreef op 28-03-2006 @ 14:27 :
Dat vermoedde ik niet, dat was Wolter. Hij had al een lijstje, ik heb die enkel aangevuld.

Ow, ik schrok al

[Kerboga]

Vogelvrij schreef op 28-03-2006 @ 14:29 :
Ow, ik schrok al

Nergens voor nodig, aangezien ik nog nooit buiten Letteren met jou gepraat heb? (Of ik vergeet iets heel erg, nu)

[Vogelvrij]

Kerboga schreef op 28-03-2006 @ 14:30 :
Nergens voor nodig, aangezien ik nog nooit buiten Letteren met jou gepraat heb? (Of ik vergeet iets heel erg, nu)

Nee, daarom snapte ik het even niet Ik vreesde al dat ik mezelf gruwelijk had verraden met mijn commentaar of zo. Wat dat betreft was Krummeltje wel slim om dat nu pas te posten.

Gefeliciteerd Krummeltje! Ik had niet op je gestemd, maar ik vind het zeker een mooi verhaal.
En op d/t (ei/ij, au/ou, c/k, ../n) fouten heb ik het patent. Dat leer ik gewoon nooit, spelling.

Quis schreef op 28-03-2006 @ 14:48 :
En op d/t (ei/ij, au/ou, c/k, ../n) fouten heb ik het patent. Dat leer ik gewoon nooit, spelling.

Achja, sinds ik het kan (dat is ook nog niet zo lang) let ik er teveel op

[WolterB]

Vogelvrij schreef op 28-03-2006 @ 14:04 :
Het was inderdaad vrij duidelijk dat die van jou was, LUH, die stijl van jou is echt té opvallend Maar het was wel een aardig verhaal hoor

Vond ik ook, heeft mijn stem ook gekregen

En gefeliciteerd natuurlijk, Krummeltje, bijna achternaamgenoot

En we hebben dus nu deze namen bij vehalen compleet:

 1. Paarse en witte lentebloemen	10 (Krummeltje)
 2. Zladko Vladcik 			 5 (LUH)
 3. Ondersteboven 			 4 (The Delicious)
 4. Er stond “boeven” 			 3 (Kerboga)
 4. Ik mis je voor altijd 		 3 (Tink*)
 6. Verlost 				 2 (Anetj)
 6. Het land van OM 			 2 (WolterB)
 8. Soms hoor ik een schaterlach 	 1 (Vogelvrij)
 8. Morituri te salutant 		 1 (Quis)
 8. Daglicht 				 1 (Roosje)
 8. De wakkere wolf werd een slapend lam 1 (Grimm)
12. Van tweede naar eerste viool 	 0 (Duivelaartje)
12. Een leven ondersteboven 		 0 (Ieke)
12. Als een sprong in het diepe 	 0 (Susjo)

WolterB schreef op 28-03-2006 @ 15:39 :
En gefeliciteerd natuurlijk, Krummetje, bijna achternaamgenoot

[WolterB]

Krummeltje schreef op 28-03-2006 @ 15:45 :

Maak ik zomaar een tikfout in je naam

WolterB schreef op 28-03-2006 @ 15:46 :
Maak ik zomaar een tikfout in je naam

Oh dat had ik nog niet eens gezien Ik zie nu dat ie in de code ook niet klopt

Grappig trouwens dat ik helemaal niet op de lijstjes voorkwam

[I C U]

Gefeli

Luh's stijl is gewoon herkenbaar! Dat was ook gelijk het enige verhaal waarbij meteen een lampje ging branden ivm de schrijver ervan...

[duivelaartje]

Gefeliciteerd!

[the Delicious]

Gefeliciteerd!!

[Jolyne]

Het laatste verhaal was van mij, kon ook niemand weten!

[Kerboga]

Susjo schreef op 28-03-2006 @ 16:35 :
Het laatste verhaal was van mij, kon ook niemand weten!

Raadsel opgelost!

[Jolyne]

[flyaway]

WolterB bedankt, ik vind het een leuk verhaal en heb dr op gestemd

Gefeliciteerd, je bent mijn meerdere. Althans, deze wedstrijd!

Grimm schreef op 28-03-2006 @ 17:05 :
Gefeliciteerd, je bent mijn meerdere. Althans, deze wedstrijd!

Altijd je meerdere Grimm, vergeet dat niet!

dankje

Gefeliciteerd! Ik heb (nog) geen om het hele topic door te lezen, maar van harte. Ik heb van je verhaal genoten.

Dank, oh wijze oud-forumbaas

toch?

[Roosje]

Grimm schreef op 28-03-2006 @ 17:05 :
Gefeliciteerd, je bent mijn meerdere. Althans, deze wedstrijd!

Tsk.

En ontopic: Gefeliciteerd, goed verhaal ook. Als niet iedereen er op gestemd had, zou ik het wel gedaan hebben.

Krummeltje schreef op 28-03-2006 @ 19:36 :
Dank, oh wijze oud-forumbaas

toch?

Jep. De koffers zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, vooral niet als je er geen geheim van maakt.

Roosje schreef op 28-03-2006 @ 19:47 :
En ontopic: Gefeliciteerd, goed verhaal ook. Als niet iedereen er op gestemd had, zou ik het wel gedaan hebben.

En ik probeerde je nog wel over te halen

Piloff schreef op 28-03-2006 @ 19:58 :
Jep. De koffers zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, vooral niet als je er geen geheim van maakt.

Piloff schreef op 28-03-2006 @ 19:58 :
Jep. De koffers zijn ook niet meer wat ze geweest zijn, vooral niet als je er geen geheim van maakt.

Bij jou deed de muis vroem.

[Tink*]

Gefeliciteerd!
Ik heb er ook op gestemd.

[Jolyne]

En nog een keer gefeliciteerd !

[Roosje]

Krummeltje schreef op 28-03-2006 @ 20:01 :
En ik probeerde je nog wel over te halen

Dat heb ik dan niet eens doorgehad.

Grimm schreef op 28-03-2006 @ 20:18 :
Bij jou deed de muis vroem.

He, wat gaaf, je kent die foto nog.

Piloff schreef op 28-03-2006 @ 21:10 :
He, wat gaaf, je kent die foto nog.

Die komt nooit meer van mijn netvlies af.

Grimm schreef op 28-03-2006 @ 21:57 :
Die komt nooit meer van mijn netvlies af.

Ik heb nu andere muizen, mag er weer een nieuw fototopic komen, denk je?

[Flowtje]

Gefeliciteerd!

[Vogelvrij]

Susjo schreef op 28-03-2006 @ 16:35 :
Het laatste verhaal was van mij, kon ook niemand weten!

Was dat nu het verhaal met die charmante ~'tjes waar ik nu niet begreep hoe dat nu zat met die bungeejumpsprong? (leg uit!)

Ruim gewonnen, gefeliciteerd, helaas niet gelezen en niet gestemd , maar deze ga ik nu wel lezen

[Droomz]

Gefeliciteerd.
Ik heb niet gelezen noch gestemd, maar in elk geval van harte.

[Jolyne]

Vogelvrij schreef op 29-03-2006 @ 16:03 :
Was dat nu het verhaal met die charmante ~'tjes waar ik nu niet begreep hoe dat nu zat met die bungeejumpsprong? (leg uit!)

Ja dat verhaal ja... Het is een van mijn eerste verhalen, maar ik heb toch maar mee gedaan. En ik zie nu zelf dat ik hem veel beter had kunnen schrijven, maar goed. Die bungeejumpsprong dan nu, het klopt inderdaad niet helemaal want in principe zou je niet ergens achter moeten kunnen blijven haken. Het was zeg maar zo dat ze sprong en tegelijkertijd haar benen om de rand waar ze van afsprong heen sloeg. Een beetje vergezocht dus. Dat was omdat ze in paniek raakte. En dan gaat ze zich dingen uit haar basisschooltijd herinneren. Ik hoop dat je het nu snapt, heb het zo goed mogelijk proberen uit te leggen.

[Saarah]

Gefeliciteerd, ik heb er ook op gestemd

[Vogelvrij]

Jolyne schreef op 30-03-2006 @ 15:48 :
Ja dat verhaal ja... Het is een van mijn eerste verhalen, maar ik heb toch maar mee gedaan. En ik zie nu zelf dat ik hem veel beter had kunnen schrijven, maar goed. Die bungeejumpsprong dan nu, het klopt inderdaad niet helemaal want in principe zou je niet ergens achter moeten kunnen blijven haken. Het was zeg maar zo dat ze sprong en tegelijkertijd haar benen om de rand waar ze van afsprong heen sloeg. Een beetje vergezocht dus. Dat was omdat ze in paniek raakte. En dan gaat ze zich dingen uit haar basisschooltijd herinneren. Ik hoop dat je het nu snapt, heb het zo goed mogelijk proberen uit te leggen.

Mja, ik dacht al wel zoiets, maar ik kon me niet helemaal voorstellen hoe het nu precies zat En als dit een van je eerste verhalen is, vond ik hem wel goed, hoor! Nou ja, dat kwam misschien ook omdat het herkenbaar voor me was, heb ook wel eens zo'n dodensprong gemaakt en gevallen en zo


@Krummeltje: Hun namen hebben trouwens een assonantie hè, geen alliteratie? Maar dat beweer je ook niet. Dat vond ik een leuk stukje Hoe zit het nu precies met hun leeftijd, die ene heeft Nederlands gestudeerd, maar ze wonen wel allebei nog thuis?

Oké, ik wil gewoon even alle onduidelijkheden verhelderd zien

Vogelvrij schreef op 31-03-2006 @ 19:39 :


@Krummeltje: Hun namen hebben trouwens een assonantie hè, geen alliteratie? Maar dat beweer je ook niet. Dat vond ik een leuk stukje Hoe zit het nu precies met hun leeftijd, die ene heeft Nederlands gestudeerd, maar ze wonen wel allebei nog thuis?

Oké, ik wil gewoon even alle onduidelijkheden verhelderd zien

Hehe

Is het echt een assonantie? Verdorie. Ik dacht dat ik het goed had. Maar anyway. Senna heeft dr studie natuurlijk niet afgemaakt, omdat ze ziek werd... ik heb er eigenlijk nooit bij nagedacht hoe oud ze zijn, begin twintig denk ik. Alex is een moeilijke gothic die dus eigenlijk nog thuis woont maar op een gegeven moment niet meer omdat het 'niet meer ging'. Zoiets? Ik weet het zelf ook maar half

Iedereen bedankt voor de felicitaties. Ik voel mij zeer, zeer vereerd (met zowel winnen als felicitaties)

[Chariss]

En terecht dat je je vereerd voelt, het is een mooi verhaal!
Btw, ik ben hier nieuw, dus hallo iedereen