het dit-boek-veranderde-mijn-leven-topic

Heeft u een bepaald boek dat u heel dierbaar is omdat het u herinnert aan een bepaalde gebeurtenis of periode?
Heeft u een boek stukgelezen, niet omdat het zo 'goed' was, maar omdat het op een of andere manier veel voor u betekende?
Is er een boek dat uw kijk op boeken, of misschien zelfs op het leven zelf heeft veranderd?
Is er een boek waar u zo veel van heeft geleerd dat het verplicht zou moeten worden op school?
Óf, hebben letters voor u niet zo'n grote waarde, maar kunt u wel een boek bedenken wat 'anders dan anders' was?

Ik, die soms meer leeft via letters dan in het echt, ben zeer benieuwd. Maak de auteurs van deze machtige schrijfsels bekend, noem de onweerstaanbare titels en vertel vooral het verhaal achter uw keuze!

Nota Bene: Dit is dus niet het zoveelste ''dit boek moet je gelezen hebben topic'', minder goede, danwel slechte boeken mogen ook genoemd worden, zolang er maar een reden voor is.

Nu ik de Dune-serie aan het herlezen ben, merk ik dat die best wel een hoop invloed op me hebben gehad.

Ik merk dat ik wel een boel van mijn schrijfstijl uit de Dune-boeken heb overgenomen. Vooral opsomzinnen, zoals "Hij stond op, keek naar zijn schoenen, zuchtte zacht en dacht weer aan vroeger." Herbert had daar een handje van en ik gebruik ze ook vaker dan anderen.

Maar op ander gebied. Sommige zinnen eruit herken ik direct weer als ik ze lees, en voelen aan alsof het mijn eigen gedachten zijn. Kennelijk ben ik vergeten dat ik ze ooit gelezen heb en heb ik ze na al die tijd gewoon eigen gemaakt.

LUH-3417

[CSN]

Judith Herzberg - Beemdgras, omdat het de eerste poëziebundel is die ik me herinner en ik denk dat deze mij aan het schrijven kreeg.

Roald Dahl - Het Wonderlijke verhaal van Hendrik Meijer, omdat het me voor het eerst deed beseffen dat niets is wat het lijkt of zijn wil.

Astrid Lindgren - De Gebroeders Leeuwenhart, omdat ik er wilde wonen.

Sylvia Plath - The Bell Jar, omdat we allemaal in een stolp leven.

Jean Paul Sartre - Le Mur / De Muur, omdat ik nog nooit zo graag dood heb gewild.

'jij jij en jij' van per nilsson, omdat dat het eerste echte boek was waarvan ik kan herinneren dat het me echt diep raakte, en dat boek me inspiratie gaf. Ik weet niet precies wanneer ik het heb gelezen, ik denk dat ik ongeveer 12 was. Het betekende in ieder geval een grote verandering van lees interesse.

- Nooit de buren bijten - Paul van Loon. Omdat ik als kind volstrekt weigerde te lezen, tot ik rond mijn tiende dit boek kreeg. Ik heb het in twee dagen verslonden en vanaf toen is mijn leeshonger niet meer te stillen geweet.
- Turks fruit - Jan Wolkers. Omdat alles wat ik dacht en meemaakte op dat moment (of eigenlijk achteraf pas) bij elkaar kwam in dat boek (Het boze en gefrustreerde gedeelte, niet de seks, drug en rock 'n roll) en het een dubbele betekenis gekregen heeft.
- 1984 - George Orwell. Omdat ik nogal tegen ''het systeem'' was/ben en dat boek me (daarom) enorm bang heeft gemaakt, mijn gedachtes alleen maar bevestigd heeft, me ontzettend veel over mensen en het leven geleerd heeft en omdat het een van de eerste boeken was die ik in het engels las.
- Harry Potter, omdat ik eens niet de enige was die het gelezen had

[Little Sister]

Giph van Ronald Giphart, omdat dat het allereerste literatuurboek was dat ik écht las. Het deed me realiseren dat niet alle literatuur een wanhopige aaneenknoping van droefheden en trauma's is.

[the Delicious]

1984 - George Orwell, omdat het me deed beseffen hoe mensen eigenlijk zijn en omdat het me écht liet nadenken over hoe ik zelf leef. En omdat het het mooiste boek is dat ik tot nu toe gelezen heb, denk ik.

Oh, ja, ook omdat het niet zo'n boek is dat ik in één adem heb uitgelezen, het mooi vond en er daarna slechts een vage herinnering aan heb over gehouden.

[Rita Pavlovic]

'Ziezo' van Annie MG Smidt. Omdat al die vreselijk lieve rijmpjes zo veel meer dan slechts vreselijk lieve rijmpjes waren. (ik word nog steeds een beetje verdrietig als ik over de spin Sebastiaan lees...)

'Watership Down' van Richard Adams, omdat ik mij dankzij dat boek voor het eerst realiseerde dat mensen niet de enige zijn die over 'menselijke' gevoelens kunnen beschikken. (en omdat ik sindsdien konijnen niet meer als stomme, lamme beesten zie)

'De wereld van Sofie' van Jostein Gaarder, omdat het mijn introductie in de wereld van de filosofie was en het daarnaast ook handig is als soort van encyclopedietje van de Grote Westerse Filosofen.

'Vernon God Little' van DBC Pierre, omdat amerikanen rare mensen zijn, maar al met al toch ook maar mensen.

En verder kan ik even niets verzinnen, maar er zijn nog vele anderen.

En wat is het toch met mensen en 1984 zo'n geweldig boek vinden? De boodschap erachter is mooi, maar vinden jullie het nou echt mooi geschreven ?

[Krynn]

Rita Pavlovic schreef op 21-04-2006 @ 23:13 :
En wat is het toch met mensen en 1984 zo'n geweldig boek vinden? De boodschap erachter is mooi, maar vinden jullie het nou echt mooi geschreven ?

Je moet de boodschap nog steeds goed verpakken. De grimmige sfeer in dat boek draagt zeker bij aan de impact ervan.

In dezelfde categorie valt voor mij 'Brave new world' van Aldous Huxley...in hoeverre ligt je leven al vast?

Hubert Lampo is opende m'n ogen voor de schoonheid van taal met het volgende stukje tekst:

Het was een broeierige namiddag, en ik zat op een terrasje van de Oude Vaartplaats. Het was er erg rustig, en ik voelde me bedrukt en landerig, mede onder invloed van de zware atmosfeer en de gesluierde zon, die er niet in slaagde een dun wolkendek te doorbreken. Daar in dergelijke omstandigheden de blik nu eenmaal één of ander rustpunt opspoort, zat ik gedachteloos naar het monumentale urinoir te turen, dat zich daar in het midden van de brede straatweg bevindt. Na een poos ging ik mij verdiepen in de vraag, hoe ik in één van mijn kroniekjes de draak zou kunnen steken met deze onmisbare, doch vreemde sieraden van de openbare weg, die als ook zovele minder nuttige monumenten in mijn moederstad, gekenmerkt worden door een laattijdige voorkeur voor de barok, zich in dit geval botvierend door getourmenteerde smeedijzeren festoenen, krullen, rozetten en loofwerk, bekroond door drie machtige gaslantarens. Talkrijke voorbijgangers had ik reeds dit oord van inkeer zien betreden om het plengoffer aan de beperktheid van de menselijke staat te brengen, toen ik Wiebrand Zijlstra in de gaten kreeg.

Ik was 12, had net de bieb van m'n middelbare school ontdekt, en kon me bijna niet voorstellen hoe iemand zulke dichterlijke taal aan een publieke pispot kon wijden. Die dingen méuren! En helemaal 's zomers...!

Hmz, en, erg cliché misschien, maar sinds iemand me Lord of the Rings in de handen duwde ben ik verslingerd aan fantasy.

De boeken van Amélie Nothomb - De wrangheid, scherpzinnigheid, spot en kritiek die zij handhaaft past goed bij mij.

Paulo Coelho- De alchemist. Dit hoef ik denk ik niet toe te lichten.

Jostein Gaarder- Het mysterie. Sinds dit boek ben ik een enorme Gaarder-addict. Zijn andere werken zijn zoveel beter dan alleen De wereld van Sofie.

De Edda. Van welke schrijver dan ook, ik weet het niet meer. Toen ik de Noorse sagen hoorde, was ik verkocht.

[flyaway]

Een of ander kinderboek, geen idee hoe het heet, waarin iemand vegetarier wordt. Was de doorslag, werd het toen dus ook

En ' m'n lieve Audrina ' van Virginia Andrews, omdat het zo mooi geschreven is en een geweldig plot heeft.

[the Delicious]

Rita Pavlovic schreef op 21-04-2006 @ 23:13 :

En wat is het toch met mensen en 1984 zo'n geweldig boek vinden? De boodschap erachter is mooi, maar vinden jullie het nou echt mooi geschreven ?

Niet alle stukken waren even vlot door te lezen, vooral niet het stuk waar een ander boek wordt geciteerd. Daar deed ik echt een uur over 15 bladzijdes ofzo, maar er zijn ook stukken die wel veel sneller lezen (vooral het einde). Het is gewoon de sfeer die me aangreep. Ja, ik vind het wel mooi geschreven.

[Porcelain]

Lieke was me weer voor, maar:

De gebroeders leeuwenhart omdat ik het vroeger al zo betoverend vond, omdat het nu één van de weinige boeken is die me mee terug kan nemen naar de kindertijd (-toen-alles-nog-beter-was) en omdat elke zin me diep raakt. Ik kan geen boek verzinnen waar ik meer van hou.

Ja, 1984 was voor mij ook wel een impact, denk ik.

Spoiler

Het moment waarop Winston samen met die vrouw (naam?) in bed ligt, uit het boek van Goldman leest en er achter hen opeens die stem klinkt: "We are the dead." Eén van de zeldzame momenten waarop ik kippenvel kreeg bij het lezen van een boek.

Maar buiten dat deed het wel meer met me. Ik heb het in mijn jeugdige naïviteit wel gemakkelijk gelezen als een aanklacht tegen een systeem, maar ik bracht dit eerder in contact met de ontspoorde democratie van Amerika dan het stalinisme van Rusland. Ik zag en zie Orwell eigenlijk nog altijd als een rooie, maar ik heb geen idee of dat wel klopt.

Spoiler

Het einde bijvoorbeeld. Heeft Winston nu echt Big Brother weer omarmd? Hij is compleet gehersenspoeld en weer gelukkig, toch? (En: is dat echt zo slecht?) Maar hij maakte eerder ook aan zichzelf de belofte dat zodra hij zou sterven, zijn laatste gedachte er één van rebellie zou zijn. Ik hoef er in deze thread geen discussie over te voeren, maar het illustreert voor mij in ieder geval dat het een boek is waar je niet zo gemakkelijk mee klaar bent.

[bbyn]

Narnia.. die boeken lees ik echt al mijn hele leven en is een beetje mijn droomwereld

[Yerli]

Zepp schreef op 22-04-2006 @ 09:57 :
Jostein Gaarder- Het mysterie. Sinds dit boek ben ik een enorme Gaarder-addict. Zijn andere werken zijn zoveel beter dan alleen De wereld van Sofie.

Helemaal mee eens, op het moment heb ik 7 boeken van hem.

Jostein Gaarder dus.

En verder Terry Goodkind, de Wetten van de Magie.

Sindsdien ben ik ook verslaafd van fantasy.

[bbyn]

van Jostein Gaarder vond ik 'het geheim van de kaarten' op een of andere manier errug fascinerend.. echt zo'n boek dat je door wilt lezen...

door een spiegel in raadselen (ofzo?) vond ik ook errug mooi

[Warsocket]

dikkie dik
daar las ik mijn 1e woordje in

en toen veranderde mijn leven
ik was geen analfabeet meer

the Delicious schreef op 21-04-2006 @ 20:37 :
1984 - George Orwell, omdat het me deed beseffen hoe mensen eigenlijk zijn en omdat het me écht liet nadenken over hoe ik zelf leef. En omdat het het mooiste boek is dat ik tot nu toe gelezen heb, denk ik.

Oh, ja, ook omdat het niet zo'n boek is dat ik in één adem heb uitgelezen, het mooi vond en er daarna slechts een vage herinnering aan heb over gehouden.

LUH-3417 schreef op 22-04-2006 @ 11:59 :
Ja, 1984 was voor mij ook wel een impact, denk ik.

Spoiler

Het moment waarop Winston samen met die vrouw (naam?) in bed ligt, uit het boek van Goldman leest en er achter hen opeens die stem klinkt: "We are the dead." Eén van de zeldzame momenten waarop ik kippenvel kreeg bij het lezen van een boek.

Maar buiten dat deed het wel meer met me. Ik heb het in mijn jeugdige naïviteit wel gemakkelijk gelezen als een aanklacht tegen een systeem, maar ik bracht dit eerder in contact met de ontspoorde democratie van Amerika dan het stalinisme van Rusland. Ik zag en zie Orwell eigenlijk nog altijd als een rooie, maar ik heb geen idee of dat wel klopt.

Spoiler

Het einde bijvoorbeeld. Heeft Winston nu echt Big Brother weer omarmd? Hij is compleet gehersenspoeld en weer gelukkig, toch? (En: is dat echt zo slecht?) Maar hij maakte eerder ook aan zichzelf de belofte dat zodra hij zou sterven, zijn laatste gedachte er één van rebellie zou zijn. Ik hoef er in deze thread geen discussie over te voeren, maar het illustreert voor mij in ieder geval dat het een boek is waar je niet zo gemakkelijk mee klaar bent.

Spoiler

Je hebt het over Julia. Ik denk niet dat Winston Big Brother echt heeft omarmd, maar dat hij gewoon niet anders kan. het is gewoon conditionering, voor iedere goede gedachte een beloning en voor iedere slechte gedachte straf. We weten niet precies hoe lang zijn periode in Miniluv is, dus hij zou best gehersenspoeld kunnen worden. De belofte van eerder zal waarschijnlijk weggevaagd zijn, ik weet niet hoezeer hij zichzelf zou houden aan zijn beloftes.

Verder, hij schreef zijn boek in 1948, dus ik denk dat hij het toch heeft over het Russisch regime onder Stalin, omdat het daar veel minder vrij denken was dan in het Westen. Maar ik denk dat hij ook aardig wat Nazidingen heeft meegepakt, omdat vrijheid van meningsuiting niet gold. Wikipedia vertelt me dit:

Orwell omschreef zichzelf als democratisch socialist. In zijn stukken nam hij nadrukkelijk afstand van het totalitarisme zoals dat in de Sovjet Unie werd gepraktiseerd. Aan het eind van zijn leven overhandigde hij een lijst aan een vriend die bij de regering werkte, met daarop namen van 35 mensen waarvan hij vermoedde dat zij crypto-communisten waren, en niet objectief waren. Op de lijst stonden voornamelijk journalisten. Ook Charlie Chaplin stond erop.

Wikipedia bevestigt mijn vermoeden trouwens:

1984 is een boek (dystopie) van de Britse schrijver George Orwell uit 1948. Het is een beroemde anti-utopie van de westerse wereld anno 1984, waarin de enkeling ten onder gaat in een volkomen kansloze strijd tegen een totalitair bewind. Het is een waarschuwing tegen totalitaire regimes, zoals Nazi-Duitsland en Stalins Rusland.

Bron

Over of Winston BigBrother nu lief heeft of niet, moeten we later maar eens buurten. Misschien een idee voor een nieuwe boekbespreking?

[Rita Pavlovic]

Oh oh oh vergeet ik bijna de twee leukste schrijvers die beide mijn manier van lezen een beetje veranderden: van Garbriel Garcia Marquez (ik ben echt verslááfd aan zijn manier van schrijven) met zijn gehele oeuvre en 'Extreem luid en...etc' en 'Alles is verlicht' van Johnatan Sarfran Foer heb ik echt genoten. Beide van deze schrijvers weten op een hele frisse en bijna wereldvreemde manier een beeld te schetsen van een hele mooie, dromerige wereld die toch de onze is en die (mja hoe kan je dit het beste zeggen...?) heel dicht bij de fantasie en gedachtewereld van mensen komt.

Of zo. Lekker duidelijk weer.

[Charlottetje]

Ik lees jaarlijks Mores van Onno te Rijdt.
Over een jongen die lid wordt bij Minerva (studentencorps in Leiden) en daar eigenlijk niet helemaal juist mee om weet te gaan.

Mijn broer vond dat ik lid moest worden in Utrecht en mijn vader is lid geweest in Delft.
Dit boekje is een beetje mijn bijbel (al valt het vrouwenlidmaatschap in Utrecht wat tegen. De lafheid)

Verschillende kinderboeken...
Het geheim van de afgebeten vingers van ???, omdat dat voor het eerst was dat ik bedacht dat er ook nog wel eens andere werelden dan die van ons konden zijn. Dat in alle opzichten.

Jip en Janneke van Annie M.G Schmidt, want als ik dat lees, besef ik ineens dat het leven heel eenvoudig kan zijn.

En Les Miserables van Vicitr Hugo. Gewoon, omdat het een goed boek is. Het heeft iets, wat weet ik niet, dat maakt dat ik het toch wel echt elke keer uit de kast pak. Heerlijk.

[Lugosi]

mijn leven veranderen is wel erg zwaar.

thea beckman - saartje tadema
als kind heb ik die echt 10x letterlijk bijna stuk gelezen, zooo prachtig vond ik het en ik moest steeds huilen als ze straf heeft gekregen.

het kofferkind - (schrijver weet ik niet meer)
ook als kind, jemig wat heb ik hierbij hard moeten huilen weet ik nog.

verder zijn er een hoop boeken die ik erg mooi vind maar die niet mijn leven hebben veranderd. hmmm.

[Ruby Blue]

Christiane F. vond ik heel erg indrukwekkend. Het boek las ik in een keer uit, en de daaropvolgende film vond ik ook redelijk sterk.

[Vogelvrij]

Ik heb serieus mijn hele dagboek afgezocht om een titel van een van onderstaande boeken te zoeken, maar uiteindelijk heb ik het gevonden.

Boeken die mijn leven sterk beïnvloed hebben (veranderd is meteen zo radicaal, hè?):

*De wetten en De vriendschap van Connie Palmen
*De regenboog heeft maar acht kleuren van Peter Pohl
*Een ongewoon gesprek met God - Walsch
*Koekoekskind van Eloise McGraw

Verder weet ik het eigenlijk niet zo, maar er zijn er vast wel meer...

Vogelvrij schreef op 26-04-2006 @ 14:44 :
Boeken die mijn leven sterk beïnvloed hebben (veranderd is meteen zo radicaal, hè?)

Iedereen neemt het zo enorm serieus! Ik mag graag overdrijven, de eerste persoon wiens leven écht veranderd is door een bóek moet ik nog tegenkomen.
(De wetten van Connie Palmen is voor mij trouwens ook wel een belangrijk boek.)

[Vogelvrij]

Quis schreef op 26-04-2006 @ 16:30 :
Iedereen neemt het zo enorm serieus! Ik mag graag overdrijven, de eerste persoon wiens leven écht veranderd is door een bóek moet ik nog tegenkomen.
(De wetten van Connie Palmen is voor mij trouwens ook wel een belangrijk boek.)

De Bijbel misschien voor sommige mensen?

Dat komt door internet, je weet nooit of mensen het nu echt zo bedoelen en voor het gemak ga ik er altijd maar vanuit dat iedereen serieus is

(Connie Palmens boeken<3)

[Ruby Blue]

Ja, de Bijbel is voor mij het boek dat mijn leven veranderde. Hoe kon ik dat vergeten!