Het-Grote-Lucht-Je-Hart-Topic # 58

[duivelaartje]

Kutkut een 5,2 voor wiskunde. Aaagh. Ik dacht dat ik het goed snapte. Een 7 kan ik wel vergeten denk ik.. Morgen weer een repetitie wiskunde, straks maar beginnen.

Ik heb geregeld dat ik antwoorden krijg van duits-leestoets. Beetje fraude, maar goed.

Nijn* schreef op 10-05-2006 @ 17:10 :
@ Xia, tuurlijk is zij de enige die het kan veranderen, en waarschijnlijk weet ze dat zelf ook wel, maar dat gebeurd ook niet van de ene op de andere dag. Je moet toch kunnen begrijpen dat er een hoop moed voor nodig is om je leven zo drastisch te veranderen, iedereen vind dat toch eng? Ik kan me in ieder geval goed inbeelden hoe het voor Redhair moet zijn. En ik denk ook niet dat ze gelukkig is met de manier waarop het nu gaat, maar soms kun je gewoon niet anders, het is eng om zo te moeten veranderen. Maar goed, misschien kan ze je beter zelf vertellen hoe ze erover denkt, want ik meng me ook weer in een gesprek waar ik niet thuis hoor

OT: Zo'n ontzettend kloppend zinnetje gehoord in een liedje:
Trying so hard to forget,
that even brighter days are so sad..

Klopt.. natuurlijk kost het moeite en kracht en alles.. dat is ook logisch, niks gaat vanzelf. En ik weet ook echt niet hoe alles moest, anders was mijn leven ook niet zo'n zooi. En er is niet "een beetje" moed voor nodig, maar heel veel. Maar eigenlijk wil ik haar gewoon een hart onder de riem steken, dat ze zélf misschien hard is voor haarzelf, maar dat ik als ik t allemaal zo lees best geloof dat ze het kan.. maar ik druk me geloof ik helemaal niet zo uit als ik wil dat het overkomt Zucht.

[Meissiej]

Hmz. lekker dan weer, zit ik 2 uur en 3 kwartier op een les te wachten gaat de les niet door Geweldig, ik houd van dit soort dagen

[George]

Haha 'ja, daar zit je dan, met al je vrienden'.

[fractuur]

duivelaartje schreef op 10-05-2006 @ 17:11 :
Kutkut een 5,2 voor wiskunde. Aaagh. Ik dacht dat ik het goed snapte. Een 7 kan ik wel vergeten denk ik.. Morgen weer een repetitie wiskunde, straks maar beginnen.

Ik heb geregeld dat ik antwoorden krijg van duits-leestoets. Beetje fraude, maar goed.

Nou ja, als je ergens een 5 voor haalt snap je het op zich wel hoor. Misschien dat er een soort som was die je niet lukte? Of een bepaald onderdeel? Pas als je een 3 of 4 hebt kan je zeggen dat je er niets van snapte. Succes met leren!

OT: Bah bah bah. Ik was zo vrolijk en dan komt dit er tussendoor. Ik kan af en toe zo'n bitch zijn.. Maar hij moet nu veel regelen en kan dit er waarschijnlijk niet bij hebben. Ach, lekker koppig zijn op zn tijd, dat is ook wel eens lekker. Neemt niet weg dat het me nog steeds dwars zit. En ik hem gewoon wil zien en spreken.

[Anno2007]

pff ik ben weer is serieus zenuwachtig.
morgen eerst engels mondeling en dat moet ik gewoon goed maken, ha namelijk voor mn laatste toets een 3,3 . keilang voor geleerd, maar ja t waren 43,75 fouten. zie je wel dat ik t niet kan

en daarna wiskunde pw, wat ik ook goed MOET maken, maar wat ik ook eiglijk helemaal niet snap. en dan geeft die zak nog 2 pw's in 2 dagen ook . ik ben blij dak na dees periode van wis b2 af ben zeg, laat het gewoon vallen. laatste toets hak keiveel gedaan, hele hoofdstuk opnieuw gemaakt enzo, wat haal ik: 1 punt van de 23 . dan kom je niet heel hoog uit zegmaar. en die vent (die ook mn mentor is) vraagt niet eens wat er fout is gegaan ofzo.. en t dan wel gek vinden dak er mee stop zeker

en dan derna presentatie anw, met zn drieen een heel uur voor de klas zowat. en omdak bij de vorige presentatie die ik met een groepje moes doen, ook al zo zenuwachtig was, haalde ik het punt al naar beneden. dat wil ik egt niet weer or

[~~dolce~~]

Ruudje schreef op 07-05-2006 @ 20:26 :
ik ben eerlijk geweest
ik heb duidelijk verteld dat het een bewuste keuze was en dat het NIET aan jou lag
het was niet mijn intentie om je te kwetsen
ook niet om het contact te verbreken, maar om het op een laag pitje te zetten
ik heb gewoon tijd nodig om mijn denken en doen te veranderen
gun me die tijd dan ook ajb =\

Waar baseer je op dat ik je die tijd niet geef? op mijn post? Wie zegt dat, dat alleen over jou ging?

Ook weer typisch.. alle enigzins aantrekkelijke kamers hadden vanavond hospiteeravond. Had ik nu maar gister gekeken. Misschien toch iets meer mijn best doen...

[darkfairy]

en weer lache ze me uit om me uiterlijk

Nijn* schreef op 10-05-2006 @ 17:10 :
@ Xia, tuurlijk is zij de enige die het kan veranderen, en waarschijnlijk weet ze dat zelf ook wel, maar dat gebeurd ook niet van de ene op de andere dag. Je moet toch kunnen begrijpen dat er een hoop moed voor nodig is om je leven zo drastisch te veranderen, iedereen vind dat toch eng? Ik kan me in ieder geval goed inbeelden hoe het voor Redhair moet zijn. En ik denk ook niet dat ze gelukkig is met de manier waarop het nu gaat, maar soms kun je gewoon niet anders, het is eng om zo te moeten veranderen. Maar goed, misschien kan ze je beter zelf vertellen hoe ze erover denkt, want ik meng me ook weer in een gesprek waar ik niet thuis hoor

Nja weet je, maar zo gemakkelijk is het wél. Nou ja, niet gemakkelijk om op dat punt te komen, maar op een gegeven moment zet je zo'n knop om en dan kan je het wél. Dan is het geen kwestie meer van het eng vinden, of zelfs maar je leven te veranderen, dan ben je het gewoon zát, hoe je je gedraagt, hoe je je voelt, hoe hulpeloos je bent alleen maar door je eigen gevoel. En zodra je je écht écht realiseert dat je het zelf doet, dat alle verdriet in jouzelf zit, door jouzelf veroorzaakt wordt, en dat je dus op dezelfde manier gelukkig kunt zijn, door het zélf te doen... nou ja, dan ben je er.

En dat wil niet zeggen dat je vanaf dan alleen maar gelukkig bent, maar wel dat je dat...ehm, lekker zweverig, maar innerlijke rustpunt wel weer terug kunt vinden.

Het probleem met verslavingen is alleen dat er bij sommige mensen gewoon fysiek iets scheef zit waardoor ze echt verslaafd kunnen worden, en ik weet niet of deze methode dan wel werkt...

Pfff, wat ben ik druk, ik wil film kijken straks maar ik moet essay schrijven... Argh.

Wat doe ik hier dan eigenlijk nog *klikt gauw forum weg*

[kroot]

elleboog

[♪]

Grappig, alsof die vervelende dingen die gezegd zijn ineens allemaal onzin waren.(lekkere kromme zin) Of beter gezegd, nooit uitgesproken zijn. 8)

Ah, het zijn mijn zaken niet, ik ga me wel gewoon verheugen op zondag.

Nou, gisteravond ging het dus weer mis... En ik kreeg me er toch een koppijn van, niet normaal. Vanochtend werd ik wakker, maar ik kon gewoon niet eens mn hoofd normaal optillen van mn kussen. Maar ik móest naar school, vanwege die toets. Dus ik toch maar naar school met 2 paracetamol op. Ik dus naar school geslingerd met de fiets. Allemaal mensen keken me al raar aan, maar ik kon er echt niets aan doen. Kom ik op school, blijkt dat ik helemaal niet kan lezen enzo. Uiteindelijk dus de toets niet gedaan, moet nu morgen. Ik ben lekker naar huis gegaan, mn bed in. Heb 6 uur geslapen! Ik had het echt nodig. Nu nog wat leren, ik ken het niet, maar het is nu eenmaal zo. Er zitten grenzen aan mezelf en die zijn nu bereikt. Ik ga mn best doen en anders is het maar jammer. Ik mag sowieso toch maar 1 bijvak laten tellen en hopelijk wordt dat grieks, maar toch blijft het jammer. Dan moet ik op het cse maar scoren... Naja, nu maar weer hard aan het werk en dan weer lekker slapen.

[darkfairy]

[moon]

Morgan schreef op 10-05-2006 @ 20:11 :
[B]Nja weet je, maar zo gemakkelijk is het wél. Nou ja, niet gemakkelijk om op dat punt te komen, maar op een gegeven moment zet je zo'n knop om en dan kan je het wél. Dan is het geen kwestie meer van het eng vinden, of zelfs maar je leven te veranderen, dan ben je het gewoon zát, hoe je je gedraagt, hoe je je voelt, hoe hulpeloos je bent alleen maar door je eigen gevoel. En zodra je je écht écht realiseert dat je het zelf doet, dat alle verdriet in jouzelf zit, door jouzelf veroorzaakt wordt, en dat je dus op dezelfde manier gelukkig kunt zijn, door het zélf te doen... nou ja, dan ben je er.

En dat wil niet zeggen dat je vanaf dan alleen maar gelukkig bent, maar wel dat je dat...ehm, lekker zweverig, maar innerlijke rustpunt wel weer terug kunt vinden.

Het probleem met verslavingen is alleen dat er bij sommige mensen gewoon fysiek iets scheef zit waardoor ze echt verslaafd kunnen worden, en ik weet niet of deze methode dan wel werkt...

mee eens

Ot: Dat gezeik om een spelletje. Hij kan absoluut niet tegen zijn verlies en doet alsof de wereld vergaat als hij verloren heeft en loopt ook gedurende het spel heel zielig en chagerijnig te doen. Dat verpest dan weer mijn hele humeur omdat ik me rot irriteer aan zijn gedrag. Als hij dan wint is het vaak niet beter want dan loopt hij gedurende het hele speel te roepen dat hij gaat verliezen en loopt hij zielig te doen en wint alsnog...dan komt er dus helemaal stoom uit mijn oren. Hij bekijkt het maar met dat stomme spel.

rare kwast schreef op 10-05-2006 @ 13:35 :
mja allemaal vaag dus.. ik weet niet goed hoe ik t uit moet leggen..

Ik denk dat ik je wel begrijp (en dat ook al deed, ik ken het probleem).

[Redhair]

Ik moet het inderdaad allemaal zelf doen. Ben de enige die mijn levensstijl kan veranderen. Alleen het punt is dat ik al zo'n acht jaar 'slecht' leef, ik weet gewoon niet meer hoe je 'goed' moet leven. Door de drugs heb ik minder last van mijn eetstoornis, als ik minder/geen drugs gebruik eist die eetstoornis weer veel aandacht. Dus vlucht ik weer in de drugs. Ik besef dat ik echt slecht bezig ben, dat mijn eetstoornis mijn lichaam al flink naar de klote heeft geholpen en merk dat de drugs zijn negatieve werk ook doet. Maar ik weet gewoon niet meer hoe je hoort te leven, wat je moet doen om jezelf niet te verwoesten. Morgan, ik besef wat ik doe. Dat ik met de eetstoornis en de drugs mijn lichaam en leven verpest. Maar die knop kan ik niet omzetten.
Maar bedankt, Jullie steken wel een hart onder de riem, lief.
En Xia, wat jij doet is vrij normaal. Je ziet bij anderen waar de 'fout' zit, hoe ze dat kunnen veranderen, maar bij jezelf is het moeilijk. De fout zien, de manier van veranderen zien en vooral, het veranderen zelf. Sterkte.

Vanmiddag even langs het ziekenhuis geweest. De neuroloog had wat artikelen voor me klaar liggen. Een van die artikelen is geschreven door de arts die me nu gaat behandelen. Over de slaapstoornis die ik waarschijnlijk heb. Ik heb het jankend gelezen. Zoveel herkenning, dus ook erkenning. Maar ook veel woede. Er stond onder andere in dat omdat de stoornis zo onbekend is, patienten vaak gewone slaapmiddelen krijgen. Deze slaapmiddelen, zoals de valium die ik kreeg, kunnen de stoornis DSPS juist erger maken.
Jezus, mijn eerste huisarts die me niet serieus nam en me naar het riagg stuurde. Het riagg die zonder enkel onderzoek of diagnose allemaal medicijnen in me lichaam propten, mijn tweede huisarts die me helemaal niet serieus nam.
Toen ik laatst boos zei dat ik geen kutmedicijnen wilde maar onderzoek, stuurde hij me met tegenzin door naar een internist.
"Maar ga er maar vanuit dat het geestelijk is. En als het geestelijk is, moet je niet hier weer aankloppen." Godverdomme, als het echt DSPS is, dan kan die huisarts een hele boze brief verwachten. Als mijn eerste huisarts me niet domweg naar het riagg had gestuurd maar naar het ziekenhuis, had ik mijn havo examens al afgerond, was alles zoveel beter geweest. Ze hebben zoveel fouten gemaakt, waardoor ik zoveel tol moest betalen. Godverdomme.

tis wat.... krijg je te horen van je docent dat je een van zijn beste leerlingen bent en nog lijk ik er niks aan te hebben........

voel me zo rot... voel me zo rot.....kweet het niet ff

[LiefsvanHier]

Ik doe een beetje raar.
Hihi .

[moon]

Redhair schreef op 10-05-2006 @ 21:41 :
Ik moet het inderdaad allemaal zelf doen. Ben de enige die mijn levensstijl kan veranderen. Alleen het punt is dat ik al zo'n acht jaar 'slecht' leef, ik weet gewoon niet meer hoe je 'goed' moet leven. Door de drugs heb ik minder last van mijn eetstoornis, als ik minder/geen drugs gebruik eist die eetstoornis weer veel aandacht. Dus vlucht ik weer in de drugs. Ik besef dat ik echt slecht bezig ben, dat mijn eetstoornis mijn lichaam al flink naar de klote heeft geholpen en merk dat de drugs zijn negatieve werk ook doet. Maar ik weet gewoon niet meer hoe je hoort te leven, wat je moet doen om jezelf niet te verwoesten. Morgan, ik besef wat ik doe. Dat ik met de eetstoornis en de drugs mijn lichaam en leven verpest. Maar die knop kan ik niet omzetten.
Maar bedankt, Jullie steken wel een hart onder de riem, lief.
En Xia, wat jij doet is vrij normaal. Je ziet bij anderen waar de 'fout' zit, hoe ze dat kunnen veranderen, maar bij jezelf is het moeilijk. De fout zien, de manier van veranderen zien en vooral, het veranderen zelf. Sterkte.

Vanmiddag even langs het ziekenhuis geweest. De neuroloog had wat artikelen voor me klaar liggen. Een van die artikelen is geschreven door de arts die me nu gaat behandelen. Over de slaapstoornis die ik waarschijnlijk heb. Ik heb het jankend gelezen. Zoveel herkenning, dus ook erkenning. Maar ook veel woede. Er stond onder andere in dat omdat de stoornis zo onbekend is, patienten vaak gewone slaapmiddelen krijgen. Deze slaapmiddelen, zoals de valium die ik kreeg, kunnen de stoornis DSPS juist erger maken.
Jezus, mijn eerste huisarts die me niet serieus nam en me naar het riagg stuurde. Het riagg die zonder enkel onderzoek of diagnose allemaal medicijnen in me lichaam propten, mijn tweede huisarts die me helemaal niet serieus nam.
Toen ik laatst boos zei dat ik geen kutmedicijnen wilde maar onderzoek, stuurde hij me met tegenzin door naar een internist.
"Maar ga er maar vanuit dat het geestelijk is. En als het geestelijk is, moet je niet hier weer aankloppen." Godverdomme, als het echt DSPS is, dan kan die huisarts een hele boze brief verwachten. Als mijn eerste huisarts me niet domweg naar het riagg had gestuurd maar naar het ziekenhuis, had ik mijn havo examens al afgerond, was alles zoveel beter geweest. Ze hebben zoveel fouten gemaakt, waardoor ik zoveel tol moest betalen. Godverdomme.

@Redhair: Sterkte meis, het si niet makkelijk waar je in zit. Ik hoop dat de behandeling die je nu krijgt de eerste stap vooruit zal zijn. De rest zal je inderdaad zelf moeten doen en ik weet hoe ontzettend moeilijk dat is, maar het is niet onmogelijk. Want het is net als Morgan zegt, op een gegeven moment gaat er een knop om. Dan besef je je dat er nu echt iets moet veranderen en als je er vol achter staat dat te gaan veranderen dan lukt het ook. Ik ben er van overtuigd dat er ook voor jou zo'n moment komt, als je maar wil en hulp aanvaard. Heel veel sterkte daarbij. Ik leef nog steeds regelmatig met je mee, als ik lees wat je mee maakt.

[Nijn*]

Goed, Nederlands is af. Wiskunde zo goed als. Heb uren zitten leren, 3 uur aan bijles gehad zowel van mijn leraar als van klasgenoten, en nog gaat er maar geen lichtje bij me branden. De statistiek hoofdstukken heb ik nu geloof ik wel redelijk in mijn hoofd, en het hoofdstuk over logaritmen ook, maar als ik het ga uittesten met proeftoetsen bak ik er weer niets van. Het andere hoofdstuk begrijp ik nog steeds niets van, dus ik heb me er maar bij neergelegt dat ik dat niet kan en ook nooit zal kunnen. Wat de rest betreft ga ik gewoon m'n uiterste stinkende enorme best doen morgen, en dan zie ik wel wat ik ervan bak. Als ik nu gewoon mijn PO supergoed maak en de volgende toets? Alsof dat wat gaat worden.

Ik moet gewoon in ieder geval dat ik mijn SE voor biologie voldoende haal en de rest voldoende blijf houden, dan hoef ik me geen zorgen meer te maken over wiskunde als ik maar niet onder een 4 zak. Ik kan het best, ik kan het echt wel,, het is alleen zo moeilijk. Ik zit op het punt van opgeven , weer vluchten in een wereld die veel fijner is.. Ik kan niet opgeven, ik kan niet breken ik moet nu doorgaan. Kom op. *zucht* Hoe hou je moed als alles mislukt hoe hard je het ook probeert? Hoe blijf je doorzetten als het voelt alsof het niet meer uitmaakt wat je doet?

[WolterB]

Ik heb een lief en talentvol vriendinnetje

[darkfairy]

het zal wel

[marrel]

3 opmerkingen, 2 personen, een periode van een half jaar, en toch blijven 3 zinnetjes maar gaan. Plus dat aftellen, het gaat door.
En nu ga ik hier niet meer posten vind ik, niet aan toegeven, niet forum, gisteren flink wat aan school gedaan weer, vanochtend gezien wat ik moet leren voor maandag, het is veel, maar het is wel theorie die ik zelf mag leren, geen groepswerk, niks waarvoor ik afhankelijk ben van anderen. Dat maakt dat ik er zin in heb, gewoon ZELF doen zonder anderen mensen en verplichtingen. Mja ik ga mezelf maar eens een trap onder m'n kont verkopen.

[darkfairy]

hyperventilatie weer
en zit zonder adem
en een hart die 10 keer sneller klopt
en me puffers zijn op

Ik heb vandaag lekker weer even m'n lover gezien
En dat was wel leuk, en ik heb opgepast.
En ehh nouja, dat

Edit: Morgen heb ik afgesproken met m'n vader en hij EET bij ons terwijl ik de laatste keer dat mijn ouders normaal tegen elkaar deden me niet meer kan herinneren.. dat was dus echt zes jaar geleden ofzo..

[Meissiej]

Ik voel me rot weer die gedachten...
Trouwens wat zit ik hier nog, ik zou naar bed gaan. Slapen There we go again...
Het liefst zou ik niet meer wakker worden.
Daar gaan we dan, opnieuw de nacht ik. *zucht*

[rare kwast]

Leonoor schreef op 10-05-2006 @ 21:40 :
Ik denk dat ik je wel begrijp (en dat ook al deed, ik ken het probleem).

gelukkig dat je t begrijpt
vind t erg moeilijk om t onder woorden te brengen en er soms mee om te gaan..
en t grootste deel zit toch echt alleen in mijn hoofd..


---

net gewerkt.. was ook weer zeer zwaar.. veel gepraat met mensen, oudere mensen met zm gedachten, met rare onrealistische verhalen, mooie verhalen, lieve gebaren..
maar t voelt raar..


*gooit wat knuffels naar moon, nijn, MicheltjeAjax, redhair, mala, darkfairy en meissiej..* (ow en natuurlijk alle andere! die er een willen maar die ik niet heb opgeschreven )

[Redhair]

Mala, ik hoop dat het morgen gezellig word! Knuffel.

@ Moon, heel erg bedankt, lief dat je meeleeft.
Nog eens over het moment van besef dat je moet veranderen en er vol achter staat, dat besef heb ik nu. Want als ik zoveel drugs, vooral zoveel pep blijf gebruiken, heeft de behandeling die me te wachten staat geen enkele zin. Met de pep verstoor ik alles weer, en als die arts te weten komt dat ik gebruik word ik sowieso niet behandeld, het heeft dan gewoon geen nut. Afhaken van de behandeling is onmogelijk. Eindelijk, na jaren, ben ik zover gekomen dat ik weet wat mijn slaapstoornis kan zijn, dat ik weet wat er aan te doen is, dat ik serieus genomen word, dat ik behandeld ga worden door DE specialist op dit gebied.
Daarnaast, als ik afhaak, wat moet ik iedereen dan vertellen?
"Pap, mam, ik moet wat zeggen. Ik zit aan de speed, ondanks de negatieve dingen bevalt het me eigenlijk wel, ben verslaafd, echte drang om te stoppen heb ik niet, dus ik ga niet naar die specialist, maar ga lekker door met mezelf kapot maken, goed? Mooi. Mam, mag ik trouwens wat geld? Kan ik naar mijn dealer."
Ik weet dat het moet, echt moet. Maar ik wil niet. Of wel. Ik ben gewoon bang.

De hele dag al emo. Jankerig, trillende lip, emo. Rond negen uur zag ik dat ik gebeld was door hem.
Daarnaast had ik een smsje van een vriend waarmee ik altijd uitga. Of ik naar het terras kwam, R. kwam ook, met nog wat mensen uit ons groepje. Ik zie ze eigenlijk vrij weinig buiten het wekelijkse uitgaan, dus werd hier positief-emotioneel van. Jammer dat ik moest afhaken. Geen geld, morgen lange dag school.
Belde hem terug. Even gekletst, hij zei dat hij de hele dag met vrienden aan de ijssel had gezeten en had gehoopt dat ik ook zou komen. Jezus, gast, had even gebeld dan.
Maargoed, waarschijnlijk zie ik hem morgenavond. Hij zou me dan in ieder geval weer bellen.

Morgen allerlaatste echte schooldag, als ik slaag.
Gek, heb altijd naar die dag uit gekeken, maar nu besef ik het eigenlijk niet echt.

[George]

Ik vraag me af wat er zo vreselijk eng aan mij is dat niemand het langer dan een half uur met me uit wil houden.

[Hawahaai]

Het komt ineens allemaal wel eng dichterbij...

Ik ben eigenlijk heel erg mooi.

Waarom zo'n stom gevoel?

Dankje, Redhair

Vandaag ben ik jarig en ik wou in de zon gaan liggen maar nu heb ik weer fucking last van m'n zonneallergie..
Nog twee uurtjes les en dan met m'n vader..

[kroot]

@ Mala: gefeliciteerd

Ik heb net een spuit in mijn elleboog gehad. Nu moet ik 2 dagen rust nemen, maar ik moet vanavond repeteren............dilemma

[Nona]

We kregen een gaaf boek binnen bij AKO, dat ik eigenlijk voor mijn oma wil. Maar ik moet eerst salaris, anders heb ik niets over voor onverwachte uitgaven.

@mala: gefeliciflapstaart en maak er een leuke dag van!

heerlijk dit weer! en ik voel me zo ontzettend gelukkig! Ik geniet overal van: van het weer, de natuur, de leuke mensen om mij heen, alles!
Gisteravond ben ik nog even een uurtje gaan wandelen en dat voelde zo goed en ik bedacht me hoe blij ik ben dat ik nog leef. En ik had nog een gedachtenspinseltje:

Er is een verschil tussen je goed voelen en je gelukkig voelen. Zoals ik het zie: je goed voelen is gewoon je goed voelen, maar als je je gelukkig voelt, dan waardeer je dat goedvoelen ook. Tot mijn 13de heb ik me alleen maar goed gevoeld, soms ook minder dan goed, maar nooit gelukkig. Daarna heb ik me een periode heel slecht gevoeld en sinds ik daar uit ben, nu ongeveer een jaar, ga ik me steeds gelukkiger voelen. Soms denk ik dat ik me echt optimaal gelukkig voel, maar dan kan het nog beter! Ik verbaas me echt over het leven.

Nou weet ik dat velen van jullie zich erg rot voelen. Ik hoop stiekem ook een beetje dat jullie hier hoop uit kunnen halen dat het echt goed komt! Hele dikke knuffol voor jullie!

[rare kwast]

gefeliciteerd mala

[Daantje_0705]

Ik voel me hoofdpijn, benauwd, sloom en moe. Het zal wel (deels) van het weer komen. Het is hier echt te warm en de zon staat overal op.

Vanmorgen op controle bij de huisarts, hij vond het wel okee, alleen overduidelijk toch nog astma. Ik vraag me af of dat niet over moet gaan door die medicijnen. Mijn medicijnen zijn ongewijzigd gebleven terwijl ik de laatste dagen weer zo hoest enzo Ik snap er niets meer van.

@ mala: gefeli meis! Maak er een leuke dag van

Redhair schreef op 10-05-2006 @ 21:41 :
Ik moet het inderdaad allemaal zelf doen. Ben de enige die mijn levensstijl kan veranderen. Alleen het punt is dat ik al zo'n acht jaar 'slecht' leef, ik weet gewoon niet meer hoe je 'goed' moet leven. Door de drugs heb ik minder last van mijn eetstoornis, als ik minder/geen drugs gebruik eist die eetstoornis weer veel aandacht. Dus vlucht ik weer in de drugs. Ik besef dat ik echt slecht bezig ben, dat mijn eetstoornis mijn lichaam al flink naar de klote heeft geholpen en merk dat de drugs zijn negatieve werk ook doet. Maar ik weet gewoon niet meer hoe je hoort te leven, wat je moet doen om jezelf niet te verwoesten. Morgan, ik besef wat ik doe. Dat ik met de eetstoornis en de drugs mijn lichaam en leven verpest. Maar die knop kan ik niet omzetten.
Maar bedankt, Jullie steken wel een hart onder de riem, lief.
En Xia, wat jij doet is vrij normaal. Je ziet bij anderen waar de 'fout' zit, hoe ze dat kunnen veranderen, maar bij jezelf is het moeilijk. De fout zien, de manier van veranderen zien en vooral, het veranderen zelf. Sterkte.

Nou ja, wat ik dus ook bedoelde te zeggen is dat er bij sommige mensen gewoon ergens een stofje mist ofzo (ik weet niet hoe het precies zat) en die daarom veel gevoeliger zijn voor verslavingen en eetziektes en bijv. obsessief gedrag. Als dat het geval is, is het denk ik wel veel moeilijker om die knop te vinden. In dat geval is mijn mooie theorie (die overigens wel in míjn praktijk getest is) wel eens niet zo algemeen zijn als ik denk dat hij is...

En je hoeft niet bang te zijn, echt niet. Als je onder behandeling kunt voor die slaapstoornis, hoef je niet zo afhankelijk meer te zijn van pep, dan kun je met iets gezondere medicijnen hopelijk een zelfde soort effect te gebruiken. Het komt allemaal goed

[LiefsvanHier]

Mala, gefeli . Veel plezier.

Oke, ik ben echt de heel stad doorgeweest. Lekker boekwinkeltjes neuzen, een uberroze schrift gekocht als parodie op klasgenote (niet dat ze het weet) en een potje typp-ex. En een moederdagcadeautje hea.

Ik voel me alleen wat plakkerig. Nadeel van dit weer .

Hiep hiep hoera voor Mala!

De wereld draait door en ik draai mee! Maar gelukkig niet door.
En dat terwijl de situatie opzich niet eens echt gewijzigd is. Hoor ik daar een knopje omdraaien?

Hoop..wat moest een mens zonder hoop.

[rare kwast]

ik heb al onwijs veel gedaan
mijn moeder was gister en vandaag bij mijn opa in het ziekenhuis--> hij ging voor onderzoek.

dus gister gekookt en gewerkt en vandaag beetje bezig voor haar geweest..
stofzuigert
post gedeeld (ze heeft post wijk)
wc geboend
aardappels geschild
boodschappen gedaan
straks koken

en vanavond weer een goed gesprek met mn broer..
dan hoop ik toch op een vrije dag morgen..
*zucht*

Xia schreef op 11-05-2006 @ 15:48 :
Hoop..wat moest een mens zonder hoop.

Nooit meer teleurgesteld worden

Morgan schreef op 11-05-2006 @ 16:57 :
Nooit meer teleurgesteld worden

En geen reden meer hebben om ergens voor te vechten wat misschien uitzichtloos kan lijken .


Once again heb ik mezelf beloofd nu alleen nog maar één ding te doen.

ACCEPTEREN.

Ik begin vandaag. Nu.

Xia schreef op 11-05-2006 @ 17:12 :
En geen reden meer hebben om ergens voor te vechten wat misschien uitzichtloos kan lijken .


Once again heb ik mezelf beloofd nu alleen nog maar één ding te doen.

ACCEPTEREN.

Ik begin vandaag. Nu.

Dat misschien ook, ja. Och. Wie weet... en accepteren is altijd een goed plan, jammer dat het alleen zo moeilijk is

Idioot eigenlijk, je hoeft helemaal níets te doen, je hoeft jezelf niets aan te praten, je hoeft niks te veranderen, je hoeft alleen maar te berusten in een situatie die helemaal zo slecht nog niet is. Waarom het dan toch zo verdomde moeilijk moet zijn?

[morango]

ik vind het leven af en toe maar verdomd lastig.

ik zou willen dat ik wat minder piekerde... ik ga me er alleen maar rot door voelen.
(en zo slecht heb ik het ook allemaal niet.)

[ST*R]

Wat een kutdag vandaag zeg.
Ik wil gewoon dat dat kut tentamen geweest is, ik leuke dingen kan doen, me goed voel en weet wat ik wil tov hem.

Daantje_0705 schreef op 11-05-2006 @ 14:30 :
Ik vraag me af of dat niet over moet gaan door die medicijnen. Mijn medicijnen zijn ongewijzigd gebleven terwijl ik de laatste dagen weer zo hoest enzo Ik snap er niets meer van.

De medicijnen verlichten vaak, maar halen het niet volledig weg. Het is heel goed mogelijk dat je ondanks alles soms toch opeens meer last er van hebt, er wijzigen altijd wel kleine dingentjes in de luchtsamenstelling (wat denk je met die warmte ), in wat je doet, eet, enz. dat kan best gevolgen hebben.

Morgan schreef op 11-05-2006 @ 17:18 :
Dat misschien ook, ja. Och. Wie weet... en accepteren is altijd een goed plan, jammer dat het alleen zo moeilijk is

Idioot eigenlijk, je hoeft helemaal níets te doen, je hoeft jezelf niets aan te praten, je hoeft niks te veranderen, je hoeft alleen maar te berusten in een situatie die helemaal zo slecht nog niet is. Waarom het dan toch zo verdomde moeilijk moet zijn?

Ik ben het met je hele stukje eens, behalve "een situatie die helemaal zo slecht nog niet is."

Maar dat is vast voor iedereen die wil leren accepteren weer anders, wat de situatie is, en hoe moeilijk/slecht die is