Vukovar, 18 november

[Rita Pavlovic]

Vukovar, 18 november


In de voortuin draait mijn driewieler
zijn allerlaatste lied.

- mines ! mines ! mines ! mines ! mines ! mines ! -

(klein struikgewas)

- mines ! mines ! mines ! –

schreeuwen kilometers lint.

Wie ben ik, die zomaar te negeren?

Ik had een gele zonnebril,
in Vojvodina ligt hij nu.
Zo kil als dat mijn vader is,
zoveel killer werd mijn moeders hart
want haar stad ligt onder vuur.

Hij schreeuwt ons toe:

“Schuil toch mens, ga met je kind
Je lief stierf al de zwaarste dood.

En morgen is ontstolen: het ligt daar open
en afschuwelijk
bloot te bloeden.
Wel op
de ste
-nen
van
de S-
s-s-staat.

(zodoende dus. Een hele troost.)

Dit… is… een… bevel…”

(Uiteraard.)

Maar zelfs dit (zinloze) verschuilen went.

De krantenkoppen gillen ons elkander in de oren:
“De wereld is gehuld in het meest zinloos perkament.”



Edit: spelfout...

Niemand die hier nog op heeft gereageerd? Ik word vaak zo enthousiast van jouw werken, dan hoop ik enkel dat je veel blijft schrijven zodat ik nog lekker veel kan lezen.

Ik heb er weinig op aan te merken, het is een geheel eigen stijl waar ik totaal van houd. Eerst zocht ik even naar het sluit - aanhalingsteken toen je begon met “Schuil toch mens (...)
Maar na nog een keer lezen zag ik het, en dat bracht ook gelijk weer meer samenhang. Zoiets kleins en zoveel samenhang, ook dat is knap.

Ik vind dat je hier veel gevoel in hebt gestopt, en eigenlijk denk ik dat het niet geheel fictief is - of heb ik dat fout en ben je gewoon heel goed in je inleven?

zoveel killer werd mijn moeder hart

ik mis hier een 's.. ik hoop dat je dat nog kunt veranderen.
(tenminste, ik hoop dat ik dat goed heb)

Alleen maar hulde eigenlijk, sorry misschien dat iemand anders nog wat erop aan te merken heeft. Maar ik vind het heel erg goed. Juist omdat het zo ver van mijn deur is eigenlijk, en toch dichtbij (door de krantenkoppen). Omdat het contrast tussen het kinderlijke begin en het midden/einde zo goed staat.

Al weet ik niet of je er goed aan doet toevoegingen te maken in iets wat iemand zegt.
Daarmee doel ik op: En morgen is ontstolen: het ligt daar open
en afschuwelijk
bloot te bloeden.
Wel op
de ste
-nen
van
de S-
s-s-staat.

(zodoende dus. Een hele troost.)

maar als ik dat verkeerd zie; zeg het me.

[Rita Pavlovic]

Wo, daar moet inderdaad nog een 's' tussen.

Dankjewel voor je reactie

Het klopt inderdaad dat het niet geheel fictief is. De 'inspiratie' voor dit gedicht heb ik grotendeels gehaald uit iets dat ik een paar jaar geleden zag: het gele doodskop-lint van de VN, strakgespannen langs velden, totdat je op een bepaald moment zomaar een huis tegenkomt waar in de voortuin een fietsje ligt. Echt serieus twee meter van die potentiele mijnen vandaan. Ik heb ook echt gewoon lopen janken toen ik dat zag.

Ja die toevoegingen op wat iemand zegt (in mijn ogen is het een soort van generaal of opperbevelhebber die de moeder toespreekt, maar het is maar hoe je het bekijkt) zijn eigenlijk min of meer een soort van uitingen van sarcasme van het kind zelf: heldere, venijnige opmerkingen, die eigenlijk niet van zo'n jong iemand zouden moeten komen.

Dit is misschien (voor mij) je beste, Rita. Even een forumapplausje Jezus het is echt heel goed. Ik heb er weinig op aan te merken, je woordkeus is heel direct, en ik vind het fijn om te lezen. Ik vraag me eigenlijk af (ook vanwege je naam) liggen jouw roots in de richting van de Balkan etc?


En morgen is ontstolen: het ligt daar open
en afschuwelijk
bloot te bloeden.
Wel op
de ste
-nen
van
de S-
s-s-staat.

vind ik een sterk stuk. Sowieso je afbrekingen en je ( )-jes. Nee, ik kan niets vinden als kritiek

[Rita Pavlovic]

Ja dat klopt ja, ik kom uit Kroatië.

Dit gedicht is een beetje in een soort van reeks waar je 'Sarajevo, sarajevo' ook toe zou kunnen rekenen. Dramatische oorlogs-traumatiekgezeur. Was eigenlijk een beetje bang dat jullie het teveel van hetzelfde zouden vinden?

Absoluut niet. Aangezien je er steeds een andere draai aan geeft en je tussen alle andere personen best origineel bent toch, met dat onderwerp (en de uiterwerkingen ervan).

Dus; persoonlijke mening: gewoon doorgaan


Edit: Eigenlijk dacht ik dat die vader dat toeschreeuwde, ipv een officier ofzo.

[Rita Pavlovic]

Wel grappig weer dat van de haakjes: de één vind het leuk en de ander echt tien keer niks.

Fri...: Ja nee het is in principe een soort van officier-iemand, maar het maakt niet bijzonder veel uit hoe ik het bedoeld heb danwel hoe jij het leest, want het is voor de lezer bestemd uiteraard. Het gaat er om dat je 'het gevoel' ervan opvangt en zo.

Ja, dat is zo. Dan vind ik het wel goed geschreven, dat het ook nog ruimte overlaat voor verschillende interpretaties !

(ik vind de haakjes wel leuk, al had ik er enige verwarring over)

[*nerwen elensar]

Goh, ik vind hem super. Origineel onderwerp en de uitwerking is prachtig. Er moeten hier meer reacties op komen. 't Is een schrijnend onderwerp waarover je schrijft maar heel goed gedaan. Vind dit ook het beste wat ik van je gelezen heb.

[Rita Pavlovic]

Bedankt voor de reacties

En huh, iedereen is zo verrassend enthousiast?

Niet dat ik er zelf niet tevreden of zo mee ben (ben ik op zich wel), maar ik had toch zo gedacht dat er kritiek zou komen op de te snelle overgang tussen dat kinderlijke in het begin en het wereldwijze, politiekbewuste aan het eind (dat het te snel zou zijn en zo), want eerst was het nog abrupter. Toen had ik er maar het stukje van de gele zonnebril er in gedaan, niet zozeer als opvulling maar als 'bruggetje': hele jonge kinderen dragen naar mijn mening geen zonnebrillen en weten niet waar Vojvodina ligt. Of zo.

(ja vaag... )

[vidaaa]

Het gedicht is wel een dramatisch chaotisch geheel.

Wat ik het beste vind is:

'bloot te bloeden' en het stukje eromheen maar vooral dat.

En wat je zegt over alle positieve kritiek; volgens mij wordt een gedicht met veel verschillende lettertypen en gekke woordafbrekingen snel goed gevonden omdat het anders is, ik vind het wel interessant in ieder geval.

Ik heb m nu al heel vaak gelezen, maar heb niet echt nuttig commentaar.

Maar wilde toch even laten weten dat ik 'm heel fijn vind